ตอนที่ 390: ไม่เสียใจ
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
หลังจากเลื่อนระดับ ซูซานนารู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในร่างกายของเธอ แม้จะเหนื่อยแต่เธอก็ได้หลับไปเพียงช่วงสั้นๆ เธอลืมตาและบิดขี้เกียจ เธอมองไปรอบ ๆ ดวงตาของเธอพบ Anfey ซึ่งยืนพิงต้นไม้อยู่ใกล้ ๆ เขารู้ว่าความหนาวเย็นจะไม่คุกคามสุขภาพของ Suzanna แต่เขายังคงสร้างเกราะป้องกันเวทย์มนตร์ที่ปิดกั้นลมหนาว เขาหันไปและเห็นซูซานนาจ้องมองมาที่เขาและยิ้ม
"คิดถึงฉันไหม" Anfey ถามขณะที่ Suzanna นั่งขึ้น
ซูซานน่ายิ้ม เธอขยับเข้าไปใกล้ Anfey และวางศีรษะไว้บนไหล่ของเขา เธอไม่ได้พูดอะไร แต่การกระทำของเธอแสดงให้เห็นว่าเธอคิดถึงเขามาก
"คุณต้องเหนื่อย" Anfey พูดเบา ๆ
ซูซานน่ายิ้มและส่ายหัว ทั้งคู่พยายามหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับความจริง เพราะความจริงจะทำให้ซูซานนานึกถึงความทรงจำที่ไม่มีความสุข เธอค่อนข้างจะเก็บความทุกข์ไว้กับตัว
"เกิดอะไรขึ้น?" Anfey ถาม “ตั้งแต่คุณจากไป ฉันหมายถึง”
“รอหน่อยไม่ได้เหรอ” ซูซานน่าพูดพลางขมวดคิ้ว เธอไม่ต้องการพูดอะไรเพราะเธอไม่ต้องการทำลายช่วงเวลานี้
Anfey ยิ้ม เขาลูบผมของซูซานนาและไม่พูดอะไร เขาอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับซูซานนา แต่เขาก็ไม่อยากทำลายช่วงเวลานั้นเช่นกัน ซูซานนาแทบไม่ได้ร้องขออะไรเลย เธอทำตามคำสั่งได้ดีขึ้นมาก เขาพบซูซานนาแล้ว และเขารู้ว่าพวกเขามีเวลาอีกมากที่จะตามให้ทัน
ยูนิคอร์นนั่งอยู่บนพื้นห่างออกไปไม่กี่ฟุต เฝ้าดู Anfey และ Suzanna มันเงยหน้าขึ้นและหอนราวกับว่ามันรู้สึกว่าถูกละเลยและต้องการเข้าร่วมกับทั้งสองเช่นกัน Anfey ไม่สนใจยูนิคอร์น แต่ Suzanna หันกลับมาและโบกมือให้มัน “มานี่” เธอพูดพร้อมกับดันตัวลุกขึ้น
ยูนิคอร์นยืนขึ้นและควบม้าไป มันหยุดอยู่ข้างๆ Suzanna แล้วเอาหัวมาถูที่ไหล่ของเธอ Anfey ขมวดคิ้วและโบกมือไล่ยูนิคอร์นออกไป เขาแค่ต้องการใช้เวลาตามลำพังกับซูซานนาและไม่ต้องการให้มีอะไรมาก้าวก่าย
“อย่าทำอย่างนั้น” ซูซานนากล่าว "มันช่วยชีวิตฉัน"
"จริงหรือ?" Anfey ถามอย่างสับสน
ซูซานน่าพยักหน้า "พวกดรูอิดไม่ต้องการทำร้ายมัน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ใช้กำลังอย่างเต็มที่"
Anfey พยักหน้า "แน่นอน" เขากล่าว "ยูนิคอร์นเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์สำหรับพวกเขา" เขาโบกมือให้ยูนิคอร์น กวักมือเรียกให้เข้ามาใกล้ ยูนิคอร์นควบม้ามาหาเขาและเอาหัวของมันดันแขนของเขา
ยูนิคอร์นถูตัวกับ Anfey และ Suzanna สองสามครั้งและนั่งลงกับ Suzanna โดยวางหัวไว้บนตักของเธอ
"ดังนั้น Lady Master Swordsman" Anfey กล่าวด้วยรอยยิ้ม
ซูซานน่ายิ้ม "ใช่ ตอนนี้คุณหึงหรือเปล่า"
"ไม่เคย" Anfey กล่าว "ฉันมีความสุขมากสำหรับคุณ"
“ขอบคุณ” ซูซานน่าพูดพร้อมกับถอนหายใจ "แต่มันไม่มีอะไร"
"อะไรนะ มันสำคัญมาก! ตอนนี้คุณเป็นนักดาบระดับปรมาจารย์" Anfey กล่าว
“คุณไม่เข้าใจ” ซูซานนาพูดพร้อมส่ายหัว "ฉันรู้สึกบางอย่างเมื่อฉันเลเวลอัพ ฉันไม่รู้จะอธิบายยังไง มันเหมือนกำแพงยักษ์ คุณรู้ไหม มันเหมือนกรงที่ล้อมรอบโลกของเรา เราคือนก โลกที่เรารู้ว่าไม่มีอยู่จริง เราแค่เห็นภาพลวงตา ใครก็ตามที่กั้นนั้นไว้… เราก็แค่เห็นในสิ่งที่คนนั้นต้องการให้เราเห็น”
“คุณรู้สึกอะไรอีก” Anfey ถามด้วยความสนใจ
“ฉันเสียสมาธิกับการต่อสู้มากเกินไป” ซูซานนาพูดพร้อมส่ายหัว “มันกำลังหนี ฉันไม่คิดว่าฉันจะจับมันได้ถ้าฉันต้องการ”
"น่าสนใจ" Anfey กล่าว "ฉันคิดว่านั่นเป็นการค้นพบที่สำคัญ คุณควรคุยกับมาสเตอร์ซอลเกี่ยวกับเรื่องนี้"
ซูซานน่าพยักหน้า "ฉันเห็นด้วย."
“ยังไงก็ตาม คุณฝ่าเข้าไปได้ยังไง” Anfey ถาม
“ฉันไม่รู้” ซูซานนาพูดพร้อมส่ายหัว “ฉันรู้ว่าฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องต่อสู้ ฉันคิดว่าฉันกำลังจะตาย แต่พลังการต่อสู้ของฉันก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ และจากนั้น…”
“แล้วคุณทะลุหรือยัง”
ซูซานน่ายักไหล่ "นั่นคือโดยพื้นฐานแล้ว"
"บอกฉันว่าเกิดอะไรขึ้น" Anfey กล่าว
ซูซานน่าพยักหน้า เธอเล่าให้ Anfey ฟังเกี่ยวกับทุกสิ่งที่เธอพบเจอมาจนถึงตอนนี้ รวมถึงการโจมตีครั้งแรกและการตระหนักว่ายูนิคอร์นกำลังติดตามเธอ เธอยิ้มอย่างภาคภูมิใจเมื่อบอกกับ Anfey ว่าเธอดูแลศัตรูของเธอเพียงลำพังโดยไม่ได้รับความช่วยเหลือใดๆ Anfey ยิ้มให้กำลังใจ เขาภูมิใจในตัวเธอมากที่เข้มแข็งและเป็นอิสระ เธอเล่าเรื่องการต่อสู้กับพวกดรูอิดและการเผชิญหน้ากับเมาโซให้เขาฟัง Anfey ขมวดคิ้วเมื่อเธอพูดจบ
ซูซานนาไม่ได้สังเกตอะไรแปลกๆ เกี่ยวกับการต่อสู้ของเธอกับเมาโซ แต่แอนฟีย์พบหลายสิ่งหลายอย่างเกี่ยวกับการเผชิญหน้าที่น่าสงสัย
“แล้วเกิดอะไรขึ้น?”
“แล้วฉันก็บังเอิญเจอคุณ” ซูซานนาพูด "คุณเรียนรู้วิธีการเทเลพอร์ตหรือไม่? มันจะมีประโยชน์มากในอนาคต และคุณกำลังฝึกฝนด้วยดาบไฟของคุณหรือไม่"
Anfey หยิบไม้กายสิทธิ์ของ Entos จากวงแหวนมิติของเขาและมอบให้ Suzanna "ลองดูสิ" Anfey พูดด้วยรอยยิ้ม
“นี่คือ…” ดวงตาของซูซานนาเบิกกว้างขณะที่เธอตรวจสอบไม้กายสิทธิ์
Anfey พยักหน้า "มันคือ."
“พวกเขา… พวกเขาดีกับเรามาก” ซูซานนาพูดพร้อมกับถอนหายใจ เธอส่งไม้กายสิทธิ์คืนให้ Anfey "เราจะตอบแทนพวกเขาได้อย่างไร"
Anfey พยักหน้าเห็นด้วย "เราเป็นหนี้พวกเขามาก"
เห็นได้ชัดว่า Suzanna รู้สึกประทับใจกับวิธีที่ทุกคนจาก Maho Empire ปฏิบัติต่อเธอ เมื่อก่อนเธอทำงานให้พวกเขาเพราะเธอชอบทีมเท่านั้น ตอนนี้เธอเต็มใจที่จะรับใช้ไม่เพียงแค่ทีมเท่านั้น แต่ยังรวมถึงอาณาจักรมาโฮด้วย
Anfey เข้าใจความรู้สึกของเธอ ซอลและเออร์เนสต์ได้พาเขาออกจากเกาะและช่วยเหลือเขาตอนที่เขายังเป็นเพียงเด็กนิรนาม Yolanthe ก็ช่วยเขาหลายครั้งเช่นกัน
Yolanthe เป็นกษัตริย์ที่ดีและเป็นคนฉลาด Anfey เต็มใจที่จะรับใช้กษัตริย์เช่นเขา
"ทุกคนสบายดีไหม" ซูซานน่าถาม เธอรู้ว่าดรูอิดและเอลฟ์กำลังมุ่งเป้าไปที่แอนเฟย์และเพื่อนๆ ของเธอ
"บางคนพยายามหลอกฉัน" Anfey พูดด้วยรอยยิ้ม
“คุณไม่ได้ตกหลุมรักมันใช่ไหม”
"ไม่แน่นอน" Anfey พูดพร้อมกับส่ายหัว
“ดี” ซูซานน่าพูด “ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้โง่”
Anfey ยิ้ม “คุณก็ฉลาดมากเช่นกัน ซูซานนา” เขากล่าว
“เราได้ทำให้ Manstuly เป็นศัตรูของเรา” Suzanna พูดเบาๆ "ตอนนี้เราต้องระวังให้มากขึ้น"
"เราต้องระวังมากขึ้น" Anfey เห็นด้วย “แต่เขาเป็นฝ่ายผิด เขาโจมตีเราก่อนใช่ไหม”
“คุณพูดถูก แต่เรายังต้องระวัง” ซูซานนากล่าว เธอรู้ว่านี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของการต่อสู้ที่ยาวนานและยากลำบาก แต่เธอก็เต็มใจที่จะติดตาม Anfey เธอรู้ว่าเธอจะไม่เสียใจกับการตัดสินใจของเธอ