ตอนที่ 452: ปีก
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
รถม้าและเกวียนเป็นแถวยาวหยุดที่ลานหน้าอาคารรัฐบาล Arlanga นำผู้คุมและทหารรับจ้างมาเพียงร้อยคนเมื่อเขาจากไป แต่คราวนี้เขานำทหารกลับมาอีกจำนวนมาก เขายังมาพร้อมกับทหารหลายร้อยคนจากจักรวรรดิมาโฮ
ผู้คุมและทหารจำนวนมากเสียเลือด และ Arlanga ได้รับบาดเจ็บ เห็นได้ชัดว่าการเดินทางกลับไม่ใช่เรื่องง่าย
Arlanga กระโดดลงจากหลังม้าแล้วรีบไปหา Anfey โค้งคำนับ อลิซขมวดคิ้วเมื่อเห็นเขา เธอไม่ชอบผู้ชายที่ไม่มีกระดูกสันหลัง คนอย่าง Arlanga สามารถหักหลังพันธมิตรเก่าของเขาได้และสามารถหักหลังได้มากขึ้นในอนาคต ผู้ชายอย่าง Arlanga ไม่น่าไว้ใจ
"นี่คือ Arlanga" อลิซพูดอย่างเงียบ ๆ Anfey พยักหน้า “จริงหรือที่เขาก่อตั้งหอการค้าเมฆา”
"มันเป็นเรื่องจริง" Anfey กล่าว "ทำไม?"
“นั่นหมายความว่าเขาต้องมีสติ” อลิซกล่าว “ผมไม่เข้าใจ ทำไมเขาทำแบบนี้ เขาแสดงเพื่อใคร”
Anfey ยิ้ม เขารู้ดีว่าอลิซกำลังพูดถึงอะไร ศีรษะของ Arlanga ถูกพันและเสื้อคลุมขาดรุ่งริ่ง เขาดูเหมือนเพิ่งก้าวออกจากสนามรบ
“ข้ามีอาหารครบแล้ว นายท่าน!” Arlanga พูดเสียงดังพร้อมกับโค้งคำนับ
Anfey ขมวดคิ้ว เขาไม่ได้ส่ง Arlanga ไปขนส่งอาหาร Arlanga ตัดสินใจด้วยตัวเอง เขาให้ Arlanga ติดต่อกองพัน Shield of Light เพราะเขาต้องการให้การเดินทางของ Arlanga สั้นลง วิธีที่ Arlanga พูดทำให้ Arlanga ดูเหมือนเขาเป็นเพียงพ่อค้าอาหาร
"ดี" Anfey พูดด้วยรอยยิ้ม “คุณต้องมีการเดินทางที่ยากลำบาก ฉันขอแนะนำคุณอย่างรวดเร็ว นี่คืออลิซ เธอรับผิดชอบกิจการภายในทั้งหมดในพันธมิตร คุณจะรายงานกับเธอเกี่ยวกับเสบียง”
“คุณหญิงอลิซ” Arlanga พูดพร้อมโค้งคำนับอีกครั้ง
อลิซพยักหน้าและโบกมือ เธอเหลือบมองเกวียนที่จอดอยู่ในจัตุรัสแล้วขมวดคิ้ว "ยังไม่เพียงพอ" เธอกล่าวและหันไปหา Anfey
“ฉันสามารถไปหามาเพิ่มได้” Arlanga อาสาอย่างกระตือรือร้น "ฉันเคยชินกับการวิ่งไปมา ฉันอยากอยู่ข้างนอกทั้งวันมากกว่านั่งเฉยๆ"
“ไม่” อลิซพูดพร้อมกับส่ายหัว “ฉันมีแผนอื่นสำหรับคุณ มากับฉัน”
Arlanga แข็งและมองไปที่ Anfey Anfey พยักหน้าและยักไหล่ Arlanga ถอนหายใจและเดินตามอลิซไป ดวงตาของเขาเปลี่ยนไป พยายามคิดหาเหตุผลว่าทำไมอลิซถึงอยากคุยกับเขา
“พวกเขาคือสมาชิกของ Roaring Death Legion” Kumaraghosha พูดพร้อมกับมองไปที่ทหาร
"ฉันรู้" Anfey พูดพร้อมพยักหน้า แม้ว่าทหารจะไม่ได้ชูธง แต่พวกมันแตกต่างจากทหารโล่แสงมาก พวกเขาสวมชุดเกราะสีดำและไม่ได้เคลื่อนไหวเลยตั้งแต่มาถึง
“ถ้าท่านให้สิ่งเหล่านี้แก่ข้าพเจ้า เจ้านายของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าสามารถ…”
"คุณรู้ว่าฉันทำไม่ได้ Kumaraghosha" Anfey พูดพร้อมกับถอนหายใจ "Baery จะฆ่าฉันถ้าฉันทำ"
—
"นี่คือสิ่งที่เราได้รับ" Jerrick กล่าว ยื่นแฟ้มให้ Scarlet "มันดูไม่ดี" เขาเป็นชายหนุ่มหน้าตาธรรมดาๆ และไม่ได้พูดด้วยน้ำเสียงออกคำสั่งซึ่งเป็นเรื่องปกติในหมู่ราชวงศ์
สการ์เล็ตพลิกแฟ้มและขมวดคิ้วเมื่อเธออ่านหน้าสุดท้าย เธออ่านไฟล์อีกครั้งและถอนหายใจ “นั่นอลิซ… นี่เป็นเรื่องจริงเหรอ?”
"ไม่ใช่แค่เธอ" Jerrick พูดพร้อมส่ายหัว "ฉันไม่คิดว่าจะมีใครกล้าท้าทาย Anfey"
"ฉันกำลังพูดถึงส่วนอัจฉริยะ" Scarlet กล่าว “มีเพียงผู้เดียวที่เหมาะสมกับตำแหน่งนี้สำหรับข้า ฝ่าบาท”
Jerrick ขมวดคิ้วและไม่พูดอะไร
“พันธมิตรเป็นของใหม่ พวกเขากำลังพยายามขยายให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้โดยการดูดซับกลุ่มทหารรับจ้างที่แตกต่างกัน” Scarlet กล่าว "นั่นหมายความว่าพวกเขายังหมกมุ่นอยู่กับความขัดแย้ง ทหารรับจ้างเป็นพวกรักอิสระ พวกเขาเชื่อในตัวเองและเสรีภาพ ซึ่งหมายความว่าพวกเขาดูหมิ่นกฎ หากความขัดแย้งเก่าไม่ได้รับการแก้ไขและความขัดแย้งใหม่สะสม… นี่เป็นเรื่องมหัศจรรย์"
"คุณลืมเกี่ยวกับ Anfey" Jerrick กล่าว "ทหารรับจ้างบูชาเสรีภาพ แต่พวกเขาก็บูชาผู้ที่แข็งแกร่งและทรงพลังเช่นกัน"
“ฉันรู้” สการ์เล็ตพูด “เขาเป็นคู่ต่อสู้ที่น่ากลัว เขาไม่สามารถทำปาฏิหาริย์นี้ด้วยตัวคนเดียวได้ เขาต้องการความช่วยเหลืออื่น ๆ ถ้าอลิซรับผิดชอบกิจการภายใน… เธอต้องเป็นหนึ่งในคนที่เก่งที่สุดของเขา”
Jerrick จ้องมองไปที่พื้นและเขาไม่ได้พูดอะไรเลย
"ฉันแปลกใจ เธอจัดการไม่ให้ทหารรับจ้างฆ่ากันเองได้อย่างไร เธอจัดการองค์กรขนาดใหญ่เช่นนี้ได้อย่างราบรื่นได้อย่างไร" Scarlet หยุดชั่วคราวและหันไปหา Jerrick “ฝ่าบาท หม่อมฉันต้องการแต่งตั้งทหารให้เป็นผู้นำกองทัพเดี๋ยวนี้”
"คุณล้อเล่น?"
“ฉันดูเหมือนล้อเล่นหรือเปล่า”
“ทหารก็แค่นั้น พวกเขาไม่มีความสามารถหรือประสบการณ์ในการนำกองทัพ”
“อลิซต้องเป็นหนึ่งใน Anfey’s got ที่ดีที่สุด” Scarlet กล่าว “เราทั้งคู่รู้ว่าคนที่มีความสามารถนั้นไม่เคยมีความสามารถมาแต่กำเนิด ความสามารถมาจากประสบการณ์ที่สั่งสมมาหลายปี อาจเป็นเพราะว่าอลิซนั้นเก่งมากจนเราไม่สามารถค้นหาได้ว่าเธอมาจากไหนและเธอเป็นใคร หรืออาจเป็นเพราะเธอกำลังปิดบังบางอย่างจากฉัน”
“เธอคือ…” เจอร์ริคลังเล
"เธอเป็นใคร?"
“เธอคือ Maderofa” Jerrick พูดเบาๆ
สการ์เล็ตตัวแข็ง เธอคาดหวังสิ่งนี้ แต่ก็ยังตกใจ "นี่คือเหตุผลที่คุณยืนยันที่จะพบกับ Hotchbini ใช่ไหม" สการ์เล็ตพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ “คุณรู้เรื่องนี้แล้วคุณไม่บอกผมเหรอ”
“สการ์เล็ต ฉันไม่รู้ว่าทำไมคุณถึงเกลียดเธอมาก แต่เธอก็ยังเป็นน้องสาวของฉัน!” เจอร์ริคกล่าวว่า
“นั่นคือเหตุผลที่ฉันไม่ฆ่าเธอในตอนนั้น” Scarlet กล่าว “เหมือนว่าฉันทำผิด ฉันจะไม่ทำผิดซ้ำอีก เมื่อถึงเวลา”
"ทำไม?" Jerrick ถามเสียงดัง
“เพราะเธอกำลังจะกลายเป็นปีกของ Anfey” Scarlet กล่าว "คุณและฉันต่างก็รู้ว่าเธอมีความสามารถอะไร"
“เธอสามารถกลายเป็นปีกของฉันได้” Jerrick อุทาน
“เธอคงไม่ทำ” สการ์เล็ตพูดพร้อมกับส่ายหัว “เธอไม่มีวันทำงานให้คุณหรอก ฉันเป็นคนเดียว เจอร์ริค อย่าลืมสิ คุณไม่ใช่พี่ชายคนเดียวของเธอ”
“แต่…แต่เธอ…”
สการ์เล็ตถอนหายใจ เธอเดินไปจับมือเจอร์ริค “คุณใจดีเกินไป ฝ่าบาท คุณบอกไม่ได้หรอกว่าน้องสาวของคุณเป็นภัยคุกคามมากแค่ไหน ฝ่าบาทต้องการให้เธอขึ้นเป็นเจ้าหญิงผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ แต่คุณคิดว่าเธอจะหยุดอยู่แค่นั้นหรือ”