ผู้แปล: ศิลาวินและเตี้ย
ตัวตรวจสอบการแปล: PewPewLazerGun
บรรณาธิการและพิสูจน์อักษร: Leo of Zion Mountain และ Dhael Ligerkeys
นับตั้งแต่ที่หยางไค่ก้าวเข้าสู่ระดับจักรพรรดิ เขาแทบไม่เคยเจอคู่ต่อสู้ที่สามารถต่อกรกับเขาได้เลย เขายังสังหารปรมาจารย์อาณาจักรจักรพรรดิลำดับสามหลายคน ดังนั้นจึงช่วยไม่ได้ที่ความคิดของเขาได้รับการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าโลกกว้างใหญ่และมีคนมีความสามารถอยู่ทุกที่ ราคาของการประเมินคู่ต่อสู้ของเขาต่ำไปนั้นเป็นเพียงความเจ็บปวดและความทุกข์ทรมาน
ต้องขอบคุณ Half-Dragon Body เท่านั้นที่เขาสามารถเอาชีวิตรอดจากประสบการณ์เฉียดตายนี้ได้ หากปราศจากมัน การลอบโจมตีจากด้านหลังโดยเงาดำอาจฆ่าเขาในทันที และยังเป็นร่างครึ่งมังกรของเขาที่ทำให้เขารอดชีวิตจากพิษร้ายแรงจากกริชเล่มนั้น
ต้องขอบคุณความแข็งแกร่งของร่างครึ่งมังกรของเขาเท่านั้นที่ร่างกายของเขาสามารถล็อคกริชให้อยู่กับที่และป้องกันไม่ให้มันล้ำหน้าไปกว่านี้หรือถูกดึงกลับมา มันทำให้เขาหลีกเลี่ยงการได้รับความเสียหายร้ายแรง ชะลอการแพร่กระจายของพิษ และรอดชีวิตจากการทดสอบ
หยางไค่ยังคงเต็มไปด้วยความสงสัยเมื่อเขานึกย้อนกลับไปถึงสิ่งที่เขาเผชิญในคืนนี้ เหตุผลเดียวที่เขามาที่ภูเขานั้นคือ Luo Chen ใช้ชื่อของ Gao Xue Ting เพื่อพาเขามาด้วย ถ้าไม่ใช่เพราะสิ่งนั้น เขาจะไม่ไปที่นั่นโดยไม่มีเหตุผล ในเวลาเดียวกัน เห็นได้ชัดว่าการซุ่มโจมตีของเงาดำนั้นถูกไตร่ตรองไว้ก่อน
[Luo Chen และ Gao Xue Ting เกี่ยวข้องกันอย่างไรกับเรื่องนี้?] Yang Kai ได้ติดต่อ Gao Xue Ting ล่วงหน้าและได้รับการตอบกลับจากเธอ มิฉะนั้น เขาคงไม่ไว้ใจลั่วเฉินง่ายๆ แบบนี้ ยิ่งกว่านั้น การถูกปีศาจครอบงำจากปรมาจารย์อาณาจักรจักรพรรดินับสิบเหล่านั้นทำให้หยางไค่รู้สึกว่ามีบางสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่ากำลังเกิดขึ้นเบื้องหลัง
ดินแดนทางใต้เพิ่งแก้ไขเหตุการณ์ Demon ครั้งล่าสุด ในช่วงสิบปีหรือมากกว่านั้นที่หยางไค่อยู่ในทุ่งเหิงลั่วสตาร์ ดินแดนทางตอนใต้ได้ออกตามล่าปีศาจวิญญาณที่หลบหนีจากยอดเขาดาบวิญญาณ และว่ากันว่าวิญญาณปีศาจได้รับการชำระล้างทั้งหมด ดังนั้นที่ไหน เหล่าปรมาจารย์ปีศาจจำนวนมากโผล่ออกมาจากที่ใด?
ขณะที่กำลังครุ่นคิดอยู่นั้น หยางไค่ก็ตระหนักได้อย่างน่าตกตะลึง จ้าวแห่งขอบเขตจักรพรรดินับสิบคนที่โจมตีเขาคือทุกคนที่เข้าร่วมในการรวบรวมการต่อสู้ แต่เขาก็ไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติใด ๆ ในตัวพวกเขาจนกระทั่งวันนี้ ถ้าพวกเขาทั้งหมดเข้ารับการแปลงร่างปีศาจอย่างเงียบ ๆ แล้วคนอื่น ๆ ที่นี่ล่ะ? มีปรมาจารย์อาณาจักรจักรพรรดิคนอื่น ๆ หลายร้อยคนและสาวกชั้นยอดนับหมื่นจากทั่วดินแดนทางใต้ภายในหุบเขาภูเขานี้ในขณะนี้ มันคงเป็นเรื่องหายนะถ้าพวกมันบางส่วนหรือทั้งหมดตกลงมาด้วย!
ไม่กล้าที่จะดำเนินการตามแนวความคิดนั้น หยางไค่โผล่ออกมาจากโลกใบเล็กที่ปิดสนิท กระดิ่งแห่งขุนเขาและแม่น้ำตั้งตระหง่านอยู่บนยอดเขาอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่สภาพแวดล้อมโดยรอบเต็มไปด้วยความยุ่งเหยิง โดยมีร่องรอยของการต่อสู้ครั้งใหญ่จากครั้งก่อนที่ยังหลงเหลืออยู่ เสียงเคลื่อนไหวแผ่วเบาดังมาจากภายในระฆัง ขณะที่จักรพรรดิที่ถูกกดทับอยู่ภายในกำลังพยายามหลุดพ้นอย่างชัดเจน อย่างไรก็ตาม การปราบปรามภูเขาและกระดิ่งแม่น้ำนั้นทรงพลังอย่างมาก ดังนั้นมันจะง่ายที่จะหลบหนีได้อย่างไร?
หยางไค่ชกระฆังด้วยหมัด ทำให้เกิดเสียงดังลั่น และภายในก็เงียบลงตามเสียงครวญครางจากภายใน เมื่อหยางไค่ยึดภูเขาและระฆังแม่น้ำคืนมา เขาเห็นจักรพรรดิอาณาจักรทั้งห้าที่เขาปราบปรามนอนฟุบอยู่กับพื้น เขาเอื้อมมือไปจับชายชราผมขาว หยางไค่ผลักดันจักรพรรดิฉีของเขา สำรวจร่างกายของชายชราในขณะที่สีหน้าของเขามืดลง
สถานการณ์เป็นไปอย่างที่เขากลัว ชายสูงอายุผ่านการเป็นปีศาจ แต่ดูเหมือนว่าการเปลี่ยนแปลงของปีศาจเพิ่งเกิดขึ้นไม่นานมานี้ และ Demon Qi ก็ไม่ได้ทำให้เขาเสียหายมากเกินไป เขายังคงได้รับความรอด
ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ออร่าของหยางไค่เปลี่ยนไปอย่างน่าอัศจรรย์ กลายเป็นคนโบราณและรกร้างในทันที ราวกับว่าเขาก้าวออกมาจากสมัยโบราณและไม่เข้ากับโลกในปัจจุบัน
ความแข็งแกร่งของชาแมน!
หยางไค่ไม่ได้เป็นเพียงปรมาจารย์อาณาจักรจักรพรรดิเท่านั้น แต่ยังเป็นชาแมนคิงที่เชี่ยวชาญในคาถาชามานิกต่างๆ จากประสบการณ์ก่อนหน้านี้ หยางไค่รู้ว่าความแข็งแกร่งของชามานเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในการควบคุมพลังปราณปีศาจ
เอื้อมมือไปกดศีรษะของชายชรา เขาเริ่มสวดมนต์ด้วยภาษาที่แปลกและแตก ชั้นของแสงสลัวปกคลุมชายสูงอายุทันที และหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็เริ่มเปล่งแสงสีแดงคล้ายเลือดจางๆ คาถากระหายเลือด!
ภายในโลกยุคโบราณนั้น หยางไค่ได้ต่อสู้อย่างดุเดือดกับเผ่าพันธุ์ปีศาจเป็นเวลาหลายปี และมีประสบการณ์มากมายในการรักษาผู้ที่เคยผ่านการแปลงร่างปีศาจ คาถากระหายเลือดมีประสิทธิภาพมากในการต้านทานการสึกกร่อนของ Demon Qi และเสริมด้วยคาถา Shamanic ของเขา ไม่น่าจะเป็นเรื่องยากที่จะย้อนกลับการกลายเป็นปีศาจของชายชรา
อย่างไรก็ตาม คาถากระหายเลือดถูกสร้างขึ้นเพื่อกระตุ้น Blood Essence ของผู้ฝึกฝน และชายสูงอายุคนนี้ก็ไม่ใช่หนุ่มอีกต่อไป ดังนั้นการทำเช่นนี้จะลดอายุขัยของเขาลงเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม หยางไค่ไม่สามารถพิจารณาเรื่องนี้ได้ในตอนนี้ เขาต้องคิดให้เร็วว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนี้เพื่อที่เขาจะได้วางแผนสำหรับอนาคต
หลังจากอวยพรชายชราด้วยคาถากระหายเลือด หยางไค่ก็เริ่มร่ายคาถาใหม่ คาถาไล่ปีศาจ
ชายสูงอายุเริ่มตัวสั่นขณะที่สีหน้าของเขาบิดเบี้ยว ราวกับว่าเขากำลังทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวดอย่างมาก ก่อนที่ควันสีดำจะไหลออกมาจากช่องทวารทั้งเจ็ดของเขา ควันดำนั้นหายไปอย่างไร้ร่องรอยทันทีที่มันแยกออกจากร่างของชายชรา นั่นคือ Demon Qi ที่ทำให้เขาเสื่อมเสีย และตอนนี้มันกำลังถูกชำระให้บริสุทธิ์ด้วยมนต์สะกดของ Yang Kai
ทันใดนั้น ดวงตาของชายชราก็เบิกโพลงโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า ดวงตาคู่นั้นเป็นสีดำสนิท เขาทำหน้าบูดบึ้งด้วยความเจ็บปวด ร้องโหยหวนและคำรามใส่หยางไค่ราวกับสัตว์ป่า แม้จะถูกควบคุมไว้อย่างมิดชิด วิธีที่เขาทำราวกับว่าเขาจะพอใจก็ต่อเมื่อเขาสามารถฉีกร่างของหยางไค่เป็นชิ้นๆได้ด้วยมือเปล่า
ฉากนี้ทำให้หยางไค่นึกถึงการเผชิญหน้าหลายครั้งก่อนหน้านี้ ภายในโลกยุคโบราณ Demon Race และ Barbarian Race ได้ต่อสู้อย่างดุเดือด พยายามที่จะกวาดล้างซึ่งกันและกัน การมองเห็นเนื้อและเลือดที่ปลิวว่อนไปทุกทิศทุกทาง… หากเขาไม่ได้เห็นด้วยตัวเอง มันคงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะจินตนาการว่าความขัดแย้งระหว่างสองเผ่าพันธุ์นั้นโหดร้ายเพียงใด
โชคดีที่การดิ้นรนและคำรามของชายสูงอายุได้สงบลงในไม่ช้า ในขณะเดียวกัน ปราณปีศาจที่ไหลออกมาจากช่องเปิดทั้งเจ็ดของเขาก็ลดลง และความมืดในดวงตาของเขาก็ค่อยๆ จางหายไป
กว่าสิบนาทีต่อมา ชายสูงอายุนอนอย่างไร้เรี่ยวแรงบนพื้น เหงื่อท่วมตัวราวกับเพิ่งตกปลาขึ้นมาจากทะเล กระพริบตาด้วยความสับสน เขาพึมพำ “อะไรนะ… เกิดอะไรขึ้น?”
หยางไค่จ้องมองชายสูงอายุจากด้านบนและถามว่า “คุณจำฉันได้ไหม”
วิสัยทัศน์ของชายชราค่อยๆ จดจ่อ และเขาอุทานด้วยความประหลาดใจ “คุณไม่ใช่ผู้อาวุโสหยางแห่ง Azure Sun Temple ใช่หรือไม่”
“จำได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ” หยางไค่ถามเสียงเข้ม
ชายสูงอายุขมวดคิ้วและครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แต่หลังจากนั้นไม่นาน สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมากในขณะที่เขาตะโกนว่า “ห-เกิดอะไรขึ้น? สิ่งสุดท้ายที่ปรมาจารย์ผู้นี้จำได้คือ…”
ดูเหมือนว่าเขาจะมีความทรงจำเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้และไม่ได้ลืมเลือนไปเสียทั้งหมด
หยางไค่อธิบายว่า “คุณถูกครอบงำโดย Demon Qi และถูกปีศาจครอบงำ มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่และอย่างไร”
“ปีศาจ!?” สีหน้าของชายชราเปลี่ยนไปและกลายเป็นสีซีดเท่าที่จะทำได้ เขาส่ายหัวอย่างบ้าคลั่ง เขาพึมพำซ้ำแล้วซ้ำเล่า “เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้!"
ดูเหมือนเขาจะปฏิเสธที่จะเชื่อคำพูดเหล่านั้น ดินแดนทางตอนใต้ไล่ล่าและสังหารปีศาจเหล่านั้นมานานกว่าทศวรรษแล้ว ดังนั้นมันจึงชัดเจนว่าเขาเข้าใจถึงความหมายของการเป็นปีศาจ เขายังเคยพบกับผู้คนที่เคยผ่านการแปลงร่างเป็นปีศาจมาก่อน และคนเหล่านั้นจะประสบกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในด้านอารมณ์ จำครอบครัวและเพื่อนไม่ได้ กระทั่งยอมฆ่าภรรยาและลูกโดยไม่คลาดสายตา อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้นกับเขาและอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัว
หยางไค่คว้าคอเสื้อชายสูงอายุและตะโกนว่า “เป็นไปไม่ได้หมายความว่ายังไง!? แค่ดูสี่คนนั้น!”
ชายสูงอายุหันไปตามทิศทางที่หยางไค่ชี้ และเห็นคนสี่คนทรุดตัวลงบนพื้นข้างๆ เขา แต่ละคนล้อมรอบด้วยปราณปีศาจสีดำสนิท รูม่านตาของเขาหดลงทันที เพราะเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเผชิญหน้ากับความเป็นจริง ไม่มีทางอธิบายเหตุการณ์ประหลาดที่เกิดขึ้นกับเขาได้
“คิดให้ดี มีอะไรน่าสงสัยเกิดขึ้นกับคุณเมื่อเร็ว ๆ นี้หรือไม่”
ชายสูงอายุลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะนึกขึ้นได้ว่า “บ่ายวันนี้ ท่านหญิงฮันและฉันได้รับเชิญจากผู้อาวุโสเฟิงให้ไปพบกับท่านเจ้าวัดเล่ย จากนั้น… หลังจากนั้นฉันก็จำอะไรไม่ได้มาก”
“เฝิงหมิงและเล่ยกู?” การแสดงออกของ Yang Kai มืดลง มีเพียงสองคนเท่านั้นที่ชายชราคนนี้จะเรียกว่า 'ผู้อาวุโสเฟิง' และ 'เจ้าวัดเล่ย' ในดินแดนทางตอนใต้ทั้งหมด แต่ถ้าสองคนนั้นเป็นผู้กระทำความผิด ...
หยางไค่หันศีรษะไปมองยังวิหารออร์ทอดอกซ์ทันทีด้วยสีหน้าเป็นกังวล
"ถูกตัอง." ชายสูงอายุส่ายหัวช้าๆ และพูดต่อว่า “ไม่ มันไม่ใช่การกระทำของท่านอาจารย์เล่ย… ผู้อาวุโสหยาง ท่านกำลังจะไปไหน?” ก่อนที่เขาจะพูดจบประโยค เขาก็เห็นหยางไค่พุ่งทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยความเร็วที่น่าอัศจรรย์ หายไปในพริบตา
ชายชรารู้สึกอ่อนแรงอย่างไม่น่าเชื่อ เขาหันไปมองคนทั้งสี่ที่นอนหมดสติอยู่บนพื้น จากนั้นมองดูร่องรอยการต่อสู้ในบริเวณโดยรอบ เขาตบต้นขาด้วยความหงุดหงิด เขาพึมพำอย่างโศกเศร้า “หายนะครั้งใหญ่กำลังใกล้เข้ามา…”
เขารู้สึกแผ่วเบาว่าพายุกำลังก่อตัวขึ้น ซึ่งจะสั่นคลอนรากฐานของโลก แม้ว่าจะมีปีศาจอยู่สี่คนที่นี่ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถปล่อยให้พวกเขาเป็นได้ เขากังวลว่าพวกมันอาจทำอันตรายต่อสิ่งรอบข้างเมื่อพวกเขาฟื้นคืนสติ อย่างไรก็ตาม เขายังมีมิตรภาพกับคนทั้งสี่นี้และไม่สามารถฆ่าพวกเขาได้ เขาทำได้เพียงคิดหาวิธียับยั้งพวกมันและนำพวกมันกลับมาเพื่อให้หยางไค่รักษาพวกมัน [หากผู้อาวุโสหยางสามารถช่วยข้าจากการแปลงร่างปีศาจได้ เขาก็อาจจะช่วยทั้งสี่คนนี้ได้เช่นกัน]
ในขณะนี้ วิหารออร์ทอดอกซ์กำลังวุ่นวาย เสียงสังหารดังมาจากทุกทิศทุกทาง ขณะที่ร่างนับไม่ถ้วนพยายามหนี ขณะที่ซากศพนอนจมกองเลือดอยู่ทุกหนทุกแห่ง หนึ่งในสามนิกายชั้นนำในดินแดนทางใต้กลายเป็น Hellscape ในเวลาไม่ถึงชั่วโมง
ทีละคน จักรพรรดิแห่งขอบเขตจักรพรรดิที่ห่อหุ้มด้วยพลังชี่ดำทั้งหมดเดินไปมา ฆ่าผู้คนราวกับว่าพวกเขากำลังหั่นแตงโมและหั่นผัก ดวงตาสีดำสนิทของพวกเขาเต็มไปด้วยความโหดร้ายและความบ้าคลั่ง ในทางกลับกัน ผู้เชี่ยวชาญระดับจักรพรรดิมากกว่าร้อยคนได้สร้างขอบเขตการป้องกัน ปกป้องทุกคนที่หนีกลับไปที่หุบเขาบนภูเขาอย่างดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ เดิมทีเป็นสถานที่จัดงานเลี้ยงคืนสุดท้ายของงานรวมพลังป้องกันแดนใต้ในคืนนี้
เฟิงหมิงถืออุปกรณ์สื่อสารไว้ในมือ ตรวจสอบข้อมูลภายใน เขาขมวดคิ้วและหันไปหา Lei Gu ซึ่งยืนอยู่ข้างๆ เขา “ฉันเพิ่งได้รับข่าวจากฝ่ายนั้น พวกเขาล้มเหลว”
เสื้อผ้าของ Lei Gu ปลิวไสวไปตามสายลมและแม้ว่าร่างกายของเขาจะถูกห่อหุ้มด้วย Demon Qi สีดำ แต่ก็เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้สูญเสียความรู้สึก สถานการณ์ของเขาไม่ง่ายเหมือนถูกปีศาจ Qi กัดกร่อน ร่างกายของเขาถูกครอบงำโดยวิญญาณปีศาจ ในขณะนี้ Lei Gu ไม่ใช่ Lei Gu แห่ง Orthodoxy Temple อีกต่อไป เช่นเดียวกับเฟิงหมิง
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น Lei Gu คำรามอย่างโกรธเกรี้ยว “พวกเขาจะล้มเหลวได้อย่างไร!” [มันเป็นข้อตกลงที่เข้าใจผิดได้! พวกเขาทำพลาดได้อย่างไร!?]
“ฉันไม่รู้รายละเอียดที่แน่ชัด แต่คนๆ นั้นหนีไปแล้ว” เฟิงหมิงส่ายหัว
“เสีย! ทั้งหมด!" การแสดงออกของ Lei Gu กลายเป็นบูดบึ้ง เป็นเพราะพวกเขากลัวความสามารถศักดิ์สิทธิ์อวกาศของบุคคลนั้น พวกเขาจึงพยายามกำจัดเขาก่อน เกรงว่าเขาจะขัดขวางแผนการของพวกเขา ตรงกันข้ามกับที่คาดไว้ กลุ่มที่ซุ่มโจมตีไม่สามารถฆ่าเขาได้ ผลลัพธ์เหล่านี้ทำให้ Lei Gu ไม่พอใจอย่างมาก อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่าถ้าแม้แต่คนๆ นั้นยังทำงานไม่เสร็จ มันจะไม่ดีขึ้นเลยแม้ว่าเขาจะไปเป็นการส่วนตัวก็ตาม [ฉันบอกได้เพียงว่าสวรรค์มีแผนอื่นอยู่ในใจ ดูเหมือนว่าฉันยังประเมินความสามารถของเด็กคนนั้นต่ำเกินไป]
“เร่งความเร็ว เราต้องพยายามสรุปก่อนที่ข่าวจะออกไปเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้” Lei Gu สั่ง
Feng Ming พยักหน้าและยิงขึ้นไปในอากาศด้วยการสั่นไหว
ร่างของหยางไค่สว่างวาบภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืนในขณะที่เขาแสดงสีหน้าเครียด หัวใจและจิตใจของเขารู้สึกสงบและกังวลในเวลาเดียวกัน ในตอนแรกเขาสงสัยว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับ Luo Chen และ Gao Xue Ting และความเป็นจริงได้พิสูจน์แล้วว่าเกี่ยวข้องกับพวกเขาจริงๆ อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกโล่งใจก็คือมันไม่ได้เหมือนกับว่าพวกเขาสมรู้ร่วมคิดกับเขาจริงๆ Luo Chen และ Gao Xue Ting น่าจะอยู่ภายใต้อิทธิพลของ Demon Qi และถูกควบคุมโดยคนอื่น
ทันใดนั้น หยางไค่ก็นึกบางอย่างขึ้นได้ Luo Chen และ Gao Xue Ting ดูเหมือนจะออกไปข้างนอกด้วยกันในระหว่างวัน และถ้าเขาจำไม่ผิด เป็นเพราะพวกเขาถูก Lei Gu เรียกตัวไป สถานการณ์ของพวกเขาคงไม่ต่างจากชายสูงวัยคนนั้นเมื่อก่อนหน้านี้
มีบางอย่างที่หยางไค่ไม่สามารถเข้าใจได้ สถานการณ์ของ Demon Spirit ใน Southern Territory ตกลงไปแล้วไม่ใช่หรือ? Demon Spirits ทำปฏิบัติการใหญ่เช่นนี้ได้อย่างไร? พวกเขาจงใจเลือกช่วงเวลานี้ระหว่างการรวบรวมกำลังพลของดินแดนทางใต้ ดังนั้นจึงเห็นได้ชัดว่าเป็นกับดักขนาดใหญ่และวางแผนอย่างถี่ถ้วน มันไม่ได้เกิดขึ้นเพียงวันหรือสองวัน มันต้องอยู่ในการทำงานเป็นเวลานานแล้ว