ตอนที่ 351: นี่คือคำตอบของฉัน (1)
นักแปล: เครื่องบินกระดาษ บรรณาธิการ: Caron_
ภาพที่เขาไม่กล้าคาดหวังในความฝันของเขากำลังกลายเป็นความจริง
ความเศร้าปรากฏขึ้นในดวงตาของเหอจี้เฉิน และเขาก็หันศีรษะไปมองไกลโดยสัญชาตญาณ
เขาใช้เวลาสองวินาทีเพื่อบังคับตัวเองให้สงบพายุที่โหมกระหน่ำอยู่ในอก จากนั้นเขาก็หันกลับมามองจิวยี่ เขาไม่ได้ตอบกลับด้วยคำว่า "ใช่" ง่ายๆ เหมือนเมื่อก่อน แต่ตอบกลับด้วยคำว่า "เป็นอย่างไรบ้างเมื่อเร็วๆ นี้"
ด้วยคำเพียงห้าคำนี้ เขาก็รู้ว่าเขาต้องการพูดอะไรต่อไป จิวยี่ทุบตีจิวยี่ว่า "อย่าโกหกกัน"
คุณเป็นอย่างไรบ้างเมื่อเร็ว ๆ นี้? อย่าโกหกกันเลย
นั่นเป็นคำพูดที่เธอพูดเมื่อเธอริเริ่มที่จะขอโทษระหว่างความเข้าใจผิดครั้งแรกของพวกเขา
ต่อมาก็ทะเลาะกัน ไม่ว่าเขาจะเป็นคนที่ไปหาเธอหรือถ้าเธอไปหาเขาก็ต้องมีคนพูดขึ้นก่อน
มันเหมือนกับกฎลับของพวกเขา ตราบใดที่พวกเขายังพูดคุยกันอยู่ แม้แต่ความเข้าใจผิดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดระหว่างพวกเขาก็จะหายไป
พวกเขาจ้องมองกันและกันอย่างเงียบๆ เขารู้ว่าเธอกำลังคิดอะไร และเขารู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ในใจของเธอ
ทั้งสองคนไม่พูดอะไร ขณะที่พวกเขาจ้องและจ้องมอง มุมปากของจิวยี่ก็โค้งเป็นรอยยิ้ม
เมื่อเห็นรอยยิ้มของเธอ เหอจี้เฉินก็เม้มริมฝีปากและพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า "สวัสดี เพื่อนคนสำคัญที่สุดของฉัน จิยี"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ จิวยี่ก็ยิ้มเผยฟันของเธอ “สวัสดี เพื่อนคนสำคัญที่สุดของฉัน เหอจี้เฉิน”
เมื่อยามบ่ายใกล้เข้ามา แสงแดดเจิดจ้าก็ส่องกระทบใบหน้าของพวกเขา ทำให้พวกเขาดูสะอาดและบริสุทธิ์อย่างไม่น่าเชื่อ
พวกเขายิ้มให้กัน แต่ภายใต้ดวงตาของพวกเขา มีแสงหักเหเป็นน้ำจางๆ
เมื่อกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อน เหอจี้เฉินและจิวยี่พบกันเป็นการส่วนตัวบ่อยขึ้นและพูดคุยกันบ่อยขึ้นนอกที่ทำงาน
ในฐานะคนนอก Chen Bai สามารถบอกได้ว่าอารมณ์ของ He Jichen ดีขึ้นวันแล้ววันเล่า เขายังสังเกตเห็นว่าริมฝีปากของเหอจี้เฉินจะม้วนเป็นรอยยิ้มระหว่างการทำงานหรือระหว่างการประชุม
ในอดีต เฉินไป๋ฝันว่าเจ้านายของเขาจะอ่อนไหวต่อความต้องการของผู้คนมากขึ้นเล็กน้อย เพื่อให้วันเวลาของเขาผ่อนคลายมากขึ้น ตอนนี้มันกลายเป็นความจริงแล้ว เขาตระหนักว่าไม่เพียงแต่เขาไม่ผ่อนคลายเท่านั้น เขายังอ่อนล้ายิ่งกว่าเดิมอีกด้วย
เนื่องจากเหอจี้เฉินตามใจจิยี่อย่างไม่รู้จบ เขาจึงต้องการให้เฉินไป่เตรียมอาหารเช้าให้จิวยี่ทุกเช้า ในช่วงบ่าย เขาต้องการให้เฉินไป๋เตรียมของหวานให้จิวยี่ในช่วงพักหลังฉากถ่ายทำ ในช่วงบ่าย เฉินไป๋ต้องแน่ใจว่าไม่มีใครรบกวนจิวยี่ในช่วงพักบ่ายของเธอ ในช่วงบ่าย เฉินไป๋ต้องเตรียมผลไม้ให้จิวยี่ และในตอนเย็น เฉินไป๋จะต้องไล่ยุงให้จิวยี่ในช่วงเย็น...
หลังจากเสร็จสิ้นการถ่ายทำด้วยความยากลำบาก เขาคิดว่าในที่สุดเขาก็สามารถกลับไปที่โรงแรมเพื่อพักผ่อนได้ แต่เนื่องจากจิวยี่พูดถึงความหิวของเธอ เหอจี้เฉินจึงขอให้เขาออกไปซื้ออาหารเย็น
สิ่งที่ทำให้เขาใจสลายคือตอนที่เหอจี้เฉินรู้ว่าจิวยี่ไม่มีผ้าอนามัยเตรียมไว้เมื่อประจำเดือนมา... เขารู้สึกว่าไม่สมควรที่เฉินไป่จะซื้อของใช้ส่วนตัวให้เธอ ดังนั้นเขาจึงต้องซื้อเอง . อย่างไรก็ตาม เขายังคงปลุกเฉินไป๋จากการหลับใหลเพื่อเป็นคนขับรถส่วนตัว
วันแล้ววันเล่า เฉินไป่คิดว่าเขาต้องทนกับความยากลำบากที่หาตัวจับยาก
ในที่สุด "Three Thousand Lunatics" ก็เสร็จสิ้นการถ่ายทำในกลางเดือนมิถุนายน
เทศกาลภาพยนตร์เซี่ยงไฮ้กำลังดำเนินอยู่ ดังนั้นงานเลี้ยงหลังการถ่ายทำจึงจัดขึ้นที่โรงแรม Shanghai Starlight
นอกจากนักแสดงและทีมงานคนสำคัญที่มาร่วมงานแล้ว ยังมีนักลงทุนในอุตสาหกรรมที่ได้รับเชิญให้ให้การสนับสนุนอีกด้วย
จิวยี่ติดตามรถของเหอจี้เฉินจากเหิงเตี้ยนไปเซี่ยงไฮ้ หลังจากที่พวกเขาไปถึง Starlight แล้ว ทั้งสองคนก็ขึ้นไปชั้นบนเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องของตน
เมื่อจิวยี่ลงมาที่โถงชั้นสอง เหอจี้เฉินสวมสูทสีดำล้วนพร้อมแก้วไวน์ในมือ เขายืนอย่างสง่างามท่ามกลางฝูงชน สนทนาอย่างสุภาพ
พนักงานต้อนรับทักทายจิวยี่ และในทางกลับกัน นางยิ้มและหยิบแก้วไวน์จากถาด
เธอวางมันไว้ที่ริมฝีปากของเธอและกำลังจะจิบเมื่อเธอเห็นเหอจี้เฉินโบกมือให้เธอ
จิวยี่ไม่คิดมากเกินไปและพุ่งเข้าใส่เขาด้วยรองเท้าส้นสูงของเธอ อย่างไรก็ตาม ขณะที่เธอกำลังจะไปหาเขา เธอเห็นคนที่เธอไม่ต้องการเห็น...
ความคิดของผู้แปล
เครื่องบินกระดาษ
สวัสดีค่ะคุณผู้อ่าน ^^ มีใครเล่น twitter บ้างมั้ยคะ? (เครื่องบินกระดาษ_ฉี)