ผู้แปล: Silavin และ Danny
ตัวตรวจสอบการแปล: PewPewLazerGun
บรรณาธิการและพิสูจน์อักษร: Leo of Zion Mountain และ Dhael Ligerkeys
หยางไค่ไม่หลบหลีกการจับกุมของมือโครงกระดูกขนาดมหึมาในครั้งนี้
เมื่อมือใหญ่ปิดมือจับ ร่างของหยางไค่ก็หายไป และสมาชิกเผ่ากินกระดูกกว่าแสนคนก็โห่ร้องและบูชาชามานคิงทั้งห้าของพวกเขา
ใบหน้าของ Yue และ Lu ซีดลง และดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่สามารถยอมรับภาพตรงหน้าได้ อย่างไรก็ตาม เสียงของ Tiea ก็ดังมาจากด้านข้างทันที “เขาสบายดี!”
Tiea เป็นบุคคลพิเศษที่โดดเด่นในกลุ่ม Shaman Niu เธอเป็นเพียง Shaman Grandmaster แต่ดูเหมือนว่าเธอจะมีความเข้าใจที่แม้แต่ Shaman King ก็ไม่สามารถครอบครองได้ คำพูดของเธอไม่เคยผิดเลยสักครั้ง
เธอบอกไว้ก่อนว่าหยางไค่จะมาหาพวกเขา
จากนั้นหยางไค่ก็มา
ดังนั้นทุกคนใน Shaman Niu Clan ดูเหมือนจะได้รับผลกระทบจากคำพูดของเธอและรู้สึกสบายใจ
ตรงกันข้าม ชาแมนคิงทั้งห้าของเผ่ากินกระดูกมีสีหน้าเคร่งขรึมและดูเหมือนจะไม่ยินดีกับความสำเร็จของพวกเขา
ทันใดนั้นเสียงคำรามก็ออกมาจากมือโครงกระดูกขนาดมหึมา ไม่มีใครสามารถพูดพึมพำได้อย่างชัดเจน อย่างไรก็ตาม หลังจากคำราม เสียงคำรามของมังกรก็ดังออกมา ตามมาด้วยมังกรทองตัวใหญ่อย่างหาที่เปรียบไม่ได้ที่ปรากฎอยู่ในฝ่ามือของมือโครงกระดูกขนาดมหึมา
ออร่าที่น่าสะพรึงกลัวเต็มไปในอากาศ
ราชาชาแมนคิงเผ่ากินกระดูกทั้งห้าที่จับมือกันก็รู้สึกไร้ความหมายในทันใด
*คชา…*
มือโครงกระดูกขนาดมหึมาถูกบังคับให้เปิดออกโดยแสงสีทอง เมื่อมองเห็นร่างขนาดใหญ่ผ่านนิ้วมือที่ยืนอยู่บนฝ่ามือ
ตามด้วยแสงดาบที่แกว่งไปมา มือโครงกระดูกสั่นเทาและนิ้วของมันถูกฟันขาด ตกลงมาจากท้องฟ้าเหมือนเนินเขาเล็กๆ ห้าลูก สร้างความหวาดกลัวให้กับเผ่ากินกระดูกด้านล่างและบังคับให้พวกเขาหนีจากความยุ่งเหยิง
หยางไค่ ผู้ซึ่งใช้วิชาแปลงร่างมังกรกระโดดขึ้นไปบนฝ่ามือโครงกระดูก ลากกระบี่หมื่นดาบไปพร้อมกับเขาในขณะที่เขาวิ่งขึ้นไปบนแขน ทำให้เกิดเสียงกรีดร้องและประกายไฟเป็นชุด
ในชั่วพริบตา หยางไค่ไปถึงข้อศอกของแขนโครงกระดูก ยืนตระหง่านราวกับราชาผู้รุ่งโรจน์ ขณะที่เขาจ้องมองทุกสิ่งที่อยู่เบื้องล่าง
ชาแมนคิงผู้กลืนกระดูกทั้งห้าเงยหน้าขึ้นพร้อมกัน และเห็นฉากที่พวกเขาจะไม่มีวันลืมในชีวิตของพวกเขา
มือโครงกระดูกซึ่งรวบรวมไว้ด้วยกันห้ามือถูก Shaman King ที่เพิ่งเลื่อนตำแหน่งแยกออกด้วยกำลังอันดุร้าย รอยแตกขนาดใหญ่ที่แยกจากข้อมือของมือที่เป็นโครงกระดูกไปจนถึงข้อศอก ราวกับหุบเขาที่แสดงถึงการผันผ่านของเวลาหลายปีและการเปลี่ยนแปลงของยุคสมัย
หยางไค่เคาะเท้าเบา ๆ และแขนโครงกระดูกทั้งหมดก็แยกออกเป็นสองส่วน Shamanic Spell ของ Shaman Kings ทั้งห้าถูกทำลาย และมือโครงกระดูกขนาดมหึมาก็กลายเป็นแสงหนึ่งล้านจุดทันทีก่อนที่จะหายไป
ด้วยดาบนับไม่ถ้วนของเขาชี้ลง หยางไค่ประกาศด้วยใบหน้าเย็นชา “ข้าไม่ต้องการต่อสู้กับเจ้า แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าข้าทำไม่ได้ ตั้งแต่คุณเริ่มสิ่งนี้ ฉันจะให้บทเรียนที่น่าจดจำแก่คุณทุกคน”
สายตาของเขาพุ่งไปที่ Shaman Chi!
Shaman Chi อยู่ในอาการตื่นตระหนกและก้าวถอยหลังโดยไม่ตั้งใจเมื่อสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าที่รุนแรงในดวงตาของ Yang Kai
"ช่วยฉัน!" Shaman Chi ตะโกน และเดินเข้าไปใกล้ Shaman Kings คนอื่นๆ Shaman King หัวโล้นเป็นคนแรกที่ตอบสนองและพยายามที่จะบินไปหาเขา
แต่หยางไค่ได้ปล่อยแสงดาบลงมาจากท้องฟ้าเพื่อปิดกั้นเส้นทางของเขา และเมื่อแสงดาบสลายไป Shaman King หัวโล้นก็ตกตะลึงในขณะที่เขาจ้องมองไปยังฉากที่อยู่ตรงหน้าเขา ที่นั่น Shaman Niu ได้รีบไปหา Shaman Chi แล้ว ดาบของเขาชี้ไปที่คอของ Shaman Chi
“ชาวบ้านหลายร้อยคนในหมู่บ้านบลูเซาท์เสียชีวิตเพราะเผ่ากินกระดูกของคุณ การฆ่า Shaman Kings ของคุณในวันนี้น่าจะเพียงพอแล้วที่จะแก้แค้นคนของฉัน”
Shaman Chi ตกตะลึง “คุณกล้าดียังไง! Sir Shaman Saint จะไม่ยกโทษให้สิ่งนี้! ถ้าคุณฆ่าฉันจริง Shaman Saint จะตามล่าคุณไปจนสุดขอบโลก!”
หยางไค่เย้ยหยัน “ข้าถูกปีศาจตามล่ามาหนึ่งเดือนแล้ว เจ้าคิดว่าข้าจะกลัวนักบุญชาแมนของเจ้าจริงๆหรือ? นอกจากนี้ ดูเหมือนว่าเขากำลังพักฟื้นใช่ไหม? ดังนั้น คุณควรตายอย่างสงบจะดีกว่า!”
"หยุด!" Shaman King หัวโล้นตะโกนทันที
หยางไค่ถามอย่างแน่วแน่ขณะที่เขาหันไปหาเขา “ท่านมีอะไรจะพูดไหม?”
“ปล่อย Shaman Chi ไป แล้วฉันจะปล่อยพวกคุณทุกคนไป!” Shaman King หัวโล้นเสนอด้วยเสียงทุ้ม
หยางไค่ยิ้มและส่ายหัว “เมื่อฉันขอให้คุณหยุด คุณเอาแต่บังคับฉัน ตอนนี้มีบางอย่างผิดพลาด คุณต้องการที่จะสร้างสันติภาพกับฉัน? ชีวิตไม่ได้ใจดีขนาดนั้น ฉันขอโทษ การตัดสินใจอยู่ในมือของฉันแล้ว”
Shaman King หัวโล้นกดดัน “การฆ่า Shaman Chi จะไม่ช่วยอะไรคุณเลย มันมีแต่จะสร้างความเป็นปฏิปักษ์อย่างลึกซึ้งระหว่างคุณกับเผ่ากินกระดูกของเรา!”
หยางไค่เม้มปาก “แล้วเผ่าของคุณจะไม่เกลียดฉันถ้าฉันไม่ฆ่าเขาเหรอ? คุณคือกลุ่มที่จะหาทางแก้แค้นสำหรับความคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าไม่ใช่เพราะการรุกรานของ Demon Race คุณคงโจมตีหมู่บ้าน Blue South ของฉันอีกครั้งแล้ว เนื่องจากเรามีข้อข้องใจเก่าอยู่แล้ว ฉันไม่รังเกียจที่จะเพิ่มใหม่”
“ชาแมนคิงเป็นกองกำลังที่ขาดไม่ได้ในสงครามของสองเผ่าพันธุ์ในขณะนี้ คุณไม่สามารถฆ่าเขาได้”
"ตลก!" หยางไค่ตะคอกกลับ “ข้าก็เป็นชาแมนคิงเหมือนกัน แต่เมื่อกี้พวกเจ้าทั้งห้ายังไม่ร่วมมือกันฆ่าข้าหรือ?”
“นั่นเป็นเพราะเราคิดว่าคุณกลายร่างเป็นปีศาจ”
“ถ้าฉันกลายร่างเป็นปีศาจ พวกคุณทุกคนจะต้องตายในวันนี้ ไม่ใช่แค่คนเดียว” เมื่อหยางไค่พูดจบ แสงอันเย็นยะเยือกของดาบหมื่นเล่มในมือของเขาก็สว่างวาบ และหัวของชาแมนจิก็ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับน้ำพุแห่งเลือดที่พุ่งออกมาจากคอของเขา
ราชาชาแมนกินกระดูกที่เหลืออีกสี่คนต่างจ้องมองด้วยความสยดสยอง
พวกเขาคิดว่าหยางไค่แค่พูดพล่อยๆ และจะไม่ฆ่าชามานชี่จริงๆ แต่พวกเขาไม่คาดคิดว่าเขาจะทำเช่นนั้นจริงๆ ร่างของ Shaman Chi ยังคงยืนอยู่กับที่ ในขณะที่สีหน้าบนศีรษะที่ขาดวิ่นของเขาแสดงอาการตกตะลึงอย่างที่สุด เห็นได้ชัดว่าเขาไม่คิดว่าชีวิตของเขาจะจบลงเพียงเท่านี้
แทนที่จะตายด้วยน้ำมือของ Demon Race เขากลับตายด้วยน้ำมือของ Barbarian เพื่อน
หลังจากฆ่า Shaman Chi แล้ว Yang Kai ก็เทเลพอร์ตต่อหน้า Shaman King หัวโล้นและแทงดาบนับไม่ถ้วนเข้าที่หน้าอกของเขา
Shaman King หัวโล้นตัวแข็งทื่อทันทีและไม่กล้าขยับกล้ามเนื้อ
“อย่าประเมินฉันต่ำไป ฉันสามารถฆ่าพวกคุณทั้งหมดได้หากต้องการ” หยางไค่จ้องมอง Shaman King หัวโล้นอย่างเย็นชา ขณะที่หยดเหงื่อเย็นหยดลงมาที่แก้มของด้านหลัง
“แต่พวกเจ้ายังมีประโยชน์อยู่บ้าง คุณสามารถต่อสู้และฆ่าปีศาจได้ ดังนั้นวันนี้ฉันจะไว้ชีวิตคุณ!” หยางไค่ถอนดาบหมื่นเล่มของเขาก่อนที่จะจ้องมองลงมาจากด้านบนที่ราชาชาแมนหัวโล้นและประกาศด้วยเสียงที่ดุร้าย “พวกเจ้าทุกคนจำไว้ดีกว่า อย่ายั่วยุเผ่าอนารยชนใต้ของฉัน ใครก็ตามที่กล้าจะจ่ายราคา”
Shaman King หัวโล้นยังคงนิ่งเงียบ เห็นได้ชัดว่าค่อนข้างบอบช้ำ
หยางไค่เก็บดาบนับไม่ถ้วนเดินผ่านราชาชาแมนหัวโล้นและตรงไปยังสถานที่ที่คนสองหมื่นคนของเผ่าชามานหนิวถูกควบคุมตัว
กลุ่มคนกินกระดูกที่ยืนอยู่ขวางทางมองไปที่หยางไค่ด้วยความกลัว ราวกับว่าพวกเขากำลังมองดูสัตว์ร้าย และในไม่ช้าพวกเขาก็แยกทางกัน เปิดเส้นทางให้เขา
เมื่อเขามาถึงด้านหน้าของ Shaman Niu Clan, Shaman Grandmaster of the Bone Devouring Clan ซึ่งคอยปกป้องพวกเขาดูราวกับว่าเขายังไม่รู้สึกตัว หยางไค่เงยหน้าขึ้น และปรมาจารย์ชาแมนก็ก้าวออกไปทันที สายลมที่พัดผ่านขณะที่เขารู้สึกเย็นยะเยือกพุ่งขึ้นหลัง
"ท่าน!" Yue, Lu และคนอื่น ๆ ออกมาทำความเคารพเขา ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความเกรงขาม
"ไปกันเถอะ." หยางไค่โทรมา
อาหูเดินเข้ามารายงาน “พวกเขายึดพาหนะของเรา”
หยางไค่มองกลับไปที่ Shaman King หัวโล้น
เห็นได้ชัดว่า Shaman King หัวโล้นกำลังดิ้นรน และ Yang Kai ก็เริ่มเผยรอยยิ้มที่มีความหมาย
ครู่ต่อมา ราชาชาแมนหัวโล้นดูเหมือนจะตัดสินใจเรื่องที่ยากที่สุดในชีวิตของเขาและตะโกนว่า “คืนสิ่งเหล่านั้นให้พวกเขา!”
กลุ่มคนของเผ่ากินกระดูกรีบออกไปทันที และครู่ต่อมา สัตว์ปีศาจหนึ่งพันตัวและนกอินทรียักษ์หลายสิบตัวก็ถูกปล่อยออกจากกรงและกลับไปหาเจ้านายของพวกมันทันที
ทหารม้าขี่สัตว์อสูรของพวกเขา ในขณะที่ทหารม้ากลางอากาศขี่นกอินทรียักษ์ขึ้นไปในอากาศ ผู้คนมากกว่าสองหมื่นคนเดินขบวนออกจากหุบเขา Cang Er Mountain อย่างเป็นระเบียบ สมาชิกของ Shaman Niu Clan แต่ละคนเชิดหน้าขึ้นสูง หลังของพวกเขาตั้งตรงเหมือนหอก
เบื้องหลังพวกเขาคือสายตาของเผ่ากินกระดูกมากกว่าแสนคน พวกเขาทั้งหมดเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน
เมื่อคนของ Shaman Niu Clan ละสายตาไป ในที่สุดผู้คนของ Bone Devouring Clan ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ชาแมนคิงที่เหลือทั้งสี่ดูเหนื่อยล้า ราวกับว่าพวกเขาหมดแรง
นอกหุบเขา กองทัพไม่สามารถควบคุมความตื่นเต้นได้อีกต่อไป และในที่สุดความเงียบก็ถูกทำลายลง ผู้คนเริ่มพูดคุยกันเกี่ยวกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น และยิ่งพูดคุยกันมากเท่าไหร่ พวกเขาก็ตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้น
ไม่มีใครหยุดพวกเขา
ทุกคนถูกกลุ่มกินกระดูกควบคุมตัวและทรมานจิตใจในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ตอนนี้พวกเขาได้รับการช่วยเหลือแล้ว ไม่ต้องพูดถึง Sir Shaman Niu ด้วยวิธีที่น่าอัศจรรย์อย่างยิ่ง พวกเขาจำเป็นต้องระบายอารมณ์ที่ถูกคุมขังโดยธรรมชาติ
"คุณต้องการจะพูดอะไร?" หยางไค่หันไปถามเยว่ ตั้งแต่ก่อนหน้านี้ เห็นได้ชัดว่าเธอลังเลที่จะพูดอะไรบางอย่าง ก่อนที่เธอจะพูด หยางไค่ก็เดาได้อยู่แล้วว่าเธอต้องการจะคุยอะไรและถามว่า “คุณคิดว่าฉันไม่ควรฆ่าชามันชี่เหรอ?”
Yue พยักหน้า “เขาเป็น Shaman King of the Bone Devouring Clan แต่ตอนนี้เขาตายด้วยน้ำมือของคุณ หากข่าวนี้แพร่ออกไป แคลนอื่นอาจปฏิเสธเรา ตอนนี้กลุ่มอนารยชนใต้ของเรากำลังตกต่ำ ดังนั้นเราควรหลีกเลี่ยงการดึงดูดความสนใจที่ไม่ต้องการมากเกินไป”
หยางไค่ยิ้มเบา ๆ และส่ายหัว “เป็นเพราะเรากำลังเสื่อมถอย เราจึงไม่สามารถยับยั้งตัวเองได้ เราต้องบอกให้กลุ่มอื่น ๆ รู้ว่าแม้ว่าจะมี Shaman King เพียงหนึ่งเดียวและอีกสองหมื่นคนที่เหลืออยู่ใน South Barbarian Clan แต่ South Barbarian Clan จะไม่ตาย เราจะควบคุมโชคชะตาของตัวเอง ไม่ยอมแพ้ใคร!” ดวงตาของเขาค่อยๆ หรี่ลง “แนวป้องกันของ Demon Race กำลังแคบลง และสงครามจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ หากเราไม่แข็งแกร่งขึ้นและไร้ความปรานีมากขึ้น เราจะถูกแคลนอื่นใช้เป็นสังเวยไม่ช้าก็เร็ว”
หลังจากครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง Yue พบว่าคำพูดของเขามีเหตุผลและทำได้เพียงพยักหน้า “บางทีคุณอาจพูดถูก”
หยางไค่กดดัน “ยิ่งไปกว่านั้น ครั้งนี้เป็นความผิดของพวกเขา มันผิดสำหรับฉันที่จะฆ่า Shaman King แต่ฉันไม่คิดว่าจะมีใครรีบร้อนที่จะยืนหยัดเพื่อ Shaman Chi เผ่ากินกระดูกจะยังคงเกลียดชังเราและต้องการต่อสู้กับเรา แต่นั่นจะเกิดขึ้นหลังจากสงครามระหว่างสองเผ่าพันธุ์สิ้นสุดลงเท่านั้น ฉันแค่หวังว่าพวกเขาจะอยู่รอดได้จนจบ”
"สิ่งที่เกี่ยวกับเรา?" Yue มองขึ้นไปที่ Yang Kai เหมือนเด็กที่ยังไม่เติบโต
“เราจะเอาชีวิตรอด ขับไล่ Demon Race และสร้างบ้านของเราใหม่!”
ดวงตาของ Yue เต็มไปด้วยความน่าหลงใหลขณะที่เธอมองเห็นอนาคตที่สวยงามนี้
“ท่านชามันแดงเสียชีวิตในสนามรบ!” หยางไค่ประกาศทันที
ความโหยหาบนใบหน้าของ Yue หดหายไป และดวงตาของเธอก็หลุบลงโดยไม่พูดอะไรสักคำ เต็มไปด้วยความโศกเศร้า Lu เอื้อมมือไปจับแขนของเธอ และพี่สาวทั้งสองก็โน้มตัวเข้าหากันอย่างใกล้ชิด