ผู้แปล: Guy Gone Bad
Mo Fei และ Lou Yu เดินไปที่ทุ่งหญ้านอกเมือง Cang หลังจากการรุกรานของนิกาย Yingui ผู้ฝึกฝนในท้องถิ่นก็เริ่มชักเย่อกับพวกเขา
Cang City มีทรัพยากรที่ยากจน คนของ Yinggui Sect ไม่สนใจ จึงมีเพียงไม่กี่คนที่มาฝึกฝน
“ มีคนของ Yingui Sect อยู่ข้างหน้า” โม่เฟยกล่าวว่า
Lou Yu เหล่ตาแล้วพูดว่า "มาจับกันดูว่าจะเจออะไรบ้าง"
โม่เฟยพยักหน้า “ตกลง”
Lou Yu หยุดผู้ปลูกฝังระดับมนุษย์และจับเขาโดยไม่ต้องใช้ความพยายาม
โม่เฟยปล่อยพลังวิญญาณของเขาและทะลวงเข้าไปในทะเลความรู้สึกของเขา และค้นหามันอย่างระมัดระวัง
“แล้วเขารู้ไหมว่าชิฟุของคุณอยู่ที่ไหน” ถาม Lou Yu
โม่เฟยส่ายหัว ค่อนข้างเสียใจและพูดว่า “ระดับของผู้ชายคนนี้ไม่สูงพอที่จะรู้อะไรเกี่ยวกับอาการของปรมาจารย์ชิฟูของฉัน”
หลูหยู่ขมวดคิ้ว “เอาล่ะ ดูเหมือนว่าเราจะต้องหาใครสักคนที่ระดับสูงกว่านี้”
โม่เฟยพยักหน้าเห็นด้วย “ใช่”
Lou Yu มองไปที่ Mo Fei และถามว่า "คุณได้อะไรอีกบ้าง"
โมเฟยครุ่นคิด “ข่าวดีหนึ่งข่าวและข่าวร้ายหนึ่งข่าว คุณชอบฟังเรื่องไหนก่อน”
“อันที่ดีก่อน” หลู หยู กล่าว
โม่เฟยเหลือบมองหลูหยู “นิกายหยิงกุ้ยมีปัญหาภายใน ดังนั้นพวกเขาจึงชะลอการรุกราน ตอนนี้พวกเขาดูเหมือนจะฆ่ากันเอง”
Lou Yu พยักหน้าและพูดด้วยความเย้ยหยัน “ดี! หมากัดหมา”
“แล้วข่าวร้ายล่ะ?” ถาม Lou Yu
Mo Fei ยักไหล่ “Yingui Sect ก็กำลังมองหาเราเช่นกัน เราก็เป็นที่ต้องการตัวมากที่สุดในฝ่ายพวกเขาเช่นกัน”
Lou Yu ยิ้มอย่างขมขื่น "ดูเหมือนว่าเราจะเป็นบลูชิปทุกที่!"
โมเฟยพยักหน้า “เรามีเสน่ห์เกินไป ซึ่งอธิบายได้!”
Lou Yu “…” จากนั้น Lou Yu ก็จบชีวิตของชายคนนั้น
โม่เฟยคลำกระเป๋าเก็บของและตรวจสอบดู “แย่จัง!”
Lou Yu กระตุกปากของเขา "อย่าคาดหวังมากเกินไปจากผู้ปลูกฝังระดับมนุษย์"
โม่เฟยยักไหล่ “แม้แต่ขาของแมลงวันก็ยังเป็นเนื้อ”
Lou Yu ยิ้ม “คุณพูดถูก”
"..."
ขณะที่เฉียนเย่เดิน เขามองเข้าไปในกระจก จากซ้ายไปขวา และจากขวาไปซ้าย
“แม้ว่าจะปลอมตัวมาในรูปลักษณ์ที่เหมือนนรก แต่มองใกล้ๆ ฉันก็ยังหล่ออยู่ดี”
ซู่หรงที่เดินตามหลังเฉียนเย่พูดอย่างทำอะไรไม่ถูกว่า “หยุดมองกระจกเสียที ดูถนนให้ดี เผื่อคุณชนต้นไม้ตายตาย”
เฉียนเย่หันกลับไปมองซู่หรงอย่างจริงจัง พูดด้วยความไม่พอใจว่า “ฉันจะโชคร้ายแบบนี้ได้อย่างไร”
ซู่หรงยักไหล่ “มีคนบอกว่าคนงามมักมีชีวิตที่อาภัพไม่ใช่หรือ? คุณดูสวยมาก ดังนั้นคุณต้องระวังให้มาก!”
เฉียนเย่กระพริบตา ใบหน้าจริงจัง “หรงหรง สิ่งที่คุณพูดมีเหตุผลมาก! ฉันต้องระวัง”
ซู่หรงหันศีรษะไปด้านข้างอย่างช่วยไม่ได้และถามว่า “เราจะไปไหนกันดี?”
เฉียนเย่ลูบจมูก “ลูกผู้ชายตัวจริงควรสร้างชื่อให้ตัวเอง ไปหาไอ้พวก Yinggui Sect แล้วฆ่าพวกมันให้หมด”
"คุณคนเดียว? ฆ่าพวกเขาทั้งหมด?" ซู่หรงกล่าวด้วยความเย้ยหยัน
เฉียนเย่หัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “ไม่ต้องเงียบ การเดินทางนับพันไมล์เริ่มต้นด้วยก้าวแรก เรามาเริ่มกันที่ตัวที่ฆ่าง่าย และตัวที่ฆ่ายาก เรามาพิจารณากันในระยะยาว”
ซู่หรงพยักหน้า “ตกลง”
จากนั้นทั้งสองค้นหาอยู่พักหนึ่ง ในไม่ช้าก็พบกับทีมสามคนจาก Yingui Sect ซึ่งทั้งหมดอยู่ในช่วงปลายของชั้นเรียนมนุษย์ เนื่องจากช่องว่างขนาดใหญ่ของความแข็งแกร่งของพวกเขา ซู่หรงและเฉียนเย่จึงยุติพวกเขาทั้งหมดในไม่ช้า
เฉียนเย่ตรวจสอบร่างกายของคนทั้งสาม จากนั้นพูดด้วยความผิดหวังอย่างมาก “พวกเขาไม่มีอะไรดีเลย!”
ซู่หรงกระตุกปากอย่างช่วยไม่ได้ สำหรับปรมาจารย์ระดับปฐพีแล้ว พวกเขาร่ำรวยพอตัว สิ่งต่าง ๆ ในชนชั้นมนุษย์จะสนใจพวกเขาได้อย่างไร?