ตอนที่ 494: ความไร้เดียงสา
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
เมืองแบล็ควอเตอร์กลายเป็นเทศกาลใหญ่ แม้แต่แมนสตูลี่ที่ขมวดคิ้วมาหลายวันก็ยังยิ้ม Baery ล่าถอยและไม่มีใครรู้ว่า Anfey กำลังทำอะไรอยู่ ทหารรับจ้างไม่เหมาะกับทหารที่แท้จริง Manstuly กังวลมากเกี่ยวกับ Anfey หลังจากที่เขาได้ยินข่าวว่าเขาฆ่า Michael ตอนนี้ Anfey และลีกของเขากำลังพ่ายแพ้ Manstuly รู้สึกมั่นใจมากขึ้น
พวกเอลฟ์มีความสุขที่สุดในบรรดาทุกคน เอลฟ์อาจเป็นนักสู้ที่เก่งกาจและเป็นมือธนูระดับปรมาจารย์ แต่พวกเขาก็ยังไม่ชอบใจนัก พวกเอลฟ์เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติและพวกมันก็เข้ากับธรรมชาติมากกว่ามนุษย์ พวกเขาไม่สามารถรับมือกับความตายและการทำลายล้างได้เช่นเดียวกับทหารรับจ้าง สายตาแห่งความตายและเลือดทำให้เอลฟ์หลายคนป่วย การสิ้นสุดของการต่อสู้ทำให้เอลฟ์หลายคนมีความสุขมาก
เนื่องจากธรรมชาติของพวกเขา จึงเป็นเรื่องยากมากสำหรับเอลฟ์ที่จะสร้างชื่อเสียงของอาณาจักรเอลฟ์โบราณขึ้นมาใหม่
เอลฟ์สาวถูกหยุดขณะที่เธอเดินไปตามถนนในเมือง เนื่องจากทหารรับจ้างในเมือง Blackwater เกรงกลัวและเคารพ Hotchbini จึงไม่มีใครกล้าทำอะไรกับเอลฟ์ ซึ่งเป็นสาเหตุที่เอลฟ์หนุ่มรู้สึกประหลาดใจ เธอหยุดและมองไปที่ใบหน้าของบุคคลนั้น จากนั้นตัวแข็ง
เบื้องหน้าของเธอคือชายหนุ่มในชุดคลุมสีแดงซีด เขาสูงและหล่อเหลากว่าทหารรับจ้างส่วนใหญ่ อย่างไรก็ตาม นั่นไม่ใช่สาเหตุที่ทำให้เธอตัวแข็ง มีบางอย่างเกี่ยวกับชายหนุ่มที่เธอรู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างดี
Anfey เห็นแววของการจดจำและความสับสนในดวงตาของเอลฟ์ และรู้ว่านั่นคือหัวใจของธรรมชาติที่ทำงาน เขายิ้มให้เอลฟ์หนุ่ม
"ขออภัย" Anfey กล่าว “ฉันต้องการความช่วยเหลือ ฉันขอถามอะไรคุณหน่อยได้ไหม”
"มันคืออะไร?" เอลฟ์หนุ่มถามด้วยความสงสัย
"คุณรู้ไหมว่ายัลเบวินอยู่ที่ไหน"
“คุณรู้จักยัลเบวินไหม”
"ใช่" Anfey พูดพร้อมพยักหน้า “เธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน”
“ยัลเบวินไม่อยู่ที่นี่” เอลฟ์หนุ่มพูด “ฉันไม่คิดว่าเธอจะมากับเรา พูดตามตรง ฉันไม่ได้เจอเธอมานานแล้ว”
"ฉันเข้าใจ" Anfey กล่าว “แล้ววิสรู้ไหมว่าเธออยู่ที่ไหน”
“คุณรู้จักวิสด้วยเหรอ” เอลฟ์หนุ่มถามด้วยความประหลาดใจ ทั้ง Wiss และ Yalbevin เป็นที่รู้จักกันดีในด้านความเป็นเลิศ
"เธอเป็นเพื่อนของฉันด้วย" Anfey กล่าว
“ขอโทษที่ทำให้ผิดหวัง” เอลฟ์หนุ่มพูดพร้อมกับส่ายหัว “วิสก็ไม่อยู่เหมือนกัน จริงๆ นะ”
ชายหนุ่มถอนหายใจด้วยความผิดหวัง "แล้วพาเกลียล่ะ ช่วยบอกฉันทีว่าเธออยู่ที่นี่?"
“คุณรู้จักพาเกลียด้วยเหรอ” เอลฟ์หนุ่มถามด้วยความตกใจ
"แน่นอน" Anfey กล่าว
“แต่คุณไม่เหมือนเพื่อนเธอ”
"ฉันไม่?"
เอลฟ์หนุ่มเหลือบมองชายหนุ่ม Paglia เป็นหนึ่งในนักธนูที่เก่งที่สุดและนักสู้ที่เก่งที่สุดในหมู่เอลฟ์ อย่างน้อยเพื่อนของเธอก็ควรจะมีพลังพอๆ กันไม่ใช่หรือ? เห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มเป็นเพียงผู้เริ่มต้น
“บอกชื่อคุณได้ไหม” เอลฟ์หนุ่มถาม
"ฉันชื่อ Fian" Anfey กล่าว “โปรดบอกพาเกลียว่าเพื่อนเก่าของเธอกำลังตามหาเธอ”
“แต่พาเกลียก็ไม่อยู่ที่นี่เหมือนกัน” เอลฟ์หนุ่มพูดพร้อมกับส่ายหัว
“เธอไม่อยู่ที่นี่เหรอ?” ดวงตาของ Anfey เบิกกว้างและรอยยิ้มของเขาก็จางหายไป “อ๊ะ แย่แล้ว!”
"โอ้!" เอลฟ์หนุ่มกล่าว “ฉันจำได้ ฉันได้ยินมาว่าพวกเขาทั้งหมดไม่อยู่กับลอร์ดบรูซูร์ยาโน คุณต้องคุยกับพวกเขาทันทีหรือไม่” เธอรู้ว่าเธอเพิ่งเปิดเผยความลับครั้งใหญ่ แต่เธอรู้สึกคุ้นเคยกับชายหนุ่มคนนี้อย่างประหลาด และเธอรู้สึกสบายใจที่มีเขา
Anfey กล่าวว่า "ดูเหมือนว่า Paglia มีความสำคัญมากในหมู่พวกคุณ"
“แน่นอน” เอลฟ์หนุ่มพูดพร้อมพยักหน้า “ไม่รู้เหรอ?”
"ไม่" Anfey พูดพร้อมกับส่ายหัว “เธอไม่เคยบอกฉันเลย”
"ฉันขอถามอะไรหน่อยได้ไหม" เอลฟ์หนุ่มถาม “ถ้าคุณไม่ว่าอะไร” เธอรีบเสริม
"คุณเป็นเพื่อนกับ Paglia ได้อย่างไร"
"เราบังเอิญเจอกัน" Anfey กล่าว "แต่ฉันคิดว่าฉันยังชอบ Wiss มากกว่า Paglia"
"คุณทำ?" เอลฟ์หนุ่มเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด
“ฉันผิดเหรอ?”
เอลฟ์หนุ่มมองเขาแล้วหัวเราะคิกคัก “คุณตกหลุมพรางของเธอ” เธอกล่าว "ก็ต้องเป็นอย่างนั้นสิ"
"กับดัก? กับดักอะไร?"
เอลฟ์สาวส่ายหัว "อย่ากังวล ได้โปรดอย่าบอกพาเกลียว่าฉันพูดแบบนั้น!"
"ไม่แน่นอน" Anfey กล่าว “ฉันดูเหมือนคนขี้นินทาหรือเปล่า”
“มนุษย์นั้นซับซ้อน” เอลฟ์หนุ่มพูดพร้อมกับยักไหล่
"ฉันสาบาน" Anfey กล่าว “ฉันจะไม่บอกอะไรพาเกลีย”
เอลฟ์หนุ่มยิ้ม “ฉันไม่กังวล” เธอกล่าว "คุณต้องการพวกเขาเพื่ออะไร"
Anfey มองไปรอบ ๆ และจับเอลฟ์หนุ่มพาเธอไปที่ซอยที่เงียบสงบในบริเวณใกล้เคียง เขาลดเสียงลงและพูดว่า "ถ้าพาเกลียไม่อยู่ที่นี่ ฉันคงต้องรบกวนคุณแล้ว คุณชื่ออะไร"
"แคทเธอรีน"
“ลอร์ด Mauso มีข่าวด่วน แคทเธอรีน” Anfey กล่าว “เขาต้องการให้ฉันมอบมันให้กับผู้บัญชาการของเอลฟ์”
“ท่านมูโซ?” ดวงตาของแคทเธอรีนเบิกกว้าง “ข่าวอะไรครับ”
Anfey ถอนหายใจ “ไม่ใช่ว่าฉันไม่ไว้ใจคุณ” เขากล่าว “แต่ลอร์ดเมาโซขอให้ฉันเก็บเป็นความลับ ฉันไม่คิดว่าเขาต้องการให้ลอร์ดแมนสตูลีรู้เช่นกัน”
"ทำไม?" แคทเธอรีนถามพลางขมวดคิ้ว
Anfey ถอนหายใจ เขาเลือกแคทเธอรีนเพราะเขาสามารถบอกได้ว่าเธอเป็นนักธนูที่ทรงพลังที่สุดคนหนึ่ง เขาไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะไร้เดียงสาถึงระดับโง่เขลา
แน่นอนว่าแคทเธอรีนเป็นเพียงกรณีพิเศษ เธอใจดีเกินไปและไว้ใจมากเกินไป เอลฟ์อาจเลือดเย็นและโหดร้ายในการต่อสู้ แต่เมื่อพวกเขาพูดคุยกับคนที่พวกเขาไว้ใจ ความไร้เดียงสาของพวกเขาจะแสดงให้เห็นผ่านออกมา
"ฉันไม่รู้" Anfey พูดพร้อมกับส่ายหัว “มันเป็นคำสั่งของลอร์ด Mauso แคทเธอรีน คุณช่วยพาฉันไปหาผู้บัญชาการของคุณได้ไหม นี่เป็นเรื่องด่วน” เขาจำเป็นต้องนำผู้บัญชาการของเอลฟ์ออกไป แต่เมื่อเขาเข้าใกล้ค่ายของเอลฟ์ เขาค้นพบต้นไม้บางต้นที่ตอบสนองต่อการปรากฏตัวของเขา เขาไม่ต้องการทำให้ใครตกใจและตัดสินใจเปลี่ยนแผน
“ฉันลองดูก็ได้” แคทเธอรีนพูด
"ขอบคุณมาก" Anfey กล่าวด้วยรอยยิ้ม
แคทเธอรีนพยักหน้า “มากับฉัน” เธอพูด หันกลับไปทางที่เธอจากมา
Anfey มองไปรอบ ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครสังเกตเห็นการสนทนาของพวกเขาและติดตาม Catherine อย่างรวดเร็ว