บทที่ 406: การต่อสู้ครั้งสุดท้าย
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
บลาวี่โบกมือและส่งลูกไฟขนาดใหญ่ไปทางมังกรหลอน นักเวทย์รอบตัวเขาทำตาม เรียกและปล่อยลูกไฟหลายร้อยลูกไปทางมังกร การโจมตีเช่นนี้ไม่ต่างจากคาถาระดับสูง เช่น คาถาอุกกาบาต
มังกรปีศาจกระพือปีกและบินลง บินผ่านกองไฟ มังกรคำรามและถูกเป่าเป็นชิ้นๆ ลูกไฟสองสามลูกพุ่งผ่านมังกรและไปหาเนโครแมนเซอร์ที่อยู่ข้างหลัง น่าเสียดายที่การโจมตีถูกขัดขวางโดยโล่กระดูก
ม้วนหนังสือที่ช่วยให้เนโครแมนเซอร์เรียกมังกรวิญญาณได้นั้นหายากมากและมักจะสงวนไว้สำหรับใช้กับคู่ต่อสู้ที่ยาก การใช้มันกับนักเวทย์บางคนเป็นการสิ้นเปลือง แต่เนโครแมนเซอร์ไม่มีเวลาเสียใจกับการตัดสินใจของพวกเขา “เร็วเข้า” เนโครแมนเซอร์คนหนึ่งร้องเรียก "ไปกันเถอะ!"
“ใครบอกว่าจะไปได้” Anfey พูดอย่างรวดเร็ว เขากระโดดขึ้นและพุ่งเข้าใส่เนโครแมนเซอร์ มือข้างหนึ่งจับดาบไฟของเขาไว้ เขาชักดาบอีกเล่มออกมาโดยถือไว้ในมืออีกข้าง
มีสายฟ้าปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าอีก สายฟ้าพุ่งเข้าหาเนโครแมนเซอร์ราวกับแส้ฟาดไม่ยั้งหลายร้อยครั้ง
จาค็อบไม่ได้ให้อาวุธสำคัญกับ Anfey และ Suzanna สำหรับงานแต่งงานของพวกเขา เพราะเขารู้ว่า Anfey จะได้รับของขวัญมากเกินไปในวันนั้น หลังจากสงครามเริ่มขึ้น เขาได้ประดิษฐ์อาวุธที่ทรงอานุภาพหลายอย่างเพื่อปกป้องผู้ที่เขาเห็นว่าคู่ควร หนึ่งในอาวุธเหล่านั้นคือดาบวิเศษในมือของ Anfey
ดาบวิเศษสามารถปล่อยสายฟ้าต่อเนื่องได้และใช้เวลานานและวัสดุจำนวนมากในการหลอม ยาโคบไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้เพราะเขาไม่ได้ปลอมแปลงเพื่อเงิน มิฉะนั้นเขาจะไม่มอบให้ Anfey
เนโครแมนเซอร์เรียกโล่เวทย์มนตร์ออกมา แต่โล่ทั้งหมดก็แตกสลายภายใต้การโจมตีของสายฟ้าอย่างไม่หยุดยั้ง สายฟ้าที่เรียกโดยนักเวทย์ทั่วไปอาจทำให้เป้าหมายมึนงง แต่ไม่สามารถฆ่าใครได้ อย่างไรก็ตาม แสงต่อเนื่องที่ปล่อยออกมาจากดาบของยาโคบนั้นทรงพลังมาก ไม่เพียงแต่จะทำให้เป้าหมายมึนงงเท่านั้น แต่ยังมีพลังมากพอที่จะทำให้บาดเจ็บสาหัสหรือถึงขั้นเสียชีวิตได้
สายฟ้ายังคงฟาดใส่พวกเขา และเนโครแมนเซอร์ก็ล้มลงกับพื้นแล้ว แม้ว่าพวกเขาจะยังมีสติอยู่ แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรเพื่อป้องกันตัวได้
Anfey บินตามพวกเขาไป ถือดาบเพลิงของเขาและนำดาบวิเศษกลับเข้าฝัก เขาเหวี่ยงดาบฟันผ่าเหล่าเนโครแมนเซอร์ เสื้อคลุมของเนโครแมนเซอร์ลุกเป็นไฟขณะที่พวกเขาชนซอมบี้
“ปกป้องวอร์เนอร์!” Anfey เรียกผู้วิเศษจากนั้นก็รีบไปหา Suzanna
ในสนามรบอื่น เฟอร์นันโดรู้สึกหงุดหงิดขณะเฝ้าดูทะเลซอมบี้ เขาไม่มีปัญหาในการสนับสนุน Anfey ด้วยคนหนึ่งในสามของเขา แต่ตอนนี้เขายืนอยู่ในสนามรบของการต่อสู้ครั้งสุดท้าย เขารู้ว่าเขาควรจะเก็บคนเหล่านั้นไว้บ้าง
ห้าสิบไมล์ไปทางตะวันออกของสนามรบหลัก กองทหารสองแสนกำลังรออยู่ ที่หัวหน้าของกองทัพนี้มีหญิงสาวคนหนึ่ง เธอยืนดูสนามรบด้วยความขมวดคิ้วลึก
มีจุดเล็กๆ ปรากฏขึ้นในอากาศ อัศวินกริฟฟินเข้ามาใกล้กองทัพและรีบไปหาหญิงสาว พวกเขากระซิบอะไรบางอย่างกับเธอ และเธอก็พยักหน้า อัศวินกริฟฟินรีบหนีไป เธอหันไปหากองทัพของเธอและโบกมือ
“ยกธงขึ้น” เธอเรียกคนของเธอ
Anfey ไม่สามารถให้ความสนใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นในบริเวณโดยรอบ สิ่งที่เขาต้องการทำคือฝ่ากองทัพซอมบี้นี้ออกไป เขาพยายามค้นหาเนโครแมนเซอร์คนอื่นๆ เพราะเขาคิดว่าเนโครแมนเซอร์คงไม่ปล่อยให้เขาหนีไปง่ายๆ
อย่างไรก็ตาม ไม่มีเนโครแมนเซอร์คนใหม่มาถึง แม้แต่อัศวินแห่งความตายเหล่านั้นก็แตกสลายราวกับว่าพวกเขากำลังเปิดเส้นทาง
หลังจากแน่ใจว่าไม่มีซอมบี้อยู่รอบๆ แล้ว วอร์เนอร์ก็ปิดหนังสือแห่งชีวิตในตอนรุ่งสาง เขายังมีพลังเวทย์มนตร์อยู่มาก แต่เขาก็หมดแรง ทหารรับจ้างไม่มีเวลาฉลองชัยชนะ พวกเขาไม่มีเวลาแม้แต่จะตั้งค่าย แทนที่จะนอนเต็นท์ พวกเขาทั้งหมดนั่งลงบนพื้นและนอนเบียดเสียดกัน ที่นี่ยังคงเป็นสถานที่อันตราย และพวกเขาจะต้องเดินทางไปในไม่ช้า
ทหารรับจ้างกำลังพักผ่อน แต่ Anfey, Suzanna และผู้นำคนอื่น ๆ ไม่สามารถทำได้ ร่วมกับผู้นำทหารรับจ้างคนอื่นๆ พวกเขาจำเป็นต้องคำนวณการสูญเสียของพวกเขา
Anfey มีทหารรับจ้างประมาณ 4,000 คนภายใต้คำสั่งของเขาเมื่อเขามาถึงเมือง Zagreen เป็นครั้งแรก ตอนนี้เขามีกำลังพลประมาณ 2,600 คน พวกเขาสูญเสียกำลังพลไปประมาณ 1,500 นายในขณะที่ปกป้องเมืองเป็นเวลาเจ็ดวัน
ทุกคนรู้ว่ามันไม่ดี แต่นี่คือวิถีแห่งสงคราม ทหารรับจ้างที่รอดชีวิตล้วนมีพลังมากพอที่จะอยู่รอด และผู้ที่อ่อนแอก็ถูกกำจัด ส่วนใหญ่เป็นนักดาบอาวุโสที่ใกล้เคียงกับระดับนักดาบ
Country of Mercenaries มีชายและหญิงที่ทรงพลังมากมายที่ยังไม่ถูกค้นพบ หากทหารรับจ้างทั้งหมดเหล่านี้ร่วมมือกับจักรวรรดิเอลลิเซน กองทัพเอลลิเซนจะไม่มีโอกาสต่อต้านพวกเขา
แม้แต่กลุ่มทหารรับจ้างที่เล็กที่สุดก็ยังมีสมาชิกที่ทรงพลัง มิฉะนั้นคงเป็นไปไม่ได้ที่จะอยู่รอดในสภาพแวดล้อมที่โหดร้ายของประเทศทหารรับจ้าง ทหารรับจ้างเหล่านี้ถูกบังคับให้ทำงานร่วมกันเพราะพวกเขาถูกซอมบี้ขังอยู่ในเมืองเดียวกัน ผู้ที่สามารถอยู่รอดได้มักเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด ทหารรับจ้างเชื่อในการอยู่รอดของผู้ที่เหมาะสมที่สุด และความแข็งแกร่งเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในโลกที่เกิดสงคราม เมื่อเผชิญหน้ากับซอมบี้นับพัน ความฉลาดเป็นรอง สิ่งที่สำคัญที่สุดคือพลังดิบ
การปกป้องเมืองซากรีนเป็นการออดิชั่นในทางหนึ่ง กองทหารของ Shinbella สูญเสียกำลังพลไปเพียงร้อยนาย ในขณะที่ Ozzic สูญเสียไปเกือบครึ่ง กองทัพของทอมป์สันก่อตัวขึ้นจากกลุ่มทหารรับจ้างหลายกลุ่ม เขาไม่รู้แม้กระทั่งชื่อของทุกคน แต่เขาเสียไปเพียงห้าสิบเท่านั้น นี่เป็นเพราะทหารรับจ้างทั้งหมดที่ทอมป์สันคัดเลือกเป็นนักสู้ที่แข็งแกร่งและมีประสบการณ์ หลังจากธอมป์สันเข้าร่วมพันธมิตร มีสี่กองพัน และแต่ละกองมีประมาณเจ็ดร้อยคน
ไม่มีใครติดตามพวกเขาขณะที่พวกเขากำลังมุ่งหน้าไปยังภูเขา หากเกิดอะไรขึ้น ภูเขาจะเป็นเกราะป้องกันตามธรรมชาติ Anfey และผู้นำทหารรับจ้างตัดสินใจว่าพวกเขาจะหยุดหนึ่งหรือสองวันและจัดกลุ่มทหารรับจ้างใหม่
ชินเบลล่าไม่หวั่นไหวกับการสูญเสียคนของเธอ เธอเป็นนักดาบอาวุโสและไม่ได้กังวลเกี่ยวกับชื่อเสียงของเธอ คนของเธอซื่อสัตย์มากและสามารถรับสมาชิกใหม่ได้อย่างง่ายดาย Ozzic ก็ไม่กังวลเช่นกัน Anfey ไว้ใจเขาและเขาให้เย่ช่วยเขา
ทอมป์สันรู้สึกผ่อนคลายมาก เขาเป็นคนสุดท้ายที่เข้าร่วมและเป็นที่นิยมในหมู่ทหารรับจ้างที่กระโดดข้ามไปยังพันธมิตร กองทหารของเขาไม่ได้สูญเสียกำลังพลไปมากนัก และไม่ต้องการสมาชิกใหม่จำนวนมาก
ออร์ซี่เป็นคนเดียวที่เป็นห่วง เขาไม่ได้สูญเสียผู้คนมากเท่ากับ Ozzic แต่เขาก็ยังสูญเสียไปเป็นจำนวนมาก นักดาบระดับกลางสองคนของเขาสูญเสียคนทั้งหมดไป เขากังวลว่าพวกเขาจะพูดอะไรเกี่ยวกับสถานการณ์นี้ เขาไม่มีพลังเท่าชินเบลล่าและไม่มีผู้ช่วย เขาต้องรับมือกับทุกสิ่งเพียงลำพัง
หลังจากพักผ่อนมาทั้งวัน ทหารรับจ้างก็เริ่มเดินทัพไปทางตะวันออกเฉียงเหนือและไปยังที่ที่กลุ่มทหารรับจ้าง Band of Brothers ตั้งรกรากอยู่ ทางตอนใต้ของเมือง Zagreen การต่อสู้ที่สามารถกำหนดชะตากรรมของ Country of Mercenaries ได้เกิดขึ้น และเหล่าเนโครแมนเซอร์เสียเปรียบ หากพวกเขาไม่สามารถชนะการต่อสู้ในตอนกลางคืน ก็ไม่มีคำสัญญาว่าเนโครแมนเซอร์และซอมบี้ของพวกเขาจะผ่านมันไปได้ตลอดวัน