ตอนที่ 479: การเริ่มต้นใหม่
ผู้แปล: imperfectluck บรรณาธิการ: Kurisu
“เมื่อต้นปีนี้ การเปลี่ยนแปลงที่ฉันไม่เข้าใจเกิดขึ้นทุกวัน เมื่อวานฉันได้ยินมาว่าอาณาจักรซาลาห์เกิดสงครามอีกครั้งและราคาอาหารก็สูงขึ้น วันนี้ฉันได้ยินว่าดรูอิดคิดค้นชนิดใหม่ ของผลผลิต ราคาอาหารดิ่งลง ทำให้ผมต้องขอให้ Karo ไปเมืองใกล้เคียงเพื่อนำอาหารติดรถเข็นกลับมา ก่อนที่อาหารจะไปถึงโกดังก็ขายหมดเกลี้ยง"
หลังเคาน์เตอร์ ชายชราบาร์ตันกำลังเช็ดจานในขณะที่บ่นว่าโลกเปลี่ยนแปลงเร็วแค่ไหน จนทหารผ่านศึกผู้นี้ไม่เข้าใจ
มันเป็นเวลาค่ำและมันไหลออกมาข้างนอก เม็ดฝนโปรยปรายลงมากระทบกรอบหน้าต่างไม้และหลังคา ฝนตกหนักทำให้ป้ายถังเบียร์โยกเยกตลอดเวลา ข้างใน แสงสีเหลืองอ่อนจากตะเกียงน้ำมันสว่างขึ้นเล็กน้อยในห้องรับรองของ Rhino Tabera กวี Half-Elf กำลังสวดมนต์บทกวีการต่อสู้ใหม่จากดินแดนห่างไกลอย่างเงียบ ๆ ขณะที่นักผจญภัยตั้งใจฟัง
สภาพอากาศเลวร้ายนี้ไม่เพียงแต่ขัดขวางแผนการออกไปเที่ยวของพวกเขาเท่านั้น แต่ยังทำให้พวกเขาไม่มีอารมณ์ที่จะก่อเรื่องวุ่นวายเหมือนเคยอีกด้วย พวกเขากลับอบอุ่นร่างกายข้างเตา ฟังเพลงและเล่นเพลง Gwent ซึ่งถือว่าเป็นรูปแบบการพักผ่อนที่ผ่อนคลายที่สุด
"ฮ่า! บาร์ตันผู้เฒ่า อย่าคิดมาก แต่ถ้าคุณไม่สามารถซื้อเครื่องจักรที่ส่งเสียงดังเมื่อคุณโบกไปรอบๆ ก็ลืมมันไป ตอนนี้พวกเขาขายตะเกียงนำทางวิเศษทุกที่ในราคาเพียงสองเหรียญพลังงานทุกๆ เดือน เหตุใดจึงยังคงใช้ตะเกียงน้ำมันก๊าดซึ่งใช้น้ำมันมากและไม่สว่าง อย่าบอกนะ ว่าคุณแทบไม่มีเงินออมเลย หรือบางที คุณวางแผนที่จะมอบทั้งหมดให้กับสามีในอนาคตของ Katerina
Katerina เป็นพนักงานเสิร์ฟที่บาร์แห่งนี้และยังเป็นลูกสาวบุญธรรมที่น่ารักของเจ้าของร้านอีกด้วย เธอยังเป็นคนที่สามารถก่อเรื่องมากมายรอบตัวเธอได้อย่างง่ายดาย
ถ้าคนอื่นพูดแบบนั้นต่อหน้า Old Barton เขาคงใช้ระเบียบวินัยมานานแล้ว ชายชราคนนี้ยังมีรอยกัดเหลืออยู่ในตัวเขา!
แต่ในขณะนั้นเอง คนที่หัวเราะเสียงดังคือทหารผ่านศึกที่มีคิ้วสีขาวมีปีกนูนบนหงอนสีเงิน นี่คือตราสัญลักษณ์ทหารรับจ้างสีเงิน เครื่องราชอิสริยาภรณ์ที่มอบให้แก่ทหารกล้าที่ช่วยเหลือประเทศในภาวะสงครามอย่างใหญ่หลวงเท่านั้น ในเมืองเล็กๆ เช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าเป็นการสิ้นเปลืองความสามารถ
หอกวิเศษที่มีราคาแพงมากวางอยู่บนเคาน์เตอร์อย่างไม่ตั้งใจ ทหารผู้กล้าซึ่งสวม "Explorer X4" รุ่นล่าสุดบนข้อมือที่ยกขึ้นกำลังเพลิดเพลินกับการดื่ม ที่เอวของเขายังมีถังพลังงานขนาดเล็กรุ่นล่าสุดหลายถัง นี่เป็นอุปกรณ์มาตรฐานของ Winston ทหารรับจ้างที่แข็งแกร่งที่สุดของ Anton เมืองที่สงบสุข และเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงสามารถเล่นตลกกับ Old Barton ได้โดยไม่ทำให้สัตว์แพทย์โกรธและถูกไล่ออก ทั้งสองเคยเป็นสหายร่วมหน่วยเดียวกัน
“ฮึ่ม จากที่ฉันเห็น วิศวกรและนักเวทย์พวกนั้นไม่น่าเชื่อถือเลย คุณไว้ใจเรื่องของพวกเขาได้ไหม โดยเฉพาะพวกก็อบลิน!”
"เฮ้ เฮ้ เฮ้!! ไม่มีทาง! คุณยังจำสิ่งที่เกิดขึ้นในสมัยก่อนกับวิศวกรก็อบลินได้หรือไม่ พวกเขาขายคุณ a errrr errr..."
“นาฬิกาปลุกกลไก!”
"ใช่! ใช่ มันคือนาฬิกาปลุกแบบกลไก อืม ฉันยังจำชื่อนั้นฟังดูเป็นมงคลอย่างยิ่ง อะ- เรียกอีกแล้วว่าอะไรนะ?"
"ปลอดภัย… นาฬิกาปลุกยี่ห้อ Safety Brand ของ Beyar Brothers"
ขณะที่ Old Barton จำชื่อได้ทุกคำ เขาก็จำชื่อนักประดิษฐ์ได้เช่นกัน เห็นได้ชัดว่าเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง... เขาจำมันได้ชัดเจนผิดปกติ
"ผะ! ฉันยังจำได้ว่านาฬิกาปลุกดังขึ้นเกือบครึ่งชั่วโมงในวันนั้น พวกเราทุกคนตื่นขึ้น และคุณยังคงน้ำลายไหลในขณะที่กอดหมอนของคุณ และพูดว่า "อีกห้านาที" จากนั้น... พฟตตต!"
เขามองดูใบหน้าขาวซีดของเจ้านายบาร์ตันและบาร์เทนเดอร์ผมแดงแอบฟังโดยแสร้งทำเป็นเช็ดโต๊ะ จากนั้น Old Winston พิจารณาว่ามันเป็นบาร์แห่งเดียวในเมืองที่ให้บริการคนแคระที่ดื่มหนักและตัดสินใจที่จะเผชิญหน้ากับสหายเก่าของเขาเล็กน้อย
*ชน!*
เอาล่ะ เจ้าหัวล้านแก่ๆ ทุบจานตัวเอง เห็นได้ชัดว่าเขาสูญเสียการควบคุมเมื่อนึกย้อนกลับไปถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในเช้าวันรุ่งขึ้นของวันนั้น ทันใดนั้น วินสตันผู้เฒ่าก็หัวเราะอย่างหนัก เขานอนเหยียดยาวบนโต๊ะ
คำเตือนดังขึ้นในช่วงเวลาสุดท้ายของการเตือน มันเป็นเสียงที่แหบแห้งเสียดหู ซึ่งจู่ๆ Old Barton ก็จำได้อย่างชัดเจนว่าเป็นเสียงกรีดร้องที่แหลมคมของก็อบลิน
"เอาล่ะ คุณไม่อยากตื่นและคุณดูถูกนาฬิกาปลุกของ Safety Brand และผลิตภัณฑ์ก็อบลินของพี่น้อง Beyar ฉันโกรธนาฬิกาปลุก ฉันจะระเบิด! ห้าสิบ สี่สิบ- เก้า…..."
เมื่อเริ่มนับถอยหลังจากห้าสิบวินาที ทหารผ่านศึกที่คลุ้มคลั่งก็เพียงพอแล้ว เขาคิดถึงชื่อเสียงของก็อบลิน และคิดว่าถึงมันจะระเบิดและกลายเป็นคูน้ำ แต่แน่นอนว่ามันจะไม่ใช่แค่คูน้ำเดียว อย่างมากที่สุด มันจะระเบิดและสร้างคูน้ำหลายสิบแห่ง หรือมีข่าวลือว่าเป็นหุบเหวสีเลือด ทหารผ่านศึกชราลุกขึ้นจากเตียงทันทีโดยไม่ลังเล จากนั้นกดปุ่มหยุดบนนาฬิกาปลุก เพียงแค่นั้น…
"...สี่สิบสอง สี่สิบเอ็ด..."
เห็นได้ชัดว่านั่นไม่ใช่ปุ่มสำหรับปลดอาวุธระเบิดนาฬิกา หลังจากที่ Old Barton ตรวจนาฬิกาจนครบแล้ว เขาก็ไม่พบปุ่มที่สองให้กด
"...สาม สอง..."
เมื่อไม่มีทางเลือกอื่น Old Barton ก็ทำได้เพียงโยน "ของเล่นเส็งเคร็งที่เขาใช้ไปทั้งเดือน" อย่างเจ็บปวดซึ่งกลายเป็นระเบิด เมื่อการนับถอยหลังสิ้นสุดลง สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นไม่ใช่การระเบิด แต่เป็นการบันทึกเสียง
"ฮ่า! คุณล้มมันแล้วใช่ไหม? ในที่สุดคุณก็ลุกขึ้นแล้วใช่ไหม อย่าไปฟังข่าวลือเหล่านั้น แบรนด์ความปลอดภัยของเราแข็งแกร่งและเชื่อถือได้ เราเลิกทำระเบิดมานานแล้ว"
ใช้ได้. คงจะดีถ้าเรื่องมันจบลงแต่พอมีเรื่องยุ่งๆ แบบนี้ เขาก็นอนไม่หลับอีก มันยากที่จะพูด Old Barton ยังคงสามารถชื่นชมไหวพริบของพวกเขาในขณะที่นาฬิกาได้ทำงานให้เสร็จ
ขณะที่เขาหยิบนาฬิกากลับมา เขาสังเกตเห็นว่ามีรอยแตกเล็กๆ ซึ่งปกปิดปุ่มที่ซ่อนอยู่
"ฮ่า! เจ้ากล้าแอบดูความลับทางธุรกิจของพี่น้องเบยาร์จริงหรือ? ลิ้มรสความโกรธเกรี้ยวของก็อบลิน!"
บาร์ตันยังจำเสียงกรีดร้องแหลมสูงซึ่งประดับด้วยเจตนาชั่วร้ายได้อย่างสมบูรณ์ ปีกแห่งความโชคร้ายได้ปกคลุมศีรษะของเขาแล้ว
*บ่น*
โอเค ฉากที่คุ้นเคยนี้ไม่จำเป็นต้องมีคำอธิบาย การระเบิดนั้นไม่ใหญ่โตนักและ Old Barton ก็ไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น แต่เพราะการระเบิดไปต่อหน้าเขา Old Barton ผู้น่าสงสารจึงลงเอยด้วยการเสียผมบางเส้นและขนคิ้วไปในแรงระเบิด
จากนั้นเขาโกรธวิ่งไปถาม "คนขี้เหนียวสีเขียวที่ไม่มีจรรยาบรรณทางธุรกิจ" เขาได้รับการต้อนรับอย่างสุภาพจากผู้เชี่ยวชาญด้านสัญญาของก็อบลิน จากนั้นจึง "พูดคุยเรื่องนี้อย่างสุภาพและเป็นกันเอง"
ด้วยเหตุนี้ ผู้เชี่ยวชาญจึงนำเงื่อนไขการไม่มีความรับผิดแอบแฝงจำนวนมากในสัญญาซื้อขายเพื่อสร้างความสับสนให้กับ Barton จากนั้นจึงสุ่มพลิกสถานการณ์ด้วย "ค่าธรรมเนียมการละเมิดสัญญา" และ "ค่าปรับสำหรับการสอดแนมความลับทางธุรกิจ" ในท้ายที่สุด ยิ่งเขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งไม่ควรเคาะประตูบ้านมากขึ้นเท่านั้น เพราะเขาสุ่มเสี่ยงที่จะซื้อผลิตภัณฑ์ปลูกผมจำนวนมาก
"Pft! ไม่ต้องพูดถึงผลิตภัณฑ์ปลูกผมเหล่านั้นมีประสิทธิภาพจริงๆ"
*ชน!*
นี่เป็นจานที่สองของชายชรา Barton เขากำลังพิจารณาอยู่ว่าจะตกลงเรื่องค่าใช้จ่ายกับคู่ครองเก่าของเขาหรือไม่ เช้าหลังจากเหตุการณ์นั้น เมื่อเขากลายเป็นลูกขนปุกปุย ไอ้แก่นั่นก็หัวเราะอย่างมีความสุขเหมือนกับตอนนี้ อันที่จริงเขายังลากเพื่อนคนอื่นๆ ไปดูลิงอุรังอุตังด้วยซ้ำ
ตกลง. ไม่น่าแปลกใจที่บาร์ตันเกลียดผลิตภัณฑ์จากก็อบลินอย่างขมขื่น เมื่อก่อนเขาคิดว่าการได้ซื้อของเล่นใหม่เป็นเรื่องสนุก เขาไม่ได้รับค่าตอบแทนและค่อนข้างทรมาน ผมของเขางอกออกมา แต่เขาดูน่ากลัวเกินไป ในท้ายที่สุด เขาใช้เงินเพื่อซื้อโลชั่นกำจัดขนที่ติดทนนานของก็อบลิน... มันเหมือนกับการตกลงไปในคูน้ำซ้ำๆ
ในที่สุดเขา "ค้อนหินไม่ยอมใคร" ก็เกษียณก่อนกำหนด ไม่ชัดเจนว่าเขาแก่และอ่อนแอจริง ๆ อย่างที่พูดจริง ๆ หรือว่าเขารับไม่ได้กับการหยอกล้อของพี่น้องและสายตาแปลก ๆ ของคนอื่น ท้ายที่สุด ไม่ใช่ทุกคนที่จะใจเย็นในขณะที่มองดูใบหน้าที่สะอาดราวกับไข่ไก่ ผู้คนจะสุ่มหัวเราะออกมาต่อหน้าเขาทุกครั้ง ใบหน้าเก่าของเขาไม่สามารถดึงเข้าด้วยกันได้อีกต่อไป
"โอ้ โลชั่นกำจัดขนที่ติดทนนานหมดไปหรือเปล่า? คิ้วของคุณงอกขึ้นมาได้อย่างไร เพฟท์! มันไม่ใช่คิ้วปลอม พวกนั้นไม่สามารถเป็นผลิตภัณฑ์ของก็อบลินได้อีกใช่ไหม สหาย เกลียดก็อบลินไม่ใช่เหรอ สินค้า?"
*ชน!*
ใช้ได้. คราวนี้สหายดึงแฮมเมอร์ออกมาจากใต้เคาน์เตอร์ มันเป็นอาวุธร้ายแรงที่ส่องประกายแวววาวซึ่งทำให้ทหารรับจ้างยอดเงินที่พูดจาโผงผางกระจายไปทั่วบาร์
ในทางตรงกันข้าม ขาประจำของบาร์คุ้นเคยกับเสียงอึกทึกครึกโครมทุกวันอยู่แล้ว ขณะที่พวกเขาให้กำลังใจเจ้านาย พวกเขาขอร้องให้กวีเปลี่ยนเพลงเป็นเพลงที่มีเมโลดี้เร็วขึ้น
มีเพียงนักผจญภัยและทหารรับจ้างหรือคนขี้เมาเก่าที่ไม่สามารถรักษาให้รอดจากพิษของแอลกอฮอล์ได้เท่านั้นที่จะอยู่ในโรงเตี๊ยมแทนที่จะเป็นบ้านที่อบอุ่นในช่วงที่อากาศเลวร้ายเช่นนี้
แต่น่าเสียดายที่บอสไม่ชนะแบบถล่มทลายเหมือนเคย คราวนี้ Old Barton หยุดทันทีหลังจากหยุดไล่ตามพวกเขาเป็นวงกลมกว่าโหล จากนั้น เขามองไปที่ Winston ที่ไม่มีใครขัดขวางอย่างครุ่นคิด
“เจ้าแก่แล้วหรือ ในที่สุดเจ้าก็มาถึงขอบเขตของระดับตำนานแล้ว?”
“อืม ฉันทำสำเร็จเมื่อสองวันที่แล้วและเพิ่งมาอวดคุณ”
ข่าวลือ บาร์ตันตกตะลึงในตอนแรก จากนั้นกำปั้นที่กำแน่นของเขาผ่อนคลายอีกครั้ง พวกเขาเป็นพี่น้องกันมานานหลายปีแล้ว เขาไม่จำเป็นต้องอวดเก่งขนาดนั้น มันเป็นวิธีการทางจิตวิทยาที่ไม่มีผลต่อเขาในวัยนี้
แม้ว่าเพื่อนเก่าจะชวนเขาออกไปผจญภัยนอกภูเขาอีกครั้ง คำตอบของเขาก็ยังเหมือนเดิม
"...ฮึ่ม! สำหรับคนโง่ที่สามารถไปถึงพรมแดนแห่งตำนานได้ ฉันแค่ไม่เข้าใจโลกนองเลือดนี้อีกต่อไป ชีวิตง่ายกว่าสำหรับฉันที่จะถอนตัวกลับมาที่นี่และเปิดแถบนี้"
ดูเหมือนว่าครั้งนี้ ความพยายามของ Winston ในการเกลี้ยกล่อมเขาจะล้มเหลวอีกครั้ง ทหารรับจ้างชรายักไหล่ เขาสงสัยว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้นเมื่อ Barton ชราได้รับการขนานนามว่า 'Barton Rock ที่ดื้อรั้น' เนื่องจากความดื้อรั้นราวกับหินของเขา
“คุณอายุแค่สี่สิบห้าใช่ไหม? เลิกเรียกตัวเองว่าคนแก่ได้แล้ว ได้ยินไหม วิญญาณไม้เริ่มขายยาอีลิกเซอร์แห่งชีวิตแล้ว แค่ 100 คะแนนความยุติธรรม คุณอาจอายุน้อยกว่าสองปีก็ได้ ใครจะรู้ คุณสามารถเข้าร่วม Legend ได้เช่นกัน”
"ฮึ่ม! ไม่สนใจ ถ้าเจ้ายังพูดเรื่องไร้สติแบบนี้อีก เหล้าแคระที่ดังสนั่นของเจ้าจะเป็นแค่น้ำเปล่า ไม่เอาแล้ว ไม่เอาแอลกอฮอล์แล้ว..."
เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่คำพูดที่ว่างเปล่าแต่เป็นคำขู่จริงๆ เขารู้สึกได้ว่าสหายเก่าโกรธมาก เขาส่ายหัวและวินสตันก็ก้มหน้าลงเพื่อจดจ่อกับเครื่องดื่มของเขา
ไม่น่าแปลกใจที่ Old Barton ต่อต้านตะเกียงวิเศษอันใหม่ โลกนี้เปลี่ยนไปเร็วเกินไป มีคนไม่กี่คนเช่นเขาที่ไม่สามารถปรับตัวได้ ในความเป็นจริง ถ้าไม่ใช่ด้วยเหตุผลบางประการ วินสตันคงจะถึงวัยเกษียณแล้วตามประเพณีในอดีต
Old Winston อายุมากกว่าสี่สิบแปดปี ภายใต้สถานการณ์ปกติ อายุสูงสุดของมนุษย์นักสู้คือประมาณสามสิบห้า หลังจากอายุประมาณสี่สิบปี ส่วนต่างๆ ของร่างกายจะมีอาการสั่นอย่างรวดเร็ว ถ้าตอนนั้นใครยังไม่ได้เข้าร่วมระดับโกลด์ ก็อาจลืมเรื่องที่เคยเข้าร่วมไปได้เลย อย่างไรก็ตาม เมื่อยุคสมัยอันยิ่งใหญ่มาถึงแล้ว ไม่เพียงแต่เขาเข้าร่วมระดับโกลด์ในสองปีด้วยความช่วยเหลือจากสินค้าล้ำค่าทุกประเภทที่เขาได้รับเนื่องจากการเพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่งของ Elemental Tide และระบบ Contract Heroes ตอนนี้ในปีที่เจ็ด เขาสามารถบรรลุขอบเขตแห่งตำนานได้แล้วด้วยซ้ำ
เป็นผลให้ในขณะที่รู้สึกประหลาดใจ คนแก่ชราก็รู้สึกประทับใจเช่นกัน เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าสหายเก่าของเขาจะได้ผจญภัยด้วยกันอีกครั้ง แต่มันก็น่าเสียดาย บางคนรู้สึกยินดีกับยุคสมัยอันยิ่งใหญ่ที่กำลังใกล้เข้ามา ในขณะที่บางคนไม่คุ้นเคยกับแนวคิดของการเปลี่ยนแปลงที่เปิดหูเปิดตาเช่นนี้
ใช่มหายุค; First Light Times (FT) ใหม่ แม้ว่าคนส่วนใหญ่ยังคงคุ้นเคยกับการใช้ปฏิทินแบบเก่าในปี ค.ศ. 1905 แต่ผู้คนจำนวนมากขึ้นก็ยอมรับยุคใหม่แห่งรุ่งอรุณ ตามการสนับสนุนที่เพิ่มขึ้นทุกวันของศาสนจักรแห่งกฎหมายและนรก
และตอนนี้ก็เป็นปีที่ 7 ของศักราชใหม่ FT7 แล้ว และผู้คนจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ของ Eich ก็คุ้นเคยกับโลกทัศน์ใหม่ที่สดชื่นและไม่มีที่สิ้นสุดนี้ ถูกต้อง แม้แต่คำว่า "โลกทัศน์" ก็เผยแพร่โดยศาสนจักรแห่งกฎหมาย ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา มีแนวคิดและคำศัพท์ใหม่ๆ มากเกินไป
ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา หลังจากการเพิ่มขึ้นของ Elemental Tide พรสวรรค์ด้านเวทมนตร์ที่หายากมักจะเพิ่มขึ้นมากกว่าสิบเท่า แม้แต่ทหารธรรมดาอย่างวินสตันก็สามารถเรียนรู้เทคนิคดาบเวทย์มนตร์จำนวนหนึ่งได้ด้วยเหตุผลบางประการ เขาคิดที่จะขายของเก่าที่บ้านเพื่อซื้อหอกวิเศษจริงๆ
ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา อันดับเงินของมนุษย์ได้ถูกทำลายเหมือนเมื่อก่อน และปรมาจารย์ที่ยิ่งใหญ่ของระดับทองก็ไร้ค่าในทันใด แม้แต่ตำนานที่ทรงพลังก็ท่วมท้นและทำให้ผู้คนต้องพิจารณาใหม่ว่าจะจัดการกับพวกเขาอย่างไร แน่นอนว่าพวกเขาไม่มีความชัดเจนในเส้นทางของตนเอง พวกเขายังไม่มี Soul Imprints สำหรับนักสู้ที่ทรงพลังรายใหม่ที่ความแข็งแกร่งอ่อนแอกว่านักสู้รุ่นเก๋ามากนัก แต่พวกเขาก็มีจำนวนมากพอที่จะชดเชยทุกสิ่งที่สูญเสียไป
ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แผนที่สามารถเขียนซ้ำได้สามครั้งต่อสัปดาห์ ผู้บุกรุกมิติและน้ำตาต่างมิตินั้นธรรมดาและน่าขยะแขยงพอๆ กับแมลงสาบ อาจกล่าวได้ว่าเครื่องบินทั้งลำหลุดเข้าไปในความโกลาหลของสงคราม หากพลเมืองของเครื่องบินหลักแล่นไปพร้อมกับน้ำที่เพิ่มสูงขึ้นด้วย ก็น่าเศร้าที่โลกไม่สามารถช่วยชีวิตได้
ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา การปฏิวัติทางเทคโนโลยีเริ่มต้นขึ้นในดินแดนทางเหนือและทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น เทคโนโลยีวิศวกรรมเวทมนตร์ได้เปลี่ยนทัศนคติของผู้คนที่มีต่อชีวิตและการต่อสู้ไปแล้ว ครอบครัวปกติก็มีตะเกียงนำทางวิเศษเช่นกัน และทหารมนุษย์ก็เริ่มลองใช้ดาบและปืนวิเศษเหล่านั้น อุปกรณ์การขนส่งใหม่ทำให้ธุรกิจการค้ามีประสิทธิภาพมากขึ้น แม้แต่พยุหเสนาและกองทัพก็เริ่มใช้กลไกทางวิศวกรรมเวทมนตร์ที่ปฏิวัติวงการ วินสตันเคยชินกับช่วงเวลาที่เปลี่ยนแปลงแบบนี้และก้าวเดินต่อไปแล้ว ถ้าเขายืนยันที่จะใช้ชีวิตเหมือน Old Barton เขาก็กลัวว่าเขาจะถูกกำจัด
ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา มีการเปลี่ยนแปลงที่นับไม่ถ้วน ไม่มีใครบอกได้ว่ามันเป็นเรื่องดีหรือเรื่องร้าย แต่ไม่ว่าจะเปลี่ยนไปอย่างไร ชีวิตก็ยังดำเนินต่อไป ต้องได้รับทองคำ แผ่นดินต้องได้รับการทำไร่ไถนา และไวน์ยังคงต้องดื่ม มีบางสิ่งที่ไม่อาจหวนคืนมาได้อีกเมื่อจากไปแล้ว สิ่งอื่น ๆ ทิ้งไว้ในอดีต ...
*ติ๊ง!*
*ชน!*
ทันใดนั้น เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้นและดึงบาร์ตันออกจากความทรงจำของเขา ลูกค้าในชุดคลุมสามคนเข้ามาและดึงดูดความสนใจของเขา หยาดฝนจากเสื้อคลุมเปียกโชกหยดลงบนพื้น รองเท้าบู๊ตกันฝนที่ตกหนักทำให้เกิดเสียงแตกขณะเหยียบพื้น อากาศแบบนี้คนปกติเขาคงไม่อยากเที่ยวหรอก
เจ้านายเหลือบมองจากนั้นก็ก้มหัวลงและตั้งสมาธิกับสิ่งที่กำลังทำ ไม่ว่าเขาจะพูดอย่างไร นี่เป็นเพียงลูกค้าใหม่สามคน ตราบใดที่พวกเขาไม่สร้างปัญหา พวกเขาจะได้รับการต้อนรับ
"เฮ้ เฮ้ เฮ้!! ดูสิ คนผิวคล้ำและสัญลักษณ์กางเขนกลับหัวต้องเป็นของ Anti-Holy Knights!"
“ตราชั่งสีเงินและสัญลักษณ์ศักดิ์สิทธิ์หัวกระโหลกสีดำ? ผู้เล่นรายใหญ่อีกคนจากศาสนจักรแห่งกฎหมาย? พวกเขามาทำอะไรที่นี่ในชนบทของเรา?”
"ว้าว! ดาบกางเขนเงิน? กล่องเวทย์มนตร์สามรูของโอลิเวีย! นั่นต้องเป็นดาบวิเศษล่าสุดใช่ไหม? พวกเขาบอกว่ามันเป็นของต้องห้ามจากกองทหารของนอร์ธแลนด์ไม่ใช่เหรอ? อย่าบอกนะว่าพวกนั้นคือ จากทางเหนือ?”
เมื่อถอดเสื้อคลุมกันน้ำออกแล้ว พวกเขาดึงดูดความสนใจของลูกค้าทุกคนในบาร์
กลุ่มที่ประกอบด้วยดาร์กเอลฟ์ มนุษย์ และก็อบลินเป็นภาพที่หาดูได้ยาก ทันทีที่เจ้านายเห็นก็อบลิน เขาตัดสินใจเติมน้ำ 50% ลงในไวน์และเพิ่มราคาอาหารเป็นสองเท่า จากนั้นเขาจะให้ก็อบลินในห้องว่างที่มีคนเสียชีวิตเมื่อสองวันก่อน ใครจะรู้? มันอาจจะแค่ขับไล่ปีศาจออกไป
อย่างไรก็ตาม ลูกค้าใหม่ทั้งสามรายไม่มีความตั้งใจที่จะสั่งซื้อ พวกเขามุ่งตรงไปที่เสาประกาศที่อยู่ตรงกลางบาร์แทน มีประกาศเกี่ยวกับภารกิจสำหรับทหารรับจ้างในเมือง
ก็อบลินแห่งศาสนจักรแห่งกฎหมายกลับหัวทิ่มและฉีกหมายจับออก แทนที่ด้วยหมายอื่น
คนอื่นๆ ที่เฝ้าดูด้วยความสนใจและมีความหวังเล็กๆ น้อยๆ กับภารกิจจาก "ตัวการใหญ่" เหล่านั้น อย่างไรก็ตาม หลังจากที่พวกเขาอ่านหมายจับใหม่แล้ว พวกเขาก็ส่ายหัวและหันกลับไปทำสิ่งที่กำลังทำอยู่ทันที
ท้ายที่สุด ไม่ว่ารางวัลจะล่อลวงเพียงใด มันก็เป็นภารกิจที่เป็นไปไม่ได้และเป็นความพยายามที่ไร้จุดหมายโดยสิ้นเชิง ภารกิจนี้ครอบคลุมจาก FT 5 ถึง FT 7 โดยไม่มีข่าวสักชิ้น คนหนึ่งกลัวว่าหากถูกพบเพียงเพราะคำอธิบายคลุมเครือในหมายค้นเพียงอย่างเดียว พวกเขาคงจะเป็นนักสืบที่เก่งที่สุดในโลกไปนานแล้ว
"ใบสำคัญแสดงสิทธิ: โรแลนด์"
"ผู้ชาย เขาน่าจะอายุระหว่าง 5 ถึง 60 ปี เขาน่าจะบลอนด์ (อาจจะย้อมผม) ส่วนสูงบึกบึน ไม่มีเครื่องหมายบนร่างกายและรูปร่างหน้าตาไม่ชัดเจน (ปกติเขาจะดูอ่อนโยน แต่อาจจะเป็น การปลอมตัว) มีภูมิคุ้มกันต่อเวทมนตร์ตรวจสอบทั้งหมด เขาอาจมีแมวดำหรือสัตว์ผีอื่นๆ อยู่กับเขา เขาอาจเป็นนักรบหรืออาจเป็นอัศวินศักดิ์สิทธิ์ เขาอาจทำงานใน Law, Undead Mage หรือ Ice Mage.. แน่นอนว่าเขาสามารถแอบอ้างเป็นอาชีพอื่นได้—ผู้ชายคนนั้นสามารถทำแบบนั้นได้ ความแข็งแกร่งของเขายังไม่ชัดเจน แต่โปรดทำให้กลุ่มงานล่าระดับ Legend เป็นอย่างต่ำ ต้องการแค่มีชีวิตอยู่ ถ้าเขาตายอีกครั้ง นั่นคงจะลำบาก สำหรับเรา อ่า ใช่ เขาไม่ตลกเลย และเขาก็แค่เล่าเรื่องตลกแห้งๆ เท่านั้น”
เอาล่ะ หนึ่งสามารถตายซ้ำสอง? คงจะเป็นเรื่องมหัศจรรย์ถ้าใครพบเขาพร้อมกับโปสเตอร์ที่ตามหาตัว ซึ่งทำให้คนอยากแสดงความคิดเห็นไม่รู้จบ อย่างไรก็ตาม ยังมีคนจำนวนไม่น้อยที่ได้รับแรงบันดาลใจให้ลงมือทำ ท้ายที่สุด รางวัลก็ล่อลวงเกินไป
“รางวัล: ทองคำ 20 ล้านชิ้น คะแนนความยุติธรรม 50,000 คะแนน พลังของพันธมิตรหมอก ศาสนจักรแห่งกฎหมาย ศาสนจักรแห่งนรก และมิตรภาพของ Absolute Gentlemen Alliance และความกรุณาที่ไม่ละเมิดมาตรฐานจริยธรรมขั้นพื้นฐาน”
แต้มทองและแต้มความยุติธรรมทำให้นักสู้ผู้แข็งแกร่งโดดเดี่ยวเท่านั้นที่จะเคลื่อนไหว และกลุ่มพันธมิตรหมอกในปัจจุบันก็กลายเป็นมหาอำนาจไปแล้ว ในปัจจุบัน ศาสนจักรแห่งกฎหมายและศาสนจักรแห่งนรกเป็นศาสนาประจำชาติของกลุ่มพันธมิตรหมอก ดังนั้นพวกเขาจึงเป็นศาสนจักรที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกจากทั้งหมด ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากที่ชนชั้นสูงของ Absolute Gentlemen Alliance กลับมาอย่างกระทันหันเมื่อสองปีก่อน พวกเขากลายเป็นกลุ่มทหารรับจ้างที่ดีที่สุดในโลกอย่างไม่ต้องสงสัย มิตรภาพและความโปรดปรานของพวกเขาเพียงพอที่จะดึงดูดคนทั้งประเทศ!
เห็นได้ชัดว่า "แขกผู้มีเกียรติ" ทั้งสามคนไม่ได้มาที่นี่เพื่อหาใครซักคน ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา "การค้นหาโรแลนด์" ถือเป็นหนึ่งในสิบภารกิจที่ยิ่งใหญ่ที่ยากที่สุดที่จะทำให้สำเร็จในชีวิตนี้อย่างอธิบายไม่ได้ พวกเขาแค่อัปเดตโปสเตอร์ใบสำคัญแสดงสิทธิที่เผยแพร่ไปทั่วโลกอย่างไม่ตั้งใจ
แต่ครั้งนี้ นอกเหนือจากการเพิ่มรางวัลจากสองล้านเป็นสามล้านและคะแนนความยุติธรรมที่เพิ่มขึ้นจากห้าหมื่นเป็นแปดหมื่นในการอัพเดตนี้ ยังมีการเพิ่มประโยคสุดท้ายในหมายจับ
"โรแลนด์! หากคุณไม่ส่งตัวคุณภายในหนึ่งปี เราจะเผยแพร่ทุกสิ่งที่อยู่บนชั้นหนังสือ A17 ของคุณในห้องสมุดใต้ดินของคุณ นางฟ้าจะเตรียมนิตยสารฉบับพิเศษสำหรับคุณโดยเฉพาะ!"
คนอื่น ๆ มองไปที่กระดานที่ต้องการและแยกย้ายกันไปทันที ในบรรดาทั้งหมด คนขี้เมาที่น่าอับอายจากบาร์ของ Karo ตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ เขากลัวมากจนหนวดเคราอันเป็นเอกลักษณ์ของเขาแทบจะล้มลงกับพื้น
"A17? นั่นคือนิยายอีโรติกที่ได้รับแรงบันดาลใจจากตัวละครจริงที่ฉันเขียน? และภาพวาดอีโรติกแบบฮาร์ดคอร์ที่ฉันวาดด้วยมือโดยเฉพาะ! Margaret, Elisa, Harloys พวกเขาจะ... พวกเขาจะฆ่าฉัน!"
"ไอ้สารเลว! จริง ๆ แล้วเธอมีรูปฉัน! ย้อนกลับไปในสมัยก่อน เธอยังยอมวางมือบนแบนชีด้วยซ้ำ!?"
*ไอ* "ผีที่มีความรู้สึกค้างคาเป็นเพียงหัวข้อคลาสสิค คุณสามารถเล่นกับมันได้หลายวิธี... ปล่อยไป อย่ากัด"
[ในความเป็นจริง มีรูปจริงของเทพธิดาที่สวยงามทั้งหมดอยู่ท่ามกลางพวกเขา หลังจากประกาศแล้ว เตรียมตัวให้พร้อมที่จะถูกเหล่าเทพธิดาไล่ตาม ฮึ่ม! ฉันไม่โกรธแน่นอนเพราะเทพธิดาแห่งคำสั่งไม่ได้รวมอยู่ด้วย]
"เฮ้ เฮ้ เฮ้!! เล่นซึนเดเระผิดเวลา!"
[พฟ! อย่าพูดกับฉันคุณสาวบริสุทธิ์! ฮาร์ลอยส์ ให้ฉันบอกคุณ! สาวพรหมจรรย์เก่าที่อั้นมานานนี่นิสัยเสียจริงๆ! ด้วยวัยกว่าสามร้อยปี โรแลนด์รู้สึกผิดหวังมาอย่างยาวนาน ส่วนของเขาเกี่ยวกับคุณนั้นคลาสสิกมาก แม้แต่ฉันเองก็ไม่เข้าใจว่าเขาคิดอะไรอยู่ S และ M สุดฮาร์ดคอร์สุดฮาร์ดคอร์ ความรักที่เยือกเย็นเหมือนเตาเผานั้นเหนือกว่างานอื่น ๆ ทั้งหมดในเวลานั้น…...]
"Astrya ที่รัก คุณหิวไหม ฉันจะให้อาหารคุณที่นั่น" (ยังมีต่อ…)