ตอนที่ 453: ผู้เยี่ยมชมที่ไม่คาดคิด
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
ร่างมืดลงมาบนกำแพงของเมือง White Mountain และสังเกตกิจกรรมภายในเมืองอย่างเงียบ ๆ ทีมลาดตระเวนเดินผ่านเขา แต่ดูเหมือนไม่มีใครเห็นเขา
ร่างนั้นเป็นชายวัยกลางคนตัวสูง เขากำลังเฝ้าลาดตระเวนและไม่ได้ทำอะไร เขาดูไม่ต่างจากคนปกติในแวบแรก แต่ธรรมชาติที่แปลกประหลาดของเขาก็ปรากฏชัดเมื่อตรวจสอบอย่างใกล้ชิด ผิวของเขาเรียบเนียนกว่าคนปกติ และไม่มีขนบนใบหน้า
เขายกมือขึ้น และลูกบอลแก๊สสีเทาก็รวมตัวกันอยู่ในมือของเขา เขาโบกมือและลูกบอลก็พุ่งเข้าหาทีมลาดตระเวน กลืนทั้งทีมด้วยหมอกหนาทึบ หน่วยลาดตระเวนเดินต่อไปอีกครู่หนึ่งก่อนจะหยุดในหมอก
Anfey กำลังนั่งอยู่ในห้องของเขาและทำสมาธิ แต่จู่ๆ คลื่นเวทย์มนตร์ก็เข้ามาขัดจังหวะการทำสมาธิของเขา ดวงตาของเขากระพริบและองค์ประกอบที่รวมตัวกันรอบตัวเขากระจายไปอย่างรวดเร็ว
หน่วยลาดตระเวนอีกชุดหนึ่งเดินผ่านมาและสังเกตเห็นทีมแรก หัวหน้าหน่วยลาดตระเวนที่ 2 ขมวดคิ้วและร้องถามว่า "คุณไปทำอะไรที่นั่น"
"คุณหย่อน?" ทหารรับจ้างอีกคนเรียกยิ้ม "คุณจะเดือดร้อนมากถ้าลอร์ดเย่รู้เรื่องนี้!"
ทหารรับจ้างในหน่วยลาดตระเวนชุดแรกค่อยๆ หันไปเผชิญหน้ากับทีมที่สอง ทหารรับจ้างในการลาดตระเวนครั้งที่สองค้นพบด้วยความสยดสยองว่าดวงตาของทหารรับจ้างทั้งหมดส่องแสงสีแดงแปลก ๆ สงครามต่อต้านความตายได้โหมกระหน่ำมาระยะหนึ่งแล้ว และทหารรับจ้างทุกคนมีประสบการณ์ในการต่อสู้กับซอมบี้ ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น อย่างไรก็ตาม ก่อนที่พวกเขาจะได้ทำอะไร หมอกหนาทึบอีกระลอกหนึ่งก็เคลื่อนตัวลงมายังทหารรับจ้าง ทำให้พวกเขากลายเป็นรูปปั้น
ชายวัยกลางคนบนกำแพงหัวเราะเบาๆ “ช่างน่าสนใจเสียนี่กระไร” เขากล่าว "ไม่มีใครอยู่บนหอคอยผู้วิเศษ"
หอคอยนักเวทย์เป็นหนึ่งในสิ่งก่อสร้างที่สำคัญที่สุดในเมือง ในระหว่างการต่อสู้ มันขึ้นอยู่กับผู้วิเศษในหอคอยผู้วิเศษเพื่อปกป้องเมืองและผู้คน หอคอยเหล่านี้ยังเป็นสถานที่พักผ่อนของเหล่านักเวทย์อีกด้วย นักเวทย์ในหอคอยนักเวทย์สามารถเพิ่มพลังให้กับทหารได้ เมื่อไม่มีการต่อสู้ หอคอยมีหน้าที่ตรวจจับคลื่นเวทมนตร์และทำหน้าที่เป็นผู้เฝ้าระวัง
หอคอยผู้วิเศษในเมืองยังคงไม่ส่งคำเตือน หมายความว่าพวกเขายังไม่มีคนดูแล
หอคอยนักเวทย์ของไมเคิลสร้างเสร็จเพียงครึ่งเดียวและไม่มีฟังก์ชั่นทั้งหมดที่หอคอยนักเวทย์ควรมี League of Mercenaries ไม่มีเงินเพียงพอที่จะสร้างหอคอยต่อไป ในทางกลับกัน การทำลายหอคอยที่ไม่สมบูรณ์ลงจะเป็นแหล่งวัตถุดิบชั้นเยี่ยม
ทหารรับจ้างในสองทีมลาดตระเวนมาบรรจบกันและเลี้ยวไปตามถนน ชายวัยกลางคนลอยขึ้นไปในอากาศและติดตามทหารรับจ้าง อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะไปได้ไกล เขาก็ถูกหยุดด้วยแสงแฟลชที่ยิงมาทางเขา
ชายคนนั้นไม่ตื่นตระหนก เขายกมือขึ้นโบกเรียกโล่กระดูกขนาดใหญ่ นกไฟชนเข้ากับโล่และแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
ดวงตาของชายคนนั้นเบิกกว้าง ลูกธนูพุ่งผ่านมือและโล่ของเขา ปักเข้าที่แก้มของเขา เลือดข้นค่อยๆ ไหลซึมออกมาจากบาดแผลที่มือและแก้มของเขา
ชายคนนั้นคว้าลูกธนูและค่อยๆดึงออกมา จากนั้นเขาก็กระซิบอะไรบางอย่างใต้ลมหายใจ และบาดแผลของเขาก็เริ่มหายอย่างรวดเร็ว
Anfey บินไปหาชายวัยกลางคน ร่างกายของเขาล้อมรอบไปด้วยองค์ประกอบหลวม ๆ ที่ถูกดึงดูดโดยการใช้เวทมนตร์ของเขา
ชายคนนั้นไม่ได้หันไปจากหรือบินไปทาง Anfey เขายังคงอยู่ที่เดิม ดูอย่างสงบราวกับกำลังดูการแสดง เดิมทีเขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อต่อสู้ เขามาที่นี่เพื่อสำรวจและค้นหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเมือง อย่างไรก็ตาม ลูกธนูทำให้เขาโกรธ และเขาก็พร้อมที่จะรับคำท้า
เขารู้ว่าเขามีพลังมากแค่ไหน แม้แต่คนอย่าง Burzuryano ก็ไม่สามารถรับเขาไว้คนเดียวได้ เขาเคยชินกับการมีพลัง และเขามั่นใจในทักษะของตัวเอง
Anfey เฝ้าดูชายวัยกลางคน เมื่อเขาเข้าไปใกล้ชายคนนั้น เขาก็กำกำปั้นแล้วเหวี่ยงไปที่หน้าของชายคนนั้น
ชายคนนั้นเรียกโล่กระดูกอีกอัน โล่นั้นมืดกว่าโล่ปกติ แต่ดูเหมือนจะเรืองแสง
กำปั้นของ Anfey ชนเข้ากับโล่กระดูก องค์ประกอบรอบตัวเขากระจัดกระจาย แต่โล่ยังคงดีเหมือนใหม่ อย่างไรก็ตาม ชายวัยกลางคนกลับถูกโจมตีกลับ
Anfey พุ่งเข้าหาเขา เหวี่ยงกำปั้นซ้ายและส่งกระแสลมไปทางชายคนนั้น
ทันใดนั้นชายคนนั้นก็หายตัวไปและปรากฏตัวอีกครั้งห่างจากที่ที่เขาเคยอยู่ไม่กี่ร้อยฟุต เฝ้าดู Anfey อย่างเย็นชา
Anfey ขมวดคิ้ว มันยากมากที่จะต่อสู้กับผู้วิเศษเพราะความสามารถของผู้วิเศษในการเทเลพอร์ต แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะฆ่า Mage เพราะพวกเขาเก่งแค่ไหนในการหลบหนี
Anfey กัดฟันแล้วไล่ตามชายคนนั้น
ทันใดนั้น ไม้กายสิทธิ์สีแดงเข้มก็ปรากฏขึ้นในมือของชายวัยกลางคน Anfey ไม่เห็นเขาทำอะไรกับไม้กายสิทธิ์ แต่มีหอกแหลมคมปรากฏขึ้นในอากาศระหว่างพวกเขา หอกบินไปทาง Anfey
Anfey ไม่ช้าลงหรือถอยหลัง ขณะที่ทวนบินเข้ามาใกล้ เขายกมือขึ้นปัดทวนออกไป อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะทันได้ทำอะไร เขาก็ตระหนักได้ว่าการมองเห็นของเขาเริ่มพร่ามัว Anfey ขมวดคิ้ว แต่ไม่หยุด เขาไม่ต้องการวิสัยทัศน์ของเขาในการต่อสู้ เขาสามารถสัมผัสได้ถึงคู่ต่อสู้ของเขาโดยปราศจากมัน
ชายวัยกลางคนยกไม้กายสิทธิ์ขึ้นและกระซิบบางอย่าง Anfey รู้สึกว่าร่างกายของเขาหนักขึ้นในขณะที่ชายคนนั้นสวดมนต์ เวทมนตร์พุ่งขึ้นเหนือและรอบตัวเขา และกรงกระดูกก็ปรากฏขึ้นจากอากาศ กรงล้อมรอบ Anfey และย่อขนาดลงอย่างรวดเร็วเพื่อดักจับเขา
Anfey ถ่มน้ำลาย เขาสัมผัสได้ถึงเวทมนตร์ที่พลุ่งพล่าน และเขาควรจะสามารถหลีกทางให้พ้นทางได้ แต่เพราะมนต์สะกดของชายผู้นี้ ร่างกายของเขาจึงหนักเกินไปและเขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เร็วพอ กรงกระดูกได้ก่อตัวขึ้นแล้วเมื่อกำปั้นของเขาสัมผัสกับองค์ประกอบของกรง