ผู้แปล: Guy Gone Bad
หัวเรื่อง Mo Yi มองไปที่ Zheng Xuan “คุณไม่ได้โกนหนวด! หนามแหลมเกินไป!”
เจิ้งซวนคลายมือออกอย่างเคอะเขิน “ฉันจะไปโกนหนวดทันที ฉันจะกลับมา!"
เจิ้งเสวียนเตือนซู่หรงและวิ่งหนีไป
ซู่หรงมองไปที่ด้านหลังของเจิ้งซวน เผยให้เห็นดวงตาสีขาวของเขาอย่างช่วยไม่ได้ เจิ้งซวนเริ่มประชดประชันมากขึ้นเรื่อยๆ!
โม่เฟยกอดอกแล้วเดินไป “เจิ้งซวนโง่มากขึ้นเรื่อยๆ!”
Mo Yi พยักหน้าเห็นด้วย “ใช่!”
Mo Fei มองไปที่ Su Rong และพูดอย่างครุ่นคิด “Rongrong หลังจากได้รับยานี้แล้ว คุณและ Yiyi จะไม่มีโอกาสเลย”
ซู่หรงก้มหน้า ส่งยิ้มเขินอาย คิดในใจ: ไม่มีโอกาสระหว่างพวกเขาแล้ว
Qian Ye ลอยลงมาจากหลังคา
“กลับมาแล้วเหรอ” ถามโม่เฟย
เฉียนเย่พยักหน้าและพูดว่า “ใช่!”
โม่เฟยกอดอกและถามว่า “สถานการณ์ข้างนอกเป็นอย่างไรบ้าง”
เฉียนเย่เต็มไปด้วยความคับแค้นใจ “คนพวกนั้นไปไกลเกินไปแล้วจริงๆ เมื่อฉันไปถึงที่นั่น พวกเขาจับได้ว่าฉันเป็นชายฉกรรจ์ ขอให้ฉันช่วยโจมตีซากปรักหักพัง น่ารำคาญมาก! พวกเขาจะขอให้สาวงามทำงานกลางวันได้อย่างไร”
"คุณไป?" ถามโม่เฟย
เฉียนเย่พยักหน้าและพูดว่า “ใช่!”
โม่เฟยเลิกคิ้วและพูดว่า “คุณเชื่อฟังมาก!”
เฉียนเย่เกาหัวอย่างช่วยไม่ได้และพูดด้วยรอยยิ้มแห้งๆ ว่า “เหมือนฉันมีทางเลือก! ฉันมีจำนวนมากกว่า แม้ว่าฉันจะเป็นเทพแห่งศิลปะการต่อสู้ เต็มไปด้วยไหวพริบ และหล่อเหลาอย่างน่าทึ่ง คุณรู้ไหม สองกำปั้นไม่สามารถเอาชนะสี่มือได้! ระหว่างทางต้องก้มศีรษะเมื่ออยู่ใต้ชายคา”
โม่เฟยขยิบตา คิดในใจ: เฉียนเย่จะไม่ลืมที่จะคุยโม้!
“เข้าประเด็น…” โม่เฟยอดไม่ได้ที่จะขัดจังหวะเฉียนเย่
“สิ่งกีดขวางด้านนอกกำลังจะถูกทำลาย รีบไปกันเถอะ หรือเราจะพลาดการเปิดซากปรักหักพัง” เฉียนเย่บรรยายสรุป
โม่เฟยมองเฉียนเย่ด้วยความโกรธ “เรื่องสำคัญขนาดนั้น ทำไมไม่บอกเราก่อนหน้านี้”
เฉียนเย่กระพริบตา เต็มไปด้วยความไร้เดียงสา “ตอนนี้ยังไม่สายเกินไป!”
"ไปกันเถอะ. ซากปรักหักพังกำลังจะเปิดออก หลายคนอยู่ข้างในแล้ว” ไม่มีใครเห็นว่า Lou Yu ขึ้นไปบนหลังคาแล้ว
Mo Fei จ้องไปที่ Qian Ye แล้วปีนขึ้นไปบนหลังคา
เฉียนเย่แตะคางของเขา “ดูที่เฟยเฟย เขาแต่งงานกับ Lou Yu แล้ว แต่ยังคงขยิบตาให้ฉัน ฉันควรทำอย่างไรดี?"
ซู่หรงพูดอย่างไม่พอใจ “เขาไม่ได้ขยิบตาให้คุณ แต่ส่งสายตากริชของเขา”
เฉียนเย่ไม่เห็นด้วย “เป็นไปได้อย่างไร? วิธีที่ Mo Fei มองมาที่ฉันนั้นเหมือนกับเมื่อคุณขยิบตาให้ฉัน”
ซู่หรงหันหน้าหนี กัดฟันและพูดว่า “ฉันไม่ได้ขยิบตาให้คุณ ฉันยังให้ดวงตากริชของฉันแก่คุณ!”
เฉียนเย่มองไปที่ซู่หรงอย่างไร้เดียงสา “เป็นไปได้อย่างไร? ฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้นที่แยกแยะตาขยิบตากับกริชไม่ออก!”
ซู่หรงคิดอย่างหมดหนทาง: แน่นอน เจ้ามันโง่!
เจิ้งซวนเอียงศีรษะไปทางโมยี่และถามว่า “อี้อี้ คุณดูแปลก ๆ กับซู่หรง คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร”
Mo Yi ยิ้มและพูดว่า “ไม่มีอะไร ฉันแค่คิดว่า Rongrong ดูสดใสในวันนี้ ฉันถามเขาว่าใช้เครื่องสำอางอะไร”
เจิ้งเสวียนขมวดคิ้ว “ใบหน้าขาวๆ โง่ๆ นั้นบอบบางขึ้นเรื่อยๆ!”
Mo Yi พยักหน้าและพูดว่า “ใช่! ทุกวันนี้ผิวของหรงหรงเรียบเนียนมากจนคุณอดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงมัน”
เจิ้งเสวียนพูดอย่างไม่พอใจ “เขาผู้นั้นดูดีเมื่อสัมผัส แต่ที่จริง คุณรู้สึกดีกว่าที่ได้รู้สึกถึงฉัน คุณสามารถลองถ้าคุณไม่เชื่อ”
โม่ยี่ “…”
Qian Ye แตะไหล่ของ Su Rong และถามอย่างลึกลับว่า “Rongrong คุณถูก Yiyi ลวนลาม”
หน้าผากของซู่หรงปรากฏเส้นสีดำจำนวนนับไม่ถ้วนในทันที “คุณคิดมากไปเอง เขาและเจิ้งซวนอยู่ด้วยกัน เขาไม่มีความรู้สึกแบบนั้นกับฉัน”
เฉียนเย่ไม่เห็นด้วย “เป็นไปได้ยังไง? วิธีที่เขามองคุณไม่ถูกต้อง เจิ้งซวนนั้นไร้เรี่ยวแรง ดังนั้นเขาจึงต้องการที่จะกินหญ้าในทุ่งหญ้าเก่าแก่”
ซู่หรงสูดหายใจเข้าลึก ๆ และพูดว่า “ไม่มีสิ่งนั้น เจิ้งซวนค่อนข้างมีความสามารถ”
เฉียนเย่ฮัมเพลงเล็กน้อยอย่างไม่พอใจและพูดว่า “หรงหรง! คุณไม่จำเป็นต้องแก้ตัวเจิ้งซวน คุณก็รู้ว่าฉันเป็นคนอ่อนไหว และฉันสามารถมองทะลุกำแพงอิฐได้ ถ้าฉันบอกว่าเจิ้งซวนไร้สมรรถภาพ เขาก็ไร้สมรรถภาพ บางทีวันอื่นฉันสามารถส่ง Afrodyn ให้เขาได้บ้าง เขาไตบกพร่องตั้งแต่อายุยังน้อย แล้วในอนาคตล่ะ?”
Lou Yu สบตาเขา “นั่นไม่ใช่เรื่องของคุณ เจิ้งซวนมีความสามารถมาก อี้อี้มักจะนอนดึก แต่คุณรงค์ตื่นเช้าทุกวัน เป็นไปได้ไหมที่คุณมีปัญหา? หากคุณมีปัญหาที่นั่น คุณควรพูดแต่เนิ่นๆ และให้ Rongrong อยู่ด้านบน ในเมื่อคุณชอบส่องกระจก ทำไมคุณไม่สะท้อนความรู้ในตัวเองบ้างล่ะ ตัดสินจากใบหน้าของคุณ คุณคือ 0 แน่นอน”
เฉียนเย่ “…”
เจิ้งซวนกระพริบตาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น “เจ้าชายของฉัน คุณอ่อนไหวมาก! คุณมีหัวเข่าของฉัน สิ่งที่คุณพูดมีเหตุผล! จริงหรือ! คำพูดที่สมเหตุสมผลนั้นสามารถออกมาจากปากของคุณเท่านั้น! ประทับใจ!"
Qian Ye ขว้างก้อนหินใส่ที่นั่นด้วยคำพูดของ Lou Yu และไม่ได้กลับมาหาตัวเองหลังจากนั้นไม่นาน “Lou Yu, Zheng Xuan, ไอ้สารเลวสองตัว!”
Qian Ye จ้องไปที่ Zheng Xuan และ Lou Yu อย่างไร้ความปราณี ทำให้ Mo Fei หันมาถามว่า “Feifei คุณจะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ?”
โม่เฟยเอียงศีรษะและคิดเล็กน้อย “คุณต้องการยาปลุกกำหนัดหรือไม่? ฉันสามารถให้คุณได้บ้างโดยไม่มีผลข้างเคียง”
เฉียนเย่ “…” ให้ตายเถอะ นี่เรียกว่าน้องชายที่แต่งงานแล้วก็เหมือนน้ำที่หก
Lou Yu และ Zheng Xuan อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ในขณะที่ Qian Ye รู้สึกเหมือนใบหน้าของเขาถูกไฟไหม้
“ไม่ คุณเก็บไว้ให้ Lou Yu” เฉียนเย่กัดฟันที่โม่เฟย
โม่เฟยมองไปที่เฉียนเย่ออย่างครุ่นคิด ดึงซู่หรงมาอยู่ข้างๆ และพูดอย่างจริงจังว่า “หรงหรง ถ้ามีปัญหากับเฉียนเย่ คุณต้องบอกฉัน เขาดูเหมือนไร้ยางอาย แต่จริงๆ แล้วเขาเป็นคนผิวบางจริงๆ แม้ว่าเขาจะมีปัญหาเขาจะไม่พูด”
ซู่หรงมีใบหน้าที่มืดมน พูดในขณะที่ดิ้นรน “ไม่ เขา…แข็งแกร่งมาก”
เฉียนเย่ถูกย้ายไปดูที่ซู่หรง “หรงหรง มีเพียงคุณเท่านั้นที่เข้าใจฉัน คนพวกนั้นไม่รู้อะไรเลย! เอาแต่พูดเรื่องไร้สาระอยู่นั่น!”
โม่เฟยถอนหายใจด้วยความโล่งอกและพูดว่า “ฉันโล่งใจ เฉียนเย่คือคนที่ต้องการสืบทอดตระกูล!”
ซู่หรง “…”