ผู้แต่ง: Yin Yiyu MACHINE TRANSLATION
เจ้านายหยิบเทอร์โมมิเตอร์ออกมา เขาพูดว่า “ใช่ เธอมีไข้ แต่ข้างนอกมีลมแรงและฝนตก และที่นี่ไม่มียาสำรอง ลงไปหากะละมังมาช่วยเช็ดตัว จากนั้นวางผ้าขนหนูเปียกบนศีรษะของเธอและเปลี่ยนน้ำซ้ำๆ จากนั้นเอาผ้านวมคลุมเธอและซับเหงื่อของเธอ ด้วยวิธีนี้ไข้ของเธอจะลดลง ”
“เช็ดตัว? ฉัน? เฮยบูถามด้วยความประหลาดใจ
“คุณไม่ใช่แฟนของเธอเหรอ? ถ้าเป็นเธอ ให้ฉันเช็ดตัวให้เธอไหม? ” การตอบสนองที่หยาบคายของเจ้านายดึงดูดสายตาที่คุกคามจาก Hei Bu
เจ้านายกลัวมากจึงรีบวิ่งหนีไป
อาจเป็นเพราะเขากลัว Hei Bu เจ้านายจึงขอให้บริกรนำถุงน้ำแข็ง ผ้าขนหนู และอ่างล้างหน้ามาให้อย่างมีชั้นเชิง อย่างไรก็ตาม Hei Bu มองไปที่สิ่งที่อยู่ข้างหน้าเขาและไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เขาไม่เคยรับใช้ใครมาก่อน ถ้าเขาถูกขอให้รับใช้คนอื่น.. มีคำเดียวคือความตาย
เมื่อมองไปที่ Lu Yuxi ที่ไม่สบายใจ เขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เขารู้สึกสูญเสีย
เขาต้องการหมุนอุปกรณ์สื่อสารที่มองไม่เห็นบนนาฬิกาของเขา แต่เขาพบว่าสัญญาณถูกขัดจังหวะโดยพายุ
เฮยถูไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหยิบถุงน้ำแข็งแล้วห่อด้วยผ้าขนหนูแห้ง เขาวางมันลงบนหัวของ Lu Yuxi อย่างเบามือและหยิบอ่างน้ำเย็นมาเช็ดตัวของเธอตามคำขอของเจ้านาย อย่างไรก็ตาม หลังจากนำน้ำขึ้นมาแล้ว เฮยบูก็ไม่ได้ดำเนินการใดๆ ต่อไป
ไม่ใช่ว่าเขาไม่กล้าเช็ดตัวให้เธอ แต่เป็นเพราะเขาไม่ใช่แฟนของเธอ เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาอยากจะปกป้อง เขาจะกล้าแปดเปื้อนความบริสุทธิ์ของเธอได้อย่างไร
เมื่อมองไปที่ขนตาที่หนาและยาวของเธอภายใต้แสงไฟและผมที่ยุ่งเหยิงของเธอ HEI BU โน้มตัวลงมาและจูบที่มุมปากของเธออย่างอ่อนโยน
เขาเคยคิดเรื่องนี้มาก่อน ไม่น่าจะเป็นเรื่องใหญ่อะไรหากเขาแค่เช็ดตัวลดไข้ อย่างไรก็ตาม เขามีความคิดอยู่ในใจ เขาอยากมีเธอ เขาไม่ต้องการให้คนอื่นเห็นความงามของเธอ
เขาไม่เคยขาดผู้หญิงอยู่เคียงข้าง อย่างไรก็ตาม เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เขาห่วงใย เขาไม่รู้ว่ามันเริ่มเมื่อไหร่ แต่เธอก็มีที่ในใจเขาแล้ว บางทีอาจจะเป็นตอนที่เขาเห็นเธอผลักหญิงชราออกไปโดยไม่สนใจความปลอดภัยของเธอเอง บางทีอาจเป็นตอนที่ร่างผอมบางของเธอพยุงเขาไว้ อาจเป็นเพราะเขาเห็นมือแดงๆ ของเธอล้างจานให้เขา หรืออาจเป็นเพราะท่าทางน่ารักของเธอเวลาที่เธอดุเขาให้ค่อยๆ กิน..
หรืออาจเป็นเพราะความรู้สึกตอนที่เธอยืนอยู่ข้างเขาด้วยใบหน้าที่แดงและใจเต้นแรง
เมื่อมองไปที่ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอซึ่งรู้สึกไม่สบายใจจนเธอขมวดคิ้ว เฮยปู้ไม่หันศีรษะไปจากเธออีกต่อไป และเริ่มเช็ดมันลงจากคอของเขา ยิ่งเขาลงไปต่ำเท่าไหร่ ใบหน้าของเขาก็ยิ่งแดงมากขึ้นเท่านั้น เมื่อมองไปที่เสียงครวญครางของเธอและบิดเอวเล็กๆ ของเธอ เฮยปู้อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย มันทรมานเกินไป
“กระหายน้ำ กระหายน้ำ ” Lu Yuxi แลบลิ้นของเธอด้วยความรู้สึกไม่สบายและเลียปากที่แห้งของเธอ ฉากนี้ทำให้ Hei Bu ดูเย้ายวนใจมาก และเขาก็อยากจะจูบริมฝีปากที่น่ารักนี้อีกครั้ง
HEI BU ขมวดคิ้วและหยิบแก้วน้ำขึ้นมา เขาคุกเข่าข้างขวาของ Lu Yuxi ด้วยเท้าขวาและช่วย Lu Yuxi ลุกขึ้นเบา ๆ นำน้ำไปที่ปากของเธอ
หลูหยู่ซีจับแก้วน้ำด้วยมือทั้งสองข้างโดยสัญชาตญาณแล้วกลืนน้ำลงไป เรื่องนี้ทำให้ Hei Bu รู้สึกเสียใจกับเธอมาก ใบหน้าที่ขมวดคิ้วไม่เคยคลาย
“หนาว หนาวมาก…” หลูหยู่ซีหนาวจนฟันของเธอสั่นและร่างกายของเธอสั่น
Hei Bu ย้ายผ้านวมออกจากโซฟาและเปิดตู้เพื่อหยิบผ้านวมออกมา ผ้าห่มทั้งสามผืนคลุมร่างของเธอไว้ แต่ก็ยังหนาวจนตัวสั่น
เฮยบูคว้ามือเธอไว้ มันหนาวจนน่ากลัว "คุณสบายดีไหม? ”
“ฉันหนาว ฉันหนาวมาก” หลูหยู่ซีตอบอย่างงุนงงเมื่อได้ยินคนถามเธอ
Hei Bu รู้สึกกังวลเล็กน้อย หัวหน้านักต้มตุ๋นบอกว่าแค่เอาผ้าปิดเหงื่อก็สามารถทำให้ไข้ของเธอลดลงได้ แต่ตอนนี้เธอหนาวมาก เธออาจไม่จำเป็นต้องเหงื่อออกแม้ว่าเธอจะเพิ่มผ้าห่มอีกสักสองสามผืนก็ตาม
"เย็น! ฉันหนาวมาก…” เมื่อมองไปที่ใบหน้าเล็ก ๆ ที่ยังคงสั่นและขมวดคิ้ว เฮยบูก็ขมวดคิ้วลึกขึ้น…
ดังนั้น Hei Bu จึงเดินไปที่อีกด้านหนึ่งของเตียง ดึงผ้าห่มและนอนลง เขาเอื้อมมือออกไปและดึง Lu Yuxi เข้ามาในอ้อมแขนของเขา มือของเขากอดเธอไว้แน่นที่หน้าอก คางของเขากดทับศีรษะของเธอ และสัมผัสมือที่เย็นเฉียบของเธอเบา ๆ และทำให้เขาอุ่นขึ้น
เมื่อพวกเขาพบกับแหล่งความอบอุ่น หลูหยู่ซีก็กอดแน่นขึ้น กลัวว่าเธอจะหนาวไปถึงก้นหุบเขาอีกครั้ง
ถ้าสมาชิกในแก๊งเห็นฉากนี้พวกเขาจะไม่เชื่อ เฮยตี้ผู้ไม่เคยใกล้ชิดกับผู้หญิง ปฏิบัติต่อทุกสิ่งอย่างเย็นชาและไม่เคยสูญเสีย ตอนนี้กำลังกอดหญิงสาวอย่างอ่อนโยน
เตียงเป็นเพียงเตียงเดี่ยว หนึ่งคนสามารถดื่มได้ แต่ดูเหมือนว่าจะเล็กไปหน่อยสำหรับสองคนที่จะนอน
Hei Bu กอด Lu Yuxi ความรู้สึกเดียวที่เขามีคือเธอผอมมาก เธอไม่กินอะไรเลยเหรอ ขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็กอดเธอแน่นขึ้น
บางทีอาจเป็นเพราะการกอดของ Hei Bu ทำให้ Lu Yuxi ที่สั่นเทาค่อยๆ สงบลง
ในตอนเช้า แสงแดดส่องเข้ามาทางผ้าม่านและส่องไปที่ใบหน้าของหลูหยู่ซีบนเตียง
หลูหยู่ซีถูกับผ้าห่มอย่างสบาย ๆ และเหยียดแขนที่งามของเธอออกจากผ้าห่ม อย่างไรก็ตาม เธอรู้สึกว่าเธอถูกผูกมัดด้วยบางสิ่งและไม่สามารถขยับเขยื้อนได้
เธอลืมตาขึ้นด้วยความงุนงงและเห็นว่าใบหน้าของเธอมีค่าเพียง 0 ใบหน้าหล่อเหลาของเธอที่อยู่ห่างออกไป 1 เมตรมองดูมือของเธอที่โอบรอบเอวของเธอ ดวงตาของเธอเบิกกว้าง
นี่.. นี่มันอะไรกัน ทำไมเธอถึงนอนกับเขา เกิดอะไรขึ้น เป็นไปได้ไหมว่า… “…” Lu Yu คิดในขณะที่เธอรีบดูเสื้อผ้าของเธอ โชคดีที่เสื้อผ้าของเธอยังอยู่ แต่เกิดอะไรขึ้น?
วันที่มีเสียงปืนทำให้ Hei Bu ระแวดระวังอย่างมาก ดังนั้นเมื่อ Lu Yu ตื่นขึ้นมาในตอนนี้ เขาก็รู้ทันทีว่าเขาไม่ต้องการลืมตาในทันที เขาต้องการเห็นว่าผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้ต้องการอะไร
หลูหยู่ซีนึกถึงช่วงเวลาหนึ่ง ดูเหมือนว่าเมื่อคืนนี้เธอจะนอนเร็วมากแล้วฝันว่าเธอหนาวมาก เป็นไปได้ไหมว่าเธอเป็นไข้หลังจากเปียกฝนเมื่อคืนนี้?
Lu Yu ค่อยๆ ปล่อยมือที่ Hei Bu วางไว้บนเอวของเธอ จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นจากหมอนมนุษย์ในมือขวาของเขาอย่างเงียบ ๆ เธอยกผ้าห่มขึ้นและกำลังจะหนี แต่เธอบังเอิญไปเหยียบอ่างที่เฮยบูทิ้งไว้ข้างเตียงเมื่อคืนนี้
ด้วยเสียง "PA" ไม่เพียง แต่น้ำจะไหลจนหมดเท่านั้น Lu Yuxi ก็เหยียบน้ำแล้วลื่น ด้วยเสียง "PA" เธอล้มลง ทำให้เก้าอี้ไม้ที่อยู่ข้างๆ กระแทกกับเท้าเล็กๆ ที่บอบบางและสวยงามของ Lu Yuxi
“ฟ่อ” Lu Yuxi ดึงเท้าเล็ก ๆ ของเธอกลับด้วยความเจ็บปวด
เมื่อ Hei Bu ได้ยินการเคลื่อนไหว เขาไม่ได้แสร้งทำเป็นหลับอีกต่อไป เขาลุกขึ้นทันทีและดึงหลูหยู่ซีที่ล้มลงกับพื้นอย่างรวดเร็ว เขารู้สึกสงสารเธอและอุ้มเธอไปที่เตียง
เมื่อมองไปที่เท้าเล็กๆ ของเธอที่แดงเล็กน้อยจากแรงกระแทก เฮยปู้รู้สึกสำนึกผิดมากและช่วยเธอนวดเท้าเบาๆ
ในทางกลับกัน Lu Yuxi รู้สึกประหลาดใจมากเมื่อ HEI BU มารับเธออย่างรวดเร็ว มันจบลงแล้ว เธอทำให้เขาตื่น ถึงเวลาแล้วที่เธอจะต้องอาย
“เมื่อคืนฉันมีไข้หรือเปล่า? หลูหยู่ซีถาม
เฮยถูตอบเพียงคำเดียวว่า “ใช่ ”
“คุณดูแลฉันแค่คืนเดียวใช่ไหม? ”
"ใช่. ”
หลูหยู่ซีมองดูชายผู้นวดเท้าของเธออย่างอ่อนโยน เธออายและอยากจะยืดเท้ากลับ แต่เฮียบุดึงเธอกลับมา “อย่าขยับ ”
หลูหยู่ซี:“ ขอบคุณ ฉันชื่อหลูหยู่ซี คุณช่วยบอกชื่อของคุณได้ไหม ”
เงียบ..เงียบ...
หลูหยู่ซี:” …”
“เฮยบู ฉันชื่อ เฮยบูพูดชื่อของเขาอย่างเย็นชา ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอเป็นคนแรกที่กล้าถามชื่อของเธอ
ในโลกธุรกิจ เขาควบคุมลมและฝน ในยมโลกเขามีอำนาจมาก คงไม่มีใครไม่รู้จักชื่อของเขา เฮยดิ ผู้หญิงคนนี้เท่านั้น
"ฮิฮิ. Lu Yuxi หัวเราะอย่างโง่เขลา
“อ้าปาก” จู่ๆ เฮยถูก็เดินไปด้านข้างและหยิบเทอร์โมมิเตอร์ขึ้นมา
Lu Yuxi อ้าปากอย่างเชื่อฟัง เฮยบูยัดเทอร์โมมิเตอร์เข้าปากเธอแล้วปล่อยให้เธอถือไว้
เฮยบูมองผู้หญิงน่ารักตรงหน้าแล้วนึกถึงเมื่อคืน เมื่อคืนไม่หนาว แต่ผ่านไปได้ครึ่งทาง เขาเริ่มตะโกนว่าร้อนและเริ่มเตะผ้าห่มออกไป เขากอดเธอแน่นและไม่ให้เธอเตะเขา อย่างไรก็ตาม เขายังคงเคลื่อนไหวต่อไป บางทีเขาอาจจะเหนื่อยจากการเคลื่อนไหวและผล็อยหลับไป