ตอนที่ 2842 ทิวทัศน์งดงามบนนี้
ผู้แปล: Silavin และ Danny
ตัวตรวจสอบการแปล: PewPewLazerGun
บรรณาธิการและพิสูจน์อักษร: Leo of Zion Mountain และ Dhael Ligerkeys
“สามพันคน? Shaman Niu ในฐานะ Shaman Grandmaster ระดับต่ำ คุณจะจัดการคนจำนวนมากได้อย่างไร? ท้องของคุณอาจจะระเบิดเพราะความอยากอาหารของคุณ”
ในเวลาเดียวกัน ร่างกำยำก็ตกลงมาจากท้องฟ้าและตกลงข้างภูเขาแห่งอาวุธโครมคราม แรงกระแทกขนาดใหญ่ทำให้พื้นดินสั่นสะเทือน ส่งฝุ่นปลิวว่อน และกองอาวุธทั้งภูเขาส่งเสียงดังกึกก้อง
หยางไค่เหลือบมองมัดผมสีดำบนหน้าอกของชายคนนั้น และตอบพร้อมกับเลิกคิ้ว “หมอผีตู? ฉันจะทำอะไรให้คุณได้บ้าง”
Shaman Tu หัวเราะ “ฉันแค่เป็นห่วงคุณเพราะคุณยังเด็กและอ่อนแอ”
“ขอบคุณมากสำหรับความห่วงใย แต่คุณไม่จำเป็นต้องกังวลแทนฉัน”
Shaman Tu ส่ายหัว “คุณพูดอย่างนั้นได้อย่างไร? เราทุกคนคือปรมาจารย์ชามานของเผ่าอนารยชนใต้ และเราทุกคนควรช่วยเหลือซึ่งกันและกัน แล้วเรื่องนี้ล่ะ? ชาแมนคนนี้แข็งแกร่งกว่าคุณเล็กน้อย ดังนั้นฉันควรรับผิดชอบมากกว่านี้ คุณสามารถจ้างคนได้อีกพันคน และฉันจะดูแลอีกพันคนที่เหลือให้คุณ เพื่อแลกกับความใจดีของชาแมนคนนี้… เพียงแค่มอบอาวุธพิเศษให้กับชาแมนคนนี้”
หลังจากพูดเช่นนั้น โดยไม่เปิดโอกาสให้หยางไค่ตอบโต้ เขาก็ยื่นมือตรงไปยังกองอาวุธ
"หยุด!" อาหูโกรธมาก อาวุธเหล่านี้ซื้อโดย Ah Niu ในราคามหาศาล แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่า Ah Niu ได้รับ Monster Cores จำนวนมากที่สามารถใช้แลกเปลี่ยนได้อย่างไร แต่เขาก็ไม่สามารถยืนเฉยเฉยและมองดูใครบางคนขโมยทรัพย์สินของ Ah Niu
[ปรมาจารย์ชาแมนที่เน่าเฟะ ใครก็ตามที่กล้าขโมยทรัพย์สินของเราคือศัตรูของเรา!]
ในขณะที่ตะโกนด้วยความโกรธ Ah Hu ก็เหวี่ยงขวานของเขาไปที่ Shaman Tu
“สแครม!” Shaman Tu คำรามโดยไม่แม้แต่จะหันศีรษะไปรอบ ๆ สร้างคลื่นที่มองเห็นได้ซึ่งทำจากอากาศอัดรอบตัวเขาในทันที เห็นได้ชัดว่าคลื่นลมนี้มีกำลังมหาศาลเพราะอาหูถูกส่งขึ้นไปบนท้องฟ้าเหมือนว่าวกระดาษทันทีที่เขาชนกับมัน และกระแทกกับพื้นในเวลาต่อมา
ในเวลาเดียวกัน Shaman Tu คว้าหอกเหล็กอย่างดีด้วยมือของเขา ด้วยแรงจับเพียงเล็กน้อย อาวุธทั้งภูเขาก็สั่นสะท้าน และอาวุธเกือบครึ่งก็ลอยขึ้นไปในอากาศ เห็นได้ชัดว่าเขากำลังนำอาวุธกลับไปที่ Barbarian Warriors ของเขา
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ทุกคนในกลุ่มของ Shaman Tu รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งและรอคอยการมาถึงของอาวุธเหล่านี้
แต่ทันใดนั้น ร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นบนภูเขาแห่งอาวุธจากอากาศเบาบาง ไม่ชัดเจนว่าเขาทำอะไร แต่อาวุธบินได้นับพันกลับตกลงสู่พื้นราวกับถูกภูเขากดลงมาและชนกันเสียงดังกึกก้อง
หยางไค่มองลงไปที่ชามานตูด้วยใบหน้าหยอกล้อกลางอากาศ “คุณพยายามจะปล้นฉันเหรอ”
ใบหน้าของ Shaman Tu เปลี่ยนเป็นสีแดง “การปล้นครั้งนี้เป็นอย่างไร? คุณไม่ได้ยินฉันชัดเจน? ฉันบอกแล้วว่าทุกคนที่นี่มาจาก South Barbarian Clan หมอผีคนนี้แค่ต้องการแบ่งปันภาระของคุณ ชาแมนคนนี้สบายดีที่เจ้าไม่สำนึกบุญคุณ แต่ชามานหนิว เจ้ากล้าดียังไงมาทำลายชื่อเสียงของชามานแทน?” เขาแสดงธรรมเอง
หยางไค่เย้ยหยัน “ข้าไม่อนุญาตให้เจ้าแบ่งปันภาระของข้า”
Shaman Tu ส่ายหัว “ไม่สำคัญว่าคุณจะอนุญาตหรือไม่ ชาแมนคนนี้ยินดีช่วยเหลือผู้อื่นเสมอ ดังนั้นถอยออกไปเดี๋ยวนี้ อย่าเป็นคนที่ไม่รู้จักชื่นชมความเมตตา!”
หยางไค่ประหลาดใจ “หมอผีตู เจ้าไม่ละอายใจบ้างหรือ? คุณจะบอกเรื่องโกหกที่โจ่งแจ้งเช่นนี้ด้วยตาที่เบิกกว้างได้อย่างไร? คุณไม่รู้สึกละอายใจเหรอ?”
แน่นอนว่า Shaman Tu หน้าแดงด้วยความอับอาย แต่เขายังคงยืนหยัดต่อไป “ดี ดี ดี เจ้าช่างหยิ่งยโสนักใช่ไหม ในฐานะปรมาจารย์ชาแมนระดับสูง ฉันมีหน้าที่และภาระหน้าที่ที่จะต้องสอนคุณให้รู้จักความเป็นจริง!”
ทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็ยกมือขึ้นและขยับริมฝีปากเป็นคาถา และความแข็งแกร่งของชาแมนของเขาก็ผันผวน โซ่สองเส้นของ Shaman Strength ที่มองเห็นได้พันรอบตัวหยางไค่ มัดเขาไว้แน่น ดูเหมือนจะทำให้เขาไม่ทันตั้งตัว
Shaman Tu อดไม่ได้ที่จะหัวเราะและบรรยายว่า “จำไว้ ถ้าเจ้ารับรู้ความเป็นจริงตอนนี้ เจ้าจะรู้สึกอายเล็กน้อย แต่ถ้าเจ้ามองไม่เห็นความเป็นจริงในสนามรบ เจ้าจะเสียชีวิต คุณไม่จำเป็นต้องขอบคุณฉันสำหรับบทเรียนนี้ มันเป็นความรับผิดชอบของชามานที่จะต้องให้ความรู้แก่รุ่นน้องของเขา” เมื่อเขาพูด เขาก็กำมือแน่นเพื่อพยายามลากหยางไค่ลงมาจากอากาศ
แต่สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปในชั่วพริบตา หยางไค่ยังคงลอยอยู่เหนือกองอาวุธอย่างนิ่งเฉย ราวกับว่าเขาถูกตรึงไว้ที่นั่นด้วยพลังที่มองไม่เห็น หยางไค่เพียงแค่มองกลับมาที่เขาด้วยรอยยิ้ม
Shaman Tu รู้สึกใจสั่นเล็กน้อยในใจและคิดว่า [เป็นไปไม่ได้!] คู่ต่อสู้ของเขาคือ Shaman Grandmaster ระดับต่ำซึ่งอยู่ต่ำกว่าเขาถึงสองอาณาจักร ยิ่งกว่านั้น หยางไค่ถูกมนต์สะกดของเขาผูกมัดไว้แล้ว ดังนั้นพลังของเขาจะถูกต้านทานได้อย่างไร?
Shaman Tu ไม่สามารถเชื่อได้และพยายามอีกครั้งทันที แต่ด้วยอาการตกใจสุดขีด เขาพบว่ามันยังไม่ได้ผล
ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ผูกมัดกับปรมาจารย์ชาแมนระดับต่ำ แต่เป็นภูเขาที่แท้จริงแทน ความพยายามของเขาไร้ผล ใบหน้าของเขาแดงก่ำด้วยความโกรธ
ผู้ชมหลายคนก็มึนงงเช่นกัน พวกเขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับ Shaman Tu ในขณะที่ Shaman Grandmaster บางคนคอยส่งสัญญาณตาให้เขาเพื่อยุติเรื่องตลกนี้โดยเร็ว
ก่อนหน้านี้ พวกเขาเป็นปรมาจารย์ชามานที่มารวมตัวกันเพื่อหารือเกี่ยวกับมาตรการตอบโต้ที่เป็นไปได้ และพวกเขาคิดว่าวิธีที่ดีที่สุดคือสร้างสถานการณ์เพื่อทำให้ชามานหนิวอับอาย เป็นความจริงที่ Shaman Niu นำอาวุธนับพันมาที่นี่ ซึ่งดึงดูดความสนใจของ Barbarian Warriors ที่ทรงพลังจำนวนมาก ปลุกเร้าให้พวกเขาสนใจที่จะลี้ภัยไปกับเขา
แต่ความสนใจนี้ขึ้นอยู่กับอาวุธเหล่านี้เท่านั้น คนในตระกูลอาจจะเปลี่ยนใจไม่เข้าร่วม Shaman Niu หากพวกเขาเห็นความเปราะบางของเขาผ่านความอัปยศอดสู
อาวุธเป็นสิ่งที่ดึงดูดใจจริงๆ แต่ Shaman Grandmaster ที่อ่อนแอไม่คู่ควรที่จะพึ่งพาเพราะนั่นจะเป็นการเสี่ยงชีวิตของพวกเขา
ทุกคนรู้ว่าเผ่าคนเถื่อนกำลังจะเผชิญกับสงครามเลือดนองเลือด ดังนั้นการมี Shaman Grandmaster ที่ทรงพลังเป็นผู้นำทำให้พวกเขามีความปลอดภัยมากกว่าการครอบครองอาวุธเหล่านั้น
นั่นคือเหตุผลที่ Shaman Tu กระโดดออกมาสร้างปัญหาและจงใจต่อสู้กับ Yang Kai ตามแผนก่อนหน้านี้ ตราบใดที่พวกเขาสามารถบดขยี้ Shaman Niu และทำให้เขาอับอายต่อหน้าทุกคน เขาจะเสียเปรียบ
อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ตอนนี้ค่อนข้างแตกต่างจากที่พวกเขาคุยกันก่อนหน้านี้
[ Shaman Niu ถูกจับสำเร็จแล้วโดยคุณ Shaman Tu ดังนั้นคุณยังรออะไรอีก?]
ทันใดนั้น Shaman Grandmaster ระดับสูงอีกคนก็บินลงมาและยกมือขึ้นเพื่อโยน Shamanic Spell ที่มีลักษณะคล้ายโซ่เพื่อผูกมัด Yang Kai และตะโกนอย่างรุนแรงว่า “Shaman Niu Shaman Tu ใจดีเกินกว่าจะปล่อยให้คุณโค้งคำนับต่อหน้า ของทุกคน แต่ชาแมนคนนี้ไม่ใจดีเท่าเขา ลงไปเดี๋ยวนี้!”
มือของเขากระชับ แต่แทนที่จะเป็นหยางไค่ ร่างกายของเขาสะดุดและเกือบจะล้มลงกับพื้น
ตาของปรมาจารย์ชาแมนระดับสูงแทบจะถลนออกมาจากเบ้า เมื่อตอนนี้เขาตระหนักว่าไม่ใช่ความตั้งใจของชามานตูที่จะเมตตา แต่เขาไม่มีอำนาจที่จะทำอะไรเลยจริงๆ
[เกิดอะไรขึ้น?]
เขาเงยหน้าขึ้นมองอย่างงุนงงและเห็นว่าหยางไค่กำลังคว้าโซ่เวทย์มนตร์ของชามานิกด้วยมือของเขา ยิ้มขณะที่เขาพูดว่า “ทิวทัศน์บนนี้งดงามมาก ชาแมนคนนี้ไม่รู้สึกอยากลงไปตอนนี้ ขึ้นมาแทนได้ยังไง!?”
เขากระชากโซ่ในมือทันทีและตามด้วยเสียงตะโกนที่น่าสมเพชสองครั้ง ดวงตาที่ตกตะลึงนับไม่ถ้วนมองดูชามานตูและปรมาจารย์ชามานคนอื่นๆ ถูกยกขึ้นจากพื้นและดึงเข้าหาหยางไค่โดยไม่ได้ตั้งใจ
แขนขาของพวกเขาอ่อนปวกเปียกอย่างช่วยไม่ได้กลางอากาศ และพวกเขาก็พยายามทำให้ตัวเองทรงตัวได้เท่านั้น
แต่ไม่นานหัวใจของพวกเขาก็จมลงอีกครั้ง
เพราะพวกเขาเห็นว่า Shaman Niu มองพวกเขาด้วยรอยยิ้มที่น่ากลัว กำหมัดด้วยเจตนาร้ายอย่างชัดเจน
ทั้งสองคนบังคับให้สูดลมหายใจและผลักดัน Shaman Strength ของพวกเขาเข้าด้วยกันเพื่อรวมคาถาโล่ไว้ข้างหน้าร่างกายของพวกเขา
ขณะที่รัศมีของคาถาโล่สว่างขึ้น หยางไค่ก็เหวี่ยงหมัดใส่พวกเขา
หมัดทั้งสองพุ่งเข้าหาพวกเขาราวกับสายลม
คชา…
หลังจากเสียงที่คมชัด คาถาโล่ที่ปกป้องปรมาจารย์ชาแมนระดับสูงทั้งสองก็แตกเป็นเสี่ยงๆ ไม่สามารถต้านทานหมัดที่ดูเหมือนง่ายดายของหยางไค่แม้แต่ชั่วขณะ
Shaman Grandmaster สองคนคำรามและบินออกไปเหมือนเศษผ้า ตกลงสู่พื้นอย่างแรงด้วยใบหน้าที่เปื้อนเลือด
ทั้งโลกตกอยู่ในความเงียบในขณะที่ทุกคนมองไปที่หยางไค่ด้วยความตกใจราวกับว่าพวกเขาเจอผี โดยเฉพาะปรมาจารย์ชาแมนคนอื่นๆ มุมปากกระตุกและใบหน้ากระตุก พวกเขาไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่พวกเขาเพิ่งเห็น
เป็นเรื่องปกติที่นักรบอนารยชนจะงงงวยเพราะพวกเขาไม่เคยฝึกฝนความแข็งแกร่งของชาแมนมาก่อนและไม่มีเงื่อนงำเกี่ยวกับช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างปรมาจารย์ชาแมนระดับต่ำและปรมาจารย์ชาแมนระดับสูง อย่างไรก็ตาม Shaman Grandmasters ในปัจจุบันรู้เรื่องนี้อย่างแน่นอน
ภายใต้สถานการณ์ปกติ ปรมาจารย์ชาแมนระดับสูงสามารถบดขยี้ปรมาจารย์ชาแมนระดับต่ำได้อย่างง่ายดาย เนื่องจากช่องว่างของสองอาณาจักรรองไม่ได้อยู่ตรงนั้นโดยเปล่าประโยชน์
แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อหน้าพวกเขาช่างเหนือจริงเสียจนพวกเขาไม่สามารถหาเหตุผลที่เหมาะสมมาอธิบายได้
คาถาโล่ที่ใช้โดยปรมาจารย์ชามานทั้งสองถูกชามานหนิวทำลายอย่างง่ายดาย ถ้าคาถาโล่ที่พวกเขาใช้อ่อนแอ ทำไมพวกเขาถึงทำงานหนักเพื่อฝึกฝนมัน?
ความจริงก็คือคาถาโล่ไม่ได้อ่อนแอ แต่ชาแมนหนิวแข็งแกร่งเกินไปจนน่าสะพรึงกลัว
ขนหัวลุกไปทั่ว Shaman Grandmasters ก่อนหน้านี้พวกเขารู้สึกขมขื่นเล็กน้อยที่เขาได้เปรียบในการดึงดูดผู้คนด้วยการนำอาวุธนับพันเข้ามา นอกจากนี้ พวกเขาบางคนพร้อมที่จะหาเรื่องกับเขาเหมือนกับที่ Shaman Tu ทำ และกำลังรอโอกาสที่จะแย่งอาวุธจากเขา แต่ตอนนี้ใครจะกล้ามีความคิดเช่นนี้?
หากปรมาจารย์ชาแมนระดับสูงทั้งสองไม่สามารถเทียบเคียงเขาได้แม้แต่ตอนที่พวกเขาจับมือกัน ใครจะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้อีก
ในอีกด้านหนึ่ง Shaman Grandmaster สองคนที่ถูกทุบตีก็สับสนเช่นกัน
Shaman Tu ใช้ความพยายามอย่างมากในการพยุงตัวเองขึ้นจากพื้น ส่ายหัวเพื่อพยายามล้างมัน เขามองไปที่ดวงตาของสมาชิกในกลุ่มที่อยู่รอบตัวเขาอย่างว่างเปล่า และใบหน้าของเขาเปลี่ยนจากซีดเป็นสีแดง เขาโกรธทันทีด้วยความอับอายและตำหนิ “คุณกล้าดียังไงมาแอบโจมตีฉัน!”
เขาไม่อยากยอมรับว่าเขาไม่คู่ควรกับหยางไค่ และรู้สึกว่าความพ่ายแพ้ในตอนนี้เกิดจากการละเลยชั่วขณะ เพราะเขาไม่คาดคิดว่าหยางไค่จะโจมตีเขาจริงๆ เขาเชื่อว่าเขาจะไม่อายต่อหน้าทุกคนหากเขาเตรียมพร้อม
ยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ เหตุผลที่เขาก้าวออกมาเพื่อสอนบทเรียนให้กับหยางไค่ก็เพื่อใช้โอกาสนี้ในการปราบปรามเขาและยกระดับศักดิ์ศรีของเขาเอง แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะต้องไปหาขนแกะและกลับบ้านด้วยการตัดขน แผนการของเขาไม่เพียงแต่ไม่เป็นไปตามที่เขาวางแผนไว้เท่านั้น แต่ยังเป็นผลกลับตาลปัตรโดยสิ้นเชิง และเขายังทำเรื่องโง่ๆ ให้กับตัวเองอีกด้วย ไม่มีทางที่เขาจะยอมแพ้ในสถานการณ์นี้ เพราะหากเขาถอยออกไปแบบนี้ ศักดิ์ศรีของเขาจะลดลงและเขาจะไม่สามารถรับคนได้อีก
“ล้อมเขาไว้ให้ข้า!” Shaman Tu คำราม
เมื่อพูดจบ คนป่าเถื่อนเกือบสองพันคนก็วิ่งออกไปและกระจัดกระจายไปรอบๆ หยางไค่และคนอีกพันคนที่อยู่ภายใต้การนำของเขา
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ปรมาจารย์ชาแมนคนอื่นก็โบกมือของเขาอย่างเงียบ ๆ และคนพันคนครึ่งของเขาก็มารวมตัวกันด้วย
ครู่หนึ่ง ผู้คนราวสี่พันคนเคลื่อนตัวตามคำสั่งของชามานตู อาหูและคนอื่นๆ เกร็งกล้ามเนื้อและถืออาวุธไว้ในมือทีละคนๆ
คนป่าเถื่อนคนอื่นๆ ที่ไม่เกี่ยวข้องเห็นสิ่งนี้และเข้าใจทันทีว่าปัญหาจะไม่ได้รับการแก้ไขง่ายๆ ในครั้งนี้ รีบถอยออกไปเพื่อให้มีที่ว่างสำหรับฝ่ายตรงข้ามทั้งสอง