ตอนที่ 3317 – เป็นเขาจริงๆ
ผู้แปล: ศิลาวินและจอน
ตัวตรวจสอบการแปล: PewPewLazerGun
บรรณาธิการและพิสูจน์อักษร: Leo of Zion Mountain และ Dhael Ligerkeys
แม้จะมีความคิดนี้อยู่ในใจ ชายชราก็ยังคงสงบและยิ้ม “นายน้อย ได้โปรดอย่าโกรธ แม้ว่าอาจารย์เก่าจะฆ่าเขาไม่ได้… ฉันสามารถทุบตีเขาอย่างน่าสมเพชเพื่อช่วยระบายความโกรธของคุณ?”
หยางไค่โบกมือและสั่งว่า “เร็วเข้า ฉันจะยกโทษให้คุณถ้าฉันพอใจกับผลลัพธ์ที่ได้ ถ้าไม่… ฮึ่ม!”
หยางไค่กำลังทดสอบความแข็งแกร่งและผลกำไรของชายชราคนนี้ แม้ว่าเขาจะสัมผัสได้ว่าชายชรานั้นน่าเกรงขาม แต่ก็ยังต้องดูต่อไปว่าคนหลังจะสามารถเอาชนะชายชุดม่วงได้หรือไม่
ชายในชุดสีม่วงได้ใช้พลังงานส่วนใหญ่ของเขาในการต่อสู้กับหยางไค่ แต่แม้ว่าเขาจะไม่ได้อยู่ในจุดสูงสุดอีกต่อไป แต่เขาก็ยังเป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่หลอก ไม่ใช่คนที่ปรมาจารย์ทั่วไปสามารถรังแกได้
อย่างไรก็ตาม ชายชราเพียงแค่ยิ้มอย่างชั่วร้าย “อย่ากังวลเลย นายน้อย คุณจะพอใจกับผลลัพธ์อย่างแน่นอน!”
หยางไค่พูดอย่างไม่สบอารมณ์ “เช่นนั้นข้าก็ตั้งหน้าตั้งตารอ” หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็บอกเป็นนัยถึงศูนย์รวมด้วยสายตาขณะที่ทั้งคู่เข้าใจกัน หากชายชราคนนี้สามารถเอาชนะชายชุดม่วงคนนี้ในสภาพครึ่งตายได้ หยางไค่และร่างทรงจะพุ่งไปข้างหน้าและเตะเขาในขณะที่เขาล้มลง ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดคือถ้าพวกเขาสามารถฆ่าเขาได้
หยางไค่ไม่สนใจว่าชายชุดม่วงจะมาจากลานดาราหรือเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของจักรพรรดิโลหิตเหล็ก เขาได้รับการสนับสนุนจากผู้มีอิทธิพลบางคนเช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้น เขายังเป็น Star Field Master ดังนั้นเขาจึงเป็นส่วนหนึ่งของ Star Court ในทางเทคนิคด้วย ดังนั้นความขัดแย้งของเขากับชายชุดม่วงจึงถือเป็นเรื่องภายใน คนอื่นอาจกลัวจักรพรรดิเลือดเหล็ก แต่หยางไค่ไม่กลัว
"คุณคือใคร?" ตรงกันข้ามกับความสงบนิ่งของหยางไค่ ชายชุดม่วงรู้สึกหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด เขารู้สึกประหลาดใจอย่างไม่เป็นที่พอใจตลอดการต่อสู้ในวันนี้ ไม่เพียงแต่แผนการของเขาซึ่งเขาวางแผนไว้ระยะหนึ่งแล้วกลับพังทลายลง แต่ยังมีชายชราคนหนึ่งโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้เพื่อแทรกแซง ที่แย่ไปกว่านั้น ชายชราคนนี้ยังขู่ว่าจะทุบตีเขาอีกด้วย
บุรุษชุดม่วงสัมผัสได้ว่าชายชราผู้นี้ไม่ควรล้อเล่น และเขายังรู้สึกว่าเคยพบเขาที่ไหนมาก่อน อย่างไรก็ตาม หลังจากลองคิดดูแล้ว เขาก็ยังจำไม่ได้ว่าเขาเคยเจอคนแบบนี้ที่ไหน วิธีที่ชายชราแต่งตัวและรูปร่างหน้าตาของเขาค่อนข้างโดดเด่น ดังนั้นหากเขาเคยพบเขามาก่อน เขาจะจำเขาได้
เมื่อได้ยินคำถาม ชายชราไร้รสนิยมก็พูดขึ้นว่า “คุณไม่จำเป็นต้องถามชื่อฉัน คุณได้ยินที่เราพูดเมื่อกี้แล้ว ฉันไม่เต็มใจที่จะฆ่าคุณ ดังนั้นจะเป็นการดีถ้าคุณเพียงแค่นอนลงและปล่อยให้ฉันทุบตีคุณเพื่อช่วยระบายความโกรธของคุณชาย หากคุณกล้าที่จะต่อต้าน…”
เขาหรี่ตาลงและกลายเป็นคนป่าเถื่อน “ไม่มีอะไรแน่นอนในการต่อสู้ หากปรมาจารย์ผู้นี้ฆ่าเจ้าโดยไม่ตั้งใจ เจ้าจะต้องโทษตัวเองเท่านั้น”
“ฯพณฯ ของคุณหยิ่งพออย่างแน่นอน!” ชายในชุดสีม่วงเป็นจักรพรรดิหลอกผู้ยิ่งใหญ่ ดังนั้นโดยพื้นฐานแล้วเขาจึงเป็นหนึ่งในปรมาจารย์ที่ทรงพลังที่สุดในโลกนี้ นอกจากจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสิบแล้ว ไม่มีใครกล้าพูดกับเขาในลักษณะที่หยาบคายเช่นนี้ คำพูดของชายชราทำให้เขาโกรธมาก เลือดของเขาเดือดพล่านด้วยความโกรธ
อย่างไรก็ตาม ชายชราเพียงแค่ส่ายหัว “คนส่วนใหญ่ในโลกนี้โง่เขลา และดูเหมือนว่าจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่จอมปลอมจะไม่มีข้อยกเว้น ถ้าเจ้ายังอยู่ที่จุดสูงสุด เจ้าอาจจะต้านทานได้บ้าง แต่ในสภาพปัจจุบันของเจ้า หึ หึ…”
ขณะที่เขาหัวเราะ เขาก็กลายเป็นลำแสงสีแดงและหายไป
การแสดงออกของชายในชุดสีม่วงเปลี่ยนไปอย่างมากในขณะที่เขากวัดแกว่งไม้เท้าสายฟ้า หลังจากนั้นลำแสงสีขาวก็พุ่งไปข้างหน้า
เมื่อแสงสีแดงกะพริบ ชายชราก็ปรากฏตัวอีกครั้งต่อหน้าสายฟ้าสีขาว เมื่อเขากำลังจะโดนโจมตี ชายชราก็ยิ้มกว้างและอ้าปากกว้าง สูดหายใจเข้าอย่างแรง ปากของเขาดูเหมือนจะมีแรงดูดที่น่ากลัวซึ่งกลืนสายฟ้าสีขาวเข้าไปในท้องของเขาในครั้งเดียว
ภาพที่เห็นทำให้หยางไค่ประหลาดใจ เขารู้ว่าสายฟ้าสีขาวที่ยิงจากไม้เท้าฟ้าร้องของชายชุดม่วงนั้นอันตรายเพียงใด แม้แต่ร่างมังกรสูง 300 เมตรของเขาก็ทนไม่ได้ และเกล็ดมังกรส่วนใหญ่ของเขาก็หลุดออกไปหลังจากถูกโจมตีซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่มีทางที่ชายชราจะรอดชีวิตได้เพียงแค่ดูดสายฟ้าเข้าไปในท้องของเขา อย่างไรก็ตาม การป้องกันในท้องของมนุษย์นั้นอ่อนแอเกินไปสำหรับสิ่งนั้น
อย่างไรก็ตาม หลังจากกลืนสายฟ้าเข้าไป ชายชราไม่เพียงไม่รู้สึกไม่สบายใดๆ เขาเริ่มยิ้มราวกับว่าเขาเพิ่งทำอาหารจานอร่อยเสร็จ วินาทีต่อมา เขาเปิดปากของเขาและพ่นสายฟ้ากลับออกไป ส่งมันบินกลับไปยังชายชุดม่วง
[ความสามารถของพระเจ้าคืออะไร?] หยางไค่เบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อ เมื่อมองแวบแรก เทคนิคของชายชราก็คล้ายกับ Abyssal Returner นอกจากนี้ Abyssal Returner ยังสามารถกลืนการโจมตีของศัตรูแล้วย้อนกลับมาได้อีกด้วย อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาอย่างใกล้ชิด ยังมีความแตกต่างระหว่างทั้งสอง Abyssal Returner ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้เมื่อกลับการโจมตีที่ถูกกลืนเข้าไป ในขณะที่ชายชราสามารถเพิ่มพลังของตัวเองให้กับการโจมตีนี้ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าสายฟ้าสีขาวผสมกับสีแดง
เหตุการณ์พลิกผันเกิดขึ้นเร็วเกินไป และในขณะที่พวกเขาอยู่ใกล้กัน ชายชุดม่วงไม่สามารถตอบโต้ได้ทันเวลาเพื่อสกัดกั้นการโจมตีนี้ เมื่อสายฟ้าแลบผ่านดวงตาของเขา เขาถูกบังคับให้เซถอยหลังหลังจากถูกโจมตีด้วยการโจมตีของเขาเอง ชายชรามาถึงเขาในขณะนั้นในขณะที่เจตนาเป็นศัตรูของเขาเพิ่มขึ้นและล้อมรอบชายในชุดคลุมสีม่วงเหมือนมหาสมุทร
“คุณคือ…” นัยน์ตาของชายชุดม่วงปูดโปนในขณะที่เขารับรู้ได้ในที่สุดว่าใครคือคู่ต่อสู้ของเขา ไม่น่าแปลกใจที่เขาคิดว่าเขาเคยพบชายชรามาก่อนแต่จำเขาไม่ได้ ตอนนี้เขาเข้าใจแล้ว!
“วิญญาณศักดิ์สิทธิ์!” หยางไค่หรี่ตาและพูด
ก่อนที่ชายชราจะปลดปล่อยพลังออกมา หยางไค่ก็ไม่รู้สึกอะไร อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ชายชราลงมือ เขาก็ไม่สามารถปกปิดออร่าของเขาได้อีกต่อไป เห็นได้ชัดว่าเป็นออร่าที่เป็นของวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ ยิ่งกว่านั้น เมื่อพิจารณาจากความรู้สึกของออร่าของเขา หยางไค่รู้ว่าชายชรานั้นแข็งแกร่งกว่าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์อื่น ๆ ทั้งหมดที่เขาเคยพบมานอกเหนือจากมังกรและฟีนิกซ์ ประมุขศักดิ์สิทธิ์จากดินแดนป่าโบราณไม่สามารถเทียบเคียงกับเขาได้เลย
[วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ใดคือชายชราผู้นี้? ในเมื่อเขาเป็นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ ทำไมเขาถึงเรียกฉันว่า 'นายน้อย'? เขาทำเช่นนี้เพราะ Zhang Ruo Xi หรือไม่? แต่นั่นเป็นไปไม่ได้เพียงแค่ตัดสินจากวิธีที่ Luan Feng, Fan Wu และ Cang Gou ใน Ancient Wild Lands ปฏิบัติต่อฉัน แม้ว่าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้นจะระวังตัวฉัน แต่พวกเขาจะไม่ดูถูกตัวเองเพื่อประจบประแจงฉัน]
ตอนนี้ หยางไค่รู้สึกงุนงงอย่างแท้จริง
ในขณะที่เขาจมอยู่ในห้วงความคิด ชายชราก็ฟาดฝ่ามือลงบนชายชุดม่วง ผู้ซึ่งพยายามอย่างเต็มที่ที่จะปัดป้อง แต่ความพยายามของเขาก็ไร้ผล เช่นเดียวกับที่ชายชราพูด ถ้าชายชุดม่วงอยู่ในจุดสูงสุดของเขา เขาจะยังคงสามารถต่อสู้ได้แม้ว่าท้ายที่สุดแล้วเขาจะไม่คู่ควรกับชายชราก็ตาม อย่างไรก็ตาม การต่อสู้ก่อนหน้านี้ทำให้ชายชุดม่วงได้รับบาดเจ็บและอ่อนล้า ในขณะนี้ ชายชุดม่วงแทบจะไม่สามารถออกแรงได้ถึงหกสิบเปอร์เซ็นต์ของกำลังของเขา ดังนั้นเขาควรจะตอบโต้การโจมตีของชายชราอย่างไร?
จักรพรรดิฉีผู้ปกป้องของเขาแตกสลายเมื่อฝ่ามือแตะหน้าอกของเขาซึ่งทำให้เขากระอักเลือดออกมา ขณะที่ชายชุดม่วงคร่ำครวญ เขาก็ถูกบังคับให้ล่าถอย
ชายชราที่ไม่หยุดยั้งกลายเป็นลำแสงสีแดงและบินไปรอบ ๆ ชายในชุดสีม่วง ในเวลาเดียวกัน เขายังคงส่งกำปั้นของเขาออกไปกับชายชุดม่วง ทำให้คนหลังไม่มีพลังที่จะโต้กลับ ในช่วงเวลาสั้น ๆ ชายชุดม่วงถูกต่อยและเตะนับไม่ถ้วน ทำให้เขาดูสะบักสะบอมมาก เลือดไหลออกจากปากทั้งเจ็ดของเขาและใบหน้าของเขาบวมไปหมด รอยกำปั้นและรอยเท้าปรากฏอยู่ทั่วเสื้อผ้าของเขา ขณะที่ความโกรธเคืองในดวงตาของเขามีแต่จะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ด้วยเสียงโครมคราม ชายชุดม่วงปล่อยลำแสงสายฟ้าจำนวนนับไม่ถ้วน ทำให้ชายชราประหลาดใจและบังคับให้เขาถอยหลัง
ในขณะนั้น ชายชุดม่วงถูกล้อมรอบด้วยประกายสายฟ้า เห็นได้ชัดว่าเขาโกรธมากในขณะที่เขาจ้องมองไปที่ชายชราและตะโกนว่า “สัตว์ร้าย เจ้ากล้าดียังไงมาทำให้ข้าขายหน้า!?”
ชายชราตอบอย่างเฉยเมย “ฉันต้องเชื่อฟังคำสั่งของนายน้อยของฉัน” [แล้วถ้าฉันทำให้คุณขายหน้าล่ะ? คุณควรคิดว่าตัวเองโชคดีที่ฉันไม่ตั้งใจจะฆ่าคุณ]
ในขณะที่เขากำลังคิดเช่นนั้น หยางไค่ก็ตะโกนจากด้านหลังว่า “ทำได้ดีมาก! นายน้อยคนนี้จะตอบแทนคุณในภายหลัง!”
ขณะที่เขาพูด หยางไค่ก็สร้างชุดผนึกมือขึ้น หลังจากนั้นระฆังแห่งขุนเขาและแม่น้ำก็เริ่มหมุนและปล่อยแรงกดดันที่สามารถปราบปรามสวรรค์และโลกได้ ฝั่งตรงข้ามด้วยสีหน้าเย็นชา ศูนย์รวมได้ชู Demonic War Hammer ของเขาขึ้นและเข้าร่วมกองกำลังกับหยางไค่ในขณะที่พวกเขากระโจนเข้าใส่ชายชุดม่วง
ชายชราที่ไม่มีรสนิยมที่ดีมีพลังอย่างแท้จริง ไม่ว่าเหตุผลของเขาในการเรียกหยางไค่ว่า 'นายน้อย' สถานการณ์ตอนนี้อยู่ในความโปรดปรานของหยางไค่ ดังนั้นเขาจึงไม่ปล่อยให้โอกาสนี้ในการฆ่าชายชุดม่วงหลุดมือไป
ชายชราและชายชุดม่วงตกใจกับการเคลื่อนไหวของหยางไค่ ขณะที่พวกเขาเฝ้าดูร่างขนาดมหึมาทั้งสองที่ใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว พวกเขาก็ยืนอยู่ที่จุดนั้น
ชายชราไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าหยางไค่จะตั้งใจแน่วแน่ที่จะจบชีวิตของชายชุดม่วง และตระหนักว่าชายหนุ่มคนนี้ประมาทเกินเหตุ เขาบอกเขาแล้วว่าชายชุดม่วงมาจาก Star Court และเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของจักรพรรดิโลหิตเหล็ก ดังนั้นเขาจึงไม่อยากเชื่อเลยว่าหยางไค่ยังกล้าที่จะฆ่าเขา เขาไม่กังวลหรือว่าจักรพรรดิโลหิตเหล็กผู้ยิ่งใหญ่จะมาสะสางบัญชีกับเขาหากเขาทำเช่นนี้?
ในทางกลับกัน ชายชุดม่วงได้รับบาดเจ็บสาหัสก่อนหน้านี้ และมันก็เหมือนกับการเติมเกลือให้กับอาการบาดเจ็บของเขาหลังจากถูกชายชราทุบตี หากหยางไค่และร่างทรงเคลื่อนไหวต่อเขาในตอนนี้ เขาอาจถูกฝังไว้ที่นี่ตลอดไป
เมื่อคิดเช่นนี้ ชายชุดม่วงจึงตัดสินใจว่าเขาไม่สามารถอยู่ได้อีกต่อไปและตัดสินใจหนี แม้ว่าสมบัตินั้นจะมีค่า แต่ก็ไม่มีค่าเท่ากับชีวิตของเขา
*ชิ!*
ทันใดนั้น Void Crack ก็เปิดขึ้น
หยางไค่และร่างทรงหยุดก้าวของพวกเขาขณะที่พวกเขาเบิกตากว้างและจ้องมองที่รอยแตกด้วยความไม่เชื่อ
[วันนี้เกิดอะไรขึ้น? เป็นเรื่องยากที่จะได้เห็นปรมาจารย์ระดับแนวหน้าในเวลาปกติ แต่ตอนนี้พวกเขายังคงปรากฏตัวทีละคน ไม่ว่าฉันจะดีใจหรือไม่ก็ตามที่ได้เห็นพวกเขา พวกเขาก็แค่เข้าสู่สนามรบตามที่พวกเขาต้องการ พวกเขาคิดว่านี่คือตลาดหรืออะไร]
รอยแตกแห่งความว่างเปล่าไม่ได้ถูกสร้างขึ้นโดยหยางไค่โดยใช้ความสามารถศักดิ์สิทธิ์แห่งอวกาศของเขา ในทางกลับกัน มาสเตอร์คนอื่นได้ฝ่าความว่างเปล่าเพื่อมาถึงที่นี่ ในขอบเขตดาราทั้งหมด นอกจากหยางไค่เองแล้ว มีเพียงคนเดียวที่สามารถทำเช่นนี้ได้ที่เขานึกถึง
เหตุการณ์พลิกผันนี้ทำให้ชายชุดม่วงตั้งสติได้ และเมื่อเห็นรอยแยก เขาก็นึกถึงบางอย่างในขณะที่เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอกและสงบลงอย่างสมบูรณ์
มุมปากของชายชรากระตุกขณะที่เขารีบเดินไปยืนข้างๆ หยางไค่ในลักษณะที่อ่อนโยน
สีหน้าของหยางไค่เปลี่ยนไป เขาหันกลับมามองเขาแล้วถามว่า “คุณสองคนมีความแค้นอะไรกันหรือเปล่า”
ใบหน้าของชายชรากระตุกขณะที่เขาพูดว่า “นายน้อย ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่คุณพูด”
“เฮ้…” หยางไค่ยิ้มกว้างและหยุดถามขณะที่เขาเงยหน้าขึ้นมองรอยแตกอีกครั้ง
ทันใดนั้น Void Crack ก็ขยายตัวขึ้นเมื่อมีร่างสองร่างก้าวออกมาจากมัน มันเป็นชายและหญิง ผู้ชายกล้าหาญ กล้าหาญ และหล่อเหลา ในขณะที่ผู้หญิงมีเสน่ห์และสง่างาม
หลังจากที่พวกเขาออกมาจาก Void Crack พวกเขาก็มองไปรอบ ๆ และดูตกใจมาก เพราะพวกเขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าปรมาจารย์จำนวนมากจะมารวมตัวกันในที่แห่งนี้
เมื่อเห็นใบหน้าของชายผู้นี้ หยางไค่และชายชุดม่วงก็คิดเช่นเดียวกัน [เป็นเขาจริงๆ!]
“นั่นคือ…” ภายในหุบเขาหมาป่าสวรรค์ หลันเหอตกตะลึงขณะที่เธอมองดูร่างทั้งสองโผล่ออกมาจากรอยแตกแห่งความว่างเปล่า “เขาคือผู้อาวุโสหลี่หวู่ยี่ใช่หรือไม่”
เธอไม่ใช่เด็กสาวที่โง่เขลาอีกต่อไป มันเป็นเรื่องน่าสยดสยองอย่างยิ่งสำหรับมนุษย์ที่จะทะลวงผ่านความว่างเปล่า แน่นอน จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่สามารถทำลายอวกาศให้แตกเป็นเสี่ยงๆ ได้หากพวกเขาออกแรงมากพอ แต่พวกเขาจะไม่มีวันทำในลักษณะที่ไม่เมินเฉยเช่นนั้นได้ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเมื่อเธอเห็นชายที่เดินออกมาจากรอยแตกแห่งความว่างเปล่า เธอจึงนึกถึงหลี่หวู่ยี่ทันที