ตอนที่ 1,040: คาถาศักดิ์สิทธิ์
ผู้แปล: Exodus Tales Editor: Exodus Tales
เขานั่งบนเก้าอี้ที่สร้างโดยป้อมต่อสู้บนชานชาลา ตรงหน้าเขาคือน้ำผลไม้วิญญาณน้ำหนึ่งแก้วที่เขาคั้นจากผลไม้วิญญาณน้ำของบลัดมัวร์
เป็นเวลาหนึ่งเดือนแล้วที่เขาปลูกต้นผลไม้วิญญาณแห่งน้ำในโลกมืด และปริมาณน้ำใน Blood Moor ก็คงที่
ทันทีที่เขาดึงผลไม้วิญญาณน้ำ ดอกไม้ใหม่จะโผล่ออกมาทันทีและเริ่มสร้างผลไม้วิญญาณน้ำอีก
ด้วยการดูแลของต้นไม้แห่งชีวิตและเอลฟ์ชั้นยอด เอลฟ์ชั้นยอดและอาเบลจึงมีอาหารเพียงพอ
ในตอนนั้นเองที่เขาตระหนักว่าผลไม้จิตวิญญาณแห่งน้ำเป็นที่ต้องการได้อย่างไรในทวีปตอนกลาง แต่นั่นก็แย่เกินไป เขาไม่ได้ดื่มน้ำผลไม้วิญญาณน้ำจากพวกเอลฟ์อีกต่อไป
เมื่อเวลาผ่านไป การผลิตผลไม้วิญญาณแห่งโลกทมิฬก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ และรสชาติก็ดีขึ้นเมื่อพวกเขาใช้เวลามากขึ้นในสภาพแวดล้อมที่มีมานาหนาแน่น ไม่เพียงแค่นั้น พลังธรรมชาติที่เป็นประโยชน์ต่อการฝึกของดรูอิดก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้อาเบลตื่นเต้นมากที่สุดไม่ใช่ต้นไม้ผลไม้วิญญาณแห่งน้ำ แต่เป็นสมุนไพร 50 เหลี่ยม
1 เดือนในทวีปกลางเป็นเวลามากกว่าหนึ่งปีใน Blood Moor ของ Dark World ในช่วงเวลานี้ เอลฟ์ชั้นยอดได้ทำให้แผนการปลูกสมุนไพรของเขาบรรลุผลโดยสิ้นเชิง
เมื่อถึงจุดนั้น เขาไม่จำเป็นต้องหาส่วนผสมของยาด้วยตัวเองอีกต่อไป เขาสามารถไปที่นาโดยตรงและถอนมันด้วยตัวเอง สิ่งนี้ช่วยเขาประหยัดเวลาได้มาก
เอลฟ์ชั้นยอดก็เติบโตขึ้นในช่วงเวลานี้เช่นกัน ร่างกายของพวกเขาสูงขึ้น และบางคนถึงกับเริ่มพูดภาษาเอลฟ์ชั้นยอด
ด้วยสิ่งมีชีวิตที่ชาญฉลาดกลุ่มแรก Dark World จึงไม่ใช่สถานที่ที่ไร้ชีวิตอีกต่อไป
อาเบลไม่ได้อ่านหนังสือหรือไม่ได้ปรุงยา แต่ในขณะเดียวกัน เขาไม่ได้พักผ่อนในขณะที่ดื่มน้ำผลไม้ เขากำลังตอบคำอธิษฐานจากโทเท็มโบราณของเขาแทน
ผ่านไปไม่กี่เดือนแล้วที่ Battle Cry City ถูกโจมตี และศรัทธาในเทพเจ้าแห่งสงครามของพวกเขาก็กลับคืนมา
วิถีชีวิตของคนป่าเถื่อนค่อยๆ ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาของอาเบล ความกระหายในการต่อสู้และประสบการณ์ของพวกเขาทำให้หลายคนสูญเสียพลังในการต่อสู้จากอาการบาดเจ็บก่อนที่พวกเขาจะโตเต็มที่เสียอีก
“เทพเจ้าแห่งสงครามผู้ยิ่งใหญ่ โปรดรักษาร่างกายของข้าด้วย ฉันจะมอบวิญญาณของฉันให้คุณ!”
ความภักดีจำนวนนี้รบกวนใจดอฟฟ์เสมอ มันไม่ใช่พระเจ้าและเขาไม่ฉลาดพอที่จะดูแลเรื่องแบบนี้
โชคดีที่มันสามารถเข้าไปใน Dark World ได้ทุกคืน เพื่อให้วิญญาณของมันได้พักผ่อน
ในขณะนั้น อาเบลกำลังช่วยดอฟฟ์ด้วยภาระนี้ คำอธิษฐานเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บเหล่านี้เป็นเรื่องที่ลำบากที่สุด แต่อาเบลยังคงสามารถควบคุมวิญญาณของดอฟฟ์ได้และใช้พลังของโทเท็มโบราณเป็นตัวกลางในการรักษาคำอธิษฐานด้วยยารักษาแสงจากพระคุณของเขา
แค่คำขอแบบนี้ไม่ได้หายาก มีมากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่นักรบแห่งพระเจ้าหลายคนเสร็จสิ้นการฝึกในวิหารและเริ่มเผยแพร่ความเชื่อของพวกเขา
เฮเบลยังคงแสดงพระคุณต่อเพราะเหตุนี้ แต่เขากลับไม่สามารถเอาชนะพระคุณเพื่อรักษาความลึกลับของพระเจ้าได้
นอกจากนี้ งานเช่นนี้ยังต้องใช้ความพยายามอย่างมากและใช้เวลานาน เขามีไม่เพียงพอสำหรับทั้งหมด
ความคิดแรกที่เขามีคือการสร้างคาถาศักดิ์สิทธิ์ที่ช่วยให้ผู้เชี่ยวชาญเหล่านั้นรักษาตัวเองได้โดยตรงด้วยยารักษา
แม้ว่ายารักษาแสงจะมีค่ามาก แต่พวกเขาก็ไม่มีประโยชน์อะไรสำหรับอาเบลหลังจากได้รับสมุนไพรสี่เหลี่ยมของเขา เขาได้ผลิตจำนวนมากตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
ถ้าไม่ใช่เพราะเขาไม่สามารถหาคำอธิบายได้ว่าทำไมคนๆ เดียวถึงปรุงยาได้มากมายขนาดนี้ แน่นอนว่าเขาจะเพิ่มเสบียงให้กับสมาคมพ่อมดด้วยเช่นกัน
ในตอนท้ายของวัน ยาของเขาเป็นรากฐานของพลังที่แท้จริงในทวีปกลาง ซึ่งเป็นหนึ่งในภัยคุกคามที่ใหญ่ที่สุดต่ออาณาจักรศักดิ์สิทธิ์
เขามองไปที่สินค้าคงคลังของเขา มีโพชั่นกองโตมากเกินพอสำหรับสงครามขนาดใหญ่
โทเท็มโบราณดูดซับพลังงานจำนวนมากจากการสวดมนต์ ในตอนแรก มันยังคงหวังว่าจะกลายเป็นวิญญาณที่เหมือนพระเจ้า แต่ตั้งแต่มีเจ้าของ มันก็กลับไปเป็นผู้รับใช้ของพระเจ้า
เนื่องจากอาเบลสามารถควบคุมวิญญาณของดอฟฟ์ได้อย่างเต็มที่ เขาจึงเริ่มสอนโทเท็มโบราณให้ตอบสนองต่อคำอธิษฐานนั้น
เขาสร้างคาถาที่สอดคล้องกับยารักษาระดับไลท์ ทันทีที่โทเท็มโบราณได้รับคำขอด้วยคาถานี้ มันจะให้ยารักษาเล็กน้อยแก่พวกเขาโดยอัตโนมัติ
ในตอนแรก อาเบลคิดว่ามันคงจะยากมากที่จะทำเช่นนี้ แต่จริงๆแล้วมันค่อนข้างง่ายทีเดียวเมื่อโทเท็มโบราณมีความสอดคล้องกันกับพลังงานของพระเจ้า
เขาเรียกว่าคาถารักษา. เรียบง่าย.
เมื่อนักรบแห่งพระเจ้ากล่าวคำอธิษฐานด้วยคำว่า 'การรักษา' โทเท็มโบราณที่เป็นตัวแทนของพระเจ้าจะทำการวิเคราะห์และตัดสินว่าคำอธิษฐานนี้สมควรได้รับการเยียวยาหรือไม่
เมื่อได้รับการยืนยัน ยารักษาปริมาณเล็กน้อยจะถูกเทออกจากกระเป๋าพอร์ทัลของดอฟฟ์และฉีดเข้าไปในร่างกายของผู้อธิษฐาน
อาเบลไม่รู้ว่าเทพองค์อื่นใช้คาถาศักดิ์สิทธิ์อย่างไร แต่เขารู้สึกว่าเป็นงานง่ายจริงๆ มันไม่ต้องการพลังงานจากพระเจ้ามากนัก
อาเบลไม่รู้ แต่เทพเจ้าอื่น ๆ แทบจะไม่ให้พลังแก่คำอธิษฐานของพวกเขา มี 2 ประเภทหลักของคาถารักษาศักดิ์สิทธิ์ ประเภทแรกนั้นคล้ายกับคาถาจริงๆ ที่นักรบแห่งพระเจ้าจะจุดไฟด้วยพลังชีวิตของพวกเขา แต่ก็มักจะไม่ได้ผล
ประเภทที่สองนั้นทรงพลังกว่าและเป็นเอกสิทธิ์สำหรับนักรบระดับสูงสุดของพระเจ้า มันใช้พลังงานของพระเจ้าในการจุดไฟ แต่พลังงานของพระเจ้านั้นหายากมากในโลกนี้ ใครก็ตามที่ครอบครองมันกำลังจองมันไว้สำหรับการต่อสู้ครั้งสุดท้ายกับปีศาจจากแดนไกล
คาถาศักดิ์สิทธิ์ของอาเบลถูกเรียกว่าคาถาศักดิ์สิทธิ์ แต่เขายังคงใช้ยาอยู่ มีเพียงวิญญาณนอกโลกอย่างอาเบลเท่านั้นที่สามารถคิดอะไรไร้สาระเช่นนี้ได้
ยารักษาธรรมดามีพลังจำกัดมาก และมีผลข้างเคียงมากมาย มีเพียงยารักษาแสงของ Abel จาก Dark World เท่านั้นที่สามารถทำลายกฎเหล่านี้ได้ ดังนั้นชื่อของเขาในฐานะเทพเจ้าจะต้องถูกทำลายอย่างแน่นอนหากเขารักษาคำอธิษฐานด้วยยารักษาตามปกติ
อาจารย์ใหญ่แบลร์กำลังสวดอ้อนวอนต่อเทพเจ้าแห่งสงคราม มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวันของเขา และความศรัทธาของเขาก็ถึงจุดสูงสุดของความหลงใหล
ศรัทธาเป็นข้อกำหนดพื้นฐานสำหรับนักรบแห่งพระเจ้าสำหรับอาเบล ซึ่งเป็นสิ่งที่หาได้ยากสำหรับเทพเจ้าอื่นๆ เนื่องจากส่วนใหญ่ให้ความสำคัญกับความสามารถในการจัดการมากกว่า
อย่างไรก็ตาม คนเถื่อนนั้นแตกต่างออกไป จิตใจของพวกเขาตรงไปตรงมา และมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะต่อสู้ ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาส่วนใหญ่ยึดถือเทพเจ้าแห่งสงครามเป็นศูนย์กลางของการดำรงอยู่ตั้งแต่เกิด
อาเบลต้องการคนป่าเถื่อนที่หลงทางจากที่ราบสูง Battlecry ด้วยศรัทธาที่สูญเสียเพื่อกลับมาเป็นนักรบของเขาอีกครั้ง ดังนั้นศรัทธาจึงเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ไม่ใช่นิสัยส่วนตัว
“ผู้ติดตามของฉันในโลกทั่วไป ตอนนี้ฉันจะให้คาถารักษาศักดิ์สิทธิ์แก่คุณ เฉพาะผู้ที่ภักดีที่สุดเท่านั้นที่สามารถใช้มันได้!” เสียงที่สั่นสะเทือนมาจากท้องฟ้าและเข้าสู่ดวงวิญญาณที่อธิษฐานของอาจารย์ใหญ่แบลร์
ในเวลาเดียวกัน ข้อความนี้ก็มาถึงจิตวิญญาณของมืออาชีพที่ภักดีอย่างบ้าคลั่งทุกคน
“เทพเจ้าแห่งสงครามผู้ยิ่งใหญ่ได้มอบคาถาศักดิ์สิทธิ์ใหม่ให้กับเรา!” อาจารย์ใหญ่แบลร์พึมพำในขณะที่น้ำตาแห่งความตื่นเต้นไหลลงมาจากดวงตาของเขา เขารู้มากกว่าคนเถื่อนคนใดว่าศักยภาพของคนเถื่อนถูกจำกัดในแต่ละปีเนื่องจากการบาดเจ็บ
เนื่องจากขาดแคลนทรัพยากร จึงแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะช่วยคนป่าเถื่อนเหล่านั้นด้วยยา โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกระดับสูงที่ต้องการยารักษาที่ทรงพลัง
ในที่สุดเทพเจ้าแห่งสงครามก็ฟังคำอธิษฐานของพวกเขาและตอบกลับ
อาจารย์ใหญ่แบลร์สงบสติอารมณ์และเริ่มศึกษาคาถาศักดิ์สิทธิ์
ข้อกำหนดสำหรับคาถารักษาศักดิ์สิทธิ์นั้นง่ายมาก นักรบผู้ภักดีอย่างบ้าคลั่งแต่ละคนสามารถเสกคาถารักษาอันศักดิ์สิทธิ์หลังจากสวดมนต์อย่างซื่อสัตย์ทุกๆ 20 ชั่วโมง และพวกเขาสามารถทำได้ 3 ครั้งติดต่อกัน
ดังนั้น แม้ว่านักรบแห่งพระเจ้าจะอธิษฐานเป็นเวลา 100 ชั่วโมงโดยไม่หยุด พวกเขาก็สามารถร่ายมนตร์รักษาศักดิ์สิทธิ์ได้เพียง 3 ครั้งเท่านั้น
ถึงกระนั้น สิ่งที่ต้องการก็คือการสวดอ้อนวอนอย่างซื่อสัตย์ ไม่ใช่พลังแห่งเจตจำนงหรือพลังงานอื่นใด
“เทพแห่งสงครามผู้ยิ่งใหญ่ ขอบคุณที่ช่วยเราด้วยพลังของคุณ!” อาจารย์ใหญ่แบลร์รู้สึกตื้นตันใจอย่างมากหลังจากที่เขาทราบรายละเอียดของคาถาศักดิ์สิทธิ์
ในฐานะอาจารย์ใหญ่ของวิหาร เขารู้เรื่องคาถาศักดิ์สิทธิ์มากกว่าคนเถื่อนทุกคน พระเจ้าจะต้องเสียสละพลังงานของตัวเองเพื่อทำสิ่งนี้อย่างแน่นอน
แน่นอนว่าเขาต้องทดสอบพลังทันที เขาได้สะสมเวลาอธิษฐานอย่างซื่อสัตย์มากเกินพอสำหรับคาถารักษาอันศักดิ์สิทธิ์ 3 คาถา และนั่นคือสิ่งที่เขากำลังจะทำ
“พวกนาย นำมืออาชีพ 3 คนที่มีอาการบาดเจ็บต่างกันมาให้ฉัน!” อาจารย์ใหญ่แบลร์ตะโกน
ในไม่ช้า คนเถื่อนที่บาดเจ็บ 3 คนก็มาถึงวิหาร คนแรกมีบาดแผลยาวที่แขน ซึ่งเป็นเรื่องปกติในมาตรฐานของคนป่าเถื่อน แม้ว่าเขาจะไม่ได้ทำอะไรกับมัน แต่มันก็จะรักษาตัวเองได้ภายในสองสามวัน
คนที่สองถูกขวานแทงจากด้านหลัง ใบหน้าของเขาขาวราวกับกระดาษ และหลังของเขาโชกไปด้วยเลือด
คนเถื่อน 2 คนแบกคนที่สาม เขาเป็นคนหนึ่งที่มีอาการบาดเจ็บเรื้อรังจนถึงจุดที่เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ด้วยตัวเอง
“ตอนนี้ฉันจะใช้คาถารักษาศักดิ์สิทธิ์ที่เทพเจ้าแห่งสงครามผู้ยิ่งใหญ่มอบให้ฉันเพื่อรักษาคุณ เนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันใช้คาถา ฉันไม่รู้ว่ามันทรงพลังแค่ไหน แต่ไม่ว่าอย่างไรเจ้าก็ไม่อาจสูญเสียศรัทธาในเทพเจ้าแห่งสงครามผู้ยิ่งใหญ่ได้!” อาจารย์ใหญ่แบลร์ลดเสียงลง
“อาจารย์ใหญ่ เราจะสังเวยชีวิตหากเทพเจ้าแห่งสงครามเรียกร้อง โปรดทดสอบคาถาศักดิ์สิทธิ์กับเรา!” คนเถื่อนที่บาดเจ็บ 3 คนตะโกน
อาจารย์ใหญ่แบลร์พยักหน้าและหันไปหาคนเถื่อนที่บาดเจ็บเล็กน้อย
“เทพเจ้าแห่งสงครามผู้ยิ่งใหญ่ โปรดใช้พลังของคุณเพื่อรักษา!” เขาพึมพำคาถา และพลังงานประหลาดก็รวมตัวกันที่มือของเขา
เขาเอื้อมมือของเขาด้วยพลังงานที่แปลกประหลาดไปยังคนเถื่อนที่บาดเจ็บ และบาดแผลของเขาก็หายทันที
หากคุณไม่ได้มองดูผิวหนังที่งอกขึ้นใหม่ของมือของ Barbarian อย่างใกล้ชิด คุณจะไม่คิดว่ามือของเขาจะถูกบาดเป็นทางยาวเมื่อครู่นี้
ใบหน้าของอาจารย์ใหญ่แบลร์เต็มไปด้วยความตื่นเต้น สิ่งนี้มีพลังยิ่งกว่าคาถารักษาศักดิ์สิทธิ์ของเอกสารเสียอีก
“แสดงบาดแผลของคุณให้ฉันดู!” จากนั้นเขาก็หันไปหาคนเถื่อนคนที่สองและลดเสียงลง
เนื่องจากเขากำลังทำการทดลอง เขาจึงต้องรู้ว่าเขากำลังจัดการกับอะไร
“ครับอาจารย์ใหญ่!” คนเถื่อนที่บาดเจ็บสาหัสคนนั้นถอดผ้าพันแผลออกจากหลังของเขาแล้วเสริม “ไม่ใช่แค่หลังของฉัน แต่อวัยวะของฉันก็บาดเจ็บสาหัสเช่นกัน!”
ในฐานะคนเถื่อนมืออาชีพ เขาคุ้นเคยกับสภาพร่างกายของเขาเป็นอย่างดี