บทที่ 265: ความเสียหาย
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
ดรูอิดตะโกนและกรีดร้องในระยะไกล เห็นได้ชัดว่าพวกเขาได้รับบาดเจ็บในการสู้รบ Anfey หันกลับไปมองแล้วหันไปมอง Bruzuryano Bruzuryano มองดูบางสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขาอย่างสงบ ดูเหมือนเขาจะไม่ได้ยินอะไรเลย คนที่มีตำแหน่งสูงไม่เพียงต้องโหดร้ายกับคู่ต่อสู้เท่านั้น บางครั้งพวกเขาต้องลำบากกับคนที่ทำงานให้พวกเขา แม้แต่ตัวพวกเขาเอง กุญแจสำคัญคือต้องเย็นชาและไร้อารมณ์
ม้าที่กำลังวิ่งดูเหมือนจะรู้สึกได้ถึงบางอย่างและกรีดร้องด้วยความวิตกกังวลในขณะที่เขาลดความเร็วลง ซอมบี้กลุ่มหนึ่งออกมาจากป่า บางตัวเดินและบางตัวคลาน และขวาง Anfey บนพื้นหญ้าอย่างช้าๆ สายตาไม่มีสมาธิจดจ่ออยู่กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้น Anfey เลิกคิ้วขึ้น เขาสัมผัสได้ถึงความตายในป่าเมื่อนานมาแล้ว มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่ Bruzuryano ไม่รู้สึก ในฐานะผู้ช่วยของ Bruzuryano ตอนนี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากรอให้ Bruzuryano เริ่มการต่อสู้
"มันแปลก" Bruzuryano มองขึ้นไปที่พระอาทิตย์ตก เขาพูดอย่างเงียบ ๆ "คุณอยู่!" เขากระโดดลงจากเกวียน โดยไม่มีการเร่งความเร็วใดๆ เขาผ่านเกวียนไปในพริบตาและพุ่งเข้าใส่ซอมบี้ที่ขวางถนนในแนวทแยง
ซูซานน่าวิ่งด้วยความเร็วเต็มที่ เธอดูเหมือนดาวตก พลังการต่อสู้ทิ้งร่องรอยไว้ราวกับแสงหางของดาวตก Bruzuryano วิ่งเหมือนสัตว์ร้ายขนาดยักษ์ที่ดุร้าย แม้ว่าเขาจะตัวเล็กกว่าสัตว์ร้ายขนาดมหึมามาก แต่เขาก็ดูคล้ายกันมาก ก้อนดินที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขาปลิวไปไกลจนตกลงบนพื้นหญ้าที่อยู่ห่างออกไปหลายสิบหลา หญ้าถูกบดขยี้และปกคลุมไปด้วยดิน บ่งบอกถึงพลังของเท้าของ Bruzuryano
เมื่อ Bruzuryano อยู่ห่างจากซอมบี้เพียงไม่ถึง 20 หลา เขาก็กระโดดขึ้นทันที หมียักษ์ที่เกิดจากแสงและหมอกปรากฏตัวขึ้นด้านหลังบรูซูร์ยาโน เมื่อ Bruzuryano ร่อนลงบนพื้น หมียักษ์ก็กระแทกพื้นอย่างแรง คลื่นกระแทกที่มองไม่เห็นแต่รุนแรงกวาดพื้น ซอมบี้ที่อยู่อีกด้านหนึ่งถูกส่งขึ้นไปในอากาศเหมือนเมล็ดถั่วที่โยนลงในหม้อ วินาทีต่อมา เถาวัลย์จำนวนนับไม่ถ้วนเริ่มปรากฏบนพื้นดิน พวกเขาสร้างเว็บขนาดมหึมาและคลุมซอมบี้ทั้งหมดที่อยู่ข้างใต้ มันพันรอบตัวซอมบี้แน่นขึ้นและแน่นขึ้น ซอมบี้ดูเหมือนจะหายไปใต้ใยองุ่น มีเพียงเถาวัลย์ที่เคลื่อนไหวได้เท่านั้น ซอมบี้นั้นแข็งแกร่ง ซอมบี้บางตัวถูกเถาวัลย์รัดคอจนขาดเป็นท่อนๆ แต่หลังจากนั้นพวกมันก็ยังเคลื่อนไหวลำบาก เลือดที่เน่าเหม็นไหลออกมา มีกลิ่นที่น่ารังเกียจในอากาศ
"ผู้ประกาศ หยุดเล่ห์เหลี่ยมของคุณ" เสียงของ Bruzuryano ดังราวกับคลื่นสึนามิในอากาศ
"ตามที่ขอ." Annunciata มอบหัวนมให้ททท.
หมอกสีเทาอ่อนปรากฏขึ้นจากป่า เมื่อหมอกสีเทาเคลื่อนผ่านไป ต้นไม้ก็ล้มตาย ใบไม้ที่ร่วงหล่นกลายเป็นเถ้าถ่านก่อนจะร่วงลงสู่พื้น กิ่งก้าน ลำต้น และหญ้าตายทั้งหมด สีของพื้นเปลี่ยนจากสีดำเข้มเป็นสีเทาขาว สีเทามรณะ
บรูซูร์ยาโนยืนอยู่ด้านหน้า เขากำหมัดแน่น นี่เป็นการทดสอบสำหรับ Slanbrea แทนที่จะเป็นเขา ถ้าสลันเบรียขอให้ดรูอิดจัดการกับหมอกแห่งความเสื่อมสลาย มันก็พิสูจน์ได้ว่าเขามีพลังต่อสู้เหลือไม่มาก
20 หลา 10 หลา หมอกแห่งการสลายตัวกำลังใกล้เข้ามา เถาวัลย์ไม่สามารถทนต่อการกัดกร่อนแบบนี้ได้ พวกเขาย้ายกลับใต้ดิน ซอมบี้ที่ได้รับอิสรภาพคำรามและคลานไปหาบรูซูร์ยาโน Slanbrea ไม่ตอบสนองต่อสิ่งนี้ Bruzuryano หายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นเขาก็ได้ยิน Annunciata หัวเราะคิกคัก อัศวินดำสามคนพุ่งออกมาจากหมอกแห่งความเสื่อมโทรม พวกมันก่อตัวเป็นรูปสามเหลี่ยมและพุ่งเข้าหาบรูซูร์ยาโน
ในพริบตา Bruzuryano ใหญ่ขึ้นหลายเท่า หมียักษ์สีเงินตัวใหญ่เท่ากับเนินเขาเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นต่อหน้าทุกคน อุ้งตีนหมีใหญ่เท่าล้อรถ เขาฝ่ากระแสอากาศและทุบอัศวินดำที่อยู่ด้านหน้า อัศวินดำคนนั้นดูไร้น้ำหนักและหมุนตัวไปข้างหลังในอากาศและชนอัศวินดำอีกคนที่อยู่ข้างหลังเขา เลือดเน่ากระจายไปทั่ว ร่างของอัศวินดำทั้งสองนั้นถูกฉีกออกอย่างแรงและบิดเป็นเกลียวพร้อมกับกระดูกของม้าที่พวกเขาขี่
อัศวินดำที่อยู่ด้านหลังซ้ายแทงหอกของเขาไปที่หน้าอกของ Bruzuryano Bruzuryano โบกมือของเขาขึ้น เขาดูเหมือนกำลังตบแมลงวันที่น่ารำคาญ อัศวินดำบินออกไปพร้อมกับม้าของเขาในหมอกแห่งความเสื่อมโทรมและหายไป
“หืม ทำไมเธอถึงแปลงร่างเป็นหมีเร็วจัง” เสียงหัวเราะคิกคักของ Annunciata ไม่น่าพอใจนัก แต่เธอก็ยังฟังดูดีมาก เธอฟังดูเหมือนเธอกำลังคุยกับเพื่อนเก่า
“อ๊ากกก…” บรูซูริยาโนคำราม หมอกแห่งความเสื่อมโทรมที่กระจายออกไปดูเหมือนจะพบกับพายุทอร์นาโด หมอกย้อนกลับมาสองสามหลา ดินแดนไร้ชีวิตปรากฏขึ้น
คนจูงม้าเดินออกมาจากหมอก ไม่เหมาะสมอย่างยิ่งที่จะเรียกเขาว่าบุคคลเพราะเขาเป็นวิญญาณแห่งความตาย เมื่อเทียบกับคนรอบข้าง เขาดูหยิ่งยโสมาก เขาใช้เวลาในการเดินเหมือนไปร่วมงานปาร์ตี้ รูปร่างหน้าตาของเขาผิดปกติอย่างมาก เขาสูงกว่าคนและได้รับการปกป้องด้วยชุดเกราะสีแดงเข้ม เขาสวมมงกุฎที่หัก ดวงตาของเขาดูสว่างกว่าคริสตัลชุดไฟซึ่งทำให้เขาดูน่ากลัว หอกในมือของเขายาวอย่างน้อย 3 หลา และชี้ไปที่บรูซูร์ยาโน ม้าศึกก็สูงเช่นกันและห้อยด้วยเปลวไฟสีฟ้าอ่อนจำนวนมากพอๆ กับเส้นขน กล้ามเนื้อของมันพองออกด้วยเปลวไฟสีฟ้าอ่อน
Bruzuryano ก้าวถอยหลังอย่างช้าๆ เขาไม่กลัว แนวคิดนี้ไม่มีอยู่ในพจนานุกรมของเขา การต่อสู้กับเดธไนท์ผู้ทรงพลังในหมอกแห่งความเสื่อมสลายคงไม่มีอะไรต่างไปจากสิงโตที่พยายามจับฉลามในมหาสมุทร เขาอาจจะฆ่าตัวตายถ้าเขาทำอย่างนั้น Bruzuryano มีความกล้าหาญในการต่อสู้ แต่เขาไม่อยากฆ่าตัวตาย
อัศวินผู้เย่อหยิ่งยกหอกในมือขึ้นและทักทายบรูซูร์ยาโน เขาประกาศการต่อสู้ หมอกแห่งความเสื่อมสลายเคลื่อนตัวไปรอบ ๆ แล้ว แต่หยุดอยู่ด้านหลังอัศวิน Bruzuryano ตกตะลึงไปชั่ววินาที เดธไนท์ผู้นี้รู้เรื่องความยุติธรรมหรือไม่? Bruzuryano รู้ว่า Annunciata เป็นคนแบบไหน พฤติกรรมของเดธไนท์ทำให้เขารู้สึกว่าเดธไนท์คนนี้อาจทรงพลังเกินกว่าที่ Annunciata จะควบคุมเขาได้ทั้งหมด ดังนั้นเธอจึงไม่ปล่อยให้หมอกแห่งความเสื่อมสลายกระจายออกไปและหยุดมันไว้ข้างหลังเขาแทน
“ความรุ่งโรจน์…” อัศวินบีบคำพูดออกมา
Bruzuryano รู้สึกเศร้า เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติของเขาที่จะไม่ลืมความหมายของคำนี้ แต่เขาไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วความรุ่งโรจน์คืออะไร วิญญาณแห่งความตายไม่มีสิทธิ์พูดถึงความรุ่งโรจน์ เขานำความหวาดกลัวและความหวาดกลัวมาสู่ผู้คนเท่านั้น
ซอมบี้คลานออกมาจากหมอกแห่งความเสื่อมโทรมอย่างช้าๆ อัศวินดำห้าคนนำซอมบี้เหล่านั้นไปรอบ ๆ Bruzuryano และพวกเขาก็คลานไปที่เกวียนที่จอดอยู่ห่างออกไป เดธไนท์ยืนนิ่งมองดูบรูซูรยาโน เขาแค่ต้องการต่อสู้อย่างยุติธรรมกับ Bruzuryano เขาไม่มีเจตนาที่จะแทรกแซงในธุรกิจของผู้อื่น
“คิดว่าฉันโดนรังแกง่ายงั้นเหรอ?” Anfey พึมพำ เขากระโดดลงจากเกวียนแล้วแทงดาบเสี้ยวมังกรสีครามของเขาลงกับพื้น เขาวางมือบนสะโพกเพื่อให้ตัวเองยืดหลังได้ เขาเตะขาและเขย่าแขนเพื่อวอร์มอัพ นานมาแล้ว เขาเดาได้แล้วว่างานของเขาคืออะไร ดังนั้นเขาจึงพยายามสร้างดาบเสี้ยวมังกรสีครามจากใบมีดวายุ มันยากที่จะสร้างความเสียหายร้ายแรงต่อวิญญาณแห่งความตายด้วยหอกดาบลม ระยะการโจมตีของดาบเพลิงนั้นจำกัดเกินไป ดาบเสี้ยวมังกรครามไม่เพียงแต่ดูสวยงามเท่านั้น แต่ยังใช้งานได้จริงอีกด้วย พลังของมันสามารถไปได้ไกลมาก
การเคลื่อนไหวของ Anfey ดูแปลกสำหรับคนอื่นๆ ซอมบี้ช้าลง อัศวินดำสองสามคนก็รักษาระยะห่างเช่นกัน ความลังเลใจของวิญญาณแห่งความตายไม่ได้หมายความว่าพวกเขามีความสามารถในการคิด อย่างไรก็ตาม มันแสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงในความคิดของ Annunciata ในความเป็นจริง Anfey ผิด ไม่มีใครคิดว่ามันเป็นเรื่องง่ายที่จะกลั่นแกล้งเขา เมื่อหลายคนรู้เรื่องบางอย่าง มันก็ไม่เป็นความลับอีกต่อไป ในขณะนั้น คนทั้งโลกดูเหมือนจะมองหาหัวหน้าหมู่บ้านที่เรียกว่า Ben Ladeng นอกจากทีมเฮอริเคนของ Yolanthe แล้ว Evil Mist ก็ตามหาเขาเช่นกัน Yolanthe สามารถตามหาเขาได้ในที่สาธารณะในขณะที่ Evil Mist ต้องทำอย่างลับๆเพราะภูมิหลังของพวกเขา พวกเขากลัวว่าพวกเขาจะถูกฆ่าทันทีหลังจากที่พวกเขามีโอกาสได้เห็น Master Swordsman ผู้สอน Anfey เหตุผลที่พวกเขาต้องการจับ Anfey เป็นๆ ไม่ใช่แค่ต้องการความลับเพิ่มเติมจากเขาเท่านั้น แต่ยังเพื่อแบล็กเมล์เจ้านายของเขาเมื่อจำเป็นด้วย
Annunciata คิดว่าการเคลื่อนไหวแปลก ๆ ของ Anfey นั้นมาจาก Master Swordsman ที่ทรงพลังอย่างยิ่ง เธอไม่เพียงต้องคิดเท่านั้น แต่ยังพยายามจดจำทุกสิ่งด้วย
"Anfey ฉันไม่ต้องการทำร้ายคุณ" Annunciata ฟังดูดีกว่าด้วยซ้ำ
"ถ้าอย่างนั้นอย่าทำร้ายฉัน" Anfey เล่นตาม เขาดึงดาบเสี้ยวมังกรสีครามออกมา
“คุณอยากไปเยี่ยมฉันที่บ้านไหม” Annunciata ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นจริง แต่เธอก็ยังอยากลองทำดู ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดคือ Anfey อาสาเข้าร่วมกับพวกเขา หากเป็นเช่นนั้น ทุกอย่างก็จะเข้าที่เข้าทาง Annunciata คิดว่าบรรพบุรุษของเธอเรียบง่ายและไร้เดียงสาเกินไป พวกเขามักต้องการให้ผู้อื่นเลือกระหว่างการดูดกลืนกับความตาย และใฝ่ฝันที่จะปกครองทวีปแพน เป็นผลให้ผู้คนต่อต้านพวกเขามากยิ่งขึ้น หลังจากล้มเหลวนับครั้งไม่ถ้วน ในที่สุด พวกเขาก็เรียนรู้ที่จะทำงานร่วมกับผู้อื่น ใน Evil Mist นอกจากเนโครแมนเซอร์แล้ว ยังมีพันธมิตรและผู้ติดตามอีกมากมายที่ไม่ได้เป็นเนโครแมนเซอร์ เนโครแมนเซอร์เรียนรู้ที่จะแบ่งปันเค้กกับผู้อื่น ถนนถูกวัดทีละขั้นตอน พวกเขาจำเป็นต้องเข้ามาแทนที่โลกก่อนที่จะคิดทำอย่างอื่น พวกเขาคงจะฝันไปวันๆ ถ้าพวกเขาคิดว่าพวกเขาสามารถควบคุมโลกได้ทันที
"เยี่ยมคุณ?" Anfey ไม่สามารถเชื่อในสิ่งที่เขาได้ยิน เขาคิดในใจว่า Annunciata ควรเกลียดเขาด้วยความหลงใหลแทนที่จะเชิญเขาไปเยี่ยม Anfey ไม่ต้องการที่จะเชื่อในสิ่งที่เธอพูด เขาวางกระบี่เสี้ยวมังกรครามไว้บนไหล่แล้วยิ้ม "แน่นอน."