บทที่ 140: ความกังวล
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
Anfey ยังคงนิ่งและใบพัดของลมก็เรียงตัวกันใหม่ ใบมีดสานเข้าด้วยกันอย่างแน่นหนาและก่อตัวเป็นวงกลมขนาดใหญ่ จากนั้นจึงเริ่มหมุน มันเร็วมาก ขอบของรูปแบบเบลอและทำให้เกิดเสียงแหลมสูง
นักดาบเห็นว่า Anfey หายไปและมีการหมุนวนแปลก ๆ ปรากฏขึ้น เขาตกใจมาก อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่าเขาไม่มีทางเลือกอื่น เพราะเขาได้ยินว่าเพื่อนของเขากำลังจะตาย เขาต้องเดินหน้าต่อไปเพราะเป็นโอกาสสุดท้ายของเขา
แสงดาบสามดวงกระทบกับการหมุน แต่ทั้งสามถูกใบมีดกลืนกิน นักดาบไม่สามารถบอกได้ว่าเขาทำลายดาบไปกี่เล่ม มันไม่สำคัญ เมื่อเทียบกับจำนวนดาบที่มีอยู่ จำนวนที่เขาทำลายก็ยังน้อยเกินไป การหมุนวนไม่ได้รับผลกระทบเลย
Anfey ยิ้มและโบกมือขวา การหมุนราวกับถูกควบคุมโดยพลังที่มองไม่เห็น รวบรวมและบินไปที่มือของเขา มันกลายเป็นหอกยาว Anfey ไม่สามารถใช้เวทมนตร์ระดับกลางได้ แต่เขาเก่งมากในการควบคุมองค์ประกอบต่างๆ การก่อตัวขององค์ประกอบแน่นมากหอกส่องแสงราวกับว่ามันเป็นอาวุธจริงโดยเฉพาะส่วนปลาย มันส่องประกายอย่างเย็นชา และเพียงแค่มองไปยังนักดาบก็รู้สึกเย็นชา
Anfey ถือหอกในมือข้างหนึ่งแล้วพุ่งไปข้างหน้าโดยเล็งไปที่หัวของนักดาบ
นักดาบตะโกนด้วยความโกรธและเรียกพลังการต่อสู้ทั้งหมดของเขาออกมา เขาโบกดาบของเขาและตีด้ามหอก เขามั่นใจว่าการโจมตีของเขาสามารถทำลายอาวุธที่ทำจากธาตุได้ แม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นอาวุธประหลาดนี้มาก่อน แต่เขาแน่ใจว่ามันจะเปราะบางเหมือนกับอาวุธอื่นๆ ที่เขาเคยเห็นมาก่อน
มีสิ่งแปลกเกิดขึ้น นักดาบใช้พละกำลังทั้งหมดของเขา แต่ Anfey ก็ใช้พละกำลังมากเช่นกัน เมื่ออาวุธทั้งสองปะทะกัน นักดาบรู้สึกว่าแขนของเขาเริ่มชา ดาบของเขากระเด็นออกจากหอกราวกับว่ามันโดนสปริง หอกกระเด็นไปทางอื่นและหอกงอภายใต้แรงกระแทก องค์ประกอบยังคงถักทอเข้าด้วยกันหลังจากการระเบิด ความแข็งแกร่งของอาวุธนี้และบุคคลที่อัญเชิญมันออกมาอย่างชัดเจน นี่เป็นข่าวสำคัญสำหรับองค์กร แต่ก่อนอื่นเขาต้องเอาชีวิตรอดจากการต่อสู้ครั้งนี้ คนตายไม่สามารถถ่ายทอดข้อมูลได้
ดวงตาของ Anfey เป็นประกาย เขาเตะหอกซึ่งทำให้หอกพุ่งขึ้น ในเวลาเดียวกัน มือขวาของเขาเอื้อมไปข้างหน้า เมื่อหอกยืดตัวออก ปลายหอกอยู่ห่างจากใบหน้าของนักดาบเพียงไม่กี่ฟุต
นักดาบไม่เคยเห็นใครต่อสู้เช่นนี้ ในนาทีสุดท้าย เขายกดาบขึ้นและป้องกันการโจมตี อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้ การป้องกันของเขาอ่อนแอลงอย่างมาก หอกโค้งไปโดนหน้าอกของนักดาบ
หน้าอกของนักดาบกระเพื่อม มันเป็นปฏิกิริยาจากพลังการต่อสู้ของเขา หอกทิ้งบาดแผลที่มองเห็นได้บนหน้าอกของเขา ชายคนนั้นบินกลับไป
Anfey กระโดดขึ้นไปในอากาศและไล่ตามชายคนนั้น หอกในมือของเขาพุ่งวาบไปกระทบกับนักดาบ ชายคนนั้นเพิ่งถูกโจมตี และยังไม่ฟื้นตัวมากพอที่จะสกัดกั้นการโจมตีครั้งต่อไปนี้ สิ่งเดียวที่เขาทำได้คือเรียกพลังการต่อสู้ของเขาออกมา การโจมตีทั้งสามครั้งมาถึงจุดที่ Anfey ต้องการให้พวกเขาลงจอด ชายคนนั้นล้มลงเร็วขึ้น และแสงแห่งพลังการต่อสู้ของเขาก็หรี่ลง
นักดาบกลิ้งไปกับพื้น Anfey ลงจอดแล้วเมื่อเขากระโดดขึ้น Anfey ถือหอกไว้ในมือทั้งสองข้างแล้วพุ่งออกไปทางหัวของนักดาบ เดิมทีหอกเป็นอาวุธที่เขาเลือก แต่ที่นี่ในโลกนี้เขาไม่พบสถานที่ที่จะใช้มัน จนถึงวันนี้.
นักดาบเป็นเหมือนเหยื่อในกับดัก เขาพยายามปิดกั้นหอก แต่ Anfey เปลี่ยนวิธีการโจมตี หอกเปลี่ยนทิศทางและพุ่งลงแทนที่จะพุ่งขึ้น ปลายหอกพุ่งไปที่น่องของนักดาบ แม้แต่คนอย่าง Ernest ก็ไม่สามารถเอาชนะ Anfey ด้วยหอกได้ นับประสาอะไรกับนักดาบ
นักดาบกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและพยายามคว้าหอก วิถีแห่งหอกพุ่งเข้าใส่อย่างต่อเนื่อง ทันทีที่ศัตรูได้รับบาดเจ็บ การโจมตีทุกครั้งอาจถึงแก่ชีวิตได้ การพยายามคว้าหอกเป็นสัญชาตญาณของมนุษย์ แต่มันเป็นความผิดพลาด
Anfey ผลักด้วยมือซ้ายแล้วดึงด้วยขวาและหอกก็เหวี่ยงไปทางขวา ส่วนปลายยังคงอยู่ในน่องของนักดาบ ชายคนนั้นกรีดร้องอีกครั้งขณะที่ขาของเขาถูกดึงออกจากใต้ตัวเขา หอกฉีกหนังเป็นชิ้นๆ
จากนั้น Anfey ก็ดึงไปทางขวาด้วยมือซ้ายแล้วผลักไปทางซ้ายด้วยมือขวา หอกกลับมาโจมตีนักดาบอีกครั้ง
นักดาบได้รับบาดเจ็บ แต่เขายังสามารถตอบโต้ได้ เขาก้มหัวลงเพื่อหลบจากการโจมตีร้ายแรงนี้
Anfey ไม่รอให้เขาฟื้น มือซ้ายของเขาบินไปข้างหลังและหอกก็บินกลับเหมือนงู จากนั้นเขาก็ก้าวเท้าขวาไปข้างหน้าและหอกก็พุ่งไปข้างหน้า มันกระแทกหน้าอกของนักดาบ
นายดาบพยายามขัดขวางหอกด้วยดาบของเขา เขาได้รับบาดเจ็บและพลังต่อสู้ของเขาเกือบหมดไป ตอนนี้เขาช้ามาก เมื่อดาบของเขาห่างจากหอกเพียงเส้นผม หอกก็เหินผ่านดาบไปโดนหน้าอกของเขา
นักดาบเอื้อมมือไปจับหอก เขาจ้องมองที่ Anfey ด้วยดวงตาแดงก่ำ
Anfey ยิ้ม เขากดมือซ้ายลงและโยนนักดาบขึ้นไปในอากาศ
นักดาบไม่สามารถจับหอกได้อีกต่อไป เขาเริ่มลอยขึ้นไปในอากาศ เลือดของเขาไหลลงมา ก่อนที่เขาจะถึงพื้นเขารู้สึกเย็นและปวดหลัง หอกแทงทะลุหลังของเขา
Anfey ไม่มีความเมตตา เมื่อหอกเข้าไปในร่างของชายคนนั้น มือของเขาก็ผ่อนคลาย เขาไม่ได้ต่อสู้กับแรงโน้มถ่วงและปล่อยให้หอกเหินไปข้างหน้า จากนั้นเขาก็ถอยไปหนึ่งก้าวและดึงมือกลับมา เมื่อชายคนนั้นเกือบถึงพื้น เขาก็ก้าวไปข้างหน้า
หอกเจาะร่างของนักดาบและฆ่าเขา
นักดาบล้มลงกับพื้น Anfey ปล่อยหอก ธาตุลมกระจายไปอย่างรวดเร็ว ถ้าใครพบศพนี้ คงจะยากที่จะระบุอาวุธที่ใช้สังหารได้
Anfey หันกลับมา ซูซานนาเกือบจะเสร็จสิ้นการต่อสู้ของเธอแล้ว เธอได้ดูแลชายคนหนึ่งไปแล้ว อีกคนหนึ่งสกัดกั้นการโจมตีของเธอแต่ไม่สามารถต้านทานเธอได้ นักดาบที่ต่อสู้กับ Black Eleven ต้องการวิ่งหนี แต่ Suzanna และ Black Eleven ตัดเส้นทางของเขา
บางทีอาจเป็นเพราะวันนี้เขาทำได้ไม่ดีนักและถูกรบกวนจากคนที่มีพลังน้อยกว่า Black Eleven ดูเหมือนจะพ่ายแพ้ เขาตรวจสอบร่างกายของนักดาบและเดินไปสมทบกับ Anfey
“วันนี้คุณเสี่ยงมาก” Black Eleven กล่าว
“อย่างน้อยตอนนี้ฉันก็รู้ว่า Evil Mist อันตรายแค่ไหน” Anfey ยักไหล่และตอบกลับ
“ฉันเคยบอกนายแล้ว...”
"การฟังและการสัมผัสเป็นสองสิ่งที่แตกต่างกันมาก" Anfey ขัดจังหวะ ทำไมพวกเขาถึงติดตามเขา? เป็นเพราะเขาฆ่า Black Ghost หรือเปล่า? Anfey รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง น่าจะมีเหตุผลอื่นมากกว่านี้
“ขอบคุณพระเจ้าที่เราดูแลผู้วิเศษของพวกเขาก่อน” Black Eleven กล่าว "ถ้ามีเนโครแมนเซอร์ เราก็จะเป็นคนที่อยู่บนพื้นดินแล้ว" ในความเป็นจริงเขามีปัญหามาก ความรู้สึกสั่งการของเขาบอกให้ Anfey ระมัดระวังและบอกเขาทุกอย่าง เขาไม่รู้ว่า Evil Mist จะสนใจ Anfey และส่งคนที่ดีที่สุดของพวกเขาออกไป นักดาบอาวุโสนั้นหาได้ยากแม้แต่ในเมืองไวท์เมาน์เทน
“ฉันอยากรู้ พวกมันมีพลังมากจริงๆ ถ้าพวกเขาแค่ต่อสู้กับเรา เราคงแพ้แน่นอน ทำไมพวกเขาถึงตามเรามา ถ้าไม่ใช่เพราะคลื่นลมแรงที่ฉันรู้สึกได้ คงไม่มีใครรู้ว่าพวกมันคือ ที่นั่น." Anfey ขมวดคิ้ว ถ้ามีเนโครแมนเซอร์ในหมู่ผู้วิเศษ รวมกับนักเวทย์คนอื่นๆ ทำไมพวกเขาถึงติดตามเขาอย่างลับๆ
“คุณกำลังบอกว่าพวกเขามีข้อมูลสำรอง?” ใบหน้าของ Black Eleven ซีดลง ปกติเขาไม่กลัวหมอกปีศาจ หากเขาสู้พวกมันไม่ได้ เขาสามารถวิ่งหนีและซ่อนตัวได้ อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาจำเป็นต้องทำลายฝูงบินของจักรวรรดิชานซา เขาไม่มีเวลาจัดการกับ Evil Mist ในตอนนี้
"พวกเขารู้ไหมว่าเราจะไป Moramatch" Anfey ถาม
“ฉันจะไปรู้ได้ยังไง” Black Eleven ได้ตอบกลับ