ตอนที่ 469: ค่า
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
“ท่านแม่ทัพ ทำไมท่านมาอยู่ที่นี่ ท่านอาจารย์อยู่ที่ไหน” เย่ถาม
“ท่านอาจารย์และท่านผู้หญิงอยู่ข้างหลังข้า” ออซซิคกล่าว เขาชี้ไปด้านหลังในแนวทแยงมุม “เธอไปดูเองได้ ฉันไม่ไปหรอก อาจารย์สอนฉันทุกครั้งที่มีโอกาส ฉันไม่อยากหาเรื่องใส่ตัวเอง”
เย่มองไปรอบ ๆ และพบว่าไม่มีใครอยู่รอบตัวพวกเขา ยกเว้น Black Eleven ที่อยู่ข้างหลังเขา เขาพูดว่า "ผู้บัญชาการ วันนั้น..." เย่อรู้สึกว่าเขาติดหนี้ Ozzic ในคำอธิบายเพราะมันเกี่ยวข้องกับ Ozzic เมื่อเขาล้อมบาร์ Ye ได้รับการเลื่อนตำแหน่งตามคำแนะนำของ Ozzic และปฏิบัติต่อเขาเหมือนพี่ชาย เขายุ่งอยู่กับการดับไฟในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เขาไม่สามารถบีบได้ตลอดเวลาจนถึงตอนนี้ ถ้าเขารออีกสองสามวัน คำอธิบายของเขาก็จะดูไร้ความหมาย
“คุณไม่ต้องอธิบาย ผมรู้” Ozzic ตบไหล่ Ye และยิ้ม
“ไม่ ผู้บัญชาการ ให้ฉันอธิบาย” เย่พยายามอธิบายทันที "ฉันได้รับการร้องเรียนจากทหารรับจ้างว่ามีคนทำร้ายเขาในบาร์โดยไม่มีเหตุผล ฉันพร้อมที่จะทำการสอบสวนในบาร์ จากนั้น Black Eleven ก็มาหาฉัน ฉันไม่รู้ว่ามันไม่ใช่บาร์ธรรมดาจนกระทั่งตอนนั้น ผู้บัญชาการ คุณสนิทกับคนในบาร์มาก ฉันกังวลว่าพวกเขาจะสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่ไม่ชอบมาพากล และทั้งหมดจะหนีไปถ้าฉันบอกคุณว่าฉันกำลังมา หากเป็นเช่นนั้น ฉันเกรงว่ามาสเตอร์แอนฟีย์จะโกรธ"
“ฉันรู้ ไม่ต้องอธิบาย ฉันบอกว่าฉันรู้” Ozzic ส่ายหัวขณะที่เขายิ้ม “ที่จริงฉันไม่ได้เก่งมาก แต่ฉันเก่งเรื่องการประเมินคน เออ เราเป็นเพื่อนกันมานาน ฉันจะไม่รู้จักคุณได้ยังไง คุณจำไม่ได้เหรอว่าตอนที่ฉันต้องการขอความช่วยเหลือจากหมอลำ คุณบอกฉันว่ามันผิดที่จะขอความช่วยเหลือจากคนอื่น คุณบอกว่าไม่ว่าเราจะขอความช่วยเหลือจากใคร มันก็ไม่ดีไปกว่าการมีอิสระเป็นของตัวเอง แล้วฉันคิดผิดหรือเปล่า”
เย่เงียบไปครู่หนึ่งและยิ้ม “คุณพูดถูก ผมผิด”
“นั่นคือเหตุผลที่ฉันห้ามไม่ให้คุณอธิบาย ฉันรู้ว่าคุณอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดใจ” Ozzic กล่าว
“ผู้บัญชาการ ในตอนนั้น คุณรู้หรือไม่ว่ามาสเตอร์แอนฟีย์จะประสบความสำเร็จอย่างมากในวันต่อๆ ไป” เย่ยิ้ม
“ไม่ ฉันจะเป็นผู้เผยพระวจนะถ้าเป็นเช่นนั้น ฉันเพิ่งรู้ว่าอาจารย์ Anfey นั้นยอดเยี่ยม เขาไม่ใช่คนใจร้ายและไม่ให้อภัย ดังนั้น…” Ozzic กล่าว
“คุณพูดแบบนี้กับฉันเหรอ” Anfey ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไป "คุณเกลียดฉันที่ลงโทษคุณด้วยแส้ไม่กี่ครั้ง"
Suzanna ติดตาม Anfey และยิ้ม เธอเข้าใจ Anfey ดี หาก Anfey ยังคงล้อเล่นกับ Ozzic ก็หมายความว่าเขายังคงปฏิบัติต่อ Ozzic เหมือนพี่ชายที่ไว้ใจได้ ถ้าเขาผิดหวังในตัว Ozzic Anfey จะทำตัวสุภาพและดีกับ Ozzic แทน
“อาจารย์ ผมไม่กล้า” Ozzic พูดอย่างขมขื่น
“ทำไมคุณสองคนมาอยู่ที่นี่” Anfey มองไปที่ขวานสีเงินแวววาวขณะที่เขาพูด เขาถอนหายใจ Anfey รู้สึกเหงาที่ไม่มีคู่ต่อสู้ให้ฝึกต่อสู้ด้วย เขาไปหาซูซานนาทันทีหลังจากที่ได้ขวานคืนจากฮาแกน เขาต้องการตรวจสอบพลังของขวาน หลังจากการโจมตีหนึ่งครั้ง Suzanna ปฏิเสธที่จะฝึกการต่อสู้กับเขา แน่นอน Suzanna ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการทำร้าย Anfey เธอสนใจเกี่ยวกับดาบของเธอ ขวานของ Anfey มีอำนาจที่จะตัดทุกอย่าง หาก Suzanna ยืนอยู่ตรงนั้นสักพักในการต่อสู้และชนะ ดาบของเธอจะต้องถูกทำลายอย่างแน่นอนไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
Black Eleven ก้าวไปข้างหน้าและพูดอย่างเงียบ ๆ “อาจารย์ โปรดยกโทษให้ฉันด้วย ปัญหาเกี่ยวกับเจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่านั้นสำคัญมาก ฉันจึงส่งข่าวกลับไปยัง Sacred City โดยไม่ได้รับอนุญาตจากคุณ” Black Eleven มีโอกาสที่จะขออนุญาตจาก Anfey แต่เขาไม่ได้ทำ ถ้าเขาขออนุญาตจาก Anfey แต่ Anfey ไม่อนุญาตให้เขาส่งข่าวกลับไปยัง Sacred City เขาจะต้องถูกทำลาย เขายังมีโอกาสลองตอนนี้เป็นอย่างน้อย
“มันคุ้มไหมที่คุณจะรายงานฉัน” Anfey ตกใจมาก
“หือ…” Black Eleven ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร
“ฉันพูดเมื่อวานนี้ว่าการกำจัดไมนอส ฉันไม่ใช่แค่เป้าหมายของเรนเจอร์เท่านั้น แต่ยังเป็นของฉันด้วย นี่เป็นเป้าหมายร่วมกันของผู้มีปัญญาทุกคนในทวีปแพน คุณควรจะแจ้งให้กษัตริย์ของเราทราบเกี่ยวกับเรื่องนี้” Anfey กล่าว
Black Eleven คิดว่า Anfey จะโกรธหรืออย่างน้อยก็สงสัยในตัวเขา เพราะเห็นได้ชัดว่า Black Eleven ทำงานให้กับทั้งกษัตริย์และ Anfey เขาไม่สามารถซ่อนปัญหาใหญ่เช่นนี้จาก Anfey ได้ ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะรับผลที่ตามมาหลังจากที่เขารายงานต่อกษัตริย์
หลังจากได้ยินสิ่งที่ Anfey พูด เขาก็รู้สึกโล่งใจ
“ครับ คุณเป็นอะไรหรือเปล่า” Anfey มองเขาและยิ้ม “ฉันสังเกตว่าคุณสองคนสนิทสนมกันมาก พวกคุณอยู่ด้วยกันตลอดเวลา ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหนก็ตาม”
เย่ไม่รู้ว่าเขาควรจะร้องไห้หรือหัวเราะดี "สนิทสนม" ไม่ควรเป็นคำที่จะอธิบายความสัมพันธ์ระหว่าง Black Eleven กับเขา มันฟังดูไม่ถูกต้อง เขาแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินเพราะมันมาจากปากของ Anfey "ท่านอาจารย์ ตามบัญชีรายชื่อบนกระดาษ หลังจากวิเคราะห์อย่างละเอียดแล้ว เราไม่พบว่าพวกเขามีอะไรที่เหมือนกัน ถ้าจะต้องมีอย่างใดอย่างหนึ่ง พวกเขาทั้งคู่จะมีชีวิตที่ยืนยาว"
"อายุยืน?" Anfey ใส่ขวานกลับเข้าไปในวงแหวนมิติของเขาและตกอยู่ในความคิด
"ใช่ ยกตัวอย่างสาวใช้ที่เก็บไดอารี่ เธอบ่นในไดอารี่สองสามรายการล่าสุดว่าเธอมองเห็นสิ่งต่างๆ ไม่ชัดเจนหลังจากวันเกิดปีที่ 90 ของเธอ เธอยังหลอกตัวเองอีกสองสามครั้งหลังจากนั้น ซึ่งพิสูจน์ได้ว่าเธอ มีอายุยืนยาวกว่า 90 ปี" Ye กล่าว
“แอนเฟย์ คุณคิดว่าเจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่าพวกนั้นจะทำงานร่วมกับคุณไหม พวกเขาภูมิใจมาก” ซูซานนาถามเสียงแผ่ว
Anfey ส่ายหัวของเขา “ผมไม่รู้ อันที่จริงผมยังไม่มีแผนเฉพาะเจาะจง ตอนนี้ผมแค่ไปตามกระแส ถ้าพวกเขาได้รับคัดเลือกเข้าสู่ลีกของเรา ผมจะพาพวกเขาไปแน่นอน ถ้าเราทำได้เท่านั้น” ทำงานร่วมกันแทนที่จะให้พวกเขาเข้าร่วมลีกของเรา มันจะเป็นทางเลือกที่ดีกว่าสำหรับเราอยู่ดี"
“ถ้าพวกเขาเล่นเกมกับคุณล่ะ?” ซูซานน่าถาม
“เล่นเกม? คิดว่าฉันจะถูกเอาเปรียบงั้นเหรอ?” Anfey ยิ้ม "ราชวงศ์และความกล้าหาญของพวกเขาเป็นเวลาหลายพันปีที่ผ่านมาสัมผัสฉัน ซึ่งเป็นเหตุผลที่ฉันพยายามทำงานร่วมกับพวกเขา ถ้าพวกเขาสละโอกาสสุดท้ายนี้ ไม่มีอะไรจะรั้งฉันไว้ได้ พวกเขาเคยโจมตีคุณมาก่อน ตอนนี้ฉันเป็น พยายามทำงานกับพวกเขา อันที่จริง ฉันรู้สึกไม่ดีเลย ถ้าพวกเขาเล่นเกมกับฉัน มันก็เป็นไปตามที่ฉันปรารถนา”
"Anfey อย่าคิดเกี่ยวกับฉัน" Suzanna พูดอย่างอ่อนโยน “ถ้าไม่มีพวกเขา ฉันคงไม่มีโอกาสได้พบคุณ บางทีฉันควรจะขอบคุณพวกเขาสำหรับเรื่องนั้น” ซูซานนากล่าว
"ขอบคุณพวกเขา? พวกเขาสมควรได้รับคำขอบคุณอย่างไร" Anfey ดูเย็นชาและเฉียบแหลม “ไม่ว่าเราจะร่วมมือกันหรือสู้ไปด้วยกัน ฉันจะต้องได้ในสิ่งที่ฉันต้องการ”
"คุณต้องการอะไร?" ซูซานน่าถามด้วยความประหลาดใจ
"ไมนอสเป็นผู้ชายที่ดี" Anfey พูดช้าๆ "ด้วยความช่วยเหลือจากวงล้อแห่งโชคชะตา เขาได้รับสิ่งดีๆ มากมาย รวมทั้งประสบการณ์ บทเรียน และโบราณวัตถุจากบรรพบุรุษ ฉันจำได้ว่าเมื่อฮุ่ยเหว่ยเห็นมัน เขาโกรธมาก เขาบอกว่าเขาค้นหาพระธาตุมามาก แต่ไม่พบสิ่งที่เป็นประโยชน์ พวกเขาทั้งหมดถูกกวาดล้างโดย Minos"
“ทั้ง Hui Wei และ Minos ไม่ใช่คนเดียวที่รู้เรื่องพระธาตุ” Ye กล่าว "พวกมันอาจถูกคนอื่นเอาไป"
“เราไม่รู้ว่าใครอาจจะมีบ้าง แต่เรารู้ว่าไมนอสทำ” แอนฟีย์กล่าว “มันพิสูจน์ได้ว่าการเดาของฉันถูกต้อง ไม่อย่างนั้นเขาจะกลายเป็นนักบุญ สิ่งของของเขาไม่มีประโยชน์กับฉันเลย สร้างแรงบันดาลใจอย่างมาก อย่างไรก็ตาม สำหรับพวกคุณ พวกเขาอาจเป็น…”
ก่อนที่ Anfey พูดจบ ทุกคนรู้สึกว่าหัวใจของพวกเขาสูบฉีดอย่างรวดเร็ว Anfey หมายความว่าความสามารถในการต่อสู้ของพวกเขาจะดีขึ้นหรือไม่หากพวกเขาสามารถมีสิ่งเหล่านี้ได้
“อาจารย์ เมื่อวานคุณบอกว่ามรดกส่วนใหญ่สูญหายไปในการต่อสู้ ฉันก็คิดอย่างนั้น หลายคนเป็นเพียงระดับอาวุโส แต่ไม่มีพวกเขาที่มีอำนาจสูงสุด สิ่งของของพวกเขาจะมีประโยชน์ต่อเราอย่างไร” เย่ถาม
"พวกเขาเคยมีอำนาจสูงสุดมาก่อนหรือไม่" Anfey ถาม
"อืม ใช่" เย่พูด
“ดังนั้น แม้ว่ามรดกของพวกเขาจะสูญหายไป แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าสิ่งของของพวกเขาจะไม่มีคุณค่า” Anfey กล่าวช้าๆ "บางทีพวกเขาอาจไม่เข้าใจ หรือไม่รู้ว่าสิ่งเหล่านั้นมีค่าเพียงใด"
“ฉันเห็นด้วยกับอาจารย์” Black Eleven พูดอย่างตื่นเต้น
Violet City อยู่ห่างจาก White Mountain City ซึ่งอยู่ในความสับสนวุ่นวาย นายอำเภอเออร์เทอร์จากไปอย่างไร้เหตุผล ซึ่งกลายเป็นข่าวสะเทือนขวัญไปทั้งเมือง
เจ้าเมืองคนก่อนนอนป่วยอยู่บนเตียง ไม่มีผู้นำในเมือง โชคดีที่มีคนสองคนที่มีตำแหน่งสูงในเมือง คนหนึ่งคือคุณนิยา และอีกคนคือคุณแชลลี่ Niya เป็นลูกสาวของ Archmage Saul และ Shally เป็นน้องสะใภ้ของ Anfey คนใดคนหนึ่งสามารถเลี้ยวไปรอบ ๆ เมืองได้หากต้องการ
แม้ว่า Niya และ Shally จะไม่มีประสบการณ์ในการจัดการเมือง แต่พวกเขาก็ต้องรับช่วงต่อไป นิยาจัดการงานได้ดีกว่าแชลลี่เล็กน้อย เธอไม่มีแผนเฉพาะเจาะจง แต่เธอพูดคำสั่งของเธอว่า "ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม" "แม้ว่าคุณจะต้องขุดทั้งเมืองก็ตาม" "ไม่อย่างนั้น" และคำพูดที่มีพลังอื่นๆ ถ้า Anfey และคนอื่นๆ อยู่ที่นั่น พวกเขาอาจพบว่า Niya เป็นคนตลกและน่ารัก อย่างไรก็ตาม เธอจริงจังกับงานนี้มาก และหน่วยลาดตระเวนและกองทหารก็ไม่ได้คิดแบบเดียวกับ Anfey
ในที่สุด Urter ก็ออกมาจากอาการโคม่า เขาลืมตาขึ้นช้าๆ เขาพยายามที่จะหันศีรษะของเขาเพื่อดูพอร์ทัลส่งสัญญาณเวทย์มนตร์ที่อยู่ข้างหลังเขาก่อน พอหันกลับไปเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าก็ต้องตะลึง
Urter พบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องที่สวยงามและใหญ่โต คงไม่ใช่เรื่องเกินจริงหากจะบอกว่าเป็นพระราชวัง ดวงไฟเวทมนตร์ที่คงอยู่ตลอดกาลนับสิบดวงถูกแขวนไว้บนผนัง ประมาณครึ่งหนึ่งของแสงเวทมนตร์ตลอดกาลดับลง แต่ถึงแม้จะสว่างน้อยกว่าครึ่งหนึ่ง สถานที่ก็สว่างมาก