ตอนที่ 222: ถูกกลั่นแกล้ง
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
Anfey ยืนอยู่ที่ชานเมืองและเฝ้าดูกองทัพที่เข้ามาใกล้ ยิ่งกองทัพเข้าใกล้ก็ยิ่งน่ากลัว มันเป็นหน่วยทหารม้า และผู้ขี่ทุกคนมีชุดเกราะและอาวุธเหมือนกัน แม้แต่ม้าของพวกเขาก็คล้ายกัน ชายคนเดียวในชุดเกราะที่แตกต่างกันคือคนที่อยู่ข้างหน้า อุปกรณ์สีเงินของเขาช่างแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับนักขี่ม้าสีดำที่อยู่ข้างหลังเขา
กองทัพไม่ใช่สถานที่ที่จะโอ้อวด ทุกคนรู้ว่าหนทางสู่ชัยชนะที่เร็วที่สุดคือการกำจัดหัวหน้ากองทัพ ผู้นำจะทำให้ตัวเองตกเป็นเป้าสายตาหากเขาแต่งกายให้สะดุดตา ชายคนนี้เป็นคนโง่หรือไม่ก็มีอำนาจพอที่จะรู้ว่าไม่มีใครพยายามกำหนดเป้าหมายเขา
Anfey เฝ้าดูกองทัพอย่างระมัดระวัง นายพลสวมหน้ากากสีเงินและถือหอกสีดำไว้ในมือ มันเป็นสิ่งเดียวที่ไม่ใช่เงินบนตัวเขา ม้าตัวผู้ที่เขาขี่ สวมชุดโซ่สีเงิน สูงกว่าม้าตัวอื่นๆ และสวมหน้ากากเหมือนคนขี่ ขาของมันหนาและแข็งแรง แต่ย่างก้าวของมันเกือบจะเบาพอๆ กับขาอื่นๆ
Anfey มองไปที่ Urter และคนหลังก็เดินขึ้นพร้อมที่จะทักทายผู้ขับขี่ ผู้นำยกมือขึ้นและกองทัพทั้งหมดหยุดลง หอกในมือของเขาชี้ไปที่ Anfey อย่างมั่นคง
Anfey รู้สึกว่าร่างกายของเขาหนักขึ้นราวกับว่าอยู่ภายใต้แรงกดดันอย่างมาก ถัดจากเขา ซูซานนาขมวดคิ้ว เธอยื่นตะกร้าให้ Black Eleven แล้วก้าวไปข้างหน้า วางตัวระหว่าง Anfey และผู้ขับขี่ มือของเธอจับดาบของเธอ
เดิมทีพวกเขาตั้งใจจะต้อนรับผู้มาใหม่ และไม่สมควรที่เธอจะแสดงท่าทีเป็นศัตรู เธอรู้ว่าเธอไม่มีทางเลือกอื่น อย่างไรก็ตาม เพราะเธอสามารถสัมผัสได้ว่าผู้ขี่ทรงพลังเพียงใด แม้ว่าเขาจะยังอยู่ห่างออกไปหนึ่งร้อยฟุตก็ตาม ยกเว้นที่ปรึกษาของเธอ ซูซานนาไม่เคยพบใครที่ทรงพลังขนาดนี้มาก่อน
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ผู้ขับขี่ก็เริ่มพุ่งเข้าหากลุ่ม พลังการต่อสู้ที่มองไม่เห็นบดบังรูปร่างของชายคนนั้นและม้าของเขา Anfey เรียกธนูของเขาอย่างรวดเร็ว เขาไม่รู้ว่าชายคนนั้นต้องการทำอะไรหรือทำไม แต่ไม่มีเวลาให้เสีย
เมื่อผู้ขับขี่เข้าใกล้ Anfey ก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยยิ้มให้เขา เขาหยุดการเคลื่อนไหวและส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม อย่างไรก็ตาม ซูซานนาไม่ได้สังเกต เธอจดจ่ออยู่กับผู้ขับขี่มากเกินไป และไม่ได้สังเกตสิ่งอื่นใด
ผู้ขับขี่เป็นผู้ชายคนเดียว แต่วิธีที่เขาพุ่งไปนั้นให้ความรู้สึกเหมือนเป็นผู้ชายพันคน ซูซานนารู้สึกราวกับว่าอากาศรอบตัวเธอกลายเป็นน้ำแข็ง และรู้สึกได้ถึงความกลัวแปลกๆ ที่ตื่นขึ้นในตัวเธอ
ฝูงชนแยกย้ายกันไปด้วยความหวาดกลัว และ Urter ก็ขมวดคิ้ว เขาหันไปมอง Anfey ซึ่งเพียงแค่ส่ายหัวจากนั้นก็ถอนหายใจและจ้องมองที่ผู้ขับขี่
"หยุดนะ!" อาภาโทรมา การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันนี้ทำให้เขาไม่ทันตั้งตัว เขาเพียงต้องการป้องกันความขัดแย้ง Black Eleven ยื่นตะกร้าให้ Iliverny และดึงดาบของเขาออกมา พร้อมที่จะเข้าร่วมการต่อสู้ ผู้ขับขี่ได้ทิ้งทหารทั้งหมดไว้ข้างหลัง เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการที่จะต่อสู้กับพวกเขาด้วยตัวเอง อย่างไรก็ตาม Black Eleven ไม่ได้วางแผนที่จะปล่อยให้ Suzanna ต่อสู้กับเขาด้วยตัวเอง ชายผู้นั้นทรงพลังเกินไป และวิธีเดียวที่พวกเขาจะชนะได้คือโจมตีเขาด้วยกัน
ซูซานนายังเร็วกว่าเขาด้วยซ้ำ ก่อนที่ Black Eleven จะทำอะไรได้ เธอก็พุ่งเข้าหาผู้ขับขี่แล้ว ร่างกายของเธอถูกห่อหุ้มด้วยพลังการต่อสู้ที่เจิดจ้า ซูซานนารู้ว่าคู่ต่อสู้ของเธอมีพลังมากกว่าเธอมาก และเธอไม่สามารถโจมตีไรเดอร์ได้หากเธอยืนอยู่นิ่งๆ
Anfey ไม่สามารถคว้าตัว Suzanna ได้ก่อนที่เธอจะพุ่งออกไป แต่เขาสามารถหยุด Black Eleven ได้ เขาต้องการโทรหา Suzanna แต่ก็สายเกินไป และ Suzanna ก็ปะทะกับผู้ขับขี่
ร่างของ Suzanna กระเด็นถอยหลังไปตามแรงปะทะ และเธอก็ล้มลงกับพื้นเสียงดังสนั่น ปลายหอกฝังอยู่ในดิน และด้ามก็หักงอ เห็นได้ชัดว่าหอกถูกสร้างขึ้นมาอย่างดี และผู้ขี่เองก็ทรงพลังเหนือจินตนาการ ม้าของเขาส่งเสียงดัง
“ซูซานน่า” แอนเฟย์เรียก "คุณสบายดีหรือเปล่า?" เขาย้ายไปช่วยเธอขึ้น
“ฉันจะสบายดี” ซูซานนาพูดพร้อมกับยืนขึ้นช้าๆ “เขาไม่ได้ใช้พลังอย่างเต็มที่” ซูซานนารู้สึกว่าชายผู้นี้มีพลังมากกว่าเธอมาก และคิดว่าเธอคงดีเหมือนตายไปแล้ว แม้ว่าเธอจะถูกเหวี่ยงกลับ แต่เธอก็ไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส
คนขี่ถอยห่างออกไปสองสามก้าวแล้วกระโดดลงจากหลังม้า เขาดึงหอกออกจากพื้นแล้วเดินไปหา Anfey เขาถอดหน้ากากออกแล้วยิ้มกว้าง
“นายพลมิโอริช!” Anfey เรียกอย่างมีความสุข เขาคว้าซูซานนาและเดินไปทักทายชายคนนั้น
มิโอริชเลิกคิ้ว
"Miorich" Anfey พูดอย่างรวดเร็ว
Miorich ยิ้มและพยักหน้า เขาหันกลับมามองซูซานน่า ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความชื่นชม
อาภารู้สึกกระอักกระอ่วนยืนถือคำสั่งและพระบรมสารีริกธาตุอยู่ตรงนั้น เขาไม่ได้คิดถึงความเป็นไปได้ที่ Anfey จะรู้จักผู้ขับขี่ เขาคืนของที่สั่งและโบราณวัตถุลงในกระเป๋าของเขา ดีใจที่ไม่มีใครสังเกตเห็น
ฝูงชนเงียบกริบ จ้องมองไปที่มิโอริช พวกเขาทั้งหมดได้ยิน Anfey มิโอริชเป็นหนึ่งในบุรุษที่มีอำนาจมากที่สุดในอาณาจักรทั้งหมด เขามีบทบาทสำคัญที่สุดอย่างหนึ่งในสงครามครั้งล่าสุด ร่วมกับซอล แบรี่ และฟิลิป เขาเป็นหนึ่งในสี่คนที่สำคัญที่สุดในจักรวรรดิ ชื่อของเขาไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับใคร
"ฉันพูดอะไร ซูซานน่าเป็นคนดี!" รถม้าสองคันปรากฏขึ้นข้างหลังมิโอริช และนิยากับคริสเตียนก็ปรากฏตัวขึ้น
นิยารีบไป จับมือซูซานนาแล้วพูดว่า "ซูซานนา เธอไม่ได้รับบาดเจ็บใช่ไหม"
"ฉันจะสบายดี" ซูซานนาพูดพลางชำเลืองมองมิโอริช แม้จะไม่ชัดเจนว่าใครชนะ แต่เธอก็รู้ว่าเธอคือผู้แพ้ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอแพ้ให้กับคนแปลกหน้าในการต่อสู้ที่ยุติธรรม และมันก็รู้สึกแปลกๆ
“ฉันบอกคุณว่าซูซานน่าเป็นคนดี แต่คุณไม่เชื่อฉัน” นิยาพูดพร้อมกับชี้ไปที่มิโอริช "ทั้งหมดนี้เป็นความคิดของเขา" เธอต้องการคุยกับ Anfey แต่เปลี่ยนหัวข้อเมื่อเธอรู้ว่าเขาดูโกรธเล็กน้อย
มิโอริชขมวดคิ้ว เขาไม่เคยเห็นนิยาอธิบายอะไรให้ใครฟังมาก่อน
Urter มองไปที่ Anfey และขมวดคิ้ว เขาไม่รู้ว่าใครคือผู้หญิงคนใหม่ แต่เธอต้องเป็นคนสำคัญถ้าเธอสามารถทำตัวสบายๆ
“ทำไมพวกนายถึงมาอยู่ที่นี่?” Anfey ถาม
“เราได้ยินมาว่าคุณถูกรังแกและเรามาช่วยเธอ” Niya ประกาศ
เสียงของ Niya ดังมากและทุกคนในฝูงชนก็มองหน้ากัน Anfey ฆ่าลูกชายของ Marquis และทุกคนรู้เรื่องนี้ ใครจะรังแกเขา Marquis เริ่มแก้แค้นแล้วหรือยัง?
“เจ้านายของฉัน” Urter กล่าวและเดินไป ทหารลาดตระเวนที่อยู่ข้างหลังเขาเริ่มโบกดอกไม้ การมาถึงของมิโอริชเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจ และไม่มีเวลาหรือทรัพยากรที่จะเตรียมพิธีต้อนรับ
“ฉันมาที่นี่เพื่อตรวจร่างกาย Anfey” มิโอริชกล่าว "สิ่งนี้ไม่จำเป็น"
“ใช่ ท่านลอร์ด” Urter กล่าว เขาสั่งให้คนของเขาหยุดโบกดอกไม้ อิลิเวอร์นี่เดินไปส่งตะกร้าให้ซูซานน่า ก่อนที่เธอจะรับมัน Niya ก็กระโดดข้ามไปและรับมันจากเขา
"คุณนั่นแหละ!" เธอร้องเจี๊ยก ๆ ขณะที่ยกผ้าขึ้น “ฉันคิดถึงคุณ เด็กน้อย” เธอพูดพร้อมกับยื่นมือออกมา
ยูนิคอร์นมองมาที่เธอ แต่ไม่ขยับ
“นี่คือยูนิคอร์น?” มิโอริชถาม นักขี่มังกรเป็นเหมือนตำนานอยู่แล้ว และยูนิคอร์นคือสิ่งที่ดีที่สุดรองลงมา หากผู้ขี่สามารถฝึกยูนิคอร์นได้ ความแข็งแกร่งของผู้ขี่จะเพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่า
"คุณอย่าคิดเลย" Niya พูดก่อนที่ Anfey จะพูดอะไร เธอกอดยูนิคอร์นและจ้องไปที่มิโอริช ราวกับว่าเธอกลัวว่าเขาจะพยายามแย่งมันไปจากเธอ
มิโอริชยิ้มและส่ายหัว เขาโบกแขนของเขาและคนของเขาก็เริ่มเดินไปข้างหน้า