ทิมและจัสมินกรีดร้องสุดเสียงขณะที่ชิงช้าสวรรค์หมุนไปรอบๆ ทำให้พวกเขารู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งที่แกว่ง
วันของพวกเขาที่สวนสนุกจนถึงตอนนี้ช่างสนุกสนาน แต่นี่เป็นความสนุกที่สุดที่พวกเขาเคยมีตลอดการเดินทาง
จัสมินกรีดร้องสุดเสียงขณะที่ล้อหมุนลงมา และทิมเกือบจะหมดสติไปสองสามครั้งแต่ก็สามารถอดทนต่อไปได้ หนิงเพียงแค่สนุกกับการดูอีกสองคนเพลิดเพลิน
เมื่อวงล้อหยุดและพวกเขากำลังจะเดินออกไป ทั้งสองคนต่างก็ยิ้มแย้ม
หนิงปล่อยให้ทั้งสองคุยกันว่าระหว่างพาพวกเขาไปยังสถานที่ที่พวกเขาตัดสินใจจะไปนั้นสนุกขนาดไหน มันเป็นเต็นท์ขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ริมสวนสนุก ซึ่งผู้คนมาทุกวันเพื่อพยายามพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ ที่พวกเขาต้องการขายหรือเปิดเผยให้โลกได้รับรู้
นั่นคือจุดที่หนิงอ่านเจอซาเรียสเผยกล้องของเขาเป็นครั้งแรก
พวกเขามาถึงเต็นท์ ซึ่งทั้งทิมและจัสมินก็สงบลงมากแล้วจึงเข้าไป มีคนกลุ่มหนึ่งอยู่ข้างในแล้ว ดูใครบางคนบนเวทีกำลังสาธิตอะไรบางอย่าง
หุ่นจำลองสวมเสื้อเชิ้ตขาดรุ่งริ่ง ขณะที่ชายคนนั้นยืนอยู่ข้างๆ พร้อมปืนไรเฟิลที่เขาเตรียมไว้
“คุณเห็นแล้วว่าเสื้อของฉันปกป้องนางแบบจากบาดแผลถูกแทงได้ง่ายแค่ไหน ทีนี้มาดูกันว่ามันจะปกป้องใครบางคนจากกระสุนปืนได้อย่างไร” เขากล่าวแล้วยิงนางแบบ
เสื้อตัวเดียวมีรูขนาดใหญ่เปิดออก และมีคนสองสามคนเดินขึ้นไปบนเวทีเพื่อถอดเสื้อหุ่นโชว์ออก หลังจากที่เสื้อถอดออกแล้ว ชายคนนั้นก็เผยให้เห็นหุ่นที่ได้รับบาดเจ็บ แต่ก็ไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด
หากไม่มีเสื้อเชิ้ต หน้าอกของนางแบบคงเปิดกว้างไปหมด
บางคนพยายามพูดออกมาว่าเสื้อไม่ได้ช่วยให้นางแบบได้รับบาดเจ็บในท้ายที่สุด แต่คนที่รู้ว่าเสื้อนั้นปลอดภัยกว่านั้นได้ทำให้นางแบบปรบมือและตะโกนเชียร์ชายคนนั้น
หนิงเมินเฉยต่อการแสดงบนเวที และมองไปรอบๆ เพื่อหาใครสักคนที่จะมาเป็นส่วนหนึ่งของการบริหารสถานที่แห่งนี้ เขาพบคนข้างประตูจึงไปคุยกับชายคนนั้น
เขากลายเป็นยามคนหนึ่งในสถานที่นั้น และรีบบอกหนิงว่าสถานที่นี้เป็นของใคร
หนิงจึงพาอีกสองคนไปหาชายที่ดูแลเรื่องทั้งหมด
“คุณคือคุณฮาวอคใช่ไหม?” หนิงถามชายร่างอ้วนที่สวมหมวกทรงสูงและแว่นข้างเดียว
ชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นมอง จมูกที่ยาวและแหลมของเขาตกต่ำลง “ใครถาม?” ชายคนนั้นถาม
“สวัสดี ฉันชื่อหนิง ฉันหวังว่าจะถามคำถามคุณสองสามข้อหากคุณว่าง ฉันสัญญาว่าจะไม่รบกวนเวลาของคุณมากเกินไป” หนิงกล่าว
“ฉันมีเวลา รีบไปเถอะ” ชายคนนั้นพูด
"ฉันได้ยินมาว่า Zarius Bracksfort เปิดเผยสิ่งประดิษฐ์ชิ้นหนึ่งของเขาในที่แห่งนี้ คุณ-"
“ใช่ เขาทำ” ชายคนนั้นพูดอย่างตื่นเต้น และตัดขาดจากหนิง “สวนสาธารณะของฉันโชคดีที่ได้เป็นเจ้าภาพในการประกาศของนักประดิษฐ์ผู้ยิ่งใหญ่ถึงบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่ คุณไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันยอดเยี่ยมแค่ไหน คุณเป็นคนที่มีบางสิ่งที่คุณต้องการเปิดเผยด้วยหรือไม่ ตอนนี้เรามีงานที่ค้างอยู่เล็กน้อย แต่ฉันขอแนะนำ คุณเข้าร่วม เราได้รับนักลงทุนค่อนข้างมากทุกวัน และตราบใดที่สิ่งที่คุณพยายามขายนั้นดี คุณก็จะมีคนซื้อมันอย่างแน่นอน”
“นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันมาที่นี่จริงๆ” หนิงกล่าว “ฉันหวังว่าจะถามว่าคุณรู้ไหมว่านักประดิษฐ์ผู้ยิ่งใหญ่กลับมาที่ใด หรือคุณรู้ไหมว่าใครจะรู้คำตอบเช่นนั้น”
ชายคนนั้นมองหนิงด้วยสายตาแปลกๆ “ฉันไม่รู้” เขากล่าว “ถ้าฉันรู้ฉันก็ไม่บอกคุณหรอก คุณเป็นใคร?”
หนิงยิ้ม.. "คุณเห็นไหมว่าฉันเป็นคนที่มองหาการลงทุนในผลิตภัณฑ์ใหม่ของนักประดิษฐ์ผู้ยิ่งใหญ่ และฉันหวังว่าจะพบข้อมูลใดๆ เกี่ยวกับเขา"
ชายคนนั้นหยุดครู่หนึ่งแล้วมองหนิงขึ้นลง เขาตัดสินหนิงจากเสื้อผ้าที่เขาใส่และแสดงความสงสัย
“ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าคุณเป็นอย่างที่คุณพูด” ชายคนนั้นถาม “ฉันไม่เคยเห็นนักลงทุนอายุน้อยเท่าคุณ คุณมีเงินด้วยเหรอ?”
หนิงเอื้อมมือเข้าไปในเสื้อคลุมที่เขาสวมและทำให้ดูเหมือนกับว่าเขากำลังดึงกระเป๋าใบใหญ่ออกมาจากที่ไหนสักแห่งในเสื้อคลุมของเขา ขณะที่เขาดึงมันออกมา กระเป๋าก็สั่นไปด้วยเหรียญ และชายคนนั้นก็ดูประหลาดใจ
หนิงเปิดกระเป๋าและแสดงสิ่งของให้ชายชราประหลาดใจมากเมื่อเห็นกระเป๋าใบใหญ่ที่เต็มไปด้วยเหรียญทองคำ
“ถึงซูรินัส” ชายคนนั้นตะโกน “คุณต้องรวยมากแน่เลยถึงจะเดินไปรอบ ๆ พร้อมเงินมากมายขนาดนี้ คุณรวยแค่ไหนล่ะ?”
“ฉันไม่เชื่อว่านั่นเป็นหัวข้อสนทนาของเรา” หนิงกล่าว "ฉันแค่อยากจะถามเกี่ยวกับนักประดิษฐ์ Zarius และฉันจะลงทุนในตัวเขาอย่างไร"
ชายคนนั้นยักไหล่ “ความจริงก็คือฉันไม่สามารถบอกคุณได้ว่าจะหาเขาได้ที่ไหน นักประดิษฐ์ชอบซ่อนตัวจากสาธารณชนว่าเขาคิดสิ่งประดิษฐ์ต่อไปขึ้นมา อย่างไรก็ตาม ฉันสามารถให้คุณพูดคุยกับคนที่ทำงานให้กับนักประดิษฐ์โดยตรงได้ ”
“โอ้ ได้โปรดบอกฉันเพิ่มเติมหน่อยเถอะ” หนิงถาม
“ทิ้งรายละเอียดของคุณไว้ให้ฉันแล้วฉันจะบอกให้บุคคลนั้นลองติดต่อคุณ เขาไม่ได้อยู่ในเมือง ดังนั้นคุณจะต้องรอสักพักก่อนจึงจะได้รับอะไรกลับจากชายคนนี้”
“ฉันสบายดี” หนิงกล่าว เขารีบหยิบกระดาษออกมาแล้วจดรายละเอียดว่าจะตามหาเขาได้อย่างไร
“แค่บอกให้คนๆ นั้นฝากข้อความไว้ที่นี่ แล้วฉันจะได้มันภายในวันหรือสองวัน” หนิงกล่าว
ชายคนนั้นมองดูกระดาษแผ่นหนึ่งแล้วพยักหน้า “เอาล่ะ ฉันจะทำตามที่คุณบอก”