ผู้แปล: Guy Gone Bad
Cheng Mobai มองไปที่ Wang Weixing และถามว่า "ทุกอย่างเป็นอย่างไรบ้าง"
Wang Weixing ขมวดคิ้ว “คนมากมายกำลังลาดตระเวน”
Cheng Mobai กัดฟัน “เอาจริงเหรอ? ตอนนี้ยังลาดตระเวนอยู่ไหม? เป็นเวลาหลายเดือน? ยังไม่จบเหรอ?”
“ฉันเกรงว่าพวกเขาจะไม่ถอนตัวก่อนที่จะพบเรา” Wang Weixing กล่าวอย่างครุ่นคิด
Cheng Mobai เกาหัวของเขา “ถ้าเป็นเช่นนั้น เราคงมีปัญหามาก”
Wang Weixing พยักหน้า “ใช่!”
“เราจะยังคงเป็นโกเฟอร์ต่อไปหรือไม่? ฉันพอแล้ว” Cheng Mobai กล่าวอย่างหงุดหงิด
หวัง เว่ยซิงเหลือบมองเขา “ถ้าไม่ใช่ว่าคุณยืนกรานที่จะปรับปรุงอาวุธเวทมนตร์แล้วเตาหลอมระเบิด พวกเราจะถูกเปิดโปงไหม?”
Cheng Mobai ชำเลืองมองเขา ใบหน้าจมดิ่ง “คุณพูดว่า ใส่เหล็ก Xinluo ก่อน แล้วจึงดาวทราย และสุดท้ายคือทองแดง Jinxian และฉันก็ทำตามที่คุณบอกทุกประการ แต่มันยังคงระเบิด คุณโทษฉันได้ไหม”
Wang Weixing กัดฟัน “โทษฉันเหรอ? ฉันพูดตามลำดับที่ถูกต้อง”
Cheng Mobai ฮัมเพลง “หืม! ถ้ามันใช่ ทำไมมันถึงระเบิดล่ะ?”
Wang Weixing กัดฟัน "คำถามนี้เหมาะสำหรับคุณ เตาหลอมจะระเบิดได้อย่างไรถ้าคุณมีฝีมือเพียงพอ”
“Tuttut ทักษะของคุณยอดเยี่ยม แต่คุณยังไม่ได้ปรับแต่งอาวุธวิเศษระดับเทพเลย!” Cheng Mobai ไม่เห็นด้วย
Wang Weixing “…ฉันจะไม่เถียงคุณ”
Cheng Mobai มองดู Wang Weixing อย่างดูถูกเหยียดหยามและพูดอย่างมีชัยว่า "คุณชนะฉันไม่ได้"
หวังเว่ยซิง “…”
“กู~” จู่ๆ เฉิงโมไป๋ก็ท้องร้อง เขารีบกดมันอย่างอายๆ
หวัง เว่ยซิงมองเขาและถามอย่างย่ามใจว่า “หิวไหม”
Cheng Mobai มีใบหน้าที่ขมขื่น พยักหน้า
Cheng Mobai ถอนหายใจ ก่อนหน้านี้ ต่อหน้าปรมาจารย์ระดับสวรรค์ของ Yingui Sect เขาและ Wang Weixing ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากใช้คาถาต้องห้ามเพื่อหลบหนี เมื่อใช้คาถาต้องห้าม พวกเขาต้องจ่ายราคา ภายในหนึ่งปี ความแข็งแกร่งของพวกเขาจะลดลงเหลือระดับซวน
หากหลังจากหลบหนีแล้ว พวกเขาหาสถานที่ฝึกฝนอย่างเงียบๆ ได้ เวลาหนึ่งปีก็เป็นเพียงชั่วพริบตา แต่ตอนนี้… พวกเขาไล่ตามตลอดเวลา และหนึ่งปีก็ยาวนานจริงๆ…
Cheng Mobai ถอนหายใจเบา ๆ ถ้าไม่ใช่ว่าเขาลดระดับเป็นคลาสซวน เขาคงไม่รู้สึกหิวเลย
“มีอะไรให้กินไหม” Cheng Mobai เต็มไปด้วยความคาดหวังที่จะมองไปที่ Wang Weixing
Wang Weixing ส่ายหัว “ไม่”
Cheng Mobai จ้องที่แขนของ Wang Weixing ดวงตาเป็นประกาย Wang Weixing มองเขากลับอย่างมืดมน “คุณกำลังคิดอะไรอยู่”
“แขนคุณมีเนื้อเยอะ ทำไมเราไม่... ตัดมันออกแล้วทำอาหารกินล่ะ?” ดวงตาของ Cheng Mobai กะพริบ
Wang Weixing พูดอย่างดุเดือดด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา “คุณต้องการ!”
Cheng Mobai ยักไหล่และยิ้ม "ฉันล้อเล่น. คุณไม่ได้อาบน้ำเป็นเวลาสองเดือน ฉันกล้าดียังไงมากัดแขนคุณ”
หวังเว่ยซิง “…”
“เจ้ายังมีหน้าจะพูดอย่างนั้นอีกหรือ? คุณเองไม่ได้อาบน้ำมาสามเดือนแล้ว!” Wang Weixing กล่าวอย่างไม่พอใจ
Cheng Mobai เกาหัวของเขาและพูดด้วยความไม่พอใจ “มันจะเป็นสามเดือนได้อย่างไร? คุณต้องเข้าใจผิด!”
หวังเว่ยซิงมองดูเขา “คริสตัลดวงดาวในมือของฉันใกล้จะหมดลงแล้ว”
เฉิงโมไป่อุทาน “อา? เราควรทำอย่างไร?”
Wang Weixing ส่ายหัว “ฉันจะรู้ได้อย่างไร”
เฉิงโมไป่มีสีหน้าขมขื่น หากไม่มีผลึกดารา เวลาที่พวกเขาต้องการในการฟื้นฟูก็จะขยายออกไปเช่นกัน
“ทำไมคุณไม่ประหยัดมากกว่านี้” Cheng Mobai กล่าวอย่างเศร้าโศก
Wang Weihang พูดอย่างช่วยไม่ได้“ คุณมีหน้าที่จะตำหนิฉันไหม” เขายังมีผลึกดวงดาวอยู่นับหมื่นดวง ในขณะที่เฉิงโมไป่คนไร้ค่า
Cheng Mobai กระพริบตา “นั่นเป็นเพราะฉัน…ฉันจน”
หวังเว่ยซิงพูดอย่างอารมณ์เสีย “ถ้าไม่ใช่ว่าเจ้าใช้คริสตัลดารามากมายเพื่อซื้อวัสดุสำหรับการกลั่นและเจ้าสร้างอะไรไม่สำเร็จ พวกเราจะลงเอยกันแบบนี้หรือ?”
Cheng Mobai ขว้างตากริชมาที่เขา “คุณรู้อะไรไหม? ฉันหมดหวังในอุดมคติของฉัน คนจริงอย่างคุณจะไม่มีวันเข้าใจ”
Wang Weixing ยิ้มและพูดด้วยความโกรธว่า “ใช่ ฉันไม่เข้าใจจริงๆ”