ตอนที่ 2234 คุณสามารถไล่ตามเธอได้แล้ว
ผู้แปล: Atlas Studios บรรณาธิการ: Atlas Studios
Nan Xun ลดศีรษะของเธอลง พยายามลดการปรากฏตัวของเธอ
หลังจากนั้นไม่นาน หลังจากที่น้ำเดือด เธอลุกขึ้นยืนและไปหยิบอ่างน้ำ
“เดี๋ยวพาไปที่ห้อง”
โดยไม่รอให้เขาพูดอะไร Nan Xun หยิบน้ำและจากไปอย่างรีบร้อน
เมื่อมองไปที่ร่างที่กำลังหลบหนีของเธอ Tang Mo ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย
Tang Mo เดินเข้าไปในห้อง แต่ Nan Xun ไม่ได้ออกไปในทันที เธอจ้องไปที่ขาของเขา “ฉันจะอุ่นให้คุณเอง”
Tang Mo เม้มริมฝีปากแน่น "ไม่จำเป็น."
หน่านซวินรู้ว่าเขามีศักดิ์ศรี ถ้าเขาไม่เห็นด้วยเธอจะไม่บังคับเขา
“จากนั้นนอนบนเตียงหลังจากที่คุณอุ่นเครื่องแล้ว ฉันจะนอนห้องหลัก” หน่านซวินหันหลังจะจากไป แต่วินาทีถัดมา เขาก็คว้าข้อมืออันเรียวยาวของเธอไว้
“ถ้าฉันไม่ได้พิการ คุณจะยังยืนกรานที่จะหย่ากับฉันไหม”
หน่านซวินพยายามดิ้นรนออกจากการเกาะกุมและเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา “ฉันบอกคุณไปนานแล้วว่าคุณไม่ใช่สเป็คของฉัน”
Tang Mo จ้องมองเธอมืดมน “คุณทำงานหนักในเมืองหลวงมาเป็นเวลานาน คุณโทษฉันที่สูญเสีย บริษัท เพราะความขัดแย้งภายในของตระกูลถังของเราหรือไม่”
Nan Xun ส่ายหัวของเธอ
“ฉันจะไม่โทษคุณ แต่ถ้าเธอยังสงสารฉันบ้างก็อย่ามายุ่งกับฉันอีกในภายภาคหน้า ฉันอยากกลับไปสู่ชีวิตก่อนที่เราจะพบกัน”
เธอพูดอย่างชัดเจนแล้ว เขาจะพูดอะไรอีก
เธออยากให้บริษัทล้มละลายมากกว่าขอความช่วยเหลือจากเขา ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าเธอตั้งใจแน่วแน่ที่จะตัดความสัมพันธ์กับเขา!
Tang Mo ฮัมเพลง "ฉันเข้าใจ."
หนานซุนเดินออกจากห้อง
นอนไม่หลับเธอเปิดประตูและยืนอยู่ใต้หลังคา
ฝนยังคงตกหนักและไม่มีทีท่าว่าจะบรรเทาลง
หน่านซวินยืนอยู่ที่นั่นครู่หนึ่ง Tang Mo เดินไปหลังอาบน้ำและมองไปที่แผ่นหลังที่เรียวแต่แข็งแกร่งของเธอด้วยความงุนงง
ถ้าผู้หญิงคนอื่นถูกลักพาตัวไป เธออาจจะตื่นตระหนก แต่ไม่เพียงหนีไปได้ เธอยังสงบนิ่ง
เมื่อเขากลับมา เธอไม่ได้บ่นอะไรเขาเลย และเธอก็ไม่ได้กระโดดเข้าไปกอดเขาเพื่อปลอบโยน
ผู้หญิงคนนี้คงกระพันและแตกต่างจากที่เขาเคยมีปฏิสัมพันธ์ด้วยมาก่อน!
"ไปที่ห้องของคุณ."
อันซุนหันกลับไปมองถังโม่แล้วโบกมือ "ไม่เป็นไร. ฉันนอนไปสักพักแล้ว ฉันไม่ง่วง”
Tang Mo จ้องเข้าไปในดวงตาของเธอ คิ้วของเขาเลิกขึ้นเล็กน้อย และริมฝีปากของเขาโค้งขึ้นเล็กน้อย “ไม่ง่วงหรือกลัวนอนกับฉัน”
อันซุนกล่าวว่า “เราหย่ากันแล้ว มันไม่ดีที่จะนอนบนเตียงเดียวกัน”
“ฉันแค่นอน ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย." เขาเดินไปข้างเธอและดึงแขนเธออย่างเป็นธรรมชาติ
tt ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ปล่อยเธอไปถ้าเธอไม่เข้านอน
อันซุนถูกดึงเข้าไปในห้อง
อันซุนรู้สึกอายเล็กน้อย
เขานอนสงบนิ่งอยู่บนเตียงและจ้องมองมาที่เธอ “ฉันยังต้องถอดขาเทียมออกตอนคุณหลับ”
Xun เม้มริมฝีปากของเธอและนอนบนเตียงอย่างแข็งทื่อ
มีหมอนอยู่ระหว่างพวกเขา
อันซุนหันไปด้านข้างและหันหน้าไปทางประตู
tt อยู่ไม่ไกล แต่ดูเหมือนจะมีกาแล็กซี่อยู่ระหว่างพวกเขา
เมื่อปิดไฟ ห้องก็ตกอยู่ในความมืด
ซุนไม่สามารถผล็อยหลับไปชั่วขณะ เธอรู้ว่าเขาไม่ได้หลับเช่นกันจึงทำลายความเงียบ “ฉันได้ยินมาว่าวันนี้คุณมีประชุมคณะกรรมการ เกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น? ทนายความ Zhang โทรหาคุณหรือไม่”
Tang Mo ฮัมเพลง “ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณคุณ”
“ดีที่ฉันไม่ทำให้นายลำบากใจ” Nan Xun ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
หลังจากนั้นพวกเขาก็หยุดพูด
หน่านซวินผล็อยหลับไป เมื่อได้ยินเสียงหายใจของเธอ Tang Mo ก็หันมามองเธอ
ห้องมืดและเธอมองไม่เห็นใบหน้าของเธออย่างชัดเจน
เขาเอื้อมมือไปแตะที่หลังศีรษะของเธอ เขายกปอยผมขึ้นด้วยปลายนิ้วแล้วม้วนผมเบาๆ เขาเดินเข้ามาหาเธออย่างช้าๆและจูบที่ด้านหลังศีรษะของเธอ
เมื่อ Nan Xun ตื่นขึ้น Tang Mo ไม่ได้อยู่เคียงข้างเธออีกต่อไป
นี่เป็นคืนที่สงบสุขที่สุดที่ทั้งสองนอนบนเตียงเดียวกัน
ในอดีตพวกเขาโต้เถียงหรือตื่นตระหนก
การจากไปของปู่ทำให้เขาเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก
Nan Xun ลุกขึ้นและเดินออกจากห้องหลัก ฝนหยุดตกแล้ว Tang Mo กำลังยืนอยู่ที่สนาม รูปร่างของเขาผอมเพรียวและภูเขาสีเขียวดูเหมือนภาพวาดที่สวยงาม
คุณป้าออกมาเรียก Nan Xun และ Tang Mo เพื่อรับประทานอาหารเช้า
หลังอาหารเช้า หน่านซวินเปลี่ยนเสื้อผ้าของคุณป้าและจัดห้องให้เรียบร้อย เมื่อเธอจัดหมอน เธอพบเงินปึกหนึ่งอยู่ใต้หมอน
มันควรจะเป็นหมื่นดอลลาร์
หน่านซวินไม่มีโทรศัพท์หรือกระเป๋าสตางค์ ไม่ต้องพูดถึงเงินสด Tang Mo ได้มอบเงินนี้ให้กับลุงและป้าอย่างลับๆ
Nan Xun ชำเลืองมองชายที่ยืนอยู่ในสนามหลังรับประทานอาหารเช้าผ่านหน้าต่าง
อันที่จริง ดูเหมือนเขาจะไม่ได้เลวร้ายอะไรมาก!
ระหว่างทางกลับเมืองหลวง
Tang Mo ถาม Nan Xun ว่า "คุณวางแผนจะทำอะไรต่อไป"
Nan Xun งอนิ้วของเธอ “กลับไปบ้านเกิดของคุณสักพักแล้วไปกับคุณย่า เราจะทำงานหนักอีกครั้งหลังจากที่คุณพักผ่อนเพียงพอ”
“ฉันได้ยินมาว่าคุณใช้เงินเก็บส่วนตัวในการชดเชย ฉันจะโอนเงินนั้นเข้าบัญชีของคุณ”
“ไม่จำเป็น ไม่จำเป็น ฉันยังมีเงินพอที่จะใช้จ่าย”
Tang Mo กล่าวว่า "นั่นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ถ้าไม่อยากยุ่งกับผม คุณต้องรับเงินนี้ เมื่อคุณมาถึงเมืองหลวงเพื่อเริ่มต้นธุรกิจอีกครั้ง คุณจะต้องมีเงินทุน”
หน่านซวินไม่พูดอะไรอีก
หลังจากกลับมาที่เมืองหลวง หน่านซุนไม่ได้กลับไปที่บ้านเกิดของเธอในทันที
เธอซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่และได้ซิมการ์ดใหม่
เงินที่ถังโม่โอนให้เธอมาถึงเมื่อสองวันก่อน
ก่อนที่ Nan Xun จะกลับบ้านเกิด เขาเลี้ยง Bo Cixue ด้วยอาหาร
Bo Cixue มองไปที่ Nan Xun และอดไม่ได้ที่จะถามว่า “คุณไม่สนใจ Brother Tang Mo จริงหรือ”
“ไม่ใช่ว่าคุณไม่รู้จักฉัน ถ้าฉันไม่นอนกับคนผิด Tang Mo และฉันก็จะไม่เกี่ยวข้องกัน”
Bo Cixue ถอนหายใจเล็กน้อย “ในเมื่อคุณตัดสินใจแล้ว ฉันจะไม่พูดอะไรอีก กลับไปพักผ่อนให้สบายและไปกับคุณย่า ฉันจะไปที่บ้านเกิดของคุณเพื่อเล่นกับคุณเมื่อฉันมีเวลา”
"แน่นอน."
ในวันที่ Nan Xun กลับมา เธอพบ Xiao Mo ที่ชั้นล่าง
เสี่ยวโม่มาหาหน่านซวินเป็นพิเศษ เขาไปงานเลี้ยงเมื่อสองวันก่อนและได้ยินมีคนพูดถึงหนันซวินและถังโม่ว่าพวกเขาหย่ากันแล้ว
ข่าวนี้ไม่ได้เผยแพร่ต่อสาธารณะและมีคนจำนวนน้อยเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้
เสี่ยวโม่ขับรถไป และเมื่อเขาเห็นหนานซุนกับกระเป๋าเดินทางสองใบ เขาก็รีบลงจากรถ “ซุนเอ๋อร์ เจ้าจะไปไหน?”
“ฉันจะกลับไปบ้านเกิดของฉันสักพัก”
เสี่ยวโม่หยิบกระเป๋าเดินทางจากหนานซุน “จะไปสนามบินเหรอ? ฉันจะพาคุณไปที่นั่น”
ระหว่างทางไปสนามบิน Xiao Mo ถาม Nan Xun เกี่ยวกับการหย่าร้าง Nan Xun ไม่ได้ซ่อนมันจากเขา “ใช่ ไม่มีข่าวลือเกี่ยวกับคนพวกนั้น”
Xiao Mo รู้ว่า Old Master Tang เสียชีวิตเมื่อไม่กี่วันก่อน เขาคิดว่าการหย่าร้างระหว่าง Nan Xun และ Tang Mo จะถูกระงับ แต่เขาไม่คาดคิดว่าพวกเขาจะจากไปอย่างรวดเร็ว
เสี่ยวโม่มองไปที่โปรไฟล์ด้านข้างของหนานซุน “ฉันสามารถจีบคุณได้อย่างเปิดเผยแล้ว”