ผู้แปล:imperfectluck บรรณาธิการ:Kurisu
“เกียรติยศของนักรบ? นั่นอะไร?"
“…ฉันว่ามันเหมือนคุยโม้ในบาร์ในขณะที่ทุกคนกำลังดื่มอยู่ เช่น เรื่องเล่าเกี่ยวกับการฆ่าก็อบลินทั้งรังในการผจญภัย”
ในทางหนึ่ง โดนาทิสไว้ใจคนผิด แม้ว่าอดัมจะเป็นนักรบที่โดดเด่น แต่เขาไม่มีสิ่งที่เรียกว่าเกียรติยศของนักรบหรือความภาคภูมิใจของอัศวินเลย เขาเป็นเพียงเด็กชนบทจากหมู่บ้านเล็กๆ ทีมผจญภัยเพียงทีมเดียวที่เขาเคยเข้าร่วมนำโดยคนอย่างโรแลนด์ อดัมจะมีความรู้สึกเย่อหยิ่งอย่างลึกลับที่อัศวินและนักรบผู้สูงศักดิ์จะมีได้อย่างไร
เขาจะสู้ถ้าเขาชนะ และจะหนีไปทันทีหากทำไม่ได้ ต่อสู้จนตัวตายกับคู่ต่อสู้ที่ทรงพลังที่เขาไม่สามารถเอาชนะได้เพื่อความภาคภูมิใจและเกียรติยศ? ในขณะที่ขุนนางอาจเชื่อในแนวโรแมนติก แต่อดัมเคยเป็นทหารรับจ้างอิสระ ทหารรับจ้างที่งี่เง่าจะไม่มีอะไรมากไปกว่าการสังเวยปืนใหญ่ซึ่งเป็นทหารรับจ้างประเภทที่นายจ้างชื่นชอบเพราะแม้แต่ค่าธรรมเนียมการจ้างงานก็ประหยัดได้
ย้อนกลับไปเมื่ออดัมยังเด็กและอ่อนแอกว่า เขาเคยโกหก แสร้งเป็นเด็กดี หรือแสร้งทำเป็นน่าสงสารอยู่บ่อยครั้ง ตอนนี้เขาแข็งแกร่งขึ้นมาก… แม้ว่าตอนนี้ศัตรูของเขาจะแข็งแกร่งกว่ามาก แต่อดัมก็ยังมีบุคลิกเหมือนเดิม
บางทีเขาอาจแสดงตนว่ามีเกียรติของนักรบในบางครั้ง แต่นั่นไม่ใช่เพื่อเห็นแก่ศัตรู
“ไม่ว่าโรแลนด์จะช้าแค่ไหน เขาควรจะกลับมาที่นี่และเสริมกำลังให้เราได้ภายในสิบนาที…”
“ถ้าอย่างนั้นเราควรจะแสร้งทำเป็นว่าคุยเรื่องอะไรดีระหว่างนี้ดี?”
“ใช่… ใช่ ถ้าโรแลนด์ยังมาไม่ถึงในสิบนาที สมมติว่าเรากำลังรอกำลังเสริมและขอให้โดนาทิสรออีกสักหน่อย”
“เขาจะยอมจริงๆ เหรอ”
“ไม่มีใครทำ แต่ฉันคิดว่าเขาจะทำ ดูเขาสิ เขาตกลงที่จะรอเราคุยเรื่องกลยุทธ์เพื่อเอาชนะเขาด้วยซ้ำ หากต้องการใช้วลีของ Roland การแสดงความหยิ่งผยองเป็นสิทธิดั้งเดิมของเจ้านายที่เป็นศัตรูตัวฉกาจทุกคน”
“โรแลนด์ไม่ชอบทำตัวหยิ่งยโสฆ่าตัวตายด้วยเหรอ?”
"ใช่. เขายังบอกด้วยว่าหากเจ้านายที่เป็นปรปักษ์ทำตัวหยิ่งยโสตลอดเวลาแต่ไม่ตาย นั่นไม่ใช่เจ้านายอีกต่อไป เพราะนั่นจะเป็น...ตัวละครหลัก”
เอาล่ะ ตรรกะที่บิดเบี้ยวของคนบางคนได้ทำลายคนธรรมดาก่อนหน้านี้ไปแล้วหลายคน และตอนนี้ นักเวทย์ที่แต่งตัวเป็นหัวขโมยหญิงรู้สึกตื่นเต้นอย่างลึกลับที่จะได้พบโรแลนด์อีกครั้งในเร็วๆ นี้
โรแลนด์คงไม่อยากเจอเธอเลยสักนิด...
แต่บางครั้งแผนก็เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วตามสถานการณ์เสมอ หลังจากผ่านไปเพียงสามนาที เสาแสงขนาดมหึมาก็บอกทุกคนว่ามีบางอย่างเปลี่ยนแปลงไปโดยพื้นฐานในสนามรบ
“แสงศักดิ์สิทธิ์? ในเมืองนี้? ใครเสียชีวิต? ปีศาจ?”
Donatis ไม่ใช่คนงี่เง่า ก่อนที่เขาจะตกลงที่จะรอ เขาได้ยืนยันแล้วว่าสมาชิกทั้งหมดของกลุ่มอัศวินศักดิ์สิทธิ์ที่พยายามจะหยุดเขาได้ล้มลงแล้ว และเป้าหมายของเขาน่าจะยังอยู่ในเมืองนี้
อย่างไรก็ตาม เสาขนาดใหญ่ของแสงศักดิ์สิทธิ์ที่พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าเป็นหลักฐานที่ดีที่สุดว่ามีผู้ใช้แสงศักดิ์สิทธิ์ที่ทรงพลังอย่างยิ่งในเมืองนี้ ในมิติที่นับไม่ถ้วน จะมีผู้ใช้แสงศักดิ์สิทธิ์น้อยมากที่สามารถใช้แสงศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์เช่นนี้ได้...
“โรแลนด์…”
จากมุมมองหนึ่ง แม้ว่าโรแลนด์เพิ่งเข้าสู่ระดับกลางของระดับตำนาน แต่เขาก็เป็นอัศวินศักดิ์สิทธิ์ที่แข็งแกร่งที่สุดคนหนึ่งในโลก
พลังที่แข็งแกร่งใดๆ ก็ตามจะมีลักษณะเฉพาะของมันเอง และเสาแสงที่ทรงพลังก็มีสีที่เป็นเอกลักษณ์ของมันเอง โดนาทิสได้เห็นแสงศักดิ์สิทธิ์ที่แปลกประหลาดและบริสุทธิ์นี้ด้วยพลังอันน่าอัศจรรย์ของแสงแห่งความรอดในนรก เขารู้ว่าเป็นไปได้ว่ามีเพียงโรแลนด์เท่านั้นที่จะครอบครองแสงศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้
การแสดงออกที่เหมือนประติมากรรมก่อนหน้านี้ของเขาเริ่มเปลี่ยนไป ในตอนแรกเขาดีใจจนแทบคลั่ง แต่แล้วเขาก็ดูค่อนข้างลังเล
เป็นเรื่องไม่คาดฝันที่เขาจะได้พบกับโรแลนด์ที่นี่ เช่นเดียวกับเรื่องเซอร์ไพรส์ที่น่ายินดี อย่างไรก็ตาม โรแลนด์คงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะรับมือ แม้ว่าระดับพลังของ Roland จะยังไม่ถึงระดับ SemiGod แต่ Chaos War God มองว่าระดับอันตรายของเขานั้นเทียบเท่ากับระดับของ Main God เทพเจ้าหลักมากกว่าหนึ่งองค์ต้องทนทุกข์ทรมานเมื่อต่อสู้กับโรแลนด์
สิ่งแรกที่โดนาทิสคิดก็คือว่านี่เป็นกับดักที่มุ่งเป้าไปที่ตัวเขาเองหรือไม่ ในชั่วพริบตาต่อมา เขานึกถึงการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของ "ทีมผจญภัยของดิ๊ก" ต่อหน้าเขา และในที่สุดก็ตระหนักว่าสถานการณ์ไม่ถูกต้อง
“วีรบุรุษดอกบัวแดง อดัม ฮัน?”
ข้อมูลเกี่ยวกับพันธมิตรของโรแลนด์นั้นไม่มีความลับ และเป็นไปไม่ได้ที่จะเก็บเป็นความลับ ผมสีแดงเพลิงของอดัมเป็นเหมือนลายเซ็นส่วนตัวของเขา ในขณะที่โดนาทิสไม่ได้นึกถึงอดัมเพราะไม่มีเหตุผล แต่แน่นอนว่าเขาจะตระหนักว่านักรบคนนี้คืออดัมเมื่อเขานึกถึงโรแลนด์
“มาร์กาเร็ต? ไอน์ เมซุส?”
ด้วยการเชื่อมโยงทั้งหมด โดนาทิสก็ตระหนักว่าอดัมเป็นใครอีกบ้าง เมื่อโดนาทิสรู้ตัวว่าเขาถูกหลอก และคนที่หลอกเขาก็เป็นพันธมิตรใกล้ชิดของคนที่เขาเกลียด สีหน้าของโดนาทิสก็น่าเกลียดมาก
“ให้ตายเถอะ เราทุกคนประเมินเขาต่ำไป โรแลนด์ยังไม่ได้เข้ามาเสริมทัพเรา แต่เขาผลักเราเข้าสู่หลุมพรางแล้ว”
จากมุมมองหนึ่ง โรแลนด์ประสบความสำเร็จในการสร้างความสำเร็จครั้งใหม่—ผลักดันพันธมิตรของเขาให้ตกหลุมพรางโดยไม่แม้แต่จะปรากฏตัวเป็นการส่วนตัว
เสาแสงศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ไม่ไกลกำลังยุ่งอยู่กับการขจัดความโกลาหล แม้แต่เทพสงครามก็ยังให้ความสนใจอย่างใกล้ชิดกับแสงศักดิ์สิทธิ์ที่ “แปลกประหลาด” ที่นั่น
Donatis ขนาดมหึมายืนขึ้นอีกครั้ง เขาจ้องเขม็งไปที่อดัมซึ่งมีรอยยิ้มโง่เขลา คราวนี้โดนาทิสไม่รั้งรออีกต่อไป
…
“ฉันจะต้องขอให้พวกคุณทุกคนตาย ข้อมูลของคุณสำคัญกว่าชีวิตของคุณมาก”
เช่นเดียวกับที่ทีมผจญภัยของ Casio กำลังฉลองที่พวกเขารอดชีวิตจากนายพลปีศาจ Salor ฉันได้แถลงอย่างถูกต้องในขณะที่ Casio กำลังฟื้นตัวจากผลกระทบของแสงศักดิ์สิทธิ์ของฉันและ Aivla ยังคงตัวสั่นจากผลที่ตามมา
ในพริบตาต่อมา สมาชิกทุกคนในทีมผจญภัยของพวกเขาก็หยิบอาวุธขึ้นมาและมองมาที่ฉันด้วยความระมัดระวังอย่างยิ่ง
“…ฉันอธิบายตัวเองไม่ชัดเจนพอเหรอ? พวกคุณทุกคนคงเห็นผู้ชายตัวโตตรงนั้นเหมือนกันใช่ไหม? เขาคือโดนาติส พวกคุณทุกคนน่าจะรู้ดีว่าเขาแข็งแกร่งและรับมือได้ยากขนาดไหน และเขามาที่นี่เพื่อไล่ล่าพวกคุณทั้งหมด ในกรณีนั้น เขาจะปฏิบัติต่อสิ่งต่าง ๆ เหมือนภารกิจเสร็จสิ้นโดยธรรมชาติ ตราบใดที่คุณทุกคนตายต่อหน้าเขา จากนั้นเขาจะกลับไปยังอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ของเขาเอง แน่นอน ฉันต้องการให้ทุกคนให้ข้อมูลของคุณกับฉันก่อน…”
เอาล่ะ คราวนี้ทุกคนเริ่มดึงดาบและไม้เท้าเวทมนตร์ออกมาจริงๆ ขณะที่เตรียมคาถาสำหรับการต่อสู้
“นั่นคือเหตุผลที่คุณจะเสียสละพวกเรา? ในฐานะผู้รับใช้พระเจ้าของฉัน การกลับสู่อ้อมกอดของเธอหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจจะเป็นเกียรติอย่างสูงสุด อย่างไรก็ตาม ในฐานะสมาชิกของทีมนักผจญภัยนี้ และในฐานะนักบวช ฉันไม่ยอมปล่อยให้พรรคพวกของฉันตายต่อหน้าฉัน!”
นักบวชคนแคระมีหนวดมีเคราก่อนหน้านี้มีสีหน้าโกรธจัด คนแคระยังคงหมุนไปรอบๆ กระบองเหล็กสีดำของพวกเขา แม้ว่าเทคนิคของพวกเขาจะไม่น่าประทับใจเลยก็ตาม
เอลฟ์ผู้วิเศษไม่ได้พูดอะไร อย่างไรก็ตาม คาถาวิเศษที่กระซิบเบา ๆ บอกฉันทั้งหมดที่ฉันจำเป็นต้องรู้
“นี่หรือคือโชคชะตาของฉัน? สุดท้ายก็หนีไม่พ้นอย่างที่คิด…? มาเอาชีวิตของฉัน ในเมื่อนี่คือโชคชะตาของฉัน อย่างน้อยการตายของฉันก็มีความหมาย…”
Aivla นางฟ้าผู้ล่วงลับเป็นคนแรกที่ตอบฉันขณะที่เธอพยายามลุกขึ้นยืน ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง แต่คำพูดที่สั่นเทาของเธอมีความละเอียดและความคาดหวังอยู่ภายใน
“หยุดทำตัวโง่เขลาได้แล้ว ท่านโรลันด์ไม่ใช่คนแบบนั้น ให้เขาพูดให้จบ”
คาสิโอซึ่งเป็นคนเดียวในหมู่พวกเขาที่รู้จักฉันดี เข้าใจฉันดีขึ้นมาก
ฉันพยักหน้าขณะที่ดีดนิ้ว
“เด็กๆ สมัยนี้ใจร้อนเหลือเกิน… ฮาร์ลอยส์ ขอโคลนของคุณให้ฉันหน่อย”
ฉันเดินไปหยิบหัวของนักรบที่มัดไว้ แล้ววางกลับบนศพของเขา
หลังจากนั้น มนต์แห่งความตายสีดำก็หลั่งไหลเข้าไปในศพขณะที่ร่างของนักรบที่ผูกหมัดไว้สามารถเคลื่อนไหวได้อีกครั้ง หลังจากนั้น สไลม์หลายสิบตัวก็รวมร่างกันราวกับว่ามันเป็นผงสำหรับอุดรู เกิดเป็นรูปร่างคล้ายมนุษย์ ในที่สุดสไลม์ก็ออกมาคล้ายกับคาสิโอและทีมของเขาทุกประการ
มันง่ายเกินไปสำหรับ Harloys ที่จะสร้างสำเนาของทีม Casio ขึ้นมา เนื่องจากเธอมีความสามารถในการเปลี่ยนร่างตามต้องการ… อันที่จริง ฉันคงใช้ความสามารถนี้ของเธอทำเงินหากไม่ได้เป็นการคัดค้านที่รุนแรงของเธอ … เฮ้ ฉันไม่ได้จะทำอะไรผิดกฎหมาย เพราะฉันตั้งใจจะขายแรงงานฟรีเท่านั้น ผู้อ่านบางคนของคุณคิดเรื่องสกปรกหรือไม่?
“ถ้าทั้งหมดเป็นของปลอม โดนาติสจะสงสัย ฉันจะให้ 'พวกคุณทุกคน' ตายพร้อมกับร่างที่แหลกสลายจนไม่เหลือซากศพที่สมบูรณ์ อย่างไรก็ตาม ศพของนักรบที่ผูกมัดจะปรากฏต่อหน้าโดนาทิส พวกคุณทุกคนต้องหาที่ซ่อนตัว และแน่นอนว่าจะออกมาไม่ได้จนกว่าเหตุการณ์นี้จะคลี่คลาย เป็นการดีที่คุณจะพกข้อมูลสำคัญติดตัวไปด้วย”
ฉันทิ้งคำพูดเหล่านั้นไว้ในขณะที่หันหลังกลับและจากไป ซากศพของนักรบที่ขดตัวและกลุ่มของสไลม์โคลนตามหลังฉันมา
“คุณพูดแบบนั้นโดยตั้งใจใช่ไหม”
แม้ว่า Harloys จะไม่ได้พูดตรงๆ แต่ทั้งเธอและฉันรู้ว่าฉันจงใจพยายามทำให้ทีมของ Casio เข้าใจคำพูดของฉันผิด
Harloys รู้ว่าฉันต้องตั้งใจทำอย่างนั้น เธออยากรู้ว่าทำไม
"แน่นอน. คารมคมคายของฉันไม่ได้ขาดหายไป… มันง่ายที่สุดที่จะบอกว่าธรรมชาติพื้นฐานของบุคคลนั้นเป็นอย่างไรในสถานการณ์ชีวิตและความตาย ฉันยังคงมีปัญหาในมือของฉันเช่นเดียวกับผลประโยชน์บางอย่าง อย่างไรก็ตามนั่นจะขึ้นอยู่กับโชคของพวกเขา”
“ดูเหมือนว่าคุณจะพอใจกับผลการทดสอบพวกมันมากทีเดียว?”
“การทดสอบไม่ได้แย่เลย หากพวกเขาเต็มใจที่จะละทิ้งเพื่อนของพวกเขาอย่างง่ายดาย มันอาจจะเป็นการดีที่จะฆ่าพวกเขา ทุกสิ่งที่ฉันพูดคือความจริง ข้อมูลที่พวกเขาพกพามีค่ามากกว่าชีวิตของพวกเขา”
“…คุณควรเตรียมประโยคพิเศษทำนองนี้ว่าคุณให้ความสำคัญกับเพื่อนของคุณมากแค่ไหน คุณจะต้องการมันเร็ว ๆ นี้”
"อะไร?"
“นั่นเป็นเพราะสหายของคุณเกือบจะระเบิดด้วยความโกรธเพราะคุณ พวกเขากำลังสาปแช่งโรแลนด์ที่เชื่องช้าและสมควรตาย…”
[ยินดีด้วย. ความเป็นมืออาชีพของคุณในการทำให้พันธมิตรของคุณต้องทนทุกข์ทรมานได้รับการยอมรับจากระบบและชะตากรรมของคุณ คุณชอบชื่อเรื่องใดต่อไปนี้ 'ฉันเป็นนักขุดหลุมมืออาชีพอายุสามร้อยปี' หรือ 'ถ้าฉันเป็นนักเรียนประถมล่ะ? ให้เลนกลางไม่งั้นฉันเลี้ยง!']