ตอนที่ 562: ธง
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
ลูกไฟนับพันปรากฏขึ้นในอากาศ เปล่งแสงเจิดจ้า นอกจากลูกไฟแล้ว สายฟ้านับร้อยก็แตกกระจายไปในอากาศ กระทบกับพื้นเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ในระยะไกล พายุทอร์นาโดกำลังก่อตัว เคลื่อนที่เข้าใกล้เมืองด้วยความเร็วที่ช้าแต่มั่นคง พื้นดินสั่นสะเทือนภายใต้ผลกระทบของเวทมนตร์จำนวนมากในเวลาเดียวกัน
ไดมอนด์ซิตี้เป็นเมืองที่สวยงาม แต่ด้วยเวทมนตร์มากมายที่พร้อมจะโจมตีมัน ราวกับว่าเทพเจ้าได้ส่งภัยพิบัติที่เป็นไปได้ทั้งหมดมาสู่เมือง
เมื่อ Diamond City ถูกสร้างขึ้นครั้งแรก มี Mage Tower เพียงสามแห่งเท่านั้น เมื่อเมืองขยายตัว จำนวนหอคอยก็เพิ่มขึ้นเป็นมากกว่าสองโหล จากนั้นหอคอยเหล่านั้นก็ถูกรื้อถอนและแทนที่ด้วยหอคอยนักเวทย์ยักษ์ ตอนนี้เมืองได้รับการปกป้องโดยหอคอยผู้วิเศษขนาดใหญ่กว่าหนึ่งโหล ตราบเท่าที่หอคอยยังคงอยู่ และคริสตัลเวทมนตร์ยังคงมีอยู่อย่างเพียงพอ เมืองนี้ก็จะไม่ล่มสลาย
Steger เริ่มสวดมนต์ของเขา เมื่อเสียงของเขาดังขึ้น การหมุนวนสีแดงก็เริ่มก่อตัวขึ้นบนท้องฟ้าเหนือเมือง เขาเปล่งเสียงของเขา และวงเวียนก็ใหญ่ขึ้นและเริ่มเรืองแสง ส่องแสงระยิบระยับแม้กระทั่งแสงบนท้องฟ้า อุกกาบาตหลายร้อยลูกตกลงมาจากการหมุนและเข้าสู่เมือง
อุกกาบาตชนเข้ากับเกราะป้องกันที่หอคอยนักเวทย์ยักษ์วางอยู่เหนือเมือง หอคอยนักเวทย์นั้นทรงพลังมาก มากพอที่จะป้องกันผลกระทบของคาถาใด ๆ รวมถึงคาถาต้องห้ามด้วย ทหารใน Diamond City โห่ร้องเมื่ออุกกาบาตระเบิดบนโล่
อย่างไรก็ตาม การโจมตีของ Steger ควรจะป้องกันด้วยโล่ เขาไม่มีประสบการณ์เท่าซาอูล และไม่รู้จักเมืองนี้เหมือนดูมิงเง เขาแค่หยุดเพื่อให้นักเวทย์ในเมืองมีโอกาสสร้างความเสียหายให้กับหอคอย
Anfey ยืนอยู่หน้านักดาบสังเกตเมือง เขาจ้องมองไปที่เมืองอย่างสงบ อารมณ์ของเขาไม่ใช่สิ่งที่กวนใจเขาอีกต่อไป
พื้นดินที่สั่นสะเทือนไม่ได้ทำให้เขาขยับ ข้างหลังเขาคือชนชั้นสูงของ Roaring Death Legion ซึ่งเป็นหน่วยโจมตีพลีชีพ เมื่อ Baery เริ่มหน่วยนี้เป็นครั้งแรก เขาบอกทหารของเขาว่าการอยู่ในหน่วยนั้นต้องมีความมุ่งมั่น และพวกเขาต้องเตรียมพร้อมที่จะตายเป็นคนแรก ทหารเหล่านี้จะปฏิบัติตามทุกคำสั่งและพร้อมที่จะต่อสู้เสมอ เสียงกึกก้องของพื้นดินไม่ได้ส่งผลกระทบต่อพวกเขาเช่นกัน
โดยปกติแล้ว Baery เป็นคนเดียวที่กลุ่มผู้โจมตีพลีชีพติดตาม อย่างไรก็ตาม Baery ไม่สนใจเรื่องความสำเร็จและชื่อเสียงอีกต่อไป เขารู้ว่าเหตุใด Anfey จึงขอให้เขาเป็นผู้นำคดี และเขาก็เชื่อใจ Anfey
คลื่นเวทมนตร์ประหลาดแผ่ออกมาจากเมือง โล่ที่ปกป้องเมืองเริ่มหดตัวลงอย่างรวดเร็ว ไฟบนหอคอยนักเวทย์ยักษ์ที่ยืนอยู่ข้างประตูทางใต้ค่อยๆ หรี่ลง ในอาคารใกล้กับประตูทางทิศใต้ ลิตเติ้ล จอห์นจัดการผู้วิเศษคนสุดท้ายที่เฝ้าหอคอยและถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขารับผิดชอบทางตอนใต้ของเมือง และเขาต้องทำให้แน่ใจว่าส่วนนี้ของเมืองสูญเสียการป้องกันที่มีมนต์ขลัง
ทันใดนั้น Anfey ก็ลอยขึ้นไปในอากาศ ธาตุต่างๆ ดึงตัวเองเข้ามารอบตัวเขา ทำให้เกิดพายุแห่งธาตุในขณะที่เขาพุ่งเข้าหาเมือง ทหารที่เฝ้าประตูด้านใต้ตกใจมาก Anfey อยู่ในอากาศ แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะตั้งค่าอาร์เรย์เวทย์มนตร์ในระยะเวลาอันสั้นนี้ ผู้วิเศษก็ไม่ปรากฏเช่นกัน ผู้บัญชาการถูกข่มขู่ แต่พวกเขายังคงกระโดดขึ้นไปในอากาศพยายามปิดกั้น Anfey อย่างไรก็ตาม มีไม่มากพอที่จะหยุดเขาได้ เขาลงมาบนกำแพงเมืองโดยทิ้งร่างสามร่างไว้เบื้องหลัง
ทหารรอบตัวเขากระจัดกระจาย เมื่อผู้บังคับบัญชาของพวกเขาไปแล้ว ก็ไม่มีสิ่งใดกักขังทหารไว้ที่นั่น พวกเขาสามารถบอกความแตกต่างของจุดแข็งได้ และพวกเขาไม่ต้องการถูกฆ่า
Anfey ไม่สนใจทหารที่หลบหนี เขาหันขวานและฟันธงที่มีสัญลักษณ์ของจักรวรรดิชานซา เมื่อเห็นเขาลดธงลง Suzanna ก็บินลงมาจากท้องฟ้าและคว้าไม้เท้าจากมือของเขา เธอโยนธงให้คริสเตียน ผู้ซึ่งกำมันไว้ในมือแน่น จากนั้นเริ่มโบกธง แล้วก็หยุด ซูซานนากำลังบินวนอยู่เหนือคริสเตียน ปกป้องเขา
เมื่อเห็นธง ทหารใน Roaring Death Legion เป็นคนแรกที่ตอบสนอง พวกเขารู้ว่านี่คือสัญญาณและเริ่มบุกโจมตีเมือง ครู่ต่อมา ทหารจำนวนมากเริ่มเข้าโจมตีในเมือง ทหารของ Roaring Death Legion เข้าร่วมโดยผู้พิทักษ์เมือง Sacred City ชั้นยอดที่ส่งโดย Yolanthe
เวทย์มนตร์ของผู้วิเศษทำให้พวกเขาข้ามวงเวทย์ที่อยู่บนพื้นได้ แต่พวกทหารก็หยุดมัน ทหารเริ่มตายขณะที่พวกเขาก้าวเข้าไปในอาร์เรย์เวทย์มนตร์ แต่ไม่มีอะไรหยุดพวกเขาได้ โดยมีคริสเตียนนำหน้าพวกเขา โบกธงที่หัก ทหารพุ่งเข้าใส่โดยไม่หยุด ความรุ่งโรจน์ในการรับธงนั้นสงวนไว้สำหรับคริสเตียน และไม่สำคัญว่าใครจะเป็นผู้โค่นธงลง สำหรับทหารแล้ว คริสเตียนเป็นผู้ชักธงและเริ่มการต่อสู้
ประตูด้านทิศใต้เปิดออกแล้ว สมาชิกของกลุ่มผู้โจมตีพลีชีพและผู้คุ้มกันเมืองศักดิ์สิทธิ์บุกเข้าไปในเมือง เหล่าขุนนางที่ยังอยู่ในเมืองต่างก็หวาดกลัวกับเหตุการณ์ที่พลิกผันนี้ บางคนเดินไปมาในห้องพยายามหาทางออกจากเมือง คนอื่นยอมแพ้แล้ว ยอมจำนนต่อชะตากรรมของพวกเขา ขุนนางบางคนแต่งตัวลูกสาวและภรรยาของตนโดยหวังว่านั่นจะเพียงพอสำหรับกองทัพที่พิชิตเพื่อไว้ชีวิตพวกเขา
ขุนนางบางคนเริ่มแขวนป้ายที่ประตูเพื่อต้อนรับการกลับมาของอลิซ สำหรับขุนนางเหล่านี้ ในช่วงเวลาเช่นนี้ การมีชีวิตอยู่รอดมีความสำคัญมากกว่าการภักดีต่อประเทศของตน
ทหารจำนวนมากหลั่งไหลเข้ามาในเมือง พวกที่เข้าไม่ถึงประตูก็เริ่มปีนกำแพงเมือง คริสเตียนยังคงโบกธงแม้ว่าแขนของเขาจะอ่อนล้าและเจ็บก็ตาม อย่างไรก็ตาม เขาเป็นนักเวทย์ และไม่มีความแข็งแกร่งมากนัก
เขาไม่ใช่คนชอบแข่งขัน และเขาไม่ต้องการทะเลาะกับพี่น้องของเขา อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่าหากเขาไม่ต่อสู้เพื่อบัลลังก์ เพื่อน ๆ ของเขาจะต้องลำบากเช่นกัน เมื่อพ่อของเขาเสียชีวิต
ธงที่มีสัญลักษณ์ของ Shansa Empire ถูกทำลายทั้งหมด แต่ Christian ไม่หยุดโบกธง เขารู้ว่าเขาไม่สามารถหันหลังกลับได้อีกต่อไป