ตอนที่ 322: ปีก
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
ห้าวันต่อมา Anfey และเพื่อน ๆ ของเขาปรากฏตัวที่จัตุรัสกลางเมืองในเมือง Paoro พวกเขามาถึงในช่วงเวลาเดียวกับกองพันมรณะคำรามซึ่งตั้งค่ายอยู่ใกล้เมือง Anfey ต้องการมาถึงก่อนและค้นหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับสถานการณ์ Anfey คิดว่ามันอันตรายเกินไปสำหรับพวกเขาที่จะเข้าใกล้ Roaring Death Legion เนื่องจากอาจดึงดูดความสนใจที่ไม่พึงประสงค์ เขาและเพื่อนๆ ใช้เวลาห้าวันในการอยู่ห่างจากฝูงชนจำนวนมาก และข้อมูลของพวกเขาก็ล้าสมัย พวกเขาต้องติดตามข่าวเพื่อตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรต่อไป
มันง่ายที่จะรวบรวมข้อมูลในสถานที่ที่แปลกใหม่เช่นนี้ บาร์เทนเดอร์ยอมขายทุกอย่างที่เขารู้เพื่อแลกกับเหรียญทองหนึ่งหรือสองเหรียญ พ่อค้า นักเดินทาง และทหารรับจ้างไม่เพียงแต่มีข้อมูลเท่านั้น แต่ยังมองหาข้อมูลอีกด้วย ความฉลาดในการซื้อขายไม่ใช่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้ยากในเมืองนี้ งานเสริมของบาร์เทนเดอร์ส่วนใหญ่คือการขายข้อมูล เพื่อที่จะอยู่ในธุรกิจ พวกเขาจะขยันรวบรวมข้อมูลใหม่และน่าสนใจสำหรับลูกค้าของพวกเขา
Anfey ซื้อข้อมูลบางอย่างจากบาร์เทนเดอร์เก่าในราคาเหรียญทอง เขาได้เรียนรู้ว่าแม้ว่าอาณาจักรมาโฮจะค่อนข้างสงบ แต่ที่อื่นก็ไม่เป็นเช่นนั้น ใน Country of Mercenaries กลุ่มทหารรับจ้าง Glory และกลุ่มทหารรับจ้าง Tiger of Tawau กำลังทำสงครามกัน กลุ่มทหารรับจ้างสตอร์มไม่ได้ช่วยเหลือทั้งสองฝ่าย และไม่เป็นกลางอย่างเป็นทางการ กลุ่มทหารรับจ้างจากพายุกล่าวว่าความขัดแย้งระหว่างทหารรับจ้างควรถูกเก็บไว้ในประเทศของทหารรับจ้าง และผู้คนจากจักรวรรดิชานซาและเอลลิเซนควรออกไปทันที นี่เป็นคำสั่งไม่ใช่คำขอ กลุ่มทหารรับจ้างสตอร์มกล่าวหาอย่างชัดเจนว่าจักรวรรดิชานซาและจักรวรรดิเอลลิเซนเป็นต้นเหตุของความขัดแย้งนี้
กลุ่มทหารรับจ้างรายใหญ่อีกกลุ่ม กลุ่มทหารรับจ้าง Brothers ยังคงเงียบผิดปกติ ความเงียบนี้ทำให้เกิดการคาดเดาอย่างดุเดือดเกี่ยวกับการมีส่วนร่วมของกลุ่ม อย่างไรก็ตาม Anfey รู้ว่าทำไม ทั้ง Marino และ Entos อยู่ในอาณาจักร Maho หากไม่มีผู้นำและรอง กลุ่มทหารรับจ้าง Brothers ก็ไม่สามารถทำอะไรได้
ข่าวที่น่าสนใจอีกอย่างคือ Scarlet ดาวดวงใหม่ของ Shansa Empire ถูกตั้งข้อหาสั่งการกองทัพทั้งหมดตามแนวรบด้านตะวันออก เธอบังคับให้กองทัพของ Maho Empire เข้าทำการป้องกัน พรมแดนของทั้งสองจักรวรรดิมีภูมิศาสตร์ที่คล้ายคลึงกัน และปัญหาที่พวกเขาพบก็คล้ายกันเช่นกัน จักรวรรดิชานซาปิดกั้นเส้นทางผ่านเทือกเขาทรานเวิร์สและล้อมรอบเมืองแบล็คกาเนีย สิ่งนี้นำไปสู่ความล้มเหลวในการป้องกันของจักรวรรดิเหมาตามแนวภูเขา หลังจากกองทัพของ Shansa Empire ถอยกลับ Miorich ก็โจมตีหัวสะพานของ Shansa ตามแนวชายแดน กองทัพส่วนใหญ่ของ Shansa Empire อยู่ใน Transverse Mountains และไม่สามารถมาถึงเพื่อป้องกันสะพานได้ทันเวลา จากนั้นมิโอริชก็สั่งให้คนของเขาโจมตีเมืองเกือบสิบแห่งในบริเวณนั้น
การกำหนดเป้าหมายเป็นพลเรือนนั้นผิด แต่ในช่วงสงครามทุกอย่างเป็นเกมที่ยุติธรรม จักรวรรดิชานซาได้โจมตีหลายเมืองในระหว่างสงครามเช่นกัน อย่างไรก็ตาม Scarlet สามารถฟื้นความได้เปรียบเหนือ Miorich ได้
หลังจากที่เขาบอกข่าวสำคัญทั้งหมดแล้ว บาร์เทนเดอร์ก็ยิ้มเยาะและเริ่มพูดถึงหญิงม่ายผู้ร่ำรวยที่อาศัยอยู่ในเมือง เห็นได้ชัดว่าเขาคิดว่าคริสเตียนหล่อเหลาพอที่จะเกลี้ยกล่อมหญิงม่ายได้
Anfey ฟังด้วยรอยยิ้มและไม่ขัดจังหวะบาร์เทนเดอร์ เขาไม่ได้หยุดชายคนนั้นจนกว่าคริสเตียนจะรู้สึกอึดอัดอย่างเห็นได้ชัด “ผู้ชายพวกนั้นออกไปทำอะไรข้างนอก” Anfey ถามพร้อมกับโบกมือ “พวกเขามาที่นี่เพื่อจับกุมใครหรือเปล่า”
"ไม่ นายท่าน" บาร์เทนเดอร์กล่าว "พวกเขาเป็นยาม"
“องครักษ์?”
"ใช่" บาร์เทนเดอร์กล่าว "ได้ยินว่ามีคนสำคัญบางคนมาจากเมืองศักดิ์สิทธิ์ นายเมืองของเรากำลังเตรียมพร้อมที่จะต้อนรับพวกเขา"
“งั้นเราออกจากเมืองไม่ได้เหรอ?”
“พวกเขาควรจะออกไปตอนพระอาทิตย์ตกดิน” บาร์เทนเดอร์พูดพร้อมกับขมวดคิ้ว
"ฉันเข้าใจ" Anfey กล่าว "เสร็จแล้ว คุณไปดูแลลูกค้ารายอื่นได้แล้ว" Anfey ยิ้มให้บาร์เทนเดอร์และโยนเหรียญทองอีกเหรียญให้เขา
บาร์เทนเดอร์หยิบเหรียญขึ้นมาจากอากาศแล้วโค้งคำนับ "ขอให้เป็นวันที่ดีนะเจ้านายของฉัน"
ทันทีที่บาร์เทนเดอร์ออกจากห้อง Anfey ก็มองไปที่ Blavi แล้วพยักหน้า บลาวียืนขึ้นและจากไป
“Hagan เราจะพาคุณออกจากที่นี่ในอีกสักครู่ คุณควรไปหา Riska” Anfey กล่าว “ฉันแน่ใจว่านายพลแบรี่ได้เตรียมการไว้แล้ว ไม่มีใครจะหยุดคุณได้”
“แล้วพวกนายล่ะ?”
“เราจะไปไวโอเล็ตซิตี้”
“มันไม่เหมือนกันเหรอ?”
"เราต้องรีบ" Anfey พูดพร้อมกับส่ายหัว "มีคนเดินทางบนถนนในตอนกลางวันมากเกินไป กลางคืนจะดีกว่า เราเดินทางได้หลายวันโดยไม่หยุด แต่คุณทำไม่ได้ ฉันไม่อยากให้คุณทำงานหนักเกินไป"
"Violet City ไม่ตกอยู่ในอันตรายใช่ไหม" คริสเตียนถามด้วยความเป็นห่วง
"ฉันไม่กังวลเกี่ยวกับ Violet City" Anfey กล่าว
"แล้ว…"
“ฉันกังวลเกี่ยวกับ Moramatch” Anfey กล่าว “คุณทุกคนเคยรู้จักอลิซ แต่คุณไม่รู้จักเธอ พวกเราไม่มีใครรู้จักจริงๆ ฉันทิ้งเธอให้ดูแล Moramatch เพราะเธอไม่มีที่อื่นให้ไป ไม่มีใครอื่นให้หันไปหา สิ่งเดียวที่เธอทำได้ เป็นสิ่งที่ได้รับมอบหมายให้นาง แต่บัดนี้ แตกต่างออกไป เจ้าจำกุมาราโฆษะได้หรือไม่"
“นายพลชานซา?” ซูซานน่าถาม
"ใช่" Anfey กล่าว “กุมาราโกชากลายเป็นแพะรับบาปในอาชญากรรมที่เขาไม่ได้ก่อ เขาไม่ต้องการนั่งรอความตาย เขาจึงพาคนของเขาและต่อสู้เพื่อหาทางออกจากจักรวรรดิชานซา คนสุดท้ายที่ได้ยินจากเขาคือเขา มุ่งสู่โมรามัญ” Anfey ขมวดคิ้ว นิ้วของเขาเคาะโต๊ะ “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นที่ Moramatch อลิซก็ชนะ ไม่ว่าเธอจะจับเขาหรือตอนนี้เขากำลังทำงานให้เธอ”
“บางทีเธออาจจะฆ่าเขา” คริสเตียนเสนอ
"ไม่น่าเป็นไปได้" Anfey กล่าว “ผู้คนอย่างกุมาราโกชาและอลิซมีสายสัมพันธ์ที่เราไม่สามารถเข้าใจได้ อลิซเป็นเจ้าหญิง เธอซื่อสัตย์ แต่เธอถูกทอดทิ้งโดยครอบครัวของเธอเองและต้องแลกด้วยลูกม้า เธออยากวิ่งหนีแต่ถูกจับโดยทาสนักวิ่งที่ทำให้เพื่อนของเธอ ความตาย เธอต้องรู้สึกอย่างไร กุมาราโกชาต่อสู้และเสี่ยงชีวิตเพื่ออาณาจักรชานซา แต่เขากลับถูกใส่ร้ายและตราหน้าว่าเป็นคนทรยศ เห็นได้ชัดว่าเขาโกรธมากพอที่จะต่อสู้เพื่อหาทางออกจากอาณาจักรชานซา จะเกิดอะไรขึ้นหากคนสองคนที่บอบช้ำทางจิตใจ พบปะ?"
“ฉันเข้าใจแล้ว” คริสเตียนกล่าว “จะสงสารกัน เชื่อใจกัน เพราะเข้าใจกัน”
“ไม่ใช่แค่สงสารและเชื่อใจ” Anfey กล่าวพร้อมกับถอนหายใจ “อลิซไม่ใช่แค่เจ้าหญิงผู้ไร้เดียงสา เธอช่างคิดคำนวณและเจ้าเล่ห์ ฉันบอกไม่ได้ว่าเธอเป็นคนแบบไหน ฉันรู้ว่าเธอดูถูกราชวงศ์ชานซา เพราะเธอต้องการให้ฉันรู้ ถ้าเธอไม่ทำ อยากให้ฉันรู้…ก็ฉันไม่รู้”
“เธอหมายความว่า…เธอเป็นคนฉลาดแกมโกงเหรอ?” ซูซานน่าถาม
Anfey กล่าวว่า "ไหวพริบเป็นคำที่กว้างเกินไป "เธอฉลาดมาก ฉันตั้งเธอให้ดูแลเพราะฉันใช้ประโยชน์จากความจริงที่ว่าเธอไม่มีใครให้หันไป ถ้าเธอไม่มีอะไร เธอจะทำอะไรไม่ได้ไม่ว่าเธอจะเก่งแค่ไหน ถ้า Kumaraghosha ทำงานอยู่ สำหรับเธอ เขาจะกลายเป็นปีกและกรงเล็บของเธอ ฉันเป็นห่วง"
"ฉันเป็นเจ้าเมืองแห่ง Violet City และวันหนึ่ง Christian จะกลายเป็น Duke of Swordbury แต่มันก็ยังไม่เพียงพอ ห่างไกลจากมัน เราแค่ได้รับความไว้วางใจจากดินแดนเหล่านั้น เราไม่ใช่เจ้านายของพวกมัน" Anfey พูดอย่างเงียบๆ "หากเราทำให้คนผิดเป็นศัตรู ดินแดนเหล่านั้นอาจถูกแย่งชิงไปอย่างง่ายดาย หากปราศจากดินแดนของเรา เราก็ไม่มีอะไรเลย เราต้องปกป้อง Moramatch"
“ฉันเข้าใจแล้ว” คริสเตียนพูดเบาๆ
"ดี ถ้าเรามี Moramatch เราสามารถกลับไปที่มันและเป็นทหารรับจ้างได้เสมอ ถ้าเราไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ เราจะเข้าไปใน Transverse Mountains ถ้าเราไม่สามารถแม้แต่จะอยู่ในเทือกเขา เราจะเข้าไปใน ป่าแห่งความตายจะไม่มีใครไล่ตามเราไปที่นั่น"
“ถ้าคุณกังวลมาก ทำไมเราไม่ฆ่าคุมาราโกชาซะล่ะ”
“ฉันคิดอย่างนั้น แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลา” Anfey กล่าว "มาดูกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อเราไปถึง Moramatch"
“อันเฟย์” บลาวีพูดขณะเดินเข้าไปในห้อง "ผู้คุมหายไปแล้ว"
"ดี งั้นเราไปกันเถอะ" Anfey กล่าว
“ฉันควรบอกอะไรกับริกะหรือเปล่า” ฮากันรีบถาม
“แค่บอกให้เขาจับตาดูทุกคน” Anfey กล่าว “แต่ฉันไม่กังวล ตราบใดที่ Ernest และ Entos อยู่ที่นั่น ฉันสงสัยว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาด”