ตอนที่ 68
ผู้แปล : Missme
บรรณาธิการ : อรุ
"ที่นี่คือ…"
มันไม่ใช่ห้องจัดเลี้ยงที่ Cassius พาฉันไป
มันเป็นสนามหลังบ้านของอาคารเสริมทางตะวันออกเฉียงเหนือของ Academy
แม้ว่าจะเป็นสถานที่ในมุมที่ไม่ค่อยมีผู้คน แต่ก็เป็นที่นิยมในหมู่นักเรียนเนื่องจากมีดอกไม้นานาชนิดและน้ำพุขนาดเล็ก
ตอนนี้มันว่างเปล่าเมื่อนักเรียนส่วนใหญ่อยู่ที่ห้องจัดเลี้ยง แต่สวนก็เต็มไปด้วยชีวิตชีวาแม้ว่าจะไม่มีคนอยู่ก็ตาม เพราะแสงน้อยๆ ของนางฟ้าที่หนีออกมาจากโถงจัดเลี้ยงส่องมาที่สวนหลังบ้าน
“มันสวยมาก ฉันไม่รู้ว่าทำไมนางฟ้าถึงมาอยู่ที่นี่”
“คงเป็นเพราะมีดอกไม้มากมาย นางฟ้าชอบดอกไม้”
แน่นอน สายลมอ่อน ๆ พัดพากลิ่นหอมแรงของดอกไม้
“และฉันคิดว่าเป็นเพราะต้นมิสเซิลโทที่นี่ นางฟ้าชอบมิสเซิลโท”
ทางเดินต้นมิสเซิลโทซึ่งสร้างขึ้นริมขอบด้านหนึ่งของสวนนั้นเต็มไปด้วยแสงไฟดวงเล็กๆ
ต้นมิสเซิลโทพันรอบเสาไม้อย่างแน่นหนา มีกิ่งก้านของดอกตูมสีเหลืองห้อยลงมาเป็นปุย
“ถึงเวลาที่ดอกมิสเซิลโทจะบานแล้วหรือยัง? ฉันไม่คิดอย่างนั้น”
"คุณถูก. ยังไม่ถึงเวลาบาน”
จากนั้น Cassius ก็เงยหน้าขึ้นเล็กน้อยและมองไปที่มิสเซิลโทที่ห้อยลงมาจากเพดาน
“แต่ต้นมิสเซิลโทของ Academy นั้นแตกต่างออกไป”
ปลายมิสเซิลโทที่ปลายสายตาของฉันกำลังแกว่งไปมาที่ปีกของนางฟ้าขี้เล่น
“เวลาออกดอกต่างกันไหม”
"ถูกตัอง. ดอกไม้เริ่มผลิบานเสมอจนกระทั่งถึงวันครบรอบโรงเรียน”
“ว้าว พวกเขาจงใจทำอย่างนั้นเหรอ?”
“ฉันได้ยินมาว่า Academy คิดว่าวันครบรอบโรงเรียนมีความสำคัญมาก”
"อัศจรรย์."
ฉันคิดว่าฉันจะได้เห็นฉากที่ค่อนข้างหายาก
และในช่วงเวลาสั้น ๆ ฉันสามารถลืมความทรงจำที่คุยกับ Iker
ทันใดนั้น ฉันจำดวงตาที่ส่องประกายในความมืดได้ และฉันรู้สึกอึดอัดราวกับว่าเท้าของฉันตกลงไปในโคลน
'เรามีบทสนทนาเพียงไม่กี่คำ'
ฉันเงยหน้าขึ้นคิดอย่างนั้น
แสงของดวงอาทิตย์ที่แผดเผาและนัยน์ตาหลากสีซึ่งดูเหมือนทำจากเหรียญทองคำที่หลอมละลายยังคงมองมาที่ฉัน
มันแตกต่างจากดวงตาของ Iker ซึ่งเปล่งประกายด้วยความบ้าคลั่งและความเย่อหยิ่ง
“มีอะไรเหรอเยริน”
ดูแล้วสบายตาสบายใจจริงๆ
ฉันรู้สึกถึงความเมตตาที่เขามีต่อฉัน
“เพราะพวกเขาดูแตกต่างกันมาก แม้ว่าพวกเขาจะมีดวงตาเหมือนกันก็ตาม”
"ฮะ? ตา?”
"ใช่. พี่ชายของคุณอาไม่ เขามีดวงตาสีทองเหมือนกับคุณ แต่พวกเขารู้สึกแตกต่างออกไป”
"จริงหรือ?"
จากนั้นแคสเซียสก็เอียงศีรษะเล็กน้อยและยิ้มมุมปาก
“ต่างกันยังไง”
ฉันนึกถึงดวงตาสีทองที่สะท้อนผ่านผมสีแดงที่สั่นไหวตามแรงลม
ดวงตาของเขาดูเหมือนจะปฏิบัติต่อทุกสิ่งในโลกราวกับงานเลี้ยง และเลือดของเขาก็ดูเหมือนจะเย็นลง
“เมื่อฉันมองตาคุณ ฉันรู้สึกได้ว่าคุณมองมาที่ฉันพอดี”
ในคำพูดของฉัน Cassius พยักหน้าเล็กน้อย
รับฟังเรื่องราวของฉันเหมือนเคย
“แต่ข้าไม่รู้สึกถึงมันในสายพระเนตรขององค์รัชทายาท”
พูดตามตรง มันเป็นการแสดงออกที่รอบคอบมาก
ดวงตาของ Iker อารมณ์เสียเพราะดวงตาของเขาแสดงความรู้สึกที่รุนแรงว่าเขากำลังมองลงมาที่ฉัน
นอกจากนี้ พฤติกรรมที่ไม่รู้จักก็เพียงพอที่จะทำให้เขาไม่ไว้วางใจ
“ก็เห็นได้ชัดว่าองค์รัชทายาทเห็นข้าเป็นครั้งแรก”
“ไม่ ฉันเข้าใจ”
แคสเซียสพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
แม้จะหันศีรษะเล็กน้อย แต่ดวงตาสีทองที่ส่องประกายภายใต้แสงของนางฟ้ายังคงอยู่
ใจฉันเต้นรัวเมื่อเห็นสายตาที่ราวกับต้องแสงตะวันพุ่งตรงมาที่ฉัน
“ฉันมักจะรู้สึกแบบนั้นเมื่อเห็นเขาเหมือนกัน”
เสียงของ Cassius ที่ได้ยินฟังดูอ่อนแอผิดปกติ
“เกิดอะไรขึ้นกับคุณและพี่ชายของฉัน”
ฉันทราบดีว่าความเป็นพี่น้องของพวกเขาอาจแตกต่างไปจากที่คนทั่วไปรับรู้
นอกจากนี้ยังมีการต่อสู้ที่ดุเดือดระหว่างราชวงศ์ที่เลือก Iker และ Casius เป็นผู้สืบทอด
ดูเหมือนจะยังไม่ถึงจุดนั้น แต่ Iker เป็นเจ้าชายองค์แรกและ Casius เป็นเจ้าชายองค์ที่สอง ดังนั้นต้องมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องเผชิญ
“มันโกหกหมาที่อาจารย์เรียกฉันใช่ไหม”
เมื่อ Cassius ได้ยินฉัน เขาก็กลอกตาด้วยความตำหนิ
“รู้ตอนไหน”
“เกือบจะตั้งแต่เริ่มต้น ฉันไม่ได้ไปที่ห้องจัดเลี้ยงตั้งแต่แรก และเห็นได้ชัดว่าคุณโกหก และถ้าเป็นเสียงเรียกของศาสตราจารย์จริงๆ พวกเราคงไม่อยู่ที่นี่ในตอนนี้”
“นั่นก็จริง แต่ว่า…”
“บางทีแม้แต่องค์รัชทายาทก็ยังสังเกตเห็น”
Cassius ถอนหายใจและเกาหัว
"ถูกตัอง. ฉันคิดว่าคุณน่าจะรู้ คุณฉลาดมานานแล้ว”
สายตาของ Cassius ที่พูดเช่นนั้นค่อนข้างเป็นทุกข์
ปกติเขาไม่ทำหน้าแบบนี้
เมื่อเขาต่อสู้กับฉันหรือยูจีน เขาดูไม่กังวลแม้แต่ตอนที่เขาจนมุม
ทำไมเขาดูกังวลจัง?
“เป็นอีกครั้งที่เจ้าโกหกเพื่อแยกข้าออกจากองค์รัชทายาท”
ในคำพูดของฉัน Cassius หันศีรษะและเม้มริมฝีปาก
แต่เขาเป็นคนซื่อสัตย์ที่ไม่สามารถโกหกได้
ในตอนท้าย เขาถอนหายใจและให้คำตอบเชิงบวกแก่ฉัน
"ถูกต้องเลย."
ใบหน้าของ Cassius ที่เอาแขนโอบไหล่ฉันทันทีที่เขาเห็นฉัน ดูเร่งด่วนมาก
ซึ่งแตกต่างจาก Iker ที่มีสีหน้าผ่อนคลายและแม้แต่ยิ้ม เห็นได้ชัดว่าเขาพยายามพรากฉันไปจาก Iker ด้วยวิธีใดวิธีหนึ่ง
เมื่อฉันกำลังจะถามว่าทำไมเขาถึงพยายามพาฉันไปอย่างเร่งด่วน Cassius ก็เปิดปากของเขาก่อน
“พี่ชายของฉันพูดอะไรกับคุณ”
“เขาบอกให้ฉันเป็นพ่อมดในวังของเขาตอนนี้และลาออกจาก Academy”
ฉันพูดกับ Cassius ที่ทำหน้าเหมือนถูกตบเข้าที่ท้ายทอยในคำตอบของฉัน
"จริงหรือ?"
"ใช่."
จากนั้นเขาก็จับไหล่ของฉันด้วยใบหน้าที่ลำบากใจ ราวกับว่าเขาพบฉันในความมืด
“คุณไม่ได้บอกว่าจะไปใช่ไหม คุณปฏิเสธใช่ไหม”
เขาดูสิ้นหวังจริงๆ เมื่อถูกถาม ดังนั้นฉันจึงส่ายหัวอย่างรวดเร็วและทำให้เขามั่นใจ
"ไม่มีทาง. ฉันเอาแต่พูดว่าไม่ สมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ สยามมกุฎราชกุมารไม่รับข้อเสนอ แต่…….”
ในคำตอบของฉัน Cassius ปล่อยไหล่ของฉันและพูดว่า "ฉันรู้ราวกับว่ามันเป็นเรื่องจริง"
เมื่อฉันเห็นเขาเช็ดเหงื่อเย็นจากหน้าผาก เขาดูประหลาดใจมากที่ได้ยินข้อเสนอของเจ้าชายกับฉัน
เขาใช้แขนเสื้อเช็ดรอบดวงตา เขาอ้าปาก ประสานสายตาที่อ่อนล้าของเขามาที่ฉัน
“ขอโทษครับ ผมตกใจ”
“อือ ไม่เป็นไร”
“ขอโทษ ฉันแปลกใจมากที่คุณบอกฉันว่า………”
ฉันไม่สามารถค้นพบเมื่อเวลาผ่านไป
ฉันสงสัยจริงๆ ว่าอิเคร์เป็นคนแบบไหน และทำไมแคสเซียสถึงมีปฏิกิริยามากขนาดนี้
“แคสเซียส ทำไมคุณถึงต้องการแยกฉันจากองค์รัชทายาท”
สำหรับคำถามของฉัน Cassius ไม่สามารถเปิดปากของเขาได้
ฉันสงสัยว่าฉันแตะส่วนที่ไม่ควรแตะต้องหรือเปล่า แต่แคสเซียสที่ดูเป็นกังวลก็กังวลใจ
การรู้ว่าทำไมฉันถึงสนใจ Iker มากอาจคลายความกังวลของเขาลงได้อีกเล็กน้อย
“มีอะไรเกิดขึ้นกับองค์รัชทายาทหรือ”
Cassius เปิดปากของเขา แต่เขาไม่สามารถตอบได้ง่ายๆ
ราวกับว่าเขามีบางอย่างจะพูด เขาก็ปิดปากอีกครั้ง และหลังจากถอนหายใจไม่กี่ครั้งเท่านั้นที่ฉันสามารถเปล่งเสียงของเขาได้
“ฉันแค่… ฉันประหม่ามาก”
ดวงตาของ Cassius สั่นไหวในแสงของนางฟ้าบิน
มองไปที่รูม่านตา ฉันฟังเรื่องราวของ Cassius
“เขามีบุคลิกที่อยากจะมีในสิ่งที่ฉันอยากมี”
"คุณต้องการอะไร?"
ฉันไม่ค่อยเข้าใจ
การมีมันเหมือนกับการพูดคุยเกี่ยวกับบางสิ่งไม่ใช่บุคคล
ในไม่ช้า Cassius ก็มองกลับมาที่ฉันแล้วพูดต่อ ราวกับว่าเขาอ่านสีหน้าสับสนของฉันออก
“ฉันได้ยินพี่ชายพูดกับนาย”
“ได้ยินไหม?”
"ใช่."
ในขณะนี้ ดวงตาของ Cassius เปล่งประกายอย่างเฉียบคม
เหมือนหิมะในการต่อสู้
“เขาบอกว่าชอบคุณเมื่อเห็นคุณ”
ฉันขมวดคิ้วกับคำพูดนั้น
“เขาพูดอย่างนั้นเหรอ? ไม่ได้ยินเลย”
“เมื่อฉันเลี้ยว ฉันได้ยินพี่ชายพึมพำถึงคุณ และแม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดแบบนั้นจริงๆ แต่ด้วยคำขอของพี่ชายฉันให้เข้ามาในวังพ่อมด….”
“ไม่ หมายความว่ายังไงที่ชอบ”
จากคำถามของฉัน Cassius ดูเป็นกังวล
“ไม่มีใครรู้เรื่องนั้น คุณเท่านั้นที่รู้”
โอ้พระเจ้า.
มันต้องเป็นคนที่แปลกจริงๆ ถึงจุดที่ Cassius พูดแบบนั้น
'ไม่ ทำไมผู้ชายทุกคนในโลกนี้บ้าจัง'
มันไม่ได้อยู่ในต้นฉบับด้วยซ้ำ แต่ในระดับผู้ร้ายดั้งเดิม มันเกี่ยวข้องกับคนบ้า
ฉันไม่เคยเห็นใครที่มีบุคลิกดีที่นั่นเลย
เขาชอบฉันไหม นั่นไม่ใช่แนวที่มักสร้างโดยชายรองที่หมกมุ่นอยู่กับนางเอกเหรอ?
“Yerine เมื่อคุณปฏิเสธ ฉันไม่คิดว่าพี่ชายของฉันจะบังคับให้คุณทำอะไร แต่คุณยังคงต้องระวัง”
Cassius มองกลับมาที่ฉันและพูด
“ระวัง ฉันจะระวังได้อย่างไร?’
ทันทีที่ความคิดต่างๆ แล่นเข้ามาในหัวของฉัน แคสเซียสก็สะบัดมือฉันออกแล้วพูดขึ้น
จากมือหนาที่โอบรอบมือฉันไว้ ฉันรู้สึกสิ้นหวังราวกับว่าเขากำลังเกาะกุมคนรักที่กำลังจะจากไป
“อย่าเลย อย่าวิ่งเข้าไปหาพี่ชายของฉัน”
—————