บทที่ 2223 เป็นเด็กเหมือนเด็ก
ผู้แปล: Atlas Studios บรรณาธิการ: Atlas Studios
ระหว่างมื้อเช้าบรรยากาศค่อนข้างเย็นเล็กน้อย
Mrs Tang มองไปที่ Tang Mo และ Nan Xun ซึ่งนั่งตรงข้ามกันและไม่แม้แต่จะสบตากัน “ซุนเอ๋อร์ช่วยทำอาหารเช้าในวันนี้ รสชาติดี”
หนานซุนยิ้ม “ถ้าแม่ชอบเดี๋ยวผมช่วยทำเมื่อมีเวลา”
Mrs Tang ชำเลืองมอง Tang Mo Tang Mo กัดไข่แล้ววางส้อมลง "ฉันอิ่มแล้ว."
เขายืนขึ้นและพูดกับนางถังก่อนออกจากร้านอาหารว่า “แม่ครับ วันนี้ผมจะไปทำธุระ คุณไม่ต้องโทรหาฉันถ้าไม่มีอะไร”
นางถังขมวดคิ้ว “เด็กคนนี้…”
Tang Mo เดินออกจากร้านอาหารไปแล้วและไม่ได้มอง Nan Xun ตั้งแต่ต้นจนจบ
Nan Xun ถอนหายใจในใจ
ดูเหมือนยากมากสำหรับเธอที่จะอยู่กับเขาอย่างสงบสุข
บางครั้งเขาก็เป็นเด็กเหมือนเด็ก
หน่านซวินกำลังจะกลับบ้านเกิดในตอนบ่าย
หน่านซวินบอกกับนางถังและนางถังไม่ได้ถามอะไรอีก เธอหยิบของขวัญมากมายออกมาทันที “เมื่อคุณกับ Mo'er แต่งงานกัน คุณย่าของคุณสุขภาพไม่ดีและไม่ได้มาร่วมงานแต่ง
นำสิ่งเหล่านี้กลับไปให้หญิงชรา”
Nan Xun ส่ายหัวของเธอ “แม่ครับ มันเกินไป”
“ไม่มาก ไม่มาก ได้ยินว่าหลังจากที่พ่อของคุณเสียชีวิต ป้าและลุงของคุณช่วยครอบครัวของคุณได้มาก”
“จะให้ทางห้างส่งกระเป๋าและเสื้อโค้ทมาสองสามใบในภายหลัง พาพวกเขากลับไปหาป้าของคุณ โอ้ ป้าของคุณมีลูกสาว เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของคุณใช่ไหม ฉันจะซื้อให้เธอในภายหลัง”
“แม่ อย่าสร้างปัญหาให้ตัวเองเลย”
“มันไม่มีปัญหา” Mrs Tang จับมือของ Nan Xun “ถ้าคุณสุภาพกับฉัน แสดงว่าคุณถือว่าฉันเป็นคนนอก”
ซุนไม่สามารถพูดอะไรได้อีก "ขอบคุณแม่."
ตอนบ่าย.
ก่อนที่ Nan Xun จะขึ้นเครื่องบิน Mrs Tang และคนขับรถไปส่งเธอ พวกเขาออกไปหลังจากที่เธอผ่านการตรวจสอบความปลอดภัยแล้วเท่านั้น
Tang Mo กำลังเดินทางไปทำธุรกิจ และ Nan Xun ไม่สามารถบอกเขาได้ว่าเธอกำลังจะกลับไปบ้านเกิดของเธอ
บ้านเกิดของ Xun คือหมู่บ้าน Yuxi ในเมือง Y
เมื่อเธอมาถึง Y City เธอต้องเปลี่ยนรถสองสามครั้งเพื่อไปยังเมือง
ลุงของเธอรออยู่ที่ทางเข้าประตูผู้โดยสารของเมืองแล้ว
เมื่อเห็นหนานซุนเดินมาพร้อมกับกระเป๋า เขารีบไปช่วยเธอถือของ
อันซุนทักทายลุงของเธอด้วยรอยยิ้ม
“ลูกเอ๋ย เจ้าให้เงินครอบครัวเราเป็นจำนวนมากทุกเดือน และกลับมาซื้อของมากมาย เรามีทุกอย่างที่บ้าน อย่าเสียมันไป”
คุณย่าของ Xun มีลูกชายสามคน พ่อของ Nan Xun เป็นลูกชายคนที่สองของเธอ เนื่องจากอุบัติเหตุ ในฐานะลุงและป้าของลูกชายคนที่สามของเธอ พวกเขาจึงสนับสนุนการศึกษาในมหาวิทยาลัยของ Nan Xun และช่วยเหลือเธออย่างมาก
อันซุ่นทำงานหนักนอกบ้านและมักจะดูแลคุณย่า
ครอบครัวของลูกชายคนโตของคุณยายอยู่ใน Y City พวกเขาเก่งที่สุดในบรรดาลูกชายทั้งสามคนและยังมีอำนาจมากที่สุดด้วย ตอนที่พ่อของ Nan Xun ยังมีชีวิตอยู่ เขาดูถูกพ่อและลุงของเธอ
Xun ได้รับเงินในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เธอจ่ายเงินให้ลุงกับป้าเพื่อสร้างอาคารและคุณยายก็อาศัยอยู่ด้วย
อันซุนเคยคิดจะพาคุณย่าไปที่เมืองหลวง แต่คุณยายเคยชินกับการอยู่ในบ้านเกิดของเธอและไม่อยากออกไปไหน
Nan Xun นั่งอยู่ในรถสามล้อมองไปที่ลุงที่ขับรถและยิ้ม “ ลุงคราวนี้ฉันจะซื้อรถให้คุณ!”
“ลูกเอ๋ย ฉันเพิ่งบอกเจ้าว่าอย่าใช้เงินฟุ่มเฟือย”
“เงินซื้อรถก็เกินพอแล้ว”
ลุงส่ายหัว ทัศนคติของเขาแน่วแน่ “ครั้งที่แล้วคุณใช้เงินไปมากในการสร้างอาคาร ป้าของคุณและฉันไม่ต้องการรถที่คุณซื้ออย่างแน่นอน”
เมื่อเห็นว่าลุงของเธอจริงจังและเธอคงจะโกรธถ้าเธอซื้อมัน หน่านซวินไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี "ตกลงตกลง. ถ้าลุงบอกไม่ซื้อเราก็ไม่ซื้อ”
หนึ่งชั่วโมงต่อมา พวกเขากลับไปที่หมู่บ้านหยูซี
คุณย่า คุณป้า และญาติตัวน้อยรออยู่ที่ประตูแล้ว
เมื่อเห็นหนานซุนกลับมา พวกเขาทั้งสามก็ต้อนรับเธออย่างอบอุ่น
“ซุนเอ๋อ เจ้าทำงานหนักมาก!” คุณป้าบอกว่า.
Nan Xun ส่ายหัวของเธอ “ไม่เป็นไร” หน่านซวินพูดและกอดป้าและย่าของเธอ
ลุงและป้าของเธอช่วยนำสิ่งของที่หน่านซวินนำกลับบ้าน และหน่านซวินก็มอบของขวัญให้พวกเขาทีละชิ้น
ลูกพี่ลูกน้องอายุแปดขวบมีความสุขมาก “ พี่สาวทำไมฉันไม่เห็นพี่เขยกลับมา”
Nan Xun ตกตะลึงกับคำถามของลูกพี่ลูกน้องของเธอ
ย้อนกลับไปในงานแต่งงานของเธอ เธอได้เชิญครอบครัวของลุงและป้ามาร่วมงานด้วย ลูกพี่ลูกน้องของเธอได้เห็น Tang Mo และชื่นชมพี่เขยของเธอในคืนนั้น เขาหล่อกว่าเธอร้อยเท่า
แฟนของลูกพี่ลูกน้องของลุง
เมื่อเห็นการแสดงออกที่น่าอึดอัดใจของ Nan Xun คุณป้าก็เคาะหัวลูกพี่ลูกน้องของเธอ “พี่เขยของคุณต้องยุ่งกับงาน เขาเป็นแค่เด็ก อย่าถามถ้าคุณไม่รู้”
ลูกพี่ทำหน้ามุ่ย “วันนั้น ลูกพี่ลูกน้องคนโตโทรมาบอกว่าแฟนเธอเป็นคนเก่งและหล่อ ฉันบอกว่าเขาไม่หล่อเท่าสามีของซิสเตอร์ซุนของฉัน แต่เธอไม่เชื่อฉัน!”
Nan Xun ไม่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับครอบครัวของลุงคนโตและคุณป้าคนโต เขาเชิญพวกเขาไปงานแต่งงาน แต่พวกเขาไม่ไป
“มีอะไรให้เปรียบเทียบกับพวกเขา? ไม่เป็นไรตราบใดที่เรารู้ว่าสามีของ Xun'er ดีกว่าเธอ” คุณป้าเคาะหัวลูกพี่ลูกน้องของเธออีกครั้ง
Nan Xun เหนื่อยเล็กน้อยหลังจากเดินทางมาเกือบวัน เธอกินบางอย่างแล้วกลับไปที่ห้องของเธอเพื่อนอน
ด้วยความงุนงง เธอได้ยินเสียงคนพูดเสียงดังจึงลุกขึ้นจากเตียง
คุณป้ามาจากในเมือง
เธอกำลังอวดคุณย่าและป้าของเธอ “กระเป๋าที่ฉันถือมาจาก LV ราคาตัวละหลายหมื่น เสื้อผ้าที่ฉันใส่ก็ซื้อโดยลูกเขยในอนาคตของฉันด้วย ฉันได้ยินมาว่ามันแพงมาก
และเป็นรายได้ต่อปีของครอบครัวคุณ”
คุณยายและคุณป้าเงียบ
ป้าคนโตมักจะหยิ่งผยอง ย้อนกลับไปในตอนนั้น ลุงคนโตได้แต่งงานกับครอบครัวของเธอและดูถูกพ่อและลุงของ Nan Xun เสมอเพราะครอบครัวของพวกเขามีภูมิหลังที่ดี
Nan Xun มองไปที่ป้าของเธอซึ่งเคยชินกับความซื่อสัตย์และไม่กล้าพูดอะไร เธอหยิบกระเป๋าและเสื้อผ้าสองสามชุดออกมาจากห้องของเธอ “คุณป้า เวลาคุณไปงานหมั้นของลูกพี่ลูกน้อง ให้ใส่ชุดนี้และ
สะพายกระเป๋าใบนี้ คุณจะไม่ทำให้ครอบครัวของคุณป้าอับอายอย่างแน่นอน”
เมื่อคุณป้าคนโตเห็นกระเป๋าและเสื้อผ้าในมือของ Nan Xun เธอจำได้ทันทีว่ามี LV, Chanel, Gucci และเสื้อผ้าแบรนด์ดังอื่นๆ… คุณป้าคนโตขมวดคิ้วและดูเหมือนจะนึกถึง
บางสิ่งบางอย่าง. จากนั้นเธอก็ยิ้มและพูดว่า “อาซุน คุณกลับมาแล้ว ฉันได้ยินมาว่าคุณไปได้ดีในเมืองหลวง แต่คุณคงยังไม่ถึงจุดที่จะซื้อสินค้าฟุ่มเฟือยมากมายขนาดนี้ เอาของปลอมมาคืนให้
เกษตรกรผู้ไม่รู้ คุณวัตถุนิยมมากเกินไป”
คุณย่าและคุณป้าโกรธเล็กน้อยเมื่อเห็นคุณป้าพูดถึงหนานซวินเช่นนี้ พวกเขากำลังจะพูดอะไรบางอย่างเมื่อพวกเขาได้ยินหนานซุนพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณป้า ฉันให้นางแบบคนล่าสุดแก่คุณป้า แต่ถ้า
ฉันจำได้แม่น กระเป๋าใบนี้ในมือคุณเป็นของปีที่แล้ว มันล้าสมัยทั้งหมด ทำไมลูกเขยในอนาคตของคุณถึงซื้อให้คุณ”
ป้าคนโตยิ้มและมองไปที่หน่านซวินด้วยความดูถูกเหยียดหยาม “เอาล่ะ ฉันจะไม่โต้เถียงกับคุณ งานหมั้นของลูกพี่ลูกน้องของคุณมีขึ้นในอีกไม่กี่วัน เมื่อครอบครัวของคุณมา อย่าลืมทำความสะอาดตัวเอง อย่าปล่อยให้คนอื่น
รู้ว่าคุณมาจากชนบท!”
พูดจบเธอก็เหลือบไปเห็นบ้านพักของลุงที่เพิ่งสร้างใหม่ “การสร้างวิลล่าหลังใหญ่แบบนี้มีประโยชน์อะไร? คุณไม่สามารถซื้อห้องน้ำในเมืองได้!”