ตอนที่ 3388 – เจ้าเพิ่งพูดอะไร?
ผู้แปล: Silavin และ Ashish
ตัวตรวจสอบการแปล: PewPewLazerGun
บรรณาธิการและพิสูจน์อักษร: Leo of Zion Mountain และ Dhael Ligerkeys
ในที่สุดหลังจากจัดการปลอบโยนแม่ของเขาได้แล้ว หยางไค่ก็บินออกไปด้วยท่าทางเหนื่อยล้า หลังจากนั้นเขาก็เริ่มค้นหา High Heaven Palace
หลังจากนั้นไม่นาน ร่างหนึ่งก็แวบเข้ามามองเขาด้วยความสงสัย “คุณกำลังค้นหาอะไร? ทำไมคุณถึงทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ แบบนั้น”
ใบหน้าของหยางไค่ดำคล้ำขณะที่เขาพูดในใจว่า [ข้าคือราชสำนักที่นี่ นี่มันสนามหญ้าของฉัน ฉันจะทำตัวลับๆล่อๆทำไม?] จากนั้นเขาก็หันศีรษะและมองไปทางต้นเสียงและเห็นใบหน้าที่โกรธแต่ยังยิ้มแย้มมองมาที่เขา หยางไค่ไม่สามารถห้ามตัวเองไม่ให้หัวเราะในขณะที่เขากล่าวว่า “หญิงสาวชิว ไม่เจอกันนานเลย”
Qiu Yi Meng กล่าวอย่างถ่อมตนด้วยรอยยิ้มว่า “Palace Master โปรดอย่าเรียกฉันว่า Young Lady ฉันไม่กล้ารับตำแหน่งดังกล่าว ตอนนี้ฉันเป็นเพียงศิษย์ที่ต่ำต้อยของ High Heaven Palace”
หยางไค่ยิ้ม “มันก็แค่ชื่อ แค่นั้น ฉันชินกับมันแล้ว” ทันใดนั้นเขาก็พูดด้วยความประหลาดใจว่า “คุณทะลุผ่านไปยัง Dao Source Realm ขอแสดงความยินดีด้วย”
Qiu Yi Meng ตอบพร้อมยิ้มว่า “ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณคุณ หากคุณไม่ได้พาเรามาที่นี่และให้ทรัพยากรมากมายแก่เรา ฉันจะก้าวหน้าอย่างรวดเร็วได้อย่างไร แต่ต่อหน้าคุณ Dao Source Realm ไม่มีอะไรเลยจริงๆ”
หยางไค่ส่ายหัว “มันแตกต่างออกไป ฉันมาถึง Star Boundary ก่อนพวกคุณทุกคน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่ฉันจะอยู่ในดินแดนที่สูงกว่า”
Qiu Yu Meng ตอบกลับพลางเม้มริมฝีปาก “ไม่ต้องมาปลอบใจเรา ฉันได้เรียนรู้ที่จะยอมรับความจริงที่ว่ามีคนที่แข็งแกร่งกว่าเสมอไม่ว่าคุณจะแข็งแกร่งแค่ไหน แต่คุณกำลังมองหาอะไร บางทีฉันอาจช่วยคุณได้”
“คุณเห็นสุนัขของฉันไหม” หยางไค่ถาม
"สุนัข?" Qiu Yi Meng รู้สึกตกตะลึง แต่ทันใดนั้น ดูเหมือนเธอจะนึกอะไรบางอย่างออกและถามว่า “ลูกหมาสีดำตัวเล็ก ๆ ?”
“ใช่ ใช่ นั่นคืออันนั้น”
“อืม ฉันเห็นมันเมื่อวาน” Qiu Yi Meng พยักหน้า
"ที่ไหน?" หยางไค่ถาม
"มากับฉัน." Qiu Yi Meng ยิ้มก่อนจะเดินนำไป
ทั้งสองบินออกไปเคียงข้างกันและไม่นานก็มาถึงสถานที่ที่ Qiu Yi Meng เห็น Abyssal Returner เมื่อวานนี้ แต่หนึ่งวันต่อมา Abyssal Returner ก็หายไปนานตามธรรมชาติ ดังนั้น Yang Kai จึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากค้นหาต่อไปกับ Qiu Yi เม้ง.
หลังจากผ่านไปครึ่งวัน ในที่สุดพวกเขาก็พบ Abyssal Returner กำลังอาบแดดอยู่ในหุบเขาแห่งหนึ่ง
หลังจากเห็นหยางไค่แล้ว Abyssal Returner ก็วิ่งเข้ามาด้วยความกระตือรือร้น บินวนรอบตัวเขาและกระดิกหางในขณะที่มันหอบ
หยางไค่เอื้อมมือไปจับที่คอก่อนจะยัดเข้าไปในลูกปัดโลกปิดผนึก ตั้งแต่เผ่าพันธุ์ปีศาจปรากฏขึ้น หยางไค่จะลืม Abyssal Returner ได้อย่างไร? อาจถือได้ว่าเป็นตัวซวยของ Demon Race ดังนั้นเขาจึงต้องการให้ Ah Wang อยู่เคียงข้างเขา บางทีเธออาจจะมีบทบาทที่น่าอัศจรรย์ในบางจุด
Qiu Yi Meng เฝ้าดูอย่างเงียบ ๆ เมื่อเธอต้องการถามเกี่ยวกับลูกสุนัขสีดำตัวนี้ที่เธอใช้เวลาครึ่งวันในการค้นหา เธอขมวดคิ้วโค้งมนของเธอก่อนจะตัวสั่นและดูระแวดระวังปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอขณะที่เธอมองไปทางซ้ายและขวา “ หยางไค่ เย็นขึ้นอีกนิดหรือยัง?”
หยางไค่ขมวดคิ้วขณะที่เขาส่ายหัวช้าๆ
ใบหน้าของ Qiu Yi Meng ซีดเล็กน้อย “แปลก ทำไมจู่ๆ ฉันถึงรู้สึกเย็นยะเยือก”
หยางไค่ถามตรงกันข้ามกับความตั้งใจของเขา “มีปัญหาบางอย่างเกิดขึ้นกับการฝึกฝนของคุณหรือไม่”
“แน่นอน…” Qiu Yi Meng ขมวดคิ้วขณะที่ใบหน้าครุ่นคิดปรากฏขึ้น “ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร”
“ระวังเรื่องแบบนี้ไว้ดีกว่า อย่าไปละเลย”
Qiu Yi Meng พยักหน้า “En คุณพูดถูก แล้วข้าจะกลับไปปรับลมหายใจ”
หลังจากส่งเธอออกไปด้วยสายตาของเขา ในที่สุด หยางไค่ก็มองไปยัง High Heaven Peak ก่อนจะตะคอกและบินไป
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็กลับไปที่ห้องโถงหลักของ High Heaven Peak
ที่ทางเข้าห้องโถงใหญ่ หยูลู่เหมิงยิ้มยืนพิงประตูกอดอกจ้องมองหยางไค่ แขนของเธอประคองยอดเขาที่อุดมสมบูรณ์ ทำให้ดูเหมือนสูงตระหง่านเหมือนภูเขา และเมื่อเห็นเขาเข้ามาใกล้ เธอจึงถามว่า “ผู้หญิงคนนั้นเป็นหนึ่งในเจ็ดสิบคนนั้นหรือเปล่า”
หยางไค่ถามกลับ จ้องมองเธอ “ทำไมคุณถึงทำให้เธอกลัว”
Yu Ru Meng สันนิษฐานว่าดูไร้เดียงสา “คุณหมายความว่าอย่างไรที่ทำให้เธอกลัว”
หยางไค่บ่นพึมพำขณะที่เขาตอบว่า “คุณรู้ชัดเจนว่าฉันกำลังพูดถึงอะไร”
Yu Ru Meng เอียงศีรษะเล็กน้อยและถามอย่างยิ้มแย้มว่า “คุณโกรธไหม”
"ไปให้พ้น!" หยางไค่ผลักเธอออกไปด้านข้างและเดินเข้าไปในวัง
Yu Ru Meng รีบเดินตามหลังเขาโดยเอามือไพล่หลัง เธอรีบวนไปด้านหน้าของหยางไค่และถามขณะเดินถอยหลัง “เกี่ยวกับสุนัขดำตัวนั้น…”
หยางไค่ตอบกลับด้วยใบหน้าเรียบเฉย “เจ้าหมาดำอะไรเนี่ย? หมาดำตัวไหน? ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร”
Yu Ru Meng ตะคอกอย่างเหยียดหยาม รู้สึกงุนงงเล็กน้อย แม้ว่าเธอจะมองเห็นไม่ชัดเจน แต่เธอก็รู้สึกว่าลูกหมาสีดำนั้นผิดปกติเล็กน้อย น่าเสียดายที่มันหายไปในพริบตา และเธอไม่รู้ว่าหยางไค่เอามันไปไว้ที่ไหน
เธอต้องการถามคำถามอีกสองสามข้อ แต่หยางไค่ไม่ให้โอกาสเธอ และตรงไปที่ห้องฝึกฝนและเปิดใช้บาเรียเพื่อปิดเธอ
การกระทำของเขาทำให้ Yu Ru Meng โกรธจนถึงจุดที่เธอกัดฟันของเธอให้ได้ยิน
ภายในห้องฝึกฝน หยางไค่นั่งไขว่ห้าง
จะต้องใช้เวลาในการรวบรวมผู้ฝึกฝนของ Northern Territory เช่นเดียวกับสาวกของ High Heaven Palace และ Orthodoxy Temple Branch หยางไค่คิดว่าเขามีเวลาอยู่กับตัวเองอย่างน้อยห้าวัน โดยธรรมชาติแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จะฝึกฝนเทคนิคหรือศิลปะในช่วงห้าวันนี้ แต่เขาสามารถใช้เวลาในการค้นหา Heart Seal ในทะเลแห่งความรู้ของเขา
ยังไงก็ตาม Yu Ru Meng ได้ปลูกฝังเทคนิคลับแปลก ๆ นี้ให้กับเขา ทำให้คนแปลกหน้าสองคนเข้ามาใกล้มากจน Yang Kai คิดไม่ถึงว่าจะทำร้ายเธอ ไม่ว่าตัวตนของ Yu Ru Meng จะเป็นเช่นไรหรือเธอกำลังวางแผนอะไร เทคนิคลับผนึกหัวใจนี้มีบทบาทสำคัญอย่างยิ่ง
ตราบใดที่หยางไค่สามารถปัดเป่าเคล็ดวิชาลับนี้ได้ เขาก็สามารถกำจัดหยูลู่เหมิงที่จับตัวเขาไว้ได้ และบางทีเขาอาจหันกลับมาหาเธอและใช้ประโยชน์จากมัน
แต่เทคนิคลับนี้ค่อนข้างเป็นภาพมายา เขาได้ตรวจสอบทะเลความรู้ของเขาเมื่อสองสามวันก่อน แต่เขาไม่ได้สังเกตอะไรเลย ตอนนี้ ไม่ว่าเขาจะปัดเป่ามันได้หรือไม่ เขาก็ไม่มีความมั่นใจ
แต่ไม่ว่ายังไงเขาก็ต้องลองดู
หยางไค่สูดหายใจเข้าลึก ๆ มุ่งความสนใจไปที่ วินาทีต่อมา สัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของหยางไค่ก็พุ่งพล่านเมื่อร่างอวตารวิญญาณของเขาก่อตัวขึ้นในทะเลความรู้ของเขา และเริ่มค้นหามันอย่างพิถีพิถัน ไม่ให้หลุดออกจากมุมใดมุมหนึ่ง
แต่ใบหน้าของหยางไค่กลับเคร่งขรึมมากขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป เพราะแม้หลังจากกวาดล้างทะเลความรู้ทั้งหมดของเขาจากบนลงล่าง เขาก็ไม่พบความผิดปกติแม้แต่น้อย
ราวกับว่าวิชาลับผนึกหัวใจไม่มีอยู่จริงด้วยซ้ำ
แต่นั่นเป็นไปไม่ได้! เทคนิคลับผนึกหัวใจมีอยู่จริงอย่างไม่ต้องสงสัย ความรู้สึกในปัจจุบันของเขาที่มีต่อ Yu Ru Meng เป็นหลักฐานที่ดีที่สุด มิฉะนั้น เขาจะมีความรักลึกซึ้งเช่นนี้ต่อคนแปลกหน้าที่เขาเพิ่งพบเมื่อสองสามวันก่อนได้อย่างไร ราวกับว่าเธอเป็นคู่ชีวิตที่เขาทนเป็นและตายด้วยกันมาหลายสิบปี
หยางไค่ปฏิเสธที่จะยอมแพ้และยังคงสอบสวนอย่างขยันขันแข็ง ครั้งนี้เขาใช้พลังของบัวอุ่นวิญญาณเจ็ดสี แต่เขาก็ยังผิดหวังในท้ายที่สุด
หนึ่งวันต่อมา ในที่สุด หยางไค่ก็ลืมตาขึ้น ใบหน้าของเขาดูไม่น่าดู
[จริงอย่างที่ Yu Ru Meng พูดหรือไม่ว่า Heart Seal ไม่สามารถลบล้างได้? เนื่องจากเป็นเทคนิคลับ เป็นไปไม่ได้ที่จะถอดรหัสได้อย่างไร บางทีมันอาจจะยังหาหนทางไม่เจอ]
หยางไค่ยังคงครุ่นคิดอยู่เป็นเวลานาน นั่งนิ่งอยู่กับที่ ทันใดนั้น นัยน์ตาของเขาก็เคลื่อนไปพร้อมกับแสงประกายเจิดจ้าที่ส่องประกายในส่วนลึกของมัน
ยกมือขึ้นยกที่กั้นทั้งหมดในห้องแล้วตะโกนว่า “หรุเหมิง หรุเม้ง!”
เห็นได้ชัดว่า Yu Ru Meng ไม่ได้ไปไกลเกินไปเมื่อเธอปรากฏตัวที่นอกประตูหลังจากได้ยินเรื่องนี้ไม่นาน จ้องมองมาที่เขาด้วยความโกรธ “อะไรนะ”
“เข้ามา” หยางไค่กวักมือเรียกเธอ
Yu Ru Meng ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน
หยางไค่ชี้หน้าเขาและพูดว่า “นั่ง!”
มันทำให้เธอกลอกตาใส่เขาทันที ท่าทางค่อนข้างจะตุ้งติ้งเมื่อมองจากภายนอก อย่างไรก็ตาม Yu Ru Meng นั่งลง เติมเต็มห้องเพาะปลูกอย่างรวดเร็วด้วยกลิ่นหอมอันน่ารับประทาน
หยางไค่โบกมืออีกครั้ง ปิดประตูห้องและเปิดใช้งานแผงกั้นอีกครั้ง หลังจากทำทั้งหมดนี้ ในที่สุดเขาก็มองเธอด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า
หยูลู่เมิ่งรู้สึกกระวนกระวายใจเล็กน้อยขณะที่เธอถามด้วยสีหน้ามีความหวัง “อะไรนะ… คุณต้องการทำอะไร?”
ชายและหญิงที่โดดเดี่ยวในห้องปิดและคู่รักที่สนิทสนมกัน มันไม่ใช่เรื่องยากสำหรับจินตนาการของเธอที่จะโลดแล่น ดังนั้นเธอจึงพูดอย่างประหม่าทันทีว่า “ฉัน… ฉันยังไม่พร้อม… ฉันต้องเตือนคุณว่าอย่าทำอะไรตลก ๆ ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่สุภาพ”
หยางไค่รู้สึกประหลาดใจอย่างมาก “เมื่อคุณขอให้ฉันแต่งตัว คุณไม่คิดว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้นเหรอ?”
“คุณสับสนกับสิ่งนี้ได้อย่างไร” Yu Ru Meng จับเสื้อคลุมของเธอแน่น
“น่าสนใจ น่าสนใจ!” หยางไค่แตะคางของเขา ปรับขนาดของเธอด้วยความเพลิดเพลิน เดิมทีเขาเชื่อว่าเธอเป็นผู้หญิงที่หลวมตัวเพราะเธอใช้เวลาไม่นานในการเกลี้ยกล่อมเขาหลังจากพบเขา แต่เขาไม่คาดคิดว่าเธอจะมีด้านที่เจียมเนื้อเจียมตัวเช่นนี้
การจ้องมองที่รุนแรงของเขาทำให้ Yu Ru Meng กระวนกระวายใจทันที และเธอก็ลุกขึ้นทันทีและพูดว่า “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันจะไปก่อนนะ”
“อยากจากไปอย่างนั้นเหรอ” หยางไค่พึมพำอย่างเย็นชาขณะที่เขาเอื้อมมือไปจับเธอ ดึงเธอกลับอย่างแรง Yu Ru Meng ส่งเสียงร้องอย่างอ่อนโยนทันทีขณะที่เธอตกอยู่ในอ้อมแขนของเขา
ดวงตาของพวกเขาประสานกัน ขณะที่หยางไค่จ้องมองด้วยแสงขี้เล่น ในทางกลับกัน ดวงตาของ Yu Ru Meng มัวและหลบเลี่ยง
เมื่อกลิ่นความเป็นชายของ Yang Kai และลมหายใจร้อนโชยไปทั่วใบหน้า ทำให้ Yu Ru Meng หายใจถี่ขึ้นเล็กน้อย
หยางไค่เหยียดนิ้วออกและลูบคอขาวเรียวของเธอเบา ๆ ทำให้เธอตัวสั่น ทุกที่ที่เขาสัมผัส เธอเริ่มมีอาการขนลุก
ลูบไปทั่วคอของเธอ ติ่งหูของเธอ แก้มของเธอ…
ดวงตาของ Yu Ru Meng กลายเป็นหมอกเมื่อสีแดงกระจายไปทั่วแก้มของเธอ
มุมปากของหยางไค่ยกขึ้นขณะที่รอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา จากนั้นเขาก็ก้มศีรษะลงและจูบเธอ
หยูรู่เหมิงตัวแข็งทื่อทันทีราวกับว่ามีคนร่ายวิชาเสกหินใส่เธอ ก่อนที่เธอจะอ่อนตัวลงมาก ราวกับว่ากระดูกทั้งหมดในร่างกายของเธอละลาย ดวงตาของเธอเบิกกว้างก่อนจะค่อยๆ ปิดลง เพลิดเพลินกับความอบอุ่นและความอ่อนโยนที่เธอสัมผัสได้ เธอโอบแขนรอบเอวของหยางไค่โดยไม่รู้ตัว ขณะที่นิ้วของเธอกำเสื้อผ้าของเขาแน่น ราวกับว่าเธอจะล้มลงอย่างไร้เรี่ยวแรงโดยปราศจากการพยุง
ผ่านไปเนิ่นนาน ริมฝีปากของทั้งคู่ก็ผละออกจากกันในที่สุด
Yu Ru Meng หายใจหอบและมีความโลภบนใบหน้าของเธอ
หน้าอกกลมกลึงของเธอกระเพื่อมขึ้นลงในขณะที่หัวใจของเธอเต้นรัวเหมือนกลอง
หยางไค่ก้มหัวลงอีกครั้ง จ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธอ Yu Ru Meng ก็เงยหน้าขึ้นมองเขาเช่นกัน เมื่อสบตากัน ใบหน้าสวยของเธอก็ฉายแววเขินอาย แต่มีรอยยิ้มหวานประดับอยู่ที่ริมฝีปาก
หยางไค่ถอนหายใจในใจขณะที่เขาดิ้นรนภายใน แต่ในที่สุด เขาก็ก้มลงและเอาปากแนบข้างหูของเธอก่อนที่จะพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนมาก “ไอ้ตัวแสบ…”
บรรยากาศที่มีเสน่ห์ก็กลายเป็นน้ำแข็ง
ร่างของ Yu Ru Meng ก็แข็งทื่อเช่นกันในขณะที่รอยยิ้มหวานบนใบหน้าของเธอค่อยๆ จางหายไป ดวงตาที่สวยงามของเธอเย็นชาราวกับน้ำแข็งขณะที่เธอถามอย่างเฉยเมย จ้องไปที่หยางไค่ด้วยสายตาเฉียบคม “คุณเพิ่งพูดอะไรน่ะ? ฉันได้ยินไม่ชัด”
หยางไค่เอาแขนโอบเธอและสะกดคำเหมือนก่อนหน้านี้ “ซ… ล… มึง… ท… อีตัว!”
“หยางไค่!!” Yu Ru Meng ระเบิดขึ้นในขณะที่เธอหลุดออกจากอ้อมกอดของเขาและจ้องมองลงมาที่เขาอย่างน่ากลัวจากด้านบน ดูเหมือนว่าเธอกำลังจะระเบิดจากความโกรธ ...