ตอนที่ 2247 ฉันชอบคุณ
ผู้แปล: Atlas Studios บรรณาธิการ: Atlas Studios
หลังมือขวาได้รับบาดเจ็บสาหัส
มีแผลพุพองหลายแห่งและมีเลือดไหลซึมออกมา
เมื่อ Nan Xun เห็นสิ่งนี้ เธอโกรธและพูดไม่ออก
“มันเป็นแบบนั้นในธุรกิจไม่ใช่เหรอ? คนพูดไม่กี่คำแต่จับไว้ ทำไมคุณตีคนอื่นเหมือนเด็กๆ”
ไม่เป็นไรถ้าเขาตีเธอ แต่เขาทำร้ายตัวเองด้วยซ้ำ!
Tang Mo ต้องการที่จะล้อเล่น แต่เมื่อเขาเห็นดวงตาของ Nan Xun เปลี่ยนเป็นสีแดง ดวงตาของเขาก็มืดลงและเขาก็หยุดยิ้ม “เขาบอกว่าฉันดูแลคนอื่นไม่ได้ แต่เขาบอกว่าคุณทำไม่ได้”
หน่านซวินกล่าวว่า “เราจะไปรับทะเบียนสมรสในวันพรุ่งนี้ ฉันจะไม่เป็นใครสำหรับคุณในอนาคต” เธอหันกลับและเข้าไปในบ้าน
Tang Mo ผลักประตูและตามเธอเข้าไป
หลังจากหนันซวินวางบะหมี่และไข่แล้ว เธอก็ไปที่ห้องนอนเพื่อรับชุดปฐมพยาบาล
“คุณต้องจัดการกับแผลพุพองที่หลังมือให้ทันเวลา”
Tang Mo นั่งอยู่บนโซฟา "ช่วยฉันด้วย."
ซุนนั่งข้างเขาและวางมือบนตักของเธอ เธอก้มศีรษะลงและจัดการกับแผลพุพองที่หลังมือของเขาอย่างระมัดระวัง
แผลพุพองเป็นการบาดเจ็บภายนอกและจำเป็นต้องได้รับการฆ่าเชื้อ ทายา และพันด้วยผ้าก๊อซ
การกระทำของเธออ่อนโยนและมีสมาธิ
Tang Mo มองไปที่ผู้หญิงที่กำลังจัดการกับแผลพุพองของเขา ขนตาล่างของเธอยาวและหนา ทำให้เกิดเงาจางๆ บนใบหน้าของเธอ ดูเหมือนเธอจะกระวนกระวายเล็กน้อยและมีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นเล็กน้อย
ปลายจมูกของเธอ ริมฝีปากสีชมพูของเธอถูกเม้มแน่นและมุมปากของเธอก็ตกสะเก็ดจากการกัดของเขา ทำให้คนอยากกัดอีกครั้ง
คิ้วของเธอขมวดแน่นราวกับมีบางอย่างอยู่ในใจ
Tang Mo อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “มันไม่เจ็บมาก ทำไมคุณถึงประหม่าจัง” เขาก้มศีรษะลงและโน้มตัวไปหาเธอ “คุณเป็นห่วงฉันมากเหรอ”
Xun กำลังพันผ้าก๊อซให้เขาเมื่อเธอได้ยินคำพูดของเขา เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา แต่จู่ๆ เขาก็เข้ามาใกล้จนปลายจมูกของพวกเขาแทบจะแตะกัน เธออยากจะถอยหลัง แต่เขากลับจูบเธออย่างรวดเร็ว
ริมฝีปาก
“คุณทำเองได้!”
อันซุนลุกขึ้นจากโซฟา
แต่วินาทีต่อมาเขาดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขา
“ถังโม่ เราได้ลงนามในข้อตกลงการหย่าร้างแล้ว ถ้าคุณทำต่อไปฉันจะโทรหาตำรวจ…”
ก่อนที่หนานซุนจะพูดจบ เธอก็ได้ยินเสียงอู้อี้ของเขาจากคอของเธอ “หน่านซวิน ฉันยอมจำนนต่อคุณแล้ว ฉันยอมจำนน ฉันถือว่าคุณเป็นผู้ช่วยชีวิตของฉันเท่านั้น ถ้าไม่มีอุบัติเหตุทางรถยนต์ ฉันคงไม่แม้แต่จะมอง
ที่คุณ. ทั้งหมดเป็นเพราะความโกรธของฉัน”
"ฉันชอบคุณ. ฉันชอบคุณและต้องการรบกวนคุณตอนนี้”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ จิตใจของ Nan Xun ดูเหมือนจะเป็นปม
เธอไม่สามารถตอบสนองได้ชั่วขณะหนึ่ง
วันนี้เขากินยาผิดหรือเปล่า?
Xun เอื้อมมือไปแตะหน้าผากของเขา “คุณมีไข้? คุณดื่มหรือเปล่า”
Tang Mo จับมือเรียวของเธอและจับไว้แน่น “ฉันไม่มีไข้หรือดื่มอะไร”
เขากัดหูของเธอ “ฉันโคตรชอบคุณเลย”
มืออีกข้างของ Xun ที่ไม่ได้อยู่ในฝ่ามือของเขากำหมัดแน่น มันแน่นขึ้นและคลายลง แล้วก็แน่นขึ้นอีก ฝ่ามือของเธอมีเหงื่อออก
เธออยากจะบอกเขาดังๆว่าเธอไม่ได้ชอบเขาและยังเกลียดเขาเหมือนเดิม
อย่างไรก็ตาม คำพูดที่เธอกำลังจะพูดกลายเป็นว่า “มีผู้หญิงมากมายที่เธอชอบไม่ใช่เหรอ?”
คำพูดเหล่านี้ฟังดูเปรี้ยวที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้!
Tang Mo ยิ้มเยาะ “แต่คุณเป็นคนเดียวที่จำได้ในตอนนี้”
หน่านซวินหันหน้าหนี ไม่มองเขา
Tang Mo ไม่ให้โอกาสเธอหลบหนี เขาหันกลับมาและกดเธอไว้กับโซฟา
เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากมองเขาอีกครั้ง
มีรอยยิ้มในดวงตาที่เงยขึ้นของเขา พวกเขาสดใสและปีศาจ และดวงตาของเขาก็เบิกโพลงเล็กน้อย ราวกับจิ้งจอกหิมะอายุพันปีบนภูเขาที่ต้องการล่อลวงวิญญาณของผู้คน
หน่านซวินเตือนตัวเองอยู่เสมอว่าอย่าหลงเสน่ห์เขา
“ฉันไม่ชอบคุณ ไปให้พ้น!"
Tang Mo ไม่ขยับและจ้องที่เธอแน่น “มองตาฉันแล้วพูดใหม่”
อันซุ่นกล่าวว่า “ไปตายเสีย!”
มือซ้ายที่ไม่ได้รับบาดเจ็บของ Tang Mo คว้ามือของ Nan Xun และประสานนิ้วของพวกเขา เขาก้มศีรษะลงและจูบขนตาที่สั่นระริกของเธอ “เอาล่ะ มาตายด้วยกันเถอะ”
จูบของเขาย้ายจากดวงตาของเธอไปยังริมฝีปากของเธอ
อันซุนออกมาจากห้องน้ำ
คืนนี้เธอคงจะเมามากไปหน่อยเลยหัวเสีย!
Xun ตบหัวของเธอ
พวกเขาควรจะจดทะเบียนสมรสในวันพรุ่งนี้ สิ่งต่าง ๆ พัฒนามาถึงจุดนี้ได้อย่างไร?
เธอกำลังจะบ้า!
หน่านซวินเดินไปที่ประตูห้องนอน เปิดออกแล้วมองออกไปข้างนอก
เมื่อเห็นว่าถังโม่ยังอยู่ในห้องนั่งเล่น เธอจึงปิดประตูและล็อค
เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาเขา
มันผ่านไปเร็วมาก
“ทำไมยังไม่กลับอีก”
“ฉันกำลังเปลี่ยนเสียงเรียกเข้า”
“เสร็จธุระแล้วรีบกลับนะ”
Nan Xun วางสายด้วยความโกรธ
ไม่กี่วินาทีต่อมา เธอได้รับข้อความเสียง
มันมาจาก Tang Mo
Nan Xun เปิดมันและเกือบจะมีความดันโลหิตสูง
เธอเปิดประตูห้องนอนและเดินออกไป
Tang Mo พิงโซฟา ติดกระดุมเสื้อเพียงสองหรือสามเม็ด เผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้าและหน้าอก
ผมของเขาร่วงระเกะระกะบนหน้าผากของเขา และดวงตาที่ปรือขึ้นของเขามีแววปีศาจเล็กน้อย เมื่อเห็นหนานซุนออกมา เขาก็ยิ้ม
ชั่วสามสิบเปอร์เซ็นต์ ชั่วสามสิบเปอร์เซ็นต์ และเลวสี่สิบเปอร์เซ็นต์
“ถังโม่ ฉันสั่งให้คุณลบบันทึกนั้นทันที” เธอไม่รู้ว่าเขาบันทึกเมื่อใด แต่ถ้าคนอื่นได้ยินบันทึกนั้น เธอไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป
ไอ้เวรนี่!
ทำไมเขาถึงได้เลวนัก!
“ฉันลบได้ แต่เธอต้องสัญญากับฉันอย่างหนึ่ง”
หน่านซวินกล่าวว่า “คุณกล้าดียังไงมาตั้งเงื่อนไขกับฉันหลังจากที่คุณทำกับฉันเมื่อกี้นี้”
ชายบนโซฟาพูดว่า “นี่คือเหตุผลที่ฉันบันทึกมัน คุณกล้าพูดว่าคุณไม่มีความตั้งใจที่จะยอมจำนนต่อฉันหรือไม่”
หน่านซวินหยิบหมอนข้างแล้วขว้างไปที่ชายคนนั้น
Tang Mo กอดหมอนข้างและมองเธอด้วยรอยยิ้มปีศาจ “มาลองเดทกันสักสามเดือน ถ้าเราไม่เหมาะกันจะเอาใบหย่าไปทำไม”
“ใครอยากคบกับคุณสามเดือน!!!” หนานซุนชี้ไปที่ประตู “ออกไปเดี๋ยวนี้”
Tang Mo จ้องที่ Nan Xun สักพักก่อนที่เขาจะวางหมอนข้างและลุกขึ้นจากโซฟา
ร่างสูงหล่อของเขาเดินไปที่ประตู
หลังจากนั้นไม่กี่ก้าว เขาก็หยุดมองเธอ
หน่านซวินหันกลับมาและเขามองไม่เห็นใบหน้าของเธออย่างชัดเจน
หัวใจของ Nan Xun ยุ่งเหยิง เธอต้องการที่จะขีดเส้นแบ่งกับผู้ชายเลวๆ คนนี้ แต่พวกเขาก็ล้ำเส้น
เธอเดินตามผู้นำของเขาและพัฒนาความสัมพันธ์ที่แปลกประหลาดและน่าอึดอัดเช่นนี้
แขนเรียวคู่หนึ่งเอื้อมไปจับชายคนนั้นกอดเธอจากด้านหลัง ริมฝีปากบางของเขาแนบข้างหูเธอ “ให้โอกาสฉัน มาลองกัน โอเคไหม? บางทีถ้าเราพยายาม คุณจะพบว่าฉันไม่ได้แย่อย่างที่คุณคิด บางทีคุณอาจจะชอบของฉัน
พิมพ์. ตราบใดที่ฉันเคลื่อนไหว ไม่มีผู้หญิงคนไหนหนีจากฉันได้…”
ครึ่งแรกของประโยคทำให้หนันซวินรู้สึกเล็กน้อย แต่ครึ่งหลังทำให้เธออยากจะเตะเขาให้ตาย
เธอดึงมือของเขาออกจากเอวของเธอ "ออกไปเดี๋ยวนี้!"
เมื่อเห็นว่าเธอไม่ไหวติง Tang Mo ก็ขมวดคิ้ว “คุณไม่ให้โอกาสผมจริงๆเหรอ”
หนานซุนผลักเขา “ไปซื้อยาให้ฉันที”
“ยาอะไร” เขามองไปที่เธอ “คุณไม่สบายหรือเปล่า”
“คุณกำลังพูดถึงยาอะไร ฉันยังไม่อยากท้อง!”
Tang Mo พูดไม่ออก..