ตอนที่ 350: จิวยี่ เจ้าจะเชื่อข้าไหม? (10)
นักแปล: เครื่องบินกระดาษ บรรณาธิการ: Caron_
ฉันคิดว่าเราไม่สามารถกู้คืนปีที่สูญเสียไปได้ แต่ในช่วงสองเดือนที่ผ่านมาในทีมผู้ผลิต...
ท่าทางกระวนกระวายของเขาหลังจากที่ฉันทำร้ายตัวเองเพื่อแก้แค้นเฉียนเกอ...
เขาไล่คนที่ Qian Ge ติดสินบนออก และทำให้ทีมผู้ผลิตทั้งหมดเอาอกเอาใจฉัน...
ในคืนวันเกิดของฉัน เขาเซอร์ไพรส์วันเกิดให้ฉัน...
สิ่งพิเศษเล็กๆ น้อยๆ ที่เกิดขึ้นในอดีตค่อยๆ กลับมาทีละเล็กละน้อย...
ผู้คนที่รอเฮ่อจี้เฉินล้วนจับกลุ่มกันอยู่ใกล้ ๆ อย่างกระวนกระวาย แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เห็นพวกเขาที่นั่นด้วยซ้ำ เขามีสีหน้าว่างเปล่าขณะรอจิวยี่อย่างอดทน
ข้างพวกเขา เฉินไป๋มองไปที่จิ่วยี่ด้วยท่าทางแปลก ๆ จากนั้นขมวดคิ้วขณะที่เขามองไปที่เหอจี้เฉิน
สองคนนี้เป็นอะไรกัน คนหนึ่งเรียกอีกคนหนึ่ง แต่ตอนนี้พวกเขายืนตะลึงอยู่อย่างนั้นครึ่งวัน หลังจากหันกลับมา คนที่โทรมาก็ไม่พูดอะไรต่อ... มันไม่สมเหตุสมผลเลย...
เมื่อเห็นว่าจิวยี่ยังไม่ได้ส่งเสียง เฉินไป่ก็กระแอมในลำคอและทำลายความเงียบ "คุณจี คุณโทรหาคุณเหอเกี่ยวกับอะไรหรือเปล่า"
หลังจากได้ยินเสียงของเฉินไป่ จิวยี่หันกลับมามองเขาและตระหนักว่าเธอต้องฝันกลางวันนานเกินไป เธอมองไปที่เหอจี้เฉินโดยสัญชาตญาณและเปิดปากของเธอพร้อมที่จะพูดอะไรบางอย่างกับเขา แต่เมื่อคำพูดมาถึงมุมปากของเธอ เธอจำได้ว่าเฉินไป่ยังคงยืนอยู่ข้างหนึ่ง จากนั้นเธอก็กลืนคำพูดกลับเข้าไปในปากของเธอและหันไปมองที่ Chen Bai อีกครั้ง
เหอ จี้เฉินสังเกตเห็นว่าจิ่วยี่กำลังมองไปที่เฉินไป๋ ดังนั้นเขาจึงมองข้ามไปเช่นกัน
เฉินไป๋สังเกตเห็นว่าตอนนี้ทั้งสองคนกำลังจ้องมองมาที่เขา เขาตกตะลึงมากจนมองลงไปและเริ่มตรวจสอบตัวเองขึ้นและลง
เสื้อผ้าของฉันเป็นปกติ ไม่มีอะไรผิดปกติกับฉัน... ทำไมพวกเขาถึงมองฉัน? ก่อนที่ความคิดนั้นจะก่อตัวขึ้นในใจของ Chen Bai เขาก็ได้ยินเสียงของ He Jichen "ออกไปก่อนก็ได้"
เฉินไป่ตกตะลึง ตอบสนองอย่างรวดเร็วเมื่อเขารู้ว่าตอนนี้ทั้งสองคนจ้องมาที่เขาเพียงเพราะเขาขวางทางพวกเขา ก่อนที่เขาจะตอบว่า "ใช่" เขาวิ่งออกไปไกลและหยุดผู้ช่วยผู้อำนวยการซึ่งกำลังจะรีบเร่งเหอจี้เฉิน
เฮ่อจี้เฉินหันศีรษะไปจนกว่าเขาจะพอใจที่เฉินไป่อยู่ไกลพอที่จะไม่ได้ยินการสนทนาของพวกเขา จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ หันกลับมาและมองเข้าไปในดวงตาของจิวยี่
เมื่อเขาสบตานาง นิ้วของจิวยี่ก็งอเล็กน้อย จากนั้นนางก็ขยับริมฝีปาก “เหอ จี้เฉิน ในคืนวันเกิดของฉัน คุณจริงจังกับสิ่งที่พูดกับฉันไหม”
ฉันพูดอะไร เป็นคำถามเดียวกับที่ฉันคาดหวังคำตอบหรือไม่
เหอจี้เฉินไม่กล้าเสี่ยง เขาจึงกลั้นหายใจในขณะที่มองไปที่จิวยี่
ราวกับว่าเธอกำลังต่อสู้กับตัวเองอยู่ภายใน จิวยี่กำแขนเสื้อแน่น
ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาทำหลายอย่างเพื่อฉัน แปลว่าเขาห่วงใยฉันเสมอ เพื่อนของเขา?
เขาสร้างความเจ็บปวดทรมานที่สุด แต่เขาก็ยังให้ความอบอุ่นที่ยอดเยี่ยมที่สุดแก่ฉันด้วย เขายังช่วยปูทางให้ฉันเข้าสู่วงการบันเทิง ...
เมื่อคิดได้เช่นนั้น จิวยี่ก็ตัดสินใจบางอย่างและพูดว่า "เจ้าพูดว่า 'เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ไหม'... เจ้าจริงจังกับเรื่องนั้นหรือไม่"
เธอตั้งใจจะถามเรื่องนี้จริงๆ...
เฮ่อจี้เฉินพยายามอย่างมากที่จะดึงตัวเองเข้าด้วยกันและพยักหน้าเบาๆ เขากลัวว่าเธอจะรู้สึกว่าเขาไม่จริงใจพอ เขาจึงพูดว่า "ใช่ ฉันจริงจัง"
จี้ยี่กระพริบตาที่เหอจี้เฉิน แล้วยกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้ม “ถ้าเธอจริงจังก็กลับไปเป็นเหมือนเดิมเถอะ”
"...เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น กลับไปเป็นเหมือนเดิมและเป็นเพื่อนรักกันต่อไป"
ความคิดของผู้แปล
เครื่องบินกระดาษ
หวังว่าทุกคนจะสนุกกับบทนี้!!