“เมื่อเป็นเช่นนั้น แล้วเจ้าควรทำอย่างไรตอนนี้?” อาเดลเป็นเจ้าหญิงจริงๆ เธอไม่แสดงความกลัวใดๆ เมื่อเผชิญหน้ากับยามเหล่านี้
“อย่ากังวลไป องค์หญิง เราจะส่งทีมออกไปติดตามโจร แต่…. เราไม่รู้ว่าเราจะสามารถนำแม่ของเธอกลับมาเป็นชิ้นเดียวได้หรือไม่….” กัปตันองครักษ์พูดถูกเกี่ยวกับเรื่องนี้ เด็กสาวใช้เวลานานแค่ไหนในการมาที่นี่ ถ้าพวกโจรจับแม่ของเธอไปแล้ว เธอก็ตายไปแล้วหรือกลายเป็นของเล่นที่อยากให้เธอตาย
“ไม่เป็นไรตราบเท่าที่คุณนำข่าวมาบ้าง” ฉันไม่ต้องการให้คนเหล่านี้มีเวลาที่ยากลำบากมากเกินไป ฉันแค่อยากให้พวกเขาทำงานของพวกเขา
"เราจะพยายามอย่างเต็มที่" ทันใดนั้นกัปตันองครักษ์ก็คุกเข่าลงและก้มหัวมาทางฉัน ฉันอยากจะบินไปที่ปราสาทและเตะไอ้สารเลวที่นั่งอยู่บนบัลลังก์จริงๆ
“อย่าทำแบบนี้เลย ฉันไม่ชอบให้ใครโค้งคำนับ” ฉันเกลียดมันจริงๆ!
“ฮิฮิ...” อาเดลหัวเราะคิกคักมาที่ฉัน
ฉันถอนหายใจและมองไปที่เด็กสาว ฉันหยิบเหรียญทองออกมาสองสามเหรียญและวางไว้ในมือของเธอก่อนที่จะมองไปที่ทหารยามคนหนึ่งที่อยู่ด้านข้าง “คุณ พาเธอไปซื้อเสื้อผ้าใหม่แล้วตั้งเธอไว้ในโรงแรมที่มีระบบรักษาความปลอดภัยที่ดี และแจ้งข่าวคราวให้เธอทราบเมื่อมีข่าว เงินที่ฉันให้เธอน่าจะใช้ได้ดีอย่างน้อยสามเดือน”
“คุณซีริเลีย ไม่ต้องกังวล ฉันจะทำภารกิจของฉันให้สำเร็จ!” ยามทักทายฉันก่อนจะรีบช่วยเด็กสาวให้ลุกขึ้นจากพื้นอย่างรวดเร็ว
ฉันมองดูเด็กสาวที่ตกตะลึงเดินออกไปพร้อมกับกำทองคำในมือของเธอ ฉันหวังว่าอย่างน้อยเธอก็จะได้รับข่าวบางอย่างเกี่ยวกับแม่ของเธอเร็วๆ นี้ ฉันหันไปหากัปตันผู้พิทักษ์หลังจากที่หญิงสาวหายตัวไปแล้วถามว่า "ถ้าทำได้ โปรดช่วยหญิงสาวคนนั้นหางานทำที่ไหนสักแห่งเพื่อที่เธอจะได้หาเลี้ยงชีพ ฉันสงสัยอย่างยิ่งว่าแม่ของเธอจะมีชีวิตอยู่หรืออย่างน้อยก็อยู่ในสภาพจิตใจที่ถูกต้อง" ”
“ฉันรู้จักสถานที่แห่งหนึ่งแล้ว ฉันจะให้หญิงสาวพักสักสองสามวันก่อนที่จะพาเธอไป” กัปตันควรจะทำตัวแบบนี้ตลอดเวลาแทนที่จะถูกขอให้ทำ ถ้าเขาทำ เขาจะก้าวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ฉันสามารถพูดอะไรบางอย่างได้ แต่เขาจะต้องตระหนักถึงสิ่งต่าง ๆ ด้วยตัวเขาเอง บางทีวันหนึ่งเขาจะเรียนรู้ที่จะเป็นคนที่ดีขึ้น
“เอาล่ะ อย่าลืมรายงานให้กษัตริย์ทราบโดยสมบูรณ์ ฉันจะถามเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ในภายหลัง” ด้วยการบังคับให้หัวหน้าองครักษ์รายงานต่อพระราชา ไม่เพียงแต่ฉันจะมอบหมายงานให้ชายชราเท่านั้น แต่ยังต้องแน่ใจว่าหัวหน้าองครักษ์คนนี้ไม่ได้ทำงานหย่อนยาน
“เราจะกลับเข้าแถว โปรดทำงานของคุณต่อไป” ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงจับมือของ Adel และดึงเธอไปด้วย ขณะที่ฉันบินขึ้นไปในอากาศและกลับไปที่รถม้าของเรา
เมื่อเรากลับมานั่งลง ฉันเห็นแก้มของอาเดลเละเทะจนทำให้ฉันแหย่แก้ม “มีอะไรผิดปกติกับเจ้าหญิงน้อยของฉัน?”
“ฉันแค่รู้สึกเสียใจกับผู้หญิงคนนั้น เธอผ่านประสบการณ์เลวร้ายเช่นนี้มา แต่ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าสิ่งที่คุณทำฉันเองจะทำเพื่อเธอได้”
“โลกนี้ก็เป็นเพียงนี้แหละ แม้ว่าจะพยายามกำจัดความชั่วออกไปให้หมด แต่สุดท้ายก็จะต้องตายในวัยชราก่อนที่จะสามารถบรรลุสิ่งใดได้ แม้ว่าคุณจะกำจัดคนเลวคนหนึ่งออกไป อีกคนก็จะปรากฏตัวขึ้น มันไม่ ไม่ว่าเชื้อชาติไหน มันก็จะเหมือนเดิมเสมอ" นี่เป็นเพียงธรรมชาติที่แท้จริงของสิ่งมีชีวิตเท่านั้น แม้แต่สัตว์ประหลาดก็มีทั้งดีและไม่ดี บางคนมีความรุนแรงมากกว่าคนอื่นและจะฆ่าพวกของตัวเอง มันเป็นเพียงธรรมชาตินั่นเอง ศิลปะแห่งการคัดเลือกโดยธรรมชาติ
"ฉันเข้าใจแล้ว…. ฉันเดาว่าชีวิตมีอุปสรรคมากมายที่คุณต้องเอาชนะ" ฉันบอกได้เลยว่าอาเดลไม่มีความสุขเลยแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย ฉันตบหัวเธอแล้วปล่อยให้เธอแนบข้างฉันขณะที่ฉันมองออกไปนอกหน้าต่าง ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นเมื่อไร แต่โซฟีใช้ตักของฉันเป็นหมอนอยู่แล้ว
ผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง ในที่สุดเราก็ผ่านประตูเข้าไปได้ เจ้าหน้าที่ไม่ได้ให้เราจ่ายเงินสักหน่อย ท้ายที่สุดแล้ว เจ้าหญิงก็อยู่ในรถม้า หากพวกเขาขอให้เธอจ่ายค่าธรรมเนียม โดยทั่วไปจะเป็นการพูดว่า 'เฮ้ จ่ายเงินให้เรา แล้วเราจะคืนให้คุณในภายหลัง'
“เราอยู่ที่นี่” เสียงของ Atolie ดังเข้ามาในห้องโดยสาร ฉันเงยหน้าขึ้นเพื่อดูประตูที่คุ้นเคย
มันคือท่าเรือเหาะที่จะพาเราขึ้นไปเกาะลอย ฉันแทบรอไม่ไหวที่จะเห็นเกรซ ฉันไม่ได้เห็นเธอตั้งแต่ฉันเริ่มต้นการเดินทางที่นี่ มีเพียง Atolie เท่านั้นที่จะไปตรวจเธอทุก ๆ สองสามวันในเวลากลางคืน “เราออกเดินทางกันเลยมั้ย?”
“ศรัทธา คุณช่วยเก็บรถม้าไว้ให้เราได้ใช้เมื่อเราลงจอดได้ไหม” อาเดลถาม ฉันพยักหน้าแล้วรีบเก็บมันออกไปหลังจากที่ทุกคนออกไปแล้ว
ขณะที่เราเดินไปที่ประตู VIP สายตามากมายก็จับจ้องมาที่เรา วันนี้เป็นวันที่วุ่นวาย ฉันไม่แน่ใจว่าทำไม แต่มีคนขึ้นไปเกาะลอยมากกว่าที่ฉันเคยเห็นมาก่อน “เอเดล เกิดอะไรขึ้น?”
"ฮิฮิ!" สิ่งเดียวที่ฉันได้คือเสียงหัวเราะคิกคัก ซึ่งหมายความว่าเธอกำลังทำอะไรบางอย่างอยู่
“คราวนี้คุณทำอะไร?” ฉันถามโดยมองเธอและบอกว่าฉันรู้ว่าคุณทำอะไรบางอย่าง
"เปล่า!" ฉันเดาว่าอาเดลไม่ได้ตั้งใจจะบอกฉัน ฉันจั๊กจี้เธอได้จนกว่าเธอจะยอม แต่ฉันไม่อยากทำลายความสนุกของเธอ อาเดลจะไม่มีวันทำอะไรที่จะทำร้ายฉันเลย