บทที่ 461: คำอธิบาย
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
เมื่อ Anfey สัมผัสได้ว่า Suzanna กำลังเดินขึ้นไปชั้นบน เขาก็รีบวางของที่อยู่ข้างหน้าเขาออกไป ขณะที่ซูซานนาเดินเข้าไปในห้อง เธอดูกังวล และเขาถามด้วยความประหลาดใจว่า "ซูซานนา เป็นอะไรไป"
“แอนเฟย์ เธอต้องไปช่วย อลิซกับคริสเตียนกำลังเถียงกัน” ซูซานนาพูดอย่างเร่งรีบ “พวกเขาโต้เถียงกันต่อหน้าผู้คนมากมาย ไม่ว่าฉันจะพูดอะไร พวกเขาก็ไม่ยอมหยุด”
“พวกเขาทะเลาะกันเรื่องอะไร” Anfey ถาม
"เกี่ยวกับนักธุรกิจเหล่านั้น หลังจากที่ Arlango บริจาคเหรียญทอง 20,000 เหรียญ นักธุรกิจเหล่านั้นไปหาอลิซและต้องการยกเลิกสัญญากับเราและอาสาบริจาคเหรียญทองให้กับเราแทน อลิซยังคงไม่พอใจ เธอต้องการให้พวกเขาบริจาค นักธุรกิจไปหาคริสเตียนเพื่อร้องเรียน คริสเตียนคิดว่าอลิซขอมากเกินไป แต่อลิซไม่อยากยอมแพ้และเริ่มโต้เถียงกับคริสเตียนที่นั่น เร็วเข้า เธอต้องไปที่นั่น” ซูซานนากล่าว
"นักธุรกิจอยู่ที่นั่นด้วยหรือไม่" Anfey ถาม
“ใช่” ซูซานน่าพูด
"อย่าโง่" Anfey เคาะหน้าผากของ Suzanna เบาๆ "พวกเขาแค่แสดงเพื่อพยายามหลอกนักธุรกิจ แต่พวกเขาหลอกคุณแน่นอน"
ซูซานนารีบเอามือปิดหน้าผาก เธอถามด้วยความสงสัย “คุณแน่ใจหรือ”
"แน่นอน." อันเฟย์กล่าว “ถ้าไม่มีอะไรกระทบต่อกำไรของพวกเขา พวกเขาจะไม่โต้เถียง แม้ว่าพวกเขาจะมีความขัดแย้งกัน แต่คุณพยายามไกล่เกลี่ย พวกเขาก็จะหยุดโต้เถียง”
"ไอ้บ้า!" ซูซานน่าโกรธจัด “ทำไมพวกเขาไม่บอกฉันล่วงหน้า?
"ฉันเดา" Anfey หยุดชั่วคราว "พวกเขาคิดว่ามันไม่ง่ายที่จะหลอกนักธุรกิจ แต่ทุกคนรู้ว่าคุณซื่อสัตย์และเที่ยงธรรมดังนั้นมันจึงดูเหมือนจริงมากขึ้นเมื่อคุณอยู่กับพวกเขา"
“พวกเขาทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้ ฉันจะไปหาพวกเขา” ซูซานน่าพูดพลางกัดฟัน เธอหันหลังจะเดินออกจากห้องไป จริงๆ แล้ว ใครๆ ก็โกรธถ้าเขาอยู่ในรองเท้าของซูซานนา เธอพยายามทำให้ทั้งอลิซและคริสเตียนสงบสติอารมณ์อยู่เกือบครึ่งวัน แต่พวกเขากลับทำให้เธอสงบลง
"ปล่อยมันไป." Anfey คว้ามือของ Suzanna ทันที เขาพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ถ้าคุณไปที่นั่นและโต้เถียงกับพวกเขา แสดงว่าคุณกำลังขายพวกเขาออกไป"
“ต้องเป็นความคิดของอลิซแน่ๆ” ซูซานนายังคงต้องการที่จะโต้เถียงกับพวกเขา
“อย่าโทษเธอเลย” Anfey ยิ้ม “ถ้าคุณรู้ความจริงมาก่อน คุณจะทำจริงขนาดนั้นเลยเหรอ? นักธุรกิจคงเห็นว่าคุณกำลังแสดง”
“คิดว่าฉันโง่เหรอ?” Suzanna กลอกตาไปที่ Anfey อีกครั้ง
“ไม่ ไม่ ใครว่าเจ้าโง่ เจ้าเป็นมหาอำนาจที่อายุน้อยที่สุดในทวีปแพน!” Anfey ตระหนักว่าเขาทำผิดพลาดง่ายที่สุดโดยให้คำแนะนำที่เป็นกลาง เขาพยายามปลอบใจซูซานนาทันที เขาเห็นฮาแกนพยายามถอยห่างจากประตูทางหางตา “เฮ้ ฮากัน กลับมาแล้วเหรอ”
"อรุณสวัสดิ์แอนเฟย์" ฮากันทักทายเขาด้วยรอยยิ้ม
“เช้าแล้วเหรอ? ดวงอาทิตย์อยู่เหนือหัวเธอโดยตรง ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงวันแล้ว ฮากัน เมื่อคืนเธอไม่ได้นอนใช่ไหม?” Anfey ถาม
"เมื่อคืนฉันเข้านอนดึก" Hagan ส่งยาสีฟ้าอ่อนให้ Anfey ขณะที่เขาพูด "นี่คุณไป"
Anfey กินยา "นี่คืออะไร?"
“ฉันเจือจางยาศักดิ์สิทธิ์ ในไม่กี่วันเมื่อยูนิคอร์นตัวน้อยเริ่มมีพลังงานมากขึ้น คุณสามารถป้อนยานี้ให้กับมันได้ แต่อย่าให้เสียเปล่า คุณสามารถหยดยาลงบนลิ้นของมันได้” ฮาแกน พูดว่า.
"ฉันเข้าใจแล้ว" Anfey กล่าว
"โอ้ แอนเฟย์ เธอกับซูซานนาจะปรุงยาให้ยูนิคอร์นน้อยจะดีกว่า อย่าให้ยานี้แก่สาวใช้พวกนั้น ถ้าเธอพบสิ่งผิดปกติ เธอสามารถพบฉันได้ทันที" ฮาแกนกล่าว
"ซูซานน่ากับฉันจะจากไปในอีกไม่กี่วัน เราจะทำอย่างไรกับยูนิคอร์นตัวน้อย" Anfey ถามขมวดคิ้ว
"ฉันจะดูแลยูนิคอร์น" ฮาแกนพูด "แต่ฉันไม่แน่ใจว่าเขาจะฟังฉันไหม"
"คงจะดีถ้า Niya อยู่ที่นี่" Anfey กล่าว Niya ใช้เวลาอยู่กับยูนิคอร์นเป็นเวลานาน ดังนั้นนอกจาก Anfey และ Suzanna แล้ว จึงอยู่ใกล้ Niya และ Shally ตัวน้อยเท่านั้น
"ฉันรู้." ฮาแกนลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วถามว่า "แอนเฟย์ คุณทำอะไรกับยาศักดิ์สิทธิ์ขวดนั้น"
“ฉันดื่มหมดแล้ว” Anfey ยิ้ม เขาบอกคริสเตียนว่าเขาใช้ยาขวดนั้น แต่ไม่มีใครถามถึงเรื่องนี้ แน่นอนว่ามันแสดงให้เห็นว่าทุกคนเชื่อใจ Anfey มาก Hagan ในฐานะนักเล่นแร่แปรธาตุรู้ดีกว่าคนอื่น ๆ ว่ายานี้มีค่าเพียงใด เขาละเว้นจากการถามคำถามนั้นเป็นเวลานาน แต่เขาไม่สามารถเก็บมันไว้ได้อีกต่อไป
“ดื่มหมดแล้วเหรอ?” ฮากันถามเสียงดัง
“ฉันถูกเวทมนตร์ประหลาดเล่นงาน และฉันก็คิดอะไรไม่ออกนอกจากดื่มยาในช่วงเวลาวิกฤตินั้น” Anfey กล่าวอย่างขมขื่น
"คุณพูดอะไร?" ซูซานน่าคำราม
"เมื่อไหร่? ผลของเวทมนตร์นั้นคืออะไร?" ฮากันรีบถาม
"มันเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ เวทมนตร์" Anfey พยายามนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขา "ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนกำลังจมอยู่ในลาวาที่กำลังละลาย ธาตุไฟแผดเผาผิวของฉันตลอดเวลา ฉันเจ็บปวดอย่างมาก และผิวหนังของฉันถึงกับแตกเป็นเสี่ยงๆ ตอนจบ ฉันปล่อย Anti-magic Terra แต่มันช่วยเรื่องความเจ็บปวดของฉันได้ในช่วงเวลาสั้นๆ เท่านั้น เมื่อ Anti-magic Terra หายไป ธาตุไฟก็กลับมา"
“ฉันจำได้ว่าฮุ่ยเว่ยเคยพูดถึงเรื่องนี้มาก่อน” ฮากันเงียบไปพักหนึ่ง “มันต้องเป็นคาถาต้องห้ามที่เผาไหม้ Anfey Archmage Michael ตีคุณด้วยเหรอ”
"ใช่" Anfey กล่าว
“ฉันคิดว่าคาถาต้องห้ามแห่งการเผาไหม้หายไปนานแล้ว” ฮาแกนขมวดคิ้ว “แต่ Anfey คุณโชคดีมาก ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณจะรอดจากคาถา Burning Forbidden และ Aging Curse”
Anfey ถอนหายใจ คนที่มีระดับความสามารถในการต่อสู้ต่ำกว่านั้นกลัวรัศมีดาบที่หวีดหวิวและองค์ประกอบที่เคลื่อนไหวเป็นระลอก เพราะสิ่งเหล่านั้นสามารถคร่าชีวิตพวกเขาได้อย่างง่ายดาย สำหรับคนสองคนที่มีความสามารถในการต่อสู้คล้ายกัน พวกเขารู้สึกว่าเวทมนตร์ทางวัตถุนั้นสร้างความเจ็บปวดที่คอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการต่อสู้ทางกายภาพ เนื่องจากความสามารถในการต่อสู้ทางกายภาพของพวกเขาได้รับผลกระทบมากขึ้นเรื่อยๆ เป็นผลให้พวกเขาทั้งคู่อาจจบลงด้วยความตาย
"ทำไมฉันไม่รู้เรื่องนี้ Anfey" ซูซานนากังวลและคว้าแขนเสื้อของเขาขณะที่เธอถาม นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินว่า Anfey โดนคาถาต้องห้ามเมื่อพวกเขาแยกจากกัน คาถาต้องห้ามของ Archmage Michael ไม่เคยไร้ผล
Anfey หัวเราะเบา ๆ “มันผ่านไปแล้ว ฉันสบายดีใช่ไหม” ถ้าฮากันไม่ถาม เขาคงไม่บอกใครเกี่ยวกับเรื่องนี้ ในกรณีที่พวกเขาเป็นห่วงเขา อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขารู้สึกว่าต้องอธิบายให้พวกเขาฟัง เนื่องจากเขาต้องอธิบายว่าเหตุใดเขาจึงไม่มียาศักดิ์สิทธิ์ที่มีค่าอีกต่อไป หลังจากอธิบาย Anfey ก็เปลี่ยนหัวข้อทันที เขาหยิบบางอย่างออกมาจากแหวนมิติของเขา “ฮาแกน ฉันรู้สึกว่าขวานนี้ถูกผนึกด้วยเวทมนตร์ คุณช่วยตรวจดูว่าคุณจะทำลายผนึกได้หรือไม่”
Suzanna ให้ Anfey ดูเป็นกังวล เธอดูเหมือนกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็กลืนมันลงไป ดวงตาของเธอชื้น
"ขวานอะไรใหญ่จัง! ไปเอามาจากไหน" ฮาแกนออกความเห็น เขาเอื้อมมือทั้งสองข้างออกไปจับขวาน
"ถือได้ไหมครับ" Anfey ยิ้ม
“ใช่ ปล่อยมันไปได้แล้ว” ฮากันพูด
Anfey ปล่อยให้เป็นไปตามที่ Hagan ร้องขอ จู่ๆ ฮาแกนก็รู้สึกถึงแรงกดมหาศาลที่แขนของเขา เขาไม่สามารถถือขวานได้อีกต่อไป และมันก็ตกลงบนนิ้วเท้าของ Hagan เมื่อขวานอยู่ห่างจากปลายเท้าประมาณ 15 นิ้ว มันก็หยุดกลางอากาศ Anfey คว้าขวานด้วยมือขวา เขารู้ว่าขวานนี้หนักเท่าไร ดังนั้นเขาจึงใช้แรงมากในการคว้ามัน ความกดดันแผ่กระจายไปทั่วบริเวณ โดยมี Anfey เป็นศูนย์กลาง
"ไอ้บ้า!" ฮาแกนเหงื่อแตกพลั่กเพราะเขาแทบจะเสียนิ้วเท้าไป ดูเหมือนเขาจะสูญเสียการควบคุมลิ้นของเขา เขาพึมพำว่า "ขวานบ้านี่มันอะไรกัน ฉันเกรงว่ามันจะหนักสองสามร้อยปอนด์" ในความเป็นจริง เขารู้ว่าขวานนั้นหนัก นั่นเป็นเหตุผลที่เขาพยายามถือมันด้วยมือทั้งสองข้าง แต่ไม่รู้ว่าตัวเองยังจับมันไว้ไม่ได้
"ฉันเคยชั่งน้ำหนักมาก่อน พูดให้เจาะจงลงไปคือ 445 กิโลกรัม" Anfey เหวี่ยงขวานอย่างชำนาญและส่งต่อให้ Hagan อีกครั้ง "อยากลองอีกไหม"
"เลขที่." Hagan ส่ายหัวอย่างรวดเร็วราวกับกลองของเล่น "มันหนักเกือบ 450 กิโลกรัม ทำมาจากอะไร หนักจริงๆ"
“คุณเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุ คุณต้องหาให้ได้ว่ามันถูกทำมาจากอะไร” Anfey กล่าว "ฉันรู้ว่าขวานนี้คมมาก มันสามารถตัดเหล็กและเหล็กกล้าได้เหมือนไม่มีอะไร ฉันสับหินด้วยขวานนี้ และไม่รู้สึกถึงแรงต้านใดๆ จากหิน"
“คนแปลกๆ เช่นคุณ สามารถใช้ขวานแปลกๆ แบบนี้ได้” ฮาแกนกล่าว
“ฮาแกน คนประเภทไหนชอบใช้ขวานเป็นอาวุธในทวีปแพน” Anfey ถาม
“คุณกำลังถามว่าเจ้าของคนก่อนของขวานนี้เป็นใคร?” ฮาแกนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ในเมื่อขวานนี้หนักมาก คนป่าเถื่อนบางคนน่าจะใช้มันได้ ผู้ชายอสูรชั้นยอดบางคนและหมีดรูอิดก็สามารถใช้มันได้เช่นกัน แบร์ดรูอิดแข็งแกร่งพอสำหรับขวานนี้ แต่พวกเขาแทบไม่ได้ใช้เลย อาวุธใดๆ"
"ฉันเห็น." Anfey เงียบไปครู่หนึ่งและส่งขวานให้ Suzanna "ซูซานน่า ลองหน่อยได้ไหม"
ด้วยประสบการณ์ของ Hagan ซูซานนาจึงระมัดระวัง เธอแสดงพลังการต่อสู้ก่อนที่จะรับขวานจาก Anfey เธอเหวี่ยงมันสองสามครั้ง "มันหนักเกินไปและจะส่งผลต่อความเร็วของฉัน"
"มันไม่ส่งผลต่อความเร็วของฉัน" Anfey กล่าว
Ye และ Black Eleven ปรากฏตัวที่ประตูด้วยกัน Ye ให้ Anfey ดู และ Anfey พูดอย่างเงียบ ๆ ว่า "Suzanna คุณช่วยเอาขวานนี้ไปที่ห้องทดลองชั่วคราวของ Hagan ได้ไหม ฉันขอออกไปข้างนอกกับ Ye สักหน่อย"
“อยากให้ฉันไปด้วยไหม” ซูซานน่าถาม Anfey มีพลังมากและ White Mountain City ก็ค่อนข้างปลอดภัยเช่นกัน แต่เรื่องที่ Anfey บอก Suzanna ยังคงทำให้เธอกังวลว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเขา