ตอนที่ 1308: การลอบสังหาร
ผู้แปล: _Min_ บรรณาธิการ: Rainystars
“ถ้าไม่ใช่เพราะพายุไต้ฝุ่นช่วงนี้ ฉันขอแนะนำให้คุณไปที่มอนเซอร์ราเต จากมุมมองส่วนตัวของฉัน ที่นี่น่าจะเป็นสถานที่ที่สวยที่สุดในโบโกตา ฉันไปที่นั่นเมื่อปีที่แล้วในช่วงเวลานี้ และบอกได้เลยว่าทุกครั้งที่ฉันมองเมืองจากด้านบน ฉันมักจะรู้สึกไร้ค่าในตัวเองเสมอ
มีโบสถ์อยู่บนยอดเขาซึ่งมีรูปปั้นของพระคริสต์ที่ถูกตรึงกางเขน ว่ากันว่ามีปาฏิหาริย์มากมายเกิดขึ้นที่นั่น…” ภายในรถลิมูซีน ประธานาธิบดีโคลอมเบียบรรยายความงามของเมืองนี้ให้เขาฟังอย่างเต็มตา
Zhang Yaping ซึ่งนั่งตรงข้ามกับเขา ไม่อยากบอกเขาว่าหากเขาหาเวลาไปเยี่ยม Xin ได้ การมองลงมาจากลิฟต์อวกาศจะทำให้เขารู้สึกไม่มีความสำคัญมากขึ้น
"จริงหรือ? ถ้าอากาศแจ่มใสขึ้น ฉันจะลองไปเยี่ยมดู”
Zhang Yaping ฝืนยิ้มอย่างไม่เต็มใจเล็กน้อยในขณะที่ดวงตาของเขาเอาแต่มองหาถนนนอกหน้าต่าง
บางทีเขาอาจจะประหม่าเกินไปแต่เขารู้สึกว่าชายสวมหน้ากากจะกระโดดออกมาจากฝูงชนแล้วยิงใส่เขาด้วย AK-47 หรืออาจจะยิง RPG-7 หรืออะไรทำนองนั้น ดังนั้นสิ่งที่ฮวนพูดหลังจากพูดจบจึงทำให้เขารอดไปได้
"นาย. จาง?” ฮวนมองไปที่จางหยาผิงอย่างสับสนขณะที่เขาเรียกชื่อเขา
หลังจากที่ Zhang Yaping จำความคิดของเขาได้แล้ว เขาก็ละสายตาจากนอกหน้าต่างและไอพร้อมกับขอโทษ
“ขอโทษที ตอนนี้เราอยู่ที่ไหนแล้ว?”
“เงินกู้ 50 พันล้านนั้น” ฮวนไม่ได้สนใจเรื่องหลอกลวงของจาง หยาผิง ด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยแสงสว่าง ฮวนกล่าวต่อว่า “แม้ว่าเราจะไม่ประนีประนอมกับประเด็นความมั่นคงของชาติ หาก Future Bank ยินดีที่จะลงทุนในโครงสร้างพื้นฐานของโคลอมเบีย เรายินดีที่จะดำเนินการความร่วมมือเพิ่มเติมในด้านเทคโนโลยีขั้นสูงที่คุณเชี่ยวชาญ เช่น เป็น...ถนน maglev”
Zhang Yaping ล้อเลียนในใจของเขา
ต้องการแนะนำถนน maglev หรือไม่?
ฮ่าๆ ช่างเป็นเรื่องตลก!
มีตัวแทนจากประเทศอื่นนับไม่ถ้วนเรียงรายอยู่หน้า Future Group
Zhang Yaping ตอบสนองอย่างเมินเฉยต่อฮวน และสายตาของเขากลับเหม่อลอยไปยังสภาพอากาศที่ฝนตกข้างนอก
ทันใดนั้นเขาก็ขมวดคิ้ว
ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขารู้สึกเหมือนถูกจับตามอง
ดวงตาคู่หนึ่งดูเหมือนจะสอดแนมเขาในความมืด...
…
ที่ร้านขายโรตีริมถนน จู่ๆ แอนดรูว์ซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้โดยหลับตา จู่ๆ ก็ลืมตาขึ้น เขากดหูฟังใส่หูแล้วพูดเบาๆ
“รถคันที่สามไปทางซ้าย”
ซาไกซึ่งอยู่ตรงข้ามกับเขา วางเมนูลงและมองไปที่ถนนไม่ไกล เธอสัมผัสถุงเบ็ดตกปลาสีดำข้างโต๊ะข้างขวามือของเธออย่างไม่ตั้งใจ
Andrew สังเกตเห็นการเคลื่อนไหวของ Sakai และยิ้มอย่างอ่อนโยน
“ไม่ต้องกังวล ปล่อยให้ Garek ทำเถอะ”
Sakai คลายมือของเธอขณะที่เธอยักไหล่
“ฉันเตรียมเผื่อไว้แล้ว”
ขบวนรถของคณะผู้แทน Xin เข้าสู่ถนนถัดจากพวกเขาอย่างรวดเร็วและรอยยิ้มบนใบหน้าของแอนดรูว์ก็สดใสขึ้น
ตามแผนที่พวกเขาออกแบบไว้เมื่อวาน เมื่อประธาน Xin เดินผ่านไฟถนนดวงที่สี่ Garek ซึ่งซุ่มซ่อนอยู่ในหอนาฬิกาจะเหนี่ยวไก จากนั้นพวกเขาก็สามารถหาที่ซ่อน ดื่มแชมเปญ เปิดข่าว และรอให้เจ้าหน้าที่ CIB ถูกค้นพบโดย Ghost Agents ในที่สุดพวกเขาก็ต้องรอให้ Xin ที่โกรธเกรี้ยวประกาศสงครามกับ UA ...
แน่นอน ซินสามารถเลือกที่จะยอมรับความสูญเสีย
แต่โดยพื้นฐานแล้ว ความเป็นไปได้นั้นแทบจะเป็นศูนย์
เมื่อรถคันที่สามผ่านไฟถนนที่สี่ รอยยิ้มของแอนดรูว์ก็หยุดลง และเขาก็สะบัดศีรษะไปทางหอนาฬิกา
“เป็นไปไม่ได้… Garek ไม่ได้ตำแหน่งสไนเปอร์เหรอ? เป็นไปได้อย่างไร”
มีแววไม่เชื่อในดวงตาของเขา และดวงตาของเขาก็เบิกกว้างขณะที่เขาเฝ้าดูขบวนรถเคลื่อนไปข้างหน้า
“ดูเหมือนว่า Garek จะหนีไปแล้ว” ซาไกคว้าถุงใส่คันเบ็ด ดันเก้าอี้ไปด้านข้างแล้วลุกขึ้นยืน จากนั้นเธอก็ดึงฮู้ดบนแจ็กเก็ตของเธอขึ้นในขณะที่มีแสงที่น่ากลัวปรากฏขึ้นในดวงตาของเธอ และเธอพูดว่า “ดำเนินการตามแผนสำรอง”
“ฉันจะปล่อยให้คุณ” การแสดงออกของแอนดรูดูไม่ดีนัก
การถอยกลับของ Garek เป็นการทำลายแผนของพวกเขาอย่างไม่ต้องสงสัย
แต่โชคดีที่เขามีแผนสำรองเพื่อป้องกันไม่ให้ภารกิจทั้งหมดหยุดชะงัก แค่ว่าหาก Sakai ปฏิบัติภารกิจ มันก็ยากที่จะหลอก Ghost Agents และวางมันไว้ที่ CIB
ที่ล้มเหลว!
เขาก่นด่าทหารรับจ้าง 10,000 ครั้งในใจ และเขาได้ตัดสินใจแล้ว เมื่อภารกิจเสร็จสิ้น เขาจะจับคนที่ทรยศต่อองค์กรและใช้วิธีที่โหดร้ายที่สุดเพื่อทำให้เขาเสียใจที่ทรยศ
"ตกลง."
Sakai โยนกระเป๋าข้างหลังเธอและไล่ตามขบวน
เมื่อซาไกหายเข้าไปในฝูงชน แอนดรูว์หายใจเข้าลึก ๆ ปิดเปลือกตาที่แห้งผากลงอย่างช้า ๆ แล้วแผ่พลังจิตอันยิ่งใหญ่ของเขาออกมาทันที มันครอบคลุมห้าถนนและถักทอเป็นเครือข่ายจิตวิญญาณขนาดยักษ์
ภายใต้สายใยขนาดใหญ่นี้ ตัวตนทางวิญญาณเป็นเหมือนยุงบินตกลงสู่สายใย ไม่มีใครสามารถหลบหนีได้ สิ่งที่ทำให้พลังจิตน่ากลัวคือความสามารถในการโจมตีจากที่ใดก็ได้โดยที่ไม่รู้ว่าการโจมตีนั้นมาจากไหน
ในไม่ช้า สติของแอนดรูก็ล็อคอยู่กับคนขับรถของจาง หยาผิง และพลังจิตอันมหาศาลของเขาก็ท่วมรถเหมือนกระแสน้ำ
คนขับรู้สึกวิงเวียนศีรษะ สูญเสียการควบคุมมือและเท้า เขาหมุนพวงมาลัยอย่างรุนแรงและเหยียบคันเร่ง
“ฟุ*เค คุณกำลังทำอะไร!”
บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างๆ เขาเอื้อมมือไปควบคุมคนขับ แต่วินาทีถัดมา สมองของเขารู้สึกเหมือนถูกทุบด้วยค้อนหนักๆ และเขาก็หมดสติไป
รถที่เสียการควบคุมพุ่งชนฝูงชนทั้งสองฝั่งถนน
เนื่องจากฝนตกหนัก ร่มบังทัศนวิสัยของผู้คน เมื่อรถสูญเสียการควบคุม คนเดินเท้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนที่จะถูกชน
ด้วยคราบเลือดที่น่าสยดสยองที่ลากออกมาบนพื้น รถลิมูซีนที่เสียการควบคุมพุ่งทะลุหน้าต่างเข้าไปในซูเปอร์มาร์เก็ตข้างถนน มันล้มชั้นวางหลายแถวก่อนที่จะหยุดลงในที่สุด
ผู้คนกรีดร้อง ร้องไห้ และร้องขอ ฝูงชนที่หวาดกลัววิ่งหนีไปทุกทิศทุกทาง และท้องถนนก็เต็มไปด้วยความโกลาหล ผู้คนที่ไม่ทราบสถานการณ์คิดว่ามีการโจมตีของผู้ก่อการร้ายอีกครั้ง ภายใต้ผลกระทบที่ลดหลั่น พวกเขายังวิ่งไปพร้อมกับฝูงชนที่ตื่นตระหนก
ไม่ใช่แค่รถของประธานาธิบดีเท่านั้น
มีรถทั้งหมดห้าคัน และคนขับรถแต่ละคันกลอกตาราวกับว่าพวกเขากำลังเสพยา พวกเขาเหยียบคันเร่งจนถึงขีดสุด พุ่งชนถนน และทำให้ฉากโกลาหลที่เตรียมไว้วุ่นวายยิ่งขึ้นไปอีก
ในรถที่พุ่งชนซูเปอร์มาร์เก็ตก่อน ประตูเบาะหลังเปิดออก และชายที่โชกไปด้วยเลือดพยายามลงจากรถ
"สาปแช่ง…"
ฮวนปีนขึ้นจากพื้นที่เต็มไปด้วยเศษแก้ว ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เขาหันกลับไปมอง Zhang Yaping ที่ไม่ได้สติแล้วดึงโทรศัพท์ออกมา
แต่เมื่อเขากำลังจะโทรหาผู้กำกับการตำรวจโบโกตา ปากกระบอกปืนสีดำก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเขา
Pew-
มีเสียงปืนสั้นและเงียบ และมีแสงวาบปรากฏขึ้นในปากกระบอกปืนที่ติดด้วยเครื่องเก็บเสียง
โทรศัพท์ตกลงไปที่พื้น และฮวนก็กลับมาบนพื้นที่มีกระจก เลือดไหลซึมลงมาจากหน้าผากของเขาและเลือดก็ปกคลุมใบหน้าที่ตื่นตระหนกของเขา
Sakai ก้าวข้ามศพของ Juan มองไปที่เป้าหมายที่หมดสติซึ่งนั่งอยู่ในรถ และการเย้ยหยันบนใบหน้าของเธอภายใต้กระโปรงหน้ารถเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ
เธอยกปืนขึ้นเล็งไปที่หัวของ Zhang Yaping และกำลังจะเหนี่ยวไก
แต่ในขณะนี้ เสียงที่ทะลุผ่านอากาศมากระทบเธอจากด้านข้าง...