ตอนที่ 749: การเก็บเกี่ยว
ผู้แปล: Exodus Tales Editor: Exodus Tales
“โปรดตามฉันมา!” อาเบลโค้งคำนับและก้าวเข้าไปในวงเทเลพอร์ตขนาดใหญ่เช่นกัน หลังจากนั้นพวกเขาก็หายไปจากจุดนั้นและปรากฏตัวอีกครั้งในห้องโถงของพระราชวังออร์เวลล์
นักรบแห่งความตายเอลฟ์เกราะดำในห้องโถงไม่ได้แสดงอารมณ์ใด ๆ เมื่อพวกเขาเห็นแกรนด์ดยุคเอ็ดวินาและดยุคอัลเบิร์ต พวกเขาคำนับอาเบลเท่านั้น
Grand Duke Edwina และ Duke Albert สบตากันด้วยความประหม่า พวกเขาตกใจมาก นักรบแห่งความตายเหล่านั้นถูกเลือกและฝึกฝนมาตั้งแต่เกิด ดังนั้นความภักดีของพวกเขาจึงไม่น่ามีปัญหา
แม้ว่าพวกเขาจะถูกโอนไปยังอาเบล แต่โดยปกติแล้วความภักดีของพวกเขาจะไม่ลดลง อย่างไรก็ตาม ท่าทางของนักรบแห่งความตาย 2 คนนี้สะท้อนให้เห็นว่าพวกเขาแยกตัวออกจากการควบคุมของ Grand Ducal Palace และกลายเป็นนักรบแห่งความตายของอาเบลอย่างแท้จริง
อย่างไรก็ตาม Grand Duke Edwina และ Duke Albert ไม่ได้กังวลมากเกินไป เนื่องจากพวกเขามอบนักรบเหล่านี้ให้กับอาเบล ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้วางแผนที่จะนำพวกเขากลับไป พวกเขาตกใจกับความภักดีที่ได้รับคำสั่งจากอาเบล
อาเบลนำแกรนด์ดยุคเอ็ดวินาและดยุคอัลเบิร์ตออกจากห้องโถงและเดินข้ามทุ่ง ประตูเปิดออกและสะพานแขวนก็ลดระดับลง
นักรบแห่งความตายทั้ง 4 ในชุดเกราะสีดำที่เฝ้าสถานที่นั้นคำนับอาเบลด้วยสายตาที่ร้อนแรง
อย่างไรก็ตาม ความสนใจของพวกเขาถูกดึงไปอย่างรวดเร็วจากทิวทัศน์ที่อยู่ตรงหน้า พวกเขาตกตะลึง
สิ่งที่พวกเขาเห็นคือต้นผลไม้ที่ยังไม่สุก สิ่งนี้จะไม่น่าตกใจถ้าเป็นฤดูร้อน แต่เป็นฤดูหนาว แม้ว่าอุณหภูมิในพระราชวังออร์เวลล์จะค่อนข้างอบอุ่น แต่ก็ยังเป็นไปไม่ได้ที่ต้นไม้จะออกผลในช่วงเวลานี้ของปี
“อาเบล คุณทำสำเร็จเหรอ? ยาเก็บเกี่ยวได้ผลกับต้นไม้ผล?” Duke Albert ถามด้วยความตื่นเต้น
“ดยุคอัลเบิร์ต ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น แต่เราจะต้องดูว่าผลไม้เหล่านั้นสามารถเก็บเกี่ยวได้หรือไม่จึงจะเรียกว่าประสบความสำเร็จ!” อาเบลไม่ได้กล่าวอย่างหนักแน่น เขายังคงอ่อนน้อมถ่อมตน
“นี่คือปาฏิหาริย์ คุณได้สร้างปาฏิหาริย์!” Grand Duke Edwina กล่าวด้วยความชื่นชมขณะที่เธอเดินไปที่ต้นผลไม้และวางมือบนผลไม้ที่ยังไม่สุก
นับตั้งแต่ที่เธอรู้เรื่องการกันดารอาหารที่อาจเกิดขึ้น เธอก็กังวลเกี่ยวกับอนาคตของอาหารในเมืองอังสตรอมสำหรับพวกเอลฟ์
อาหารจากมนุษย์และคนแคระสามารถเก็บรักษาไว้ได้ ตราบใดที่มันถูกเก็บไว้อย่างถูกต้อง ไม่กี่ปีก็ไม่น่าจะมีปัญหา
อย่างไรก็ตาม พวกเอลฟ์ชอบผลไม้ หากพวกมันไม่ได้ถูกเก็บไว้ในสถานที่ที่มีวงเวทย์พิเศษที่สามารถรักษาความสดได้ พวกมันก็จะเน่าเสียภายใน 10 วัน แม้ว่าพวกมันจะถูกเก็บไว้ในที่ที่มีวงเวทพิเศษนั้น แต่ก็สามารถอยู่ได้นานถึง 2 ปีเท่านั้น
สิ่งนี้ทำให้เอลฟ์เก็บผลไม้จำนวนมากได้ยากมาก ดังนั้นหากไม้ผลของพวกเขามีผลผลิตลดลง เอลฟ์จะตกอยู่ในอันตรายที่ร้ายแรงที่สุด และพวกเขาจะเป็นคนแรกที่ได้รับผลกระทบนี้
เหตุผลที่เธอเต็มใจเสียสละอย่างมากด้วยการมอบวังส่วนตัวให้กับอาเบล ก็เพื่อที่อาเบลจะได้เปลี่ยนมันให้กลายเป็นพื้นที่เก็บเกี่ยวผลไม้สำหรับเมืองอังสตรอม
เธอเดิมพันกับอาเบลและพืชผลของเขา
ความสำเร็จของอาเบลก็คือความสำเร็จของเธอเช่นกัน
แม้ว่าผลไม้เหล่านั้นจะยังไม่สุก แต่เธอก็รู้ว่าไม่มีต้นไม้ต้นใดเลยแม้แต่ต้นเดียวที่เกิดเป็นดอกไม้เมื่อเธอมอบ Orwell Valley ให้กับ Abel นับประสาอะไรกับผลไม้
นอกจากนี้ยังมีต้นไม้ผลไม้ 3 ชนิดในหุบเขาออร์เวลล์ และพวกมันทั้งหมดมีตารางการเก็บเกี่ยวที่แตกต่างกัน แต่ในขณะนั้น ต้นมะปรางหวาน ต้นสาลี่ และต้นพุทราก็ออกผลเต็มไปหมด หุบเขา Orwell ทั้งหมดเต็มไปด้วยผลไม้
“ดูจากจำนวนผลไม้ที่เรามีอยู่ในปัจจุบัน การเก็บเกี่ยวชุดแรกนี้อาจเพียงพอสำหรับสนับสนุนเมืองอังสตรอมเป็นเวลา 3-4 เดือน!” Duke Albert กล่าวด้วยความยินดี ดูเหมือนว่าจะมีผลไม้มากกว่าปีก่อนๆ
“อาเบล อีกนานไหมกว่าผลไม้จะสุก” Grand Duke Edwina ถามด้วยความตื่นเต้น
“หากทุกอย่างเป็นไปตามแผน พวกเขาก็จะพร้อมในอีกประมาณ 10 วัน!” อาเบลคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบ
"ดีดี! ฉันจะปล่อยให้คุณทั้งหมด แต่เมืองอังสตรอมจะซื้อผลไม้เหล่านี้ทั้งหมด!” Grand Duke Edwina กล่าวด้วยรอยยิ้ม
"แน่นอน!" อาเบลยอมรับโดเมนนี้เพื่อช่วยพวกเอลฟ์ Angstrom City เป็นบ้านของ Loraine และเป็นผู้จัดหาวัตถุดิบในการเล่นแร่แปรธาตุของเขา
พวกเอลฟ์ไม่ได้ตั้งหน้าตั้งตาทำสงคราม ความมั่นคงของพวกเขาเป็นสิ่งที่ดีสำหรับทั้งทวีปศักดิ์สิทธิ์
Grand Duke Edwina และ Duke Albert มาที่นี่อย่างลับๆ ดังนั้นพวกเขาจึงอยู่ได้ไม่นานนัก พวกเขารีบเดินไปรอบ ๆ ต้นผลไม้และจากไป
วันเวลาผ่านไป ผลไม้ที่แขวนอยู่บนต้นผลไม้ของ Orwell Valley เติบโตในอัตราที่เห็นได้ชัดเจนในแต่ละวัน พอถึงวันที่ 28 นับตั้งแต่ที่พวกเขาเริ่มใช้น้ำพุเทพีแห่งที่สาม ผลไม้ทั้งหมดก็สุก
“ท่านอาจารย์ ผลไม้สุกหมดแล้ว วันนี้ฉันจะรวบรวมเอลฟ์เพื่อเอาคืน!” สจ๊วต บรูเออร์ก้าวไปหาอาเบลในตอนเช้าตรู่และกล่าวคำนับ
“ไปดูกันเถอะ!” อาเบลพูดพร้อมกับหัวเราะ เมื่อเร็ว ๆ นี้เขาก็ยุ่งมากเช่นกัน โดยพื้นฐานแล้วเขาใช้เวลาทั้งหมดในโลกมืดปรุงยานอกเหนือจากการทำสมาธิหรือพักผ่อน เขาได้ปรุงยาจำนวนมาก ดังนั้นเขาจึงวางแผนที่จะพักผ่อนสักหน่อย
กลิ่นผลไม้ของ Orwell Valley เข้มข้นขึ้นเมื่อเทียบกับ 8 วันก่อน ผลไม้เหล่านั้นใหญ่มาก แม้แต่กิ่งก้านของต้นไม้ก็ยังถูกลากลงมา
ชาวสวนเอลฟ์ 200 คนและคนรับใช้เอลฟ์อีก 50 คนกำลังง่วนอยู่กับการเก็บผลไม้ด้วยตะกร้าในมือ ความคล่องตัวของเอลฟ์แสดงออกมาอย่างเต็มที่ ไม่จำเป็นต้องมีอุปกรณ์ พวกเอลฟ์สามารถกระโดดขึ้นไปบนต้นผลไม้ได้อย่างรวดเร็วและเด็ดผลไม้โดยตรง
รอยยิ้มเปล่งประกายบนใบหน้าของเอลฟ์ทุกคน ปริมาณผลไม้ที่เก็บเกี่ยวได้ในฤดูกาลนี้มากกว่าครั้งอื่นๆ สิ่งนี้ทำให้ชาวสวนเอลฟ์ทุกคนใน Orwell Valley มีความสุขมาก
“ท่านอาจารย์ ครั้งนี้เราได้ผลไม้มากมาย มันจะเพียงพอที่จะสนับสนุนเอลฟ์ทั้งหมดในวัง Orwell เป็นเวลาหลายปี!” Steward Brewer อุทาน
“Brewer แม้ว่า Orwell Palace จะเป็นโดเมนของฉัน ฉันก็ต้องขายผลไม้เหล่านี้ทั้งหมดให้กับ Grand Ducal Palace หลังจากที่คุณได้ผลไม้ทั้งหมดแล้ว ให้โทรหา Derek สจ๊วตของ Grand Ducal Palace แล้วนัดรับกับเขา!” อาเบลพูดด้วยรอยยิ้ม
พลังของเทพธิดาแห่งน้ำที่สามอยู่เหนือจินตนาการของเขา ในตอนแรกเขาคิดว่ามันจะเป็นเพียงการทดลองเล็กๆ น้อยๆ แต่ท้ายที่สุดมันก็กลายเป็นสมบัติที่เปลี่ยนแปลงทวีปศักดิ์สิทธิ์
โชคดีที่รูปปั้นเทพธิดาองค์ที่สามยังคงอยู่ในป้อมต่อสู้ ไม่มีใครสามารถเข้าใกล้หรือรู้เรื่องนี้ได้นอกจากตัวอาเบลเอง
หากหุ่นเชิด หน้าไม้ และเครื่องขว้างหินเป็นเครื่องจักรสงคราม รูปปั้นเทพธิดาองค์ที่สามถือเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในการดำรงชีพ
อาเบลไม่กังวลเกี่ยวกับการผลิตอาหารที่อาจลดลงอีกต่อไป ผลไม้ที่เขาผลิตใน Orwell Valley ไม่เพียงแต่สนับสนุนเมืองอังสตรอมในการทำงานปกติเท่านั้น แต่ยังรวมถึงเมืองเอลฟ์อื่นๆ ด้วย
นอกจากนี้เขายังสร้างพื้นที่เก็บเกี่ยวในโดเมนปราสาท 3 แห่งของเขาใน Harvest City สิ่งนี้สามารถลดความเสียหายจากความอดอยากที่จะเกิดขึ้น
“Brewer จากนี้ไป ฉันจะฝาก Orwell Valley ไว้กับนาย อย่างที่คุณเห็น ต้นไม้ผลที่นี่สามารถสุกได้ในหนึ่งเดือน งานของคุณจะจัดการการดำเนินการที่นี่และมอบผลไม้ที่ดึงมาให้กับ Steward Derek!” อาเบลหันไปพูดกับสจ๊วตบรูเออร์
ธุรกิจของอาเบลกับพวกเอลฟ์ได้ยุติลงแล้ว อาเบลชอบพระราชวังออร์เวลล์มาก ดังนั้นเขาอาจมาเยี่ยมเดือนละครั้ง แต่เขาไม่สามารถอยู่ที่นี่ตลอดไปได้
เขาอยู่ห่างจากขุนนางแห่งคาร์เมลเป็นเวลาหนึ่งเดือน เขาต้องกลับไป
"ใช่หัวหน้า!" Steward Brewer โค้งคำนับ
ผลไม้ทั้งหมดถูกวางไว้ในตะกร้าและเทเลพอร์ตไปยังพื้นที่จัดเก็บมิติผ่านวงกลมเทเลพอร์ตระยะสั้น หลังจากนั้นหุ่นเชิดทั้งสองก็เริ่มจัดผลไม้ กระบวนการทั้งหมดนี้ดำเนินไปอย่างราบรื่นภายใต้การจัดการที่ไม่มีที่ติของ Steward Brewer
สจ๊วต บรูเออร์ไม่รู้ว่างานที่เขาทำนั้นยิ่งใหญ่เพียงใด เมื่อเกิดวิกฤติในที่สุด เขาอาจตระหนักได้ว่า Orwell Valley หมายถึงอะไร