บทที่ 224: ความท้าทาย
ผู้แปล: imperfectluck บรรณาธิการ: Pranav
“ทุกสิ่งเป็นผลของกรรม แม้แต่การกระทำง่ายๆ เช่น การกินและดื่มก็ถูกกำหนดไว้แล้ว การกระทำของเราจะเป็นความหายนะ…”
“โรแลนด์ คุยกันให้เข้าใจ”
“ไม่ zuo ไม่ตาย! [1] 1 …ก็ได้ อย่ามองฉันแบบนั้น ฉันจะตรงไปตรงมามากขึ้น หมายความว่าคุณจะไม่ตายถ้าคุณไม่สมควรตาย! ถ้าเจ้าสมควรตาย เจ้าก็ตาย!”
ภาพเบื้องหน้าของเราทำให้เกิดเสียงอุทานนับครั้งไม่ถ้วน เมื่อ Emordilorcan ผู้เป็นอมตะได้พบกับคู่ต่อสู้ที่น่ากลัวที่สุดเท่าที่เคยมีมา เมื่อ Brothers of the Gourd [ระบบ: คุณแน่ใจหรือว่าจะเรียกพวกเขาด้วยชื่อนี้?] …ก็ได้ เมื่อ Divine Sins ที่ไม่มีชื่อล็อคตัวพ่อของพวกเขาไว้ การต่อสู้แห่งโชคชะตาจึงเริ่มขึ้นอย่างระเบิด
หรือจะบอกว่าเป็นการปราบปรามมากกว่าการสู้รบ...
ถ้าเอ็มอร์ดิลอร์แคนอยู่ในสภาพสมบูรณ์ไม่บาดเจ็บ บางทีการต่อสู้ครั้งนี้น่าจะพอๆ กันมากกว่านี้ อย่างไรก็ตาม เขาได้รับบาดเจ็บอย่างหนักในระนาบมรณะ และเขาเพิ่งผ่านการล้างบาปด้วยน้ำแข็งและไฟ การทำลายลูกโคลนของเขาทำให้เขาได้รับความเสียหายไม่น้อยเช่นกัน แค่รักษาร่างกายของเขาและป้องกันไม่ให้พังทลายก็ยากสำหรับเขาแล้ว ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาต้องรับมือกับ Divine Sins ที่อันตรายอย่างเหลือเชื่อ
ในอีกด้านหนึ่ง เด็กดื้อรั้นทั้งเจ็ดเพิ่งฟื้นขึ้นมา และความเกลียดชังที่ทรงพลังทำให้พวกเขามีแรงจูงใจที่ไร้ขีดจำกัด พรสวรรค์โดยธรรมชาติของพวกเขาในการดูดซับธาตุดินเป็นสิ่งที่สวนทางกับสิ่งมีชีวิตธาตุดินทั้งหมด และเนื่องจากพวกมันเป็นเด็กที่เป็นโคลนของ Emordilorcan พวกเขาจึงมีประสบการณ์และเทคนิคการต่อสู้ของ Emordilorcan ด้วย!
วิญญาณเหล่านี้เคยอยู่ในร่างของ Emordilorcan ก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้พวกเขาเริ่มต่อสู้กับเขา ครั้งนี้ แม้แต่ Emordilorcan ผู้แข็งแกร่งก็ยังดูสิ้นหวังฉายแววในดวงตาของเขา เมื่อเขาพบว่าหมัดหนักของเขา ซึ่งสามารถฉีกได้แม้กระทั่งผ้ามิติ ตอนนี้กลายเป็นเทคนิคของคู่ต่อสู้ของเขาแล้ว
“อ๊ะ! ถ้าเจ้าต้องการหัวของข้า เจ้าจะต้องเอามันด้วยชีวิต!”
ถึงกระนั้น Emordilorcan ก็เงยหน้าขึ้นและตะโกนด้วยความโกรธขึ้นไปบนท้องฟ้าก่อนที่จะระเบิดด้วยความดุร้ายของนักรบ
แต่ไม่ว่าเขาจะทำอะไร มันก็ยังไร้ความหมาย สิ่งที่เกิดขึ้นต่อมาแสดงให้เห็นว่าการต่อสู้ครั้งนี้มีบทสรุปมาก่อนแล้วตั้งแต่เริ่มต้น หรือบางทีฉันควรจะเรียกสิ่งนี้ว่าอาหารเย็นมากกว่าการต่อสู้
การโจมตีของ Emordilorcan นั้นไม่ได้ผล และการติดต่อใด ๆ ทำให้ร่างกายของเขาถูกขโมยไปจากการดูดซับธาตุดิน เขาจะทำอะไรได้บ้าง? ด้วยการแลกเปลี่ยนเพียงครั้งเดียว Emordilorcan ถูกกดลงกับพื้น ซึ่งตามมาด้วย Armageddon ยุคแรก สำหรับเขาเท่านั้น
“อ่า!”
บาปศักดิ์สิทธิ์ทั้งเจ็ดอ้าปากกว้างและเริ่มเคี้ยวเนื้อและกระดูกของพ่อ พวกเขาเริ่มเติมเต็มตัวตนที่ไม่สมบูรณ์โดยสัญชาตญาณ ทำให้ Emordilorcan อ่อนแอลงโดยการขโมยธาตุดินของเขาไป Emordilorcan ทำได้เพียงแค่กรีดร้องอย่างสมเพชในขณะที่เขามองดูการตายของตัวเอง หลังจากที่ Emordilorcan กลืนกินลูก ๆ ของเขาเองไปแล้วกว่าสามสิบลูก ก็ถึงเวลาที่ลูก ๆ ของเขาจะต้องกลืนกินเขา
[บาปศักดิ์สิทธิ์: ไม่มีชื่อ บาปศักดิ์สิทธิ์ถูกสร้างขึ้นจากเทพแห่งธาตุดิน Emordilorcan อยู่ระหว่างวิวัฒนาการ ความสามารถที่ทราบอยู่แล้ว: การดูดซับธาตุดิน, พลังศักดิ์สิทธิ์ด้านลบ การประเมินระบบ: หากคุณไม่สามารถหาวิธีจัดการกับพวกมันได้ ให้หนีไปซะ นี่ไม่ใช่เรื่องน่าอายเช่นกัน ฉันจริงจัง ในระนาบธาตุปฐพี เป็นไปได้มากว่าแม้แต่เทพแท้จริงจะไม่คู่ควรกับพวกเขา!]
การประเมินระบบมีความเหมาะสมมาก แม้แต่คาถาต้องห้ามที่อยู่ข้างหลังฉันก็จบลงแล้ว Kaid ชอบที่จะใช้ฟันเฟืองแห่งธาตุและหนีไปกับทีมของเขา
เมื่อเห็นเทพแห่งธาตุดินได้รับการลงโทษที่เขาสมควรได้รับ ฉันก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะตัดสินใจ
“เราจะล่าถอยเช่นกัน…”
“อืม ทุกคนรอสักครู่…”
ขณะที่ฉันตัดสินใจถอยหนี จู่ๆ Reyne ก็พูดขึ้นด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน เธอไม่เคยคาดคิดว่าเรื่องจะจบลงแบบนี้
“…ฉันคิดว่าฉันสามารถควบคุมพวกมันได้”
"อะไร!"
"อะไร!?'
ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความตกใจ การควบคุมบาปของพระเจ้า? สิ่งนี้ไม่เคยได้ยินมาก่อน หาก Divine Sins สามารถควบคุมได้ง่ายขนาดนั้น พวกมันคงจะไม่ใช่ตัวตนที่ทำให้แม้แต่เทพแท้จริงต้องปวดหัว วิธีเดียวที่จะจัดการกับพวกมันคือการผนึกพวกมันซ้ำๆ
เมื่อเห็นสีหน้าตกใจของเรา Reyne ก็เริ่มตื่นตระหนกเช่นกัน ทุกอย่างที่เธอทำเมื่อกี้คือตอนที่เธอกำลังงุนงง และแม้แต่เธอเองก็ไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร
“ตอนที่ฉันติดต่อกับพวกเขาก่อนหน้านี้ มีข้อความว่า 'ฉัน Reyne Qin Mist ตัวแทนของ Chaos จะให้โอกาสคุณอีกครั้ง มาเป็นทาสของฉันเพื่อโอกาสในการล้างแค้น 'ในคาถา พวกเขาตอบรับหมายเรียกของฉัน ดังนั้นสัญญาควรจะถูกสร้างขึ้น ฉันควรจะควบคุมพวกมันได้ ฉันคิดว่า”
“ตอนนี้คุณสามารถควบคุมพวกเขาได้หรือไม่? ทำให้พวกเขาฟังคำสั่งของคุณ? แน่ใจเหรอ?”
แม้ว่าอาจมีสัญญา แต่ Divine Sins นั้นอันตรายเกินไป—ถึงขนาดที่ปีศาจยังไม่กล้าที่จะจัดการกับมัน ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อ แม้แต่ตอนที่ฉันมี “เงา” ฉันก็เหมือนกัน—ฉันแทบไม่กล้าใช้มันเลย นอกจากกลัวว่าเหล่าทวยเทพจะสังเกตเห็นและฆ่าฉันด้วยการสะบัดนิ้วแล้ว ฉันยังกลัวการโต้กลับจากเขาด้วย
“ฉันเคยค้นคว้า Divine Sins มาก่อนเช่นกัน โดยพื้นฐานแล้วพวกเขาไม่สามารถสื่อสารด้วยได้ คุณแน่ใจหรือว่าพวกเขาเข้าใจด้วยซ้ำว่าสัญญาระหว่างเจ้านายกับคนรับใช้คืออะไร? เมื่อคุณเข้าใกล้ ดูว่าพวกเขาจะถือว่าคุณเป็นแค่ของว่างหรือไม่”
Reyne จมดิ่งลงสู่การทำสมาธิขณะที่เธอหลับตาและก้มหัวลง เธอกำลังตรวจสอบการเชื่อมต่อสัญญาที่เธอมีกับพวกเขา และกำลังพยายามดูว่าเธอจะควบคุมพวกเขาได้หรือไม่
แต่เธอก็ลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็วด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกลัว
“…สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ไม่มีเหตุผลเลย พวกเขาเกลียดทุกสิ่งโดยสัญชาตญาณและพวกเขาต้องการฉีกทุกสิ่งออกจากกัน อย่างมากที่สุด ฉันสามารถควบคุมพวกมันไม่ให้ทำลายใครซักคนได้ แต่ฉันไม่สามารถควบคุมไม่ให้พวกมันทำลายใครได้”
เฮ้! นั่นคือผลลัพธ์หลังจากนั้น แต่มันก็ดีกว่าที่ฉันคาดไว้มาก
“คุณสั่งให้พวกเขาจำศีลได้ไหม”
เมื่อพิจารณาจากประสบการณ์ของฉันในการควบคุม Shadow แล้ว Divine Sins ทั้งหมดก็ทำตามสัญชาตญาณ คำสั่งที่คล้ายกับสัญชาตญาณ เช่น กิน นอน และโจมตี ล้วนเป็นคำสั่งที่พวกมันสามารถเข้าใจได้
"ให้ฉันพยายาม."
Reyne หลับตาลงอีกครั้ง และคราวนี้เธอแสดงสีหน้ายินดี
“…ยังไม่ใช่ตอนนี้ แต่มันควรจะใช้ได้เมื่อพวกเขากินอิ่มแล้ว”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ในที่สุดทุกคนก็หายใจโล่งอก สำหรับ Emordilorcan ผู้แข็งแกร่งมาก การกลายเป็นอาหารสำหรับ Divine Sins เหล่านี้ทำให้เราได้รับแรงกดดันอย่างมาก
“เรายังจะล่าถอย เร็วเข้า! เราไม่สามารถรับประกันได้ว่าหลังจากที่พวกเขาทำอาหารจานหลักเสร็จแล้ว พวกเขาจะไม่ถือว่าเราเป็นกับข้าว Reyne เมื่อพวกเขาทานอาหารว่างเสร็จแล้ว ก็สั่งให้พวกเขาจมดิ่งสู่โหมดจำศีลชั่วนิรันดร์ทันที Camdian หากการจำศีลสำเร็จ ให้แจ้ง Lord Elemental Earth ทั้งหมดทันทีว่าอย่าเข้ามาในพื้นที่นี้ เป็นการดีที่สุดที่จะสร้างเขตต้องห้ามที่นี่เพื่อให้พวกเขาได้หลับใหลไปชั่วนิรันดร์”
เมื่อได้ยินดังนั้น Reyne ก็เริ่มหน้ามุ่ย ดูเหมือนว่าเธอจะคัดค้านแผนของฉัน
“…อืม เราสามารถพามันไปที่ระนาบมรณะได้ไหม? ด้วยความแข็งแกร่งของพวกมันแต่ละตัว มันอาจช่วยเราได้”
“อย่าแม้แต่จะคิดเกี่ยวกับมัน มีเพียงผลลัพธ์เดียวที่เป็นไปได้หากเรานำ Divine Sin ติดตัวเราไปยังระนาบของมนุษย์—เทพแท้จริงลงมาหาเราเป็นฝูง ฆ่า Divine Sin ทันทีและตบคุณจนตายเหมือนแมลงวันระหว่างทาง แม้ว่าคุณจะซ่อนได้สำเร็จ สิ่งมีชีวิตประเภทนี้ซึ่งรู้วิธีทำลายเท่านั้น จะทำให้เกิดหายนะไม่ช้าก็เร็ว”
Reyne เข้าสู่ภาวะซึมเศร้าทันทีด้วยสีหน้าเหมือนเด็กที่ถูกขโมยขนมไปจากเธอ
“…แต่แค่ยืมพลังบางส่วนก็ไม่เป็นไร ฉันจำได้ว่า Karo มีคาถาในการอัญเชิญมิติบางส่วน แต่นั่นก็ต้องใช้เวลาในการวิจัยและเรียนรู้เช่นกัน ตอนนี้ อย่าเสียเวลาไปมากกว่านี้แล้วถอยออกไปทันที Reyne คุณก่อน”
Reyne พยักหน้าเมื่อฉันพูดและหันหลังกลับเพื่อจากไป แต่คนอื่นๆ หยุดด้วยความประหลาดใจ เพราะพวกเขาเข้าใจสิ่งที่ฉันบอกเป็นนัยจากคำพูดของฉัน
“โรแลนด์ เจ้าไม่คิดจะล่าถอยไปกับเราหรือ?”
อมีเลียค่อนข้างลังเล
“ข้ายังต้องไปที่ Elemental Throne และรวบรวมวัตถุดิบบางอย่าง คุณรู้เรื่องนี้แล้ว…”
"ไปด้วยกัน. นั่นคือรังเก่าของ Emordilorcan ดีกว่าที่จะอยู่ในด้านที่ปลอดภัย”
"ไม่จำเป็น! มันเป็นเพียงการรวบรวมวัตถุ เป็นเรื่องเล็กน้อย พวกคุณควรออกไปก่อน ความยาวคลื่นพลังของคุณชัดเจนเกินไป และ Seven Brothers of the Gourd จะสังเกตเห็นคุณ”
มาร์กาเร็ตก้าวออกมาและดูเหมือนจะต้องการพูดอะไรบางอย่างเมื่ออดัมดึงเธอและหยุดเธอ เขาเดินนำหน้าอมีเลียและรับหน้าที่
“เอาล่ะ เราจะออกไปก่อน คุณควรทำให้เสร็จโดยเร็วที่สุดเช่นกัน”
ฉันผงกหัวและกระทืบขณะที่มีเงาสีดำสนิทล้อมรอบตัวฉัน และฉันก็กลายเป็นเงาและพุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูง ไม่ได้ยินเสียงโต้เถียงจากข้างหลังอีกต่อไป
“ทำไมคุณถึงปล่อยเขาไป เห็นได้ชัดว่าเขาโกหก โรแลนด์มีนิสัยที่ชอบจับจมูกทุกครั้งที่เขาโกหก และคุณก็รู้เรื่องนี้เช่นกัน ด้วยอันดับพลังในปัจจุบันของเขา หากเขาพบกับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่ง…”
มาร์กาเร็ตเต็มไปด้วยความไม่พอใจขณะที่เธอถามอดัม
“แน่นอนว่าฉันรู้ว่าเขาโกหก แต่เขาก็ไม่ได้ทุจริตทั้งหมดเช่นกัน จริงอยู่ที่เขากำลังจะรวบรวมวัตถุดิบ แต่การแก้แค้นน่าจะเป็นหัวข้อหลักที่เขาคิดอยู่ในใจ”
“แก้แค้นใคร? มีศัตรูของเขาที่ Elemental Throne หรือไม่”
“แน่นอน—Emordilorcan เรามาที่นี่เพียงเพื่อเขาไม่ใช่หรือ?”
ใบหน้าของอดัมเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ด้วยสีหน้าเช่น “มาร์กาเร็ตถามคำถามงี่เง่าแบบนี้ได้อย่างไร” อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ มาร์กาเร็ตกำลังจ้องมองไปที่สนามรบใกล้กับที่ซึ่งเอมอรดิลอร์แคนถูกกลืนกินไปกว่าครึ่งและตายยิ่งกว่าตาย
“คุณกำลังบอกว่า Emordilorcan ยังไม่ตาย?”
“ไม่แน่นอน ไม่มีทางที่เขาจะรับมือได้ง่ายๆ สำหรับจิ้งจอกแก่เจ้าเล่ห์เช่นนี้ การแกล้งตายไม่ใช่เรื่องปกติอีกต่อไป เราไม่พบคนที่แกล้งตายในปีนั้นเลยหรือ และคุณก็เป็นคนที่เห็นมัน”
มาร์กาเร็ตพูดไม่ออกทันที สุนัขจิ้งจอกแก่เจ้าเล่ห์ที่เธอค้นพบในวันนั้นคือโรแลนด์เอง
“คุณมีหลักฐานไหม”
“สัญชาตญาณของฉัน สำหรับหลักฐานหรืออะไรก็ตาม คุณจะต้องถามโรแลนด์ เขาเหมาะกับการเป็นนักสืบที่ฉลาดมากกว่า”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าเย็นชาของมาร์กาเร็ตเริ่มละลาย แต่เธอก็ยังเต็มไปด้วยความไม่พอใจ ตอนนี้เธอเดาได้ว่าเพื่อนเก่าสองคนนี้เล่นตลกกับเธออีกแล้ว ในขณะที่อมีเลียมุ่งตรงไปยังทิศทางของ Elemental Throne อย่างไรก็ตาม อดัมก็บล็อกเธอในพริบตา
“ออกไปให้พ้นทาง ฉันจะไปช่วยเขา”
“…อย่าคิดว่าโรแลนด์เป็นคนประเภทไม่ถือสาอะไร จริงๆ แล้ว เขาเป็นห่วงชาวหมอกที่ตายไปแล้วจริงๆ”
อมีเลียค่อนข้างสับสนเมื่อได้ยินเรื่องนี้ เพราะเธอไม่คิดว่ามันจะเกี่ยวข้องกับสถานการณ์ปัจจุบัน
“…ในเมื่อชาวหมอกประสบความสูญเสียครั้งใหญ่ และเอมอรดิลอร์แคนก็เป็นเพียงผู้กระทำความผิดที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวที่ยังคงมีเวลาอยู่ข้างนอกอย่างไร้กังวล โรแลนด์จะปล่อยให้เรื่องนี้ยืนหยัดได้อย่างไร เข้าใจแล้วใช่ไหมว่าทำไมเขาถึงไปคนเดียว”
“การแก้แค้นด้วยการต่อสู้เพียงครั้งเดียว? นั่นเป็นเรื่องที่โง่เขลาเกินไป”
อดัมยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้
"ฉันขอโทษ. บางครั้งผู้ชายก็เป็นสิ่งมีชีวิตที่โง่เขลา หากไม่สามารถสังหารผู้กระทำความผิดเป็นการส่วนตัวและทวงความยุติธรรมให้กับคนตายได้ เขาคงไม่สามารถนอนหลับสบายในตอนกลางคืนได้”
Amelia เคี้ยวนิ้วของเธอและแสดงความกังวลอย่างเห็นได้ชัด แต่ Margaret ก็ปลอบใจเธอ
“คุณเคยเห็นโรแลนด์พ่ายแพ้ในการต่อสู้ชิงไหวพริบหรือไม่? เขาเป็นคนเจ้าเล่ห์ เขาจะไปสู่ความตายอย่างง่ายดายได้อย่างไร? ในเมื่อนี่เป็นการต่อสู้ที่ Roland เตรียมไว้นานแล้ว คุณควรจะกังวลเกี่ยวกับศัตรูของเขา!”
และตอนนี้ ขณะที่อดัมคาดคะเน ฉันกำลังมุ่งหน้าไปยังพิกัดเป้าหมายที่เป่ยเฟิงให้ไว้ เสียงตะโกนด้วยความโกรธของฉันดังก้องไปทั่วเขาวงกตใต้ดิน
“ขี้ขลาด! ฉันอยู่คนเดียวแล้วคุณยังไม่กล้าแสดงตัว? ถ้าเจ้าไม่ออกมา ข้าจะดึงดูดเหล่า Divine Sins มายังที่แห่งนี้ แล้วคอยดูเจ้าตาย!”
ดูเหมือนว่าการคุกคามของฉันจะบรรลุจุดประสงค์ เสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นข้างหลังฉัน แต่มันเต็มไปด้วยความเกลียดชังเสียดแทงกระดูก!
“ไอ้โรแลนด์! ทั้งหมดเป็นเพราะคุณ ฉันสูญเสียทุกอย่าง! วันนี้มันจะเป็นความตายของคุณหรือของฉัน!”
บันทึก:
1. ตามวิกิพีเดีย No zuo no die (จีน: 不作死就不会死 หรือ 不作不死) เป็นมีมทางอินเทอร์เน็ตของจีน วลีดั้งเดิมของภาษาจีนแปลว่า "จะไม่เดือดร้อนถ้าไม่มีใครร้องขอ" “zuo” ในที่นี้หมายถึงการขอปัญหาที่ไม่จำเป็น