ตอนที่ 1601: เซียวผู้ทรงอำนาจอิจฉา
ผู้แปล: การแปล Henyee บรรณาธิการ: การแปล Henyee
มือของ Luoluo หยุดเคลื่อนไหว ถ้าเธอเป็นคนถือถุงพลาสติก พวกมันคงหล่นลงพื้นไปแล้ว
หัวใจของเธอเริ่มกระสับกระส่าย เธอก้าวไปสองสามก้าวก่อนจะหยุดอีกครั้ง “กัปตัน คุณไม่จำเป็นต้องใช้วิธีนี้”
“วิธีอะไร?” เสี่ยวจิงชำเลืองมองเธอ
Luoluo หายใจเข้าลึก ๆ “ฉันไม่อยากกลับเลยจริงๆ ฉันไม่ได้อารมณ์เสีย ฉันแค่…"
"เหนื่อย." เสี่ยวจิงยังคงสนทนากับเธอต่อไป
Luoluo พยักหน้า
เซียวจิงยืนอยู่ที่นั่นและต้องการลูบผมของเธอเหมือนที่เคยทำในอดีต ในตอนนั้นเขาคิดว่าเขาดูแลเธอเป็นพิเศษเพราะเธอเป็นสมาชิกในทีมของเขา แต่ตอนนี้ในที่สุดเขาก็เข้าใจ เขาต้องการดูแลเธอเพราะเธอคือหลัวหลัว
สมัยก่อนพวกเขาเล่นเกมกันจึงไม่ค่อยมีเวลานอน บางครั้งหลังจากที่เขาเล่นเกมเสร็จและหันศีรษะไป เขาก็เห็นเธอนอนอยู่บนแป้นพิมพ์ของเธอหลับไป
เขาจะรูดซิปแจ็คเก็ตและสวมทับเธอ จากนั้นเขาจะเรียก Zhao Sanpang ไปสูบบุหรี่ข้างนอก
เขายังจำสิ่งที่ Zhao Sanpang พูดในตอนนั้นได้ “กัปตัน Luoluo ทำงานหนัก แต่ก็ยังมีคนดุเธอ ทำไมคุณถึงคิดว่าเรายังคงอยู่ในอุตสาหกรรมนี้? Luoluo บอกว่าเธอต้องการหาเงิน ถ้าเป็นเพียงการหารายได้ เธอไม่ต้องทำเช่นนี้”
เขาไม่ตอบเขา นั่นเป็นเพราะสิ่งที่คนคนนี้เป็น คนที่ชอบเธอจะรู้ แต่ในวงการนี้ไม่มีรักนิรันดร์ แม้ว่าจะมีคนชอบคุณ พวกเขาก็อาจไม่เข้าใจคุณจริงๆ พระองค์ทรงเป็นแบบอย่างที่ดี หลายปีผ่านไป แต่เขาเพิ่งรู้ว่าเธอเหนื่อยแค่ไหน เธอเหนื่อยมากที่ยอมทิ้งสิ่งที่เธอรัก
นี่เป็นครั้งแรกที่เสี่ยวจิงรู้สึกว่าหัวใจของเขาเจ็บปวด ไม่ใช่เพราะเธอพยายามที่จะปล่อยมือจากเขา
เขาแค่ถามตัวเองว่าเขาเป็นอะไรในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เขาเล่นเกมและคว้าแชมป์ นอกเหนือจากนี้ เขาไม่สนใจสิ่งอื่นใด ในท้ายที่สุด เขาไม่สามารถแม้แต่จะปกป้องผู้หญิงที่นำชื่อเสียงมากมายมาสู่ทีมเซียงหนาน
เซียวจิงกำมือแน่นขณะที่วางแขนข้างลำตัว เสียงของเขายังคงสงบขณะที่เขาพูดว่า 'ถ้าคุณเหนื่อยก็พัก ฉันจะอยู่ที่นี่และไปกับคุณ ฉันไม่ได้พยายามทำอะไรเลย ฉันแค่อยากจะไปกับคุณ”
Luoluo รู้สึกตกตะลึงอีกครั้ง หัวใจของเธอเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง แล้วทีมเซียงหนานล่ะ? MID ใหม่เพิ่งมาไม่ใช่เหรอ? แล้วการปรับเปลี่ยนระหว่างสมาชิกเก่ากับสมาชิกใหม่ล่ะ? เธออยากจะถามคำถามเหล่านี้กับเขา แต่ก่อนที่เธอจะได้เปิดปากพูด
เสียงหัวเราะปรากฏขึ้นข้างหลังเธอ “ลั่วลั่ว บังเอิญจัง”
Xiao Jing ตามการจ้องมองของ Luoluo และหันหัวของเขา เขาเห็นคนที่ดึงข้อมือเธอเมื่อวันก่อน เขาหรี่ตาโดยไม่รู้ตัว
Luoluo ก็พบว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญเช่นกัน “คุณมาซื้อผักเหรอ”
"เลขที่." ผู้ชายคนนั้นเดินข้ามมา ก่อนที่เขาจะพูดอะไรไปมากกว่านี้ก็มีคนตะโกนเรียกชื่อเขา
ชายคนนั้นตอบคนๆ นั้นแล้วหันกลับมา ใบหน้าหล่อเหลาถูกแสงแดดแผดเผา “อย่าลืมเกี่ยวกับวันพรุ่งนี้…”
Luoluo พยักหน้าและยิ้มด้วย
เมื่อเขามองไปที่คนที่เดินออกไป ลุงแก่ๆ ที่ขายผักก็พูดว่า “เด็กคนนี้มักจะซื้อหนังสือและเครื่องเขียนให้ลูกของเราหลังจากที่เขาประสบความสำเร็จนอกบ้าน เช่นเดียวกับคุณ เขามักจะคิดถึงครอบครัวของเขา คุณสองคนเหมือนกุมารทองและสาวหยกในเมืองของเรา”
Luoluo ไม่ตอบกลับเขา เธอรู้สึกอายหลังจากได้รับคำชม ราคาสินค้าในเมืองเล็กๆ ของเธอนั้นต่ำ สิ่งของที่เธอมอบให้กับโรงเรียนของเธอนั้นไม่มีค่าอะไรมากมาย
ในทางกลับกัน ฉากนี้ดูแตกต่างจากเสี่ยวจิง เขาเข้าใจเธอ
ทหารผู้ใจดีและระลึกถึงรากเหง้าของตน เขายังทำหลายสิ่งหลายอย่างเพื่อครอบครัวของเขา ทั้งหมดนี้เป็นลักษณะที่เธอชอบ
เส้นสีแดงปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา นี่ดูเหมือนจะเป็นวิธีเดียวที่จะเบี่ยงเบนความเจ็บปวดในใจของเขา