บทที่ 2233 เขามา
ผู้แปล: Atlas Studios บรรณาธิการ: Atlas Studios
หน่านซวินปิดโทรศัพท์และลงจากรถอย่างรวดเร็ววิ่งไปตามทางเดิน
ท้องฟ้าไม่ค่อยสวยนัก ไม่นานนัก ฝนก็เริ่มโปรยปราย
คนๆ นั้นเห็นหน่านซวินและคอยไล่ตามเธอ
อันซุนใช้ทางอ้อมเล็กน้อยก่อนจะสะบัดคนผู้นั้นออกไป
หลังจากยืนยันว่าคนๆ นั้นตามไม่ทัน หน่านซวินก็ค่อยๆ ผ่อนคลาย
ให้ตายเถอะ คืนนี้เธอเหนื่อยมากจริงๆ!
Xun เปียกโชก เธอปัดน้ำฝนออกจากใบหน้าแล้วมองไปรอบๆ
แม้แต่เธอเองก็ไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ใด
เธอคงกลับไปไม่ได้อีกสักพัก เธอต้องหาที่พักในคืนนี้
อันซุนเห็นแสงสลัวอยู่ไม่ไกล เธอดีใจและรีบไป
เธอยกมือขึ้นเคาะประตู
สักพักคุณป้าก็เปิดประตูออกมา
นี่เป็นสวนผลไม้และมีผู้เฒ่าผู้แก่อาศัยอยู่ที่นี่
คุณป้ารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็น Nan Xun ที่เปียกโชก “สาวน้อย คุณ…
“คุณป้า ฉันขอโทษ ฉันหลงทางและทำโทรศัพท์หล่น ฉันไม่สามารถกลับไปพักหนึ่ง ขอเข้าไปหลบฝนได้ไหม”
คุณป้าย้ายออกไป "แน่นอน. หญิงสาวเข้ามาเร็วเข้า!”
หนานซุนขอบคุณเขาและเข้าไปในบ้าน
เมื่อลุงเห็น Nan Xun ตัวเปียกโชก เขาก็พูดกับคุณป้าว่า “รีบไปเอาเสื้อผ้าสะอาดๆ สักชุดมาให้เธอ”
คุณป้ามองไปที่หน่านซวินที่สวยงามและสง่างามและพูดอย่างเขินอายว่า “สาวน้อย ฉันจะหาชุดเสื้อผ้าของฉันให้คุณ โปรดอย่าถือสาเลย”
“ขอบใจ ฉันไม่ถือสา”
หลังจากที่ป้าเอาเสื้อผ้าของเธอแล้วเธอก็ไปที่ครัวเพื่อต้มน้ำ
Nan Xun อาบน้ำสักครู่และเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าที่สะอาดและเรียบง่าย
คุณป้าจัดห้อง “เรามาที่นี่เพื่อดูสวนและสภาพไม่ค่อยดีนัก แม่สาวน้อย เจ้านอนที่นี่สักคืนก็ได้!”
หนานซุนพยักหน้า
“คุณป้า ผมขอยืมโทรศัพท์คุณโทรได้ไหม”
“ฉันมีโทรศัพท์ แต่ที่นี่สัญญาณไม่ค่อยดี” คุณป้ามอบโทรศัพท์เครื่องเก่าให้หนันซวิน
หน่านซวินหยิบโทรศัพท์ของเธอแล้วเดินไปใต้หลังคา
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอควรโทรหาถังโม่เพื่อบอกว่าเธอปลอดภัย!
เธอโทรไปที่เบอร์ของ Tang Mo และมันดังก่อนที่จะรับสาย
“หนานซุน?” เสียงของ Tang Mo สั่น
Nan Xun ฮัมเพลง “ตอนนี้ฉันปลอดภัยแล้ว คุณไม่ต้องกังวล”
"คุณอยู่ที่ไหน?"
หน่านซวินไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงถามเรื่องนี้ เธอมองไปรอบๆ “ฉันไม่รู้ว่ามันอยู่ที่ไหน ที่นี่มีสวนผลไม้ขนาดใหญ่ ลุงและป้าที่ดูแลสวนน่ารักมากและจัดห้องให้ฉัน
ฉันจะไปพักผ่อน”
“สวนอะไร...”
สัญญาณไม่ดีและ Nan Xun ไม่ได้ยินสิ่งที่ Tang Mo พูด เธอกล่าวสวัสดีสองสามครั้งและพึมพำกับตัวเองว่า “สัญญาณไม่ดีเกินไป ฉันกำลังวางสาย คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับฉัน ไปทำของคุณ
ของตัวเอง”
หลังจากหนันซวินวางสายเสร็จและคืนโทรศัพท์ให้คุณป้า เธอก็นอนบนเตียง
ฝนไม่ได้ลดลงเลย เสียงของลมและฝนผสมกันทำให้ผู้คนตื่นตระหนก
อันซุนซุกหน้าของเธอไว้ในผ้าห่ม เมื่อคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ เธอยังคงมีความกลัวอยู่
หากเธอไม่ได้ตื่นตัวสูงและกลั้นหายใจเมื่อผ้าเช็ดหน้าปิดปากและจมูก ผลที่ตามมาจะเกินจินตนาการ
เธอเคยได้ยินมาก่อนว่าตระกูลร่ำรวยมีวิธีการชั่วร้ายมากมายเพื่อผลประโยชน์ ครั้งนี้มันเกิดขึ้นกับเธอ แค่คิดก็สยองแล้ว!
โชคดีที่หลังจากที่เธอโอนหุ้นคืนให้ Tang Mo เธอก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูล Tang สิ่งนี้ไม่ควรเกิดขึ้นอีก!
ด้วยความงุนงงของเธอ Nan Xun ก็ผล็อยหลับไป
สักพักก็มีเสียงเคาะประตู
Xun สะดุ้งตื่นขึ้นมา
พอลุกจากเตียง ลุงกับป้าก็ตื่นแล้ว
“ใครมันจะมาดึกขนาดนั้น” คุณป้าถามด้วยความสงสัย
ลุงเปิดประตูและลมเย็นพัดเข้ามา หน่านซวินที่ยืนข้างคุณป้าเห็นร่างผอมสูงสีดำยืนอยู่ข้างนอก
หนานซุนเบิกตากว้าง
ตั้งโม?
“พ่อหนุ่ม เจ้ามาที่นี่เพื่อหลบฝนด้วยหรือ?” ลุงมองไปที่ชายที่ถือร่มสีดำที่มีรัศมีพิเศษและถามอย่างอ่อนโยน
Tang Mo มองไปที่ Nan Xun ในห้องและตาของพวกเขาสบกัน ไม่กี่วินาทีต่อมา เขามองไปทางอื่นและพยักหน้าให้ลุง “ฉันมาที่นี่เพื่อตามหาใครสักคน”
ลุงกับป้าเข้าใจทันที
หลังจากหนันซวินหายจากอาการตกใจ เธอพูดว่า “เขามาหาฉัน”
“ฝนตกหนักแบบนี้กลับไม่สะดวก ในเมื่อเจ้าอยู่ที่นี่ จงเข้ามา!”
หน่านซวินตอบกลับถังโม่อย่างงุ่มง่ามว่า “ผมขอโทษจริงๆ ที่ทำให้คุณต้องลำบากใจ”
Tang Mo สูงและทันทีที่เขาเข้ามา ห้องก็ดูคับแคบ
คุณป้ากำลังจะต้มน้ำ เมื่อหนานซุนพูดกับเธอว่า “ฉันจะไป ฉันโตมาในหมู่บ้านและทำสิ่งนี้ได้ดี คุณป้าไปพักผ่อนกับฉันเถอะ!”
เมื่อเห็นการยืนกรานของ Nan Xun คุณป้าจึงขอให้เธอไปที่ห้องครัว
ด้วยประสบการณ์อันยาวนานของเธอ หนุ่มสาวคู่นี้น่าจะเป็นคู่รักกัน
หลังจากที่ลุงและป้ากลับไปที่ห้องของพวกเขา หน่านซวินมองไปที่ชายที่ยืนอยู่ในห้องหลัก เขาสูงและบังแสงในห้อง ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาถูกซ่อนไว้ในแสงและเธอมองไม่เห็น
ดวงตาของเขาชัดเจน
หน่านซวินชงชาให้เขา “คุณพบสถานที่นี้ได้อย่างไร”
เขาเม้มปากและไม่พูดอะไร
หนานซุนขมวดคิ้ว “ฉันบอกว่าฉันสบายดีไม่ใช่เหรอ?” เขาไม่รู้หรือว่าเขากำลังมองหาอะไรข้างนอกในสภาพอากาศเช่นนี้”
Tang Mo เม้มริมฝีปากแน่น เสียงของเขาแหบเล็กน้อย “คุณบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า”
"ไม่ฉันสบายดี."
เขามองเธอด้วยความจริงจังอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน “ผมขอโทษที่ทำให้คุณตกใจ”
เขาไม่ได้ออกไปเมื่อเร็ว ๆ นี้และไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นข้างนอก หลังจากออกจากห้องประชุม เขาก็ได้ทราบจากผู้ช่วยของเขา Meng Yi ว่าบริษัทของเธอล้มละลายแล้ว
“คุณปู่เกือบทำร้ายคุณเมื่อเขาให้หุ้นกับคุณ ฉันจะไม่โอนคืนให้คุณ แต่ฉันจะให้โบนัสคุณทุกปี”
Xun โบกมือของเขา “ฉันมีมือและเท้าของตัวเอง ฉันสามารถเริ่มต้นใหม่ได้ ฉันไม่ต้องการเงินของตระกูลถัง”
Tang Mo จ้องมองเธอมืดมน “ คุณไม่ต้องการมีอะไรเกี่ยวข้องกับตระกูล Tang ของเราอีกต่อไปหรือ”
Xun หันกลับมาจ้องมอง Tang Mo
“จะไปต้มน้ำ ล้างหน้าทีหลังก็ได้”
อันซุนเดินไปที่ห้องครัว
ในครัวเธอเติมน้ำเดือดในหม้อแล้วจุดฟืน เธอนั่งบนเก้าอี้ตัวเล็กและมองไปที่ฟืนที่ประทุ สีหน้าของเธองุนงงเล็กน้อย
เสียงฝีเท้าดังขึ้นที่ประตู และถังโม่ก็เดินมาพร้อมกับถ้วยชา เมื่อมองไปที่ Nan Xun ซึ่งนั่งอยู่หน้าเตา เขาพิงประตูและจ้องมองมาที่เธอ
ไม่ว่า Nan Xun จะช้าแค่ไหน เธอก็ยังสังเกตเห็นการจ้องมองของเขา
หนังศีรษะของเธอเริ่มชาจากการถูกจ้องมอง
เธอปัดผมของเธอออกไป “มีอะไรติดหน้าฉันหรือเปล่า”
Tang Mo หรี่ตาลงเล็กน้อย "ไม่มีอะไร. ฉันเพิ่งรู้ว่ายิ่งฉันใช้เวลากับคุณมากเท่าไหร่ คุณก็ยิ่งแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นมากขึ้นเท่านั้น”
ขนลุกปรากฏขึ้นบนแขนของ Nan Xun เมื่อเธอได้ยินสิ่งนี้..