ตอนที่ 1871 ฟันต่อฟัน
ผู้แปล: Silavin และ PewPewLaserGun
บรรณาธิการและพิสูจน์อักษร: Leo of Zion Mountain และ Dhael Ligerkeys
Li Mao Ming หัวเราะและล้อเล่นตั้งแต่เขาปรากฏตัว แต่หลังจากได้ยินคำพูดของ Zi Wu Ji สีหน้าของเขาก็จริงจังอย่างมาก และดวงตาของเขาก็เป็นประกายด้วยแสงเย็น
เมื่อถูกจ้องมองเช่นนี้ จือ หวู่จิ่วก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น เขาไม่สงสัยในความถูกต้องของคำพูดของอีกฝ่าย และรู้ว่าหลี่เหมาหมิงจะทำให้มือและเท้าของเขาหักถ้าเขาพูดผิด
อย่างไรก็ตาม Zi Wu Ji ยังได้เรียนรู้จากปฏิกิริยาของ Li Mao Ming ว่าแม่ของเขามีสถานะที่ศักดิ์สิทธิ์และไม่อาจล่วงละเมิดได้ในใจของเขา ทำให้เขามีความสุขมากในทันที
หลังจากใช้เวลาสักครู่เพื่อรวบรวมความคิดของเขา จือ อู๋จี้ก็พูดต่อว่า “โปรดสงบความโกรธของคุณ ท่านหลี่ เป็นความผิดของอู๋จี๋ที่ไม่ชัดเจนในตอนนี้ ความจริงคือ…"
Zi Wu Ji ไม่ได้พูดคำต่อไปนี้ออกมาดัง ๆ แต่จ้องมองที่ Li Mao Ming และขยับริมฝีปากของเขา เห็นได้ชัดว่าเป็นการส่งข้อความของเขาโดยตรงไปยังหูของอีกฝ่าย
หลี่เหมาหมิงผู้เคยเงียบสงบเหมือนบ่อน้ำโบราณ จู่ๆ ก็แสดงสีหน้าตกใจขณะที่เขาอุทานว่า “คุณพูดอะไร? จื่อหลง เขา…”
"มันเป็นความจริง." Zi Wu Ji พยักหน้าอย่างเคร่งขรึม “ตั้งแต่เธอรู้เรื่องนี้ แม่ของฉันไม่ยอมกินหรือดื่มและมีปัญหาในการนอนหลับด้วยซ้ำ ท่านหลี่ พ่อที่เคารพ และแม่ของผมต่างก็เป็นเพื่อนกันในอดีต ดังนั้นอู๋จี๋จึงหวังว่าท่านหลี่จะหาโอกาสปลอบใจเธอ อู๋จี๋กลัวว่าหากเธอยังเป็นเช่นนี้ต่อไป มันจะเริ่มส่งผลกระทบต่อสุขภาพของเธอหรือแย่กว่านั้น ถ้ามีอะไรรุนแรงเกิดขึ้น…”
Li Mao Ming ผู้ซึ่งดูแข็งแกร่งและกล้าหาญ เซเล็กน้อยเมื่อการแสดงออกของความไม่เชื่อปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา ดวงตาของเขาฉายแสงที่ซับซ้อนในขณะที่เขาดูเหมือนจะหลงทางในความทรงจำ ความโศกเศร้าลึก ๆ ปรากฏขึ้นจากทั้งร่างกายของเขา หลังจากนิ่งเงียบอยู่พักหนึ่ง หลี่เหมาหมิงหัวเราะเบา ๆ อย่างขมขื่นในขณะที่เขาพึมพำ “จือหลง เจ้า… เจ้า…”
Li Mao Ming ไม่สามารถพูดให้จบได้ในขณะที่เขาดูเหมือนจะสำลักพวกเขา
“ท่านหลี่ ท่านควรพิจารณาสิ่งที่หวู่จิ่วเพิ่งพูด Wu Ji กังวลมากเกี่ยวกับอาการของแม่ของเขา” Zi Wu Ji พูดเบา ๆ
Li Mao Ming หายใจเข้าลึก ๆ ปรับอารมณ์ของเขาและมองไปที่ Zi Wu Ji ก่อนที่จะพูดอย่างเย็นชาว่า "ฉันจะไปเยี่ยมเธอ แต่นั่นไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องของวันนี้ ราชาองค์นี้จะไม่ถือว่าเป็นธุรกรรม ถ้าคุณกตัญญูจริง ๆ คุณควรเคารพและดูแลแม่ของคุณ ไม่ใช่ใช้แม่เป็นเบี้ยต่อรอง! ถ้าคุณพยายามทำอะไรแบบนี้อีก ฉันจะไม่ยกโทษให้คุณง่ายๆ”
สีหน้าของ Zi Wu Ji เปลี่ยนไปเล็กน้อยในขณะที่เขารู้สึกรำคาญอยู่ลึก ๆ ในหัวใจของเขา แต่เขากลับมีท่าทีเชื่อฟังและพยักหน้า “ท่าน Li พูดถูก Wu Ji เข้าใจผิดแล้ว”
[คนโง่! ไม่แปลกใจเลยที่แพ้คุณพ่อในการแข่งขันปีนั้น คนขี้แพ้สมควรเป็นคนขี้แพ้ไปตลอดชีวิต!] จืออู๋จี้สบถในใจ
ในช่วงเวลาที่ทั้งสองพูด หยางไค่และกงซุนเหลียงได้แลกเปลี่ยนกระบวนท่าหลายร้อยครั้งแล้ว และพลังงานโลกรอบตัวพวกเขาก็วุ่นวายมากขึ้น ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ในระยะหนึ่งพันเมตรของการต่อสู้นี้ หลังจากการเคลื่อนไหวหลายร้อยครั้งโดยที่ทั้งสองฝ่ายไม่สามารถได้เปรียบได้ หยางไค่ก็พูดขึ้นทันทีว่า “ราชาผู้นี้เป็นประมุขดาวม่วง มันเป็นเรื่องความชอบธรรมที่จะปกป้องความสงบสุขของดาวสีม่วง ทำไมเขาถึงต้องการผลประโยชน์ใด ๆ ”
ใบหน้าทั้งหมดของกงซุนเหลียงกระตุกอย่างเห็นได้ชัด แม้ว่าเขาจะรู้ว่าหยางไค่กำลังพูดเรื่องไร้สาระ แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรกับมันได้
ด้วยท่าทางบูดบึ้ง เขาตะโกนเสียงต่ำ “ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็อย่าตำหนินายเก่าผู้นี้ว่าไร้ความปรานี”
เมื่อพูดเช่นนั้น เขาก็สร้างผนึกด้วยมือของเขาและผลักปราณชี่ของเขาอย่างบ้าคลั่ง
หยางไค่ขมวดคิ้วขณะที่เขาคิดว่าชายชราคนนี้กำลังจะใช้วิชาลับที่ลึกซึ้ง หยางไค่ไม่กล้าประเมินคู่ต่อสู้ของเขาต่ำเกินไป รีบถอนตัวออกมาเพื่อป้องกันตัวอย่างเหมาะสม แม้ว่าเขาจะไม่ได้มองกงซุนเหลียงในสายตาของเขา แต่ส่วนอื่น ๆ ก็ยังคงเป็นราชาต้นกำเนิดลำดับที่สอง ดังนั้นการกระทำอย่างระมัดระวังจึงไม่สมควร
อย่างไรก็ตาม ในจังหวะที่หยางไค่ล้มลง กงซุนเหลียงก็ยิ้มเยาะและร่างของเขาก็สั่นไหว แบ่งเป็นสองส่วน สี่ส่วน แล้วก็แปด...
ในชั่วพริบตา มีกงซุนเหลียนหลายร้อยตัวลอยอยู่บนท้องฟ้า แต่ละตัวเหมือนจริงมาก
ดวงตาของหยางไค่เป็นประกาย!
นี่เป็นเทคนิคลับที่ทรงพลังอย่างไม่ต้องสงสัย และมีประโยชน์ทั้งวิธีโจมตีและหลบหนี
ยิ่งกว่านั้น แม้จะใช้สัมผัสแห่งสวรรค์ของเขา หยางไค่ก็ไม่สามารถบอกได้ว่ากงซุนเหลียงคนใดเป็นตัวจริง เนื่องจากแต่ละคนมีออร่าที่เหมือนกัน
ทันทีที่การเคลื่อนไหวนี้ถูกดำเนินการ ไม่เพียงแต่ผิวของ Yang Kai จะดูเคร่งขรึม แต่ Li Mao Ming ผู้ซึ่งเฝ้าดูการต่อสู้จากระยะไกลก็หันมาจริงจังเช่นกัน ดวงตาของ Li Mao Ming ฉายแสงลาเวนเดอร์ขณะที่เขากวาดล้างภาพหลอนจำนวนนับไม่ถ้วนเหล่านี้ ราวกับพยายามระบุว่าภาพไหนคือของจริง
เสียงหัวเราะของกงซุนเหลียงดังไปทั่ว “นายน้อยคนที่สอง คุณบังคับมือของนายเก่าคนนี้! ฉันหวังว่าคุณจะรับผลที่ตามมาได้!”
เมื่อพูดเช่นนั้น ภูตผีเหล่านี้ไม่ได้สนใจหยางไค่อีกต่อไป แต่พุ่งเข้าไปในสนามรบแทน
“อา…” เสียงกรีดร้องดังขึ้นในขณะที่ผู้ฝึกฝนที่ถูกขังอยู่ในการต่อสู้ก็ถูกผู้อาวุโสใหญ่ระเบิดออกมา รอยฝ่ามือสดปรากฏบนหน้าอกของชายผู้โชคร้ายซึ่งทรุดตัวลงอย่างเห็นได้ชัดจากแรงกระแทก
กลางอากาศ คนๆ นี้เลือดออกอย่างมากมายขณะที่อวัยวะภายในที่แตกเป็นเสี่ยงๆ พ่นออกมาจากปากของเขา ชายคนนี้เสียชีวิตก่อนที่จะถึงพื้นด้วยซ้ำ
เสียงกรีดร้องดังออกมาทีละชุด แต่ละคนเป็นของผู้ปลูกฝังที่เข้าข้าง Zi Wu Ji ทุกคนล้วนเป็นปรมาจารย์ Origin Realm
ในสนามรบ ร่างของกงซุนเหลียงปรากฏอยู่ทุกหนทุกแห่ง โดยไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าสิ่งใดเป็นภาพลวงตา สิ่งใดไม่ใช่ ราวกับว่าทั้งหมดเป็นของจริง หลังจากที่พวกเขาลงมือ ภูตผีเหล่านี้ก็สามารถสังหารคนของ Zi Wu Ji ได้อย่างรวดเร็ว
ทันใดนั้น ทุกคนก็ตกอยู่ในอันตราย ขณะที่ผู้ฝึกฝนทุกคนที่ Gong Sun Liang เข้าหาก็ตื่นตระหนกและหนีไป
แต่ต่อหน้าราชาต้นกำเนิดลำดับสอง พวกเขาจะหนีไปได้อย่างไร?
ในชั่วพริบตา หลายคนถูกสังหารอย่างโหดเหี้ยม แต่ละคนเป็นเสาหลักท่ามกลางผู้สนับสนุนของ Zi Wu Ji
เส้นเลือดสีน้ำเงินที่หน้าผากของ Zi Wu Ji เต้นแรงในขณะที่เขากำหมัดแน่นและหันไปทาง Yang Kai เพื่อคำราม “ท่าน Yang หยุดเขา!”
หยางไค่เพียงแค่ลูบคางของเขาในขณะที่เขายืนอยู่กลางอากาศและส่ายหัว “นายน้อยคนที่สองกำลังขอบางสิ่งที่ค่อนข้างยาก ราชาผู้นี้มองไม่เห็นข้อบกพร่องในเทคนิคของผู้อาวุโสใหญ่ ดังนั้นเขาจะหยุดเขาได้อย่างไร”
คำพูดเหล่านี้สุภาพแต่ไม่จริงใจอย่างชัดเจน หยางไค่ถูกบังคับให้เข้าร่วมการต่อสู้ครั้งนี้และไม่ได้วางแผนที่จะใช้ความพยายามอย่างแท้จริง มันไม่สำคัญสำหรับเขาว่าเกิดอะไรขึ้นกับดาวม่วง น้อยกว่าชีวิตของคนเหล่านี้มาก
เขาแค่ต้องการถ่วงเวลา
เมื่อ Xiao Xiao ช่วย Shen Tu และคนอื่น ๆ แล้ว เขาก็สามารถออกจากสถานที่นี้ได้ทันที
อย่างไรก็ตาม แม้เพียงแค่ยืนนิ่งและสังเกตการณ์อยู่ครู่หนึ่ง หยางไค่ก็ได้ค้นพบเงื่อนงำบางอย่างแล้วและได้รับข้อมูลเชิงลึกว่ากลอุบายของกงซุนเหลียงทำงานอย่างไร ยิ่งไปกว่านั้น หากเขาใช้ดวงตาปีศาจแห่งการทำลายล้าง การค้นหากงซุนเหลียงตัวจริงก็จะเป็นเรื่องง่าย
เมื่อได้ยินคำตอบที่ไร้ความรับผิดชอบของหยางไค่ จือหวู่จิ่วก็แทบจะกระอักเลือดด้วยความโกรธ
ถ้าคนของเขาถูกฆ่าตายทั้งหมด เขาก็ไม่จำเป็นต้องต่อสู้ต่อไป ท้ายที่สุดหากไม่มีผู้สนับสนุนจะมีประโยชน์อะไรในการดิ้นรนต่อไป? จือหวู่จิ่วจ้องมองสถานการณ์ตรงหน้าอย่างเคร่งขรึม ในที่สุดจื่อหวู่จิ่วก็คำรามว่า “ถ้าเป็นเช่นนั้น ข้าขอให้ท่านหยางขอฟันต่อฟัน เลือดต่อเลือด!”
หยางไค่เลิกคิ้วเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้และยิ้มเยาะ “ง่ายพอแล้ว”
เมื่อพูดเช่นนั้น เขาก็ยื่นมือออกและปล่อยด้ายโลหิตสีทองออกมาหลายโหล ซึ่งทั้งหมดนี้เปลี่ยนเป็นใบมีดบินที่แหลมคมที่พุ่งออกไปทุกทิศทางราวกับลูกธนู
*ซิ่วซิ่วซิ่ว…*
เสียงลมแตกดังก้องไปทั่วท้องฟ้า และในไม่ช้า เสียงกรีดร้องมากมายก็ดังขึ้น
ผู้บ่มเพาะพลังต้นกำเนิดทั้งแปดที่มีส่วนร่วมอย่างหนักและสูญเสียการติดตามสภาพแวดล้อมของพวกเขาถูกด้ายโลหิตสีทองของหยางไค่โจมตี และพลังป้องกันของนักบุญชี่และสิ่งประดิษฐ์ของพวกเขาถูกทำลายทันที Golden Blood Threads แทรกซึมพลังชีวิตของพวกเขาและเก็บเกี่ยวชีวิตของพวกเขาโดยตรง
ด้วยการบ่มเพาะในปัจจุบันของหยางไค่ ผู้ฝึกฝนต้นกำเนิดที่หวนกลับซึ่งอยู่ท่ามกลางการต่อสู้จะต้านทานการโจมตีอย่างกะทันหันของเขาได้อย่างไร
ด้ายโลหิตสีทองบินไปมาอีกครั้ง พรากชีวิตไปจำนวนหนึ่งอีกครั้ง
หลังจากผ่านไปเพียงสิบลมหายใจ หยางไค่ก็ตามทันกงซุนเหลียงในแง่ของการสังหาร
กงซุนเหลียงคำรามด้วยความโกรธ ผู้ฝึกฝนจาก Origin Realm เป็นกระดูกสันหลังที่ขาดไม่ได้ของกองกำลังที่ยิ่งใหญ่ ท้ายที่สุด มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถเข้าถึงอาณาจักรต้นกำเนิดกษัตริย์ได้ บ่อยครั้ง ความแข็งแกร่งของกองกำลังที่ยิ่งใหญ่ไม่เพียงขึ้นอยู่กับจำนวนของ Origin Kings ที่สั่งการเท่านั้น แต่ยังขึ้นอยู่กับจำนวนของ Master Realm Masters ที่สามารถส่งไปได้ด้วย
หลังจากสงครามในวันนี้ ไม่ว่าใครจะชนะหรือใครแพ้ รากฐานของดาวม่วงจะได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง
นี่เป็นผลลัพธ์ที่ทั้งกงซุนเหลียงและจื่ออู๋จีไม่เต็มใจที่จะเห็น แต่เป็นผลที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
การสิ้นสุดของยุคหนึ่งและการมาถึงของอีกยุคหนึ่งมักมาพร้อมกับเลือดเนื้อและการเสียสละมากมาย
สูงขึ้นไปบนท้องฟ้า ปรมาจารย์ต้นกำเนิดอาณาจักรทั้งหมด และแม้แต่ราชาต้นกำเนิดลำดับที่หนึ่งก็ยังหวาดกลัว สถานการณ์ในตอนนี้ราวกับว่าหยางไค่และกงซุนเหลียงกำลังแข่งขันกันว่าใครสามารถฆ่าคนได้เร็วที่สุด เป็นการแข่งขันว่าใครจะแบกรับภาระไม่ไหวก่อนและยอมถอย...
ต่อหน้าราชาต้นกำเนิดลำดับที่สองทั้งสองนี้ ไม่มีใครสามารถต้านทานอย่างมีความหมายได้
Li Mao Ming ซึ่งยืนอยู่ข้างๆ Zi Wu Ji ซึ่งดูเหมือนจะไม่สนใจทุกสิ่งในโลกนี้ ทำหน้าหนักใจในขณะที่เขาตระหนักว่า Purple Star จะต้องจบลงจริงๆ หากเขาไม่เคลื่อนไหว
เขาไม่เคยคาดหวังว่าสิ่งต่าง ๆ จะพัฒนามาถึงจุดนี้
หากเขาเคลื่อนไหวในตอนนี้ มันก็คงเหมือนกับการทิ้งก้อนหินลงบนเท้าของเขาเองเพราะสิ่งที่เขาเพิ่งพูดไป
ขณะที่เขารู้สึกปวดหัวอย่างรุนแรงจากความขัดแย้งภายใน กงซุนเหลียงก็คำรามทันที “หลี่เหมาหมิง ถ้าเจ้ายังจำความกรุณาจากเมื่อหลายปีก่อนได้ เจ้าจะช่วยนายเก่าคนนี้หยุดเด็กคนนั้นก่อน! คุณไม่ต้องการเห็น Purple Star สูญเสียหนักเช่นนี้ใช่ไหม?”
หลี่เหมาหมิงขมวดคิ้วและลังเล “หลี่ผู้นี้ไม่ต้องการเห็นพี่น้องของเขาตายโดยไม่จำเป็น แต่ความปลอดภัยของนายน้อยคนที่สอง…”
“นายเก่าคนนี้จะไม่ทำให้เจ้าลำบากใจ! นายเก่าคนนี้สาบานว่าเขาจะไม่ต่อต้านนายน้อยคนที่สอง และแม้ว่านายเก่าคนนี้จะลงเอยด้วยการควบคุมดาวม่วงในท้ายที่สุด เขาจะทำให้นายน้อยคนที่สองปลอดภัยและเจริญรุ่งเรือง!”
การแสดงออกของ Li Mao Ming เปลี่ยนเป็นการต่อสู้
Zi Wu Ji จ้องมองที่ Li Mao Ming ด้วยความประหลาดใจ “ท่าน Li ท่านจะไม่…”
“เรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว ฉันจึงอยู่เฉยไม่ได้” หลี่เหมาหมิงถอนหายใจ “คุณวางใจได้ กับฉันไม่มีใครในโลกนี้ทำร้ายแม่และลูกได้ ฉันจะสู้สุดชีวิตเพื่อปกป้องเธอทั้งสองคน”
เมื่อพูดเช่นนั้น ร่างของเขาก็สั่นไหวและหายไปจากจุดที่เขายืนอยู่
Zi Wu Ji ตกตะลึงไปครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะเริ่มสาปแช่งด้วยความโกรธ โดยกล่าวหาว่า Gong Sun Liang เป็นคนชั่วร้ายและดูหมิ่น และ Li Mao Ming ที่ไม่รักษาคำพูด ในขณะนี้ เขาไม่มีความตะขิดตะขวงใจอีกต่อไป ละทิ้งพฤติกรรมที่สง่างามก่อนหน้านี้โดยสิ้นเชิง
เขาโกรธอย่างแท้จริง
Li Mao Ming ถูกจำกัดโดยความโปรดปรานที่เขาเป็นหนี้ Gong Sun Liang และถูกบังคับให้ต่อสู้กับ Yang Kai เป็นผลให้ Zi Wu Ji ต้องพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิงในการต่อสู้วันนี้ แม้ว่า Li Mao Ming บอกว่าเขาจะปกป้องความปลอดภัยของเขา และ Gong Sun Liang ก็สัญญาว่าจะปลอดภัยและความเจริญรุ่งเรืองของเขา การเป็นผู้นำของ Purple Star ซึ่งเป็นตำแหน่งที่อยู่เหนือผู้อื่นนับล้านล้าน ไม่ใช่สิ่งที่เขาจะได้รับโอกาสอีกครั้ง
ความหวังเดียวคือหากหยางไค่สามารถเอาชนะทั้งกงซุนเหลียงและหลี่เหมาหมิงได้!
แต่จะเป็นไปได้อย่างไร? พวกเขาทั้งสามเป็นราชาต้นกำเนิดอันดับสอง ดังนั้นจุดแข็งของพวกเขาจึงควรใกล้เคียงกัน ในสถานการณ์นั้น หนึ่งคนไม่สามารถเอาชนะสองคนได้
ในไม่ช้าความสิ้นหวังก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของ Zi Wu Ji