บทที่ 149: จุดเริ่มต้นของเหตุการณ์ไร้สาระ
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
ทหารชุดเกราะกลุ่มหนึ่งเดินทัพเข้าสู่หุบเขาเหิงต้วน มีเกวียนเกวียนบรรทุกเสบียงทหารตามหลังทหาร รถไฟเสบียงยาวจนมองไม่เห็นจุดสิ้นสุดของเส้นทาง แน่นอน พวกเขาระมัดระวังในการขนส่งเสบียง ทุกครั้งที่กองกำลังส่งกำลังบำรุงทางทหารเข้าสู่หุบเขาเหิงต้วน กองทัพจะส่งทหารชั้นยอดหลายพันนายไปคุ้มกันพวกเขา ประเทศทหารรับจ้างประสบกับความตึงเครียด โครงสร้างของประเทศทหารรับจ้างนั้นซับซ้อนมาก ซึ่งทำให้ยากสำหรับเจ้าหน้าที่ที่จะบรรลุฉันทามติ ด้วยความช่วยเหลือจากกลุ่มทหารรับจ้าง Tawau ในประเทศทหารรับจ้าง กองทัพจึงไม่ต้องกังวลเรื่องการส่งกำลังบำรุงทางทหารมากนัก ความจริงเพิ่งพิสูจน์ว่าพวกเขาคิดถูก ตั้งแต่สงครามเริ่มขึ้น การขนส่งเสบียงไม่ได้รับความเสียหายหรือสูญหายเลย พวกเขาระมัดระวังเรื่องนี้เพราะสัญชาตญาณของทหาร ไม่ใช่เพราะพวกเขารู้สึกถึงอันตรายเป็นพิเศษ
กองคาราวานพ่อค้าสองคันย้ายไปด้านข้างเพื่อให้เกวียนเสบียงผ่านไปได้ ทหารของจักรวรรดิซานซามองไปที่กองคาราวานพ่อค้าอย่างเย็นชา พวกเขาพร้อมสำหรับทุกสิ่งที่อาจเกิดขึ้น พวกเขาเป็นทหารชั้นยอดอย่างแท้จริง ดังนั้นพวกเขาจะไม่มีวันลดการป้องกันลง
กลุ่มคนไม่ได้รับอนุญาตให้อยู่ในรัศมีหลายสิบไมล์ของการขนส่งชุดเกราะและเสบียงในช่วงเวลาสงบสุข ตอนนี้พวกเขาไม่สามารถทำได้ อย่างน้อยก็ไม่ใช่ในหุบเขาเหิงต้วน พ่อค้าไม่ได้มีสถานะทางสังคมสูง แต่อิทธิพลที่พวกเขาได้รับนั้นไม่สามารถเพิกเฉยได้ ทุกประเทศมีพ่อค้าที่ทำงานให้กับประเทศหรือธุรกิจส่วนตัว หากทหารคนใดทำอะไรในหุบเขาเหิงต้วน พ่อค้าในประเทศของพวกเขาจะต้องถูกแก้แค้น หากทหารฆ่าพ่อค้าคนใด พ่อค้าของพวกเขาจะถูกสังหารที่อื่น
ปัญหาคือหุบเขาเหิงต้วนไม่ใช่ดินแดนของอาณาจักรซานซา พวกเขาไม่มีสิทธิ์ปิดกั้นถนนเพื่อใช้งาน มิฉะนั้นจะเป็นการตอบโต้จากประเทศทหารรับจ้าง ก่อนที่พวกเขาจะพิชิตเมือง Blackania ได้ พวกเขาจำเป็นต้องรักษาระดับความสำคัญเอาไว้
ในเมือง Moramatch ที่ห่างไกล Anfey กำลังอ่านหนังสือเวทมนตร์ด้วยแสงเทียน เด็กหญิงสองคนกำลังจัดเตียงให้ Anfey พวกเขายังกระจายกลิ่นหอมไปทั่วเพื่อกลบกลิ่นที่เจ้าของเดิมทิ้งไว้ Black Eleven เดินก้าวใหญ่ด้วยสีหน้าตื่นเต้น
“พวกนายออกไปก่อนได้ไหม” Anfey ถามด้วยเสียงต่ำ
“ค่ะอาจารย์” สองสาวตอบอย่างเชื่อฟังและออกจากห้องไป
"มีอะไรอัพเดตไหม?" Anfey ปิดหนังสือเวทมนตร์ของเขา
“ใช่ พวกเขาไปแล้ว ตามความเร็วของพวกเขา พวกเขาน่าจะผ่านเราไปในห้าวัน” Black Eleven รายงาน
“ตกลง พวกเขาขนส่งหมูป่าที่ตายแล้วหรือมีชีวิต?” Anfey ถาม
“พวกที่ตายแล้ว เลือดอาจทำให้กริฟฟินตื่นเต้นได้ ดังนั้นคนขี่กริฟฟินมักจะไม่ให้อาหารพวกมันด้วยสัตว์ที่มีชีวิต เว้นแต่จะเป็นทางเลือกสุดท้าย
Anfey เงียบและหลับตาเล็กน้อย
“ทหารชั้นยอดกว่าสามพันนายปกป้องชุดเกราะและเสบียงของพวกเขา? นั่นจำนวนคนมากเกินไป” Black Eleven ยิ้มอย่างขมขื่น "ถ้าคริสเตียนและริสก์เป็นจอมเวทย์อาวุโส เราก็สามารถสร้างวงเวทย์แห่งความโกลาหลขึ้นอีกสองสามชุดด้วยคริสตัล ไม่ว่ายังไงก็ตาม เราต้องคิดด้วยวิธีที่แตกต่างกัน มิฉะนั้น เราจะไม่สามารถคุกคามพวกเขาได้" อันเฟย์กล่าว
“คุณไม่ได้บอกว่าฉันใช้คริสตัลเวทมนตร์โดยเปล่าประโยชน์?” Anfey ยิ้ม เมื่อ Anfey ขอให้ Christian สร้างกลุ่มเวทมนตร์แห่งความโกลาหลเป็นครั้งแรก Black Eleven ไม่รู้ว่า Anfey พยายามจะทำอะไรและต่อต้านเขา เขาตระหนักในภายหลังว่าอาร์เรย์เวทย์มนตร์ขยะเหล่านั้นยังคงใช้งานได้ดีตราบเท่าที่ใช้อย่างเหมาะสม
“คุณจะจัดชุดเวทย์มนตร์แห่งความโกลาหลจริงๆ เหรอ” แบล็คอีเลฟเว่นถาม
"ไม่ เราแค่ทำสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ไม่จำเป็นต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่" อันเฟย์กล่าว
"เธออยากทำอะไรล่ะ?" แบล็คอีเลฟเว่นถาม
“คุณมีกี่คน ฉันหมายถึงคนที่ปลอมตัวเป็นทหารในกองกำลังส่งกำลังบำรุง” Anfey ถาม
“สาม ข้อมูลที่ฉันให้คุณมาจากพวกเขา” Black Eleven กล่าว
“ส่งของของฉันไปให้พวกเขา บอกพวกเขาให้ทิ้งมันไว้ในร่างของหมูป่า ฉันไม่สนใจว่าพวกเขาจะทำอย่างไร ฉันแค่ต้องรู้ว่าพวกเขาใส่ของไว้ในร่างของหมูป่า พวกเขาไม่สามารถแจ้งจักรวรรดิชานซาได้”
"คุณขอให้พวกเขาทำหรือไม่" Black Eleven เบิกตากว้าง
"ฉันทำไม่ได้?" Anfey ถาม
“เสี่ยงเกินไป Anfey” Black Eleven กล่าว
“พูดตามตรง ฉันไม่ต้องการโจมตี Griffin Aerial Unit คุณขอให้ฉันทำ ถ้าเราต้องเสี่ยง ทำไมพวกเขาถึงเสี่ยงไม่ได้” อันเฟย์กล่าว
“ข้าไม่ได้หมายความอย่างนั้น อันเฟย์ จักรวรรดิชานซากำลังขนส่งหมูป่ามากกว่าสี่ร้อยตัวในครั้งนี้ พวกมันทั้งสามตัวใช้เวลานานมากในการขนย้าย หากพวกมันถูกค้นพบล่ะ?” แบล็คอีเลฟเว่นกล่าว
Anfey จมอยู่ในความคิดชั่วขณะหนึ่ง "กริฟฟินส์กินเนื้อเน่าหรือเปล่า"
“พวกเขากินแต่เนื้อสด พวกเขาชอบที่จะฉีกสัตว์ที่มีชีวิตและกินเนื้อพร้อมกับเลือดของพวกเขา สำหรับเนื้อเน่า พวกเขาอาจกินมันเมื่อพวกเขาหิวโหย” Black Eleven กล่าว
"เนื้อเน่าจะส่งผลต่อกริฟฟินไหม" Anfey ถาม
“มันจะส่งผลกระทบต่อกริฟฟินเหมือนกับที่ส่งผลกับมนุษย์ หรืออาจจะแย่กว่านั้น อย่างน้อยเราก็สามารถปรุงเนื้อเน่าได้ กริฟฟินไม่กินเนื้อปรุงสุก” แบล็ค อีเลฟเว่นกล่าว
"เราคิดได้อีกทางหนึ่ง มอบสิ่งนี้ให้คนของคุณ" Anfey พูดพร้อมกับหยิบขวดของเหลวสีเขียวออกจากเสื้อของเขา
"นี่คืออะไร?" แบล็คอีเลฟเว่นถาม
"ฮาแกนทำสารเคมีที่เน่าเปื่อย ซึ่งจะทำให้กระบวนการเน่าของเนื้อเร็วขึ้น มันสามารถแพร่กระจายได้เช่นกัน หยดไม่กี่หยดบนเกวียนแต่ละคันก็ช่วยได้"
“ถ้ามันง่ายขนาดนี้ พวกเขาก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร” Black Eleven หยิบขวดขึ้นมา "แล้วไงต่อ?"
“คุณต้องซื้อหมูป่า 500 ตัวใน 5 วัน แล้วนำมาส่งที่นี่” Anfey กล่าว
"อะไร?" Black Eleven ตกใจกับคำขอของ Anfey เมือง Moramatch ตั้งอยู่ในที่ห่างไกล ชาวพื้นเมืองใน Moramatch เลี้ยงหมูป่าเพียงสี่ตัวเท่านั้น มันคงเป็นเรื่องยากจริงๆ ที่จะหาซื้อหมูป่าจำนวนมากในช่วงเวลาสั้นๆ เช่นนี้
“ไม่จำเป็นต้องถึง 500 เป๊ะๆ ยิ่งมากยิ่งดี คุณแค่พยายามอย่างเต็มที่” Anfey กล่าว
"เราใส่สารเคมีนั้นในร่างกายของหมูป่าแล้วขายให้ทหารของจักรวรรดิชานซาหรือไม่" Black Eleven ยิ้มอย่างขมขื่น
“ใช่ แต่เราต้องคุยกันในรายละเอียดเพิ่มเติม” แอนเฟย์พูดต่อช้าๆ “คุณบอกแล้วไม่ใช่หรือว่าหมูป่าที่พวกเขาขนมานั้นตายแล้ว ใช้เวลาเจ็ดหรือแปดวันในการไปยังจุดหมายปลายทางไม่ใช่หรือ พวกเขาจะเก็บเนื้อไว้ได้อย่างไร จากการเน่าเสีย?” Anfey ถาม
"เกวียนสำหรับขนส่งชุดเกราะและเสบียงถูกสร้างขึ้นมาเป็นพิเศษ อาณาจักรมาโฮของเราก็ทำเช่นเดียวกัน มีแผงเวทย์มนตร์ถาวรในแต่ละเกวียน ตราบใดที่คริสตัลเวทย์มนตร์สามารถให้พลังงานได้ เวทย์มนตร์ถาวรจะรักษาอุณหภูมิในเกวียน ต่ำ ถ้าไม่ใช่การเดินทางที่ยาวนาน สินค้าในเกวียนจะไม่เสียหาย” แบล็กอีเลฟเว่นกล่าว
"เข้าใจแล้ว ฮาแกนบอกฉันก่อนหน้านี้ว่าสารเคมีนี้จะได้ผลถ้าอุณหภูมิไม่สูงหรือต่ำเกินไป" อันเฟย์กล่าว “ยังมีปัญหาอื่นๆ ที่ทำให้ฉันปวดหัว หากเราจัดหาสัตว์กินเนื้อเบื่อให้พวกมันหลังจากที่พวกมันเพิ่งสูญเสียหมูป่าไปจำนวนมาก ฉันเกรงว่ามันจะยกธงแดง” Anfey กล่าว
“เราไม่สามารถให้หมูป่าทั้งหมดแก่พวกเขาในคราวเดียวได้อย่างแน่นอน เราสามารถขายหมูป่าหลายสิบตัวให้พวกเขาก่อน และบอกเป็นนัยกับพวกเขาว่าเรามีสต๊อกมากกว่านี้ แต่พวกนั้นเก็บไว้เพื่อตัวเราเอง เราสามารถต่อรองกับพวกเขาได้ ในตอนท้าย บางทีเราอาจจะทำเงินได้ดีด้วยซ้ำ” Black Eleven กล่าว
"ฟังดูเป็นไปได้" Anfey ยิ้ม "ฉันมีคำถามอีกข้อหนึ่ง ฉันไม่คิดว่าทหารของอาณาจักรชานซาจะให้อาหารหมูป่าของเรากับกริฟฟินของพวกเขา พวกเขาอาจจะเลือกกินเองก่อน มันคงเป็นเรื่องยากหากเป็นกรณีนี้ เราจะทำอย่างไรหากพวกเขาพบบางอย่าง ผิดปกติ?"
Black Eleven เงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดช้าๆ "เราไม่จำเป็นต้องวางยาพิษหมูป่าหลายสิบตัวแรก วิธีนี้พวกเขาจะไม่พบสิ่งผิดปกติ"
“แต่ถ้าผู้บัญชาการของพวกเขาเป็นคนที่ระมัดระวังมาก เขาจะไม่ตรวจสอบเพียงครั้งเดียว” Anfey ส่ายหัวของเขา “เขาคงรู้ว่าเรากำลังทำอะไรกับหมูป่า”
"แล้วเราจะทำอะไรได้บ้าง" Black Eleven ถอนหายใจยาว เขาไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้ พวกเขาไปไกลมากเมื่อปัญหานี้เกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม เขาต้องยอมรับว่าความกังวลของ Anfey นั้นสมเหตุสมผล ดีกว่าที่จะคิดถึงวิธีแก้ปัญหาตอนนี้ดีกว่าขายตัวเองโดยไม่สนใจในภายหลัง
ในห้องเริ่มเงียบลง หลังจากเงียบไปนาน Anfey ก็พูดว่า "บางทีฉันควรทำการทดลอง"
“การทดลองอะไร?” แบล็คอีเลฟเว่นถาม
"คุณคิดว่าเนื้อหมูป่าที่กริฟฟินกินกับมนุษย์ต่างกันอย่างไร" Anfey ยิ้ม
ดวงตาของ Black Eleven เป็นประกาย เขามอง Anfey ด้วยความชื่นชม “อันหนึ่งสุกแล้ว อีกอันคือเนื้อดิบ”
"เป็นไปได้ว่าสารเคมีที่ Hagan ทำให้สูญเสียประสิทธิภาพหลังจากปรุงอาหาร หากวิธีนี้ไม่ได้ผล เรายังคงสามารถหาวิธีแก้ไขปัญหา 'สุก' และ 'ดิบ' ได้อีกทางหนึ่ง" Anfey ยิ้ม "เราทำให้มันเกิดขึ้นได้ ไม่ต้องกังวล"
“แอนเฟย์ ถ้าเราสามารถกวาดล้างกริฟฟินแอเรียลยูนิทได้ จักรวรรดิมาโฮจะไม่มีวันลืมคุณ” แบล็คอีเลฟเว่นพูด
“คำพูดของคุณทำให้ฉันขนลุก” Anfey ไม่สามารถยิ้มได้ "ฉันจะเชื่อคุณถ้าคุณบอกว่าคุณจะไม่ลืมฉัน คุณต้องโกหกฉันถ้าคุณพูดว่า Maho Empire จะไม่ลืมฉัน"
“ฉัน…” แบล็คอีเลฟเว่นหน้าแดงเล็กน้อย
“เรากำลังทำสิ่งเล็กน้อยเพื่อสงครามทั้งหมด” Anfey กล่าว
“กษัตริย์เคยกล่าวไว้ก่อนหน้านี้ว่าสิ่งเล็กน้อยบางครั้งอาจเพียงพอที่จะสร้างความแตกต่างที่ยิ่งใหญ่ หรือแม้แต่ตัดสินว่าฝ่ายใดชนะและแพ้ในการรบ” Black Eleven กล่าว
"ตกลง เราจะหยุดพูดเรื่องนี้ก่อน คุณรีบส่งสารเคมีที่เน่าเปื่อยไปให้คนของคุณได้ไหม บอกพวกเขาให้ทำในวันที่สามหรือสี่ ให้นับวันนี้เป็นหนึ่งในวันนั้น วิธีนี้จักรวรรดิชานซาจะมี เพื่อซื้อเนื้อหมูป่าจากเราต่อไป” Anfey กล่าว
“ฉันเข้าใจแล้ว แอนเฟย์ มีอะไรอีกไหม?” แบล็คอีเลฟเว่นถาม
"ให้ฉันนั่งดูรายละเอียดและปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ " Anfey พูดช้าๆ