ตอนที่ 1652: คืนวันแต่งงาน
ผู้แปล: การแปล Henyee บรรณาธิการ: การแปล Henyee
โฮชิโนะไม่พูดอะไร เขามองไปที่โคมกงหมิงที่กำลังลอยขึ้นอย่างช้าๆ นอกกระจกรถ ดวงตาของเขาลึกล้ำ
คุณ Sixin ยิ้มเพียงครั้งเดียว “คุณยังไม่ได้รับเหนือเธอ? เธอแต่งงานแล้ว”
ในที่สุดโฮชิโนะก็มองข้ามไป “ถ้าคุณหยุดต่อไป รถตำรวจข้างหลังจะตามมา”
“คุณคิดว่าฉันกลัวรถตำรวจเหรอ” คุณ Sixin ไม่ต้องกลัวกับภูมิหลังของเขา
โฮชิโนะพูดด้วยน้ำเสียงราวกับหยก “ผมหมายความว่าเราต้องไปแล้ว คุณยังมีสิ่งที่ค้างคาใจอยู่”
คุณ Sixin หยุดก่อนที่จะหมุนพวงมาลัย ริมฝีปากที่ซ่อนอยู่ในความมืดยกขึ้นเล็กน้อย
…
หากมีคืนวันแต่งงาน วันนี้คือคืนวันแต่งงานจริง
ห้องสมรสอยู่ใกล้โบสถ์ และภายในอ่างอาบน้ำ ผ้ามัสลินสีดำพลิ้วไหวไปพร้อมกับคลื่นน้ำ พันรอบเสื้อผ้าสีขาวของฉินโม่
ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวสะท้อนอยู่เหนือหัวของพวกเขาและทุกอย่างก็สวยงาม ลมหายใจของพวกเขาร้อนขึ้นพร้อมกับอุณหภูมิของห้อง
โทรศัพท์บนพื้นดังขึ้นแต่ไม่มีใครรบกวน
ป๋อจิ่วพูดคำเดียว "เสื้อผ้า…"
เขาจูบที่คอของเธอ ลมหายใจของเขาร้อนและหนักเล็กน้อย “เดี๋ยวฉันช่วยใส่ให้”
ความรู้สึกเสียวซ่านกระจายไปทั่วตัวเธอเมื่อนิ้วของเขาสัมผัส เมื่อผ้ามัสลินสีดำถูกผลักออกไป ความรู้สึกที่มาจากกระดูกก้นกบของเธอก็ทวีความรุนแรงขึ้น Bo Jiu รู้สึกได้ถึงความร้อนที่แผดเผาจากเขา ดูเหมือนว่าจะเผาผลาญสติของเธอ
เขากดข้อมือของเธอไว้ที่ขอบอ่างอาบน้ำ
ผ้ามัสลินสีดำกองอยู่ที่เอวของเธออย่างยุ่งเหยิง และห้องน้ำก็เต็มไปด้วยน้ำจากการกระทำของเธอ
สามารถมองเห็นเสื้อผ้าสีดำและขาวได้อย่างชัดเจน มันปกคลุมร่างกายของ Bo Jiu
หยกพอร์ซเลนเหมือนผิวหนังถูกตราตรึง และแม้แต่มุมตาของเธอก็ยังแดงระเรื่อ มีหยดน้ำอยู่ทุกหนทุกแห่งซึ่งทำให้เขาต้องการทำลายเธอ
ปีศาจมีความสวยงามเป็นพิเศษเมื่อเธอมีความรัก ทุกตารางนิ้วของเธอมีเสน่ห์ แต่เธอไม่รู้ตัว น่าเสียดายที่มีไม่กี่คนที่สามารถมีปีศาจได้ เพราะผู้ชายส่วนใหญ่ชอบผู้หญิงที่ขาวบริสุทธิ์ นอกจากนี้ ปีศาจจะไม่ถูกควบคุมโดยใครก็ตาม เธอจะไม่แสดงออกง่ายๆ เว้นแต่จะทำกับบุคคลพิเศษ
เช่นเดียวกับ Qin Mo ถึง Bo Jiu การได้เห็นฉินโม่ทำให้หัวใจของเธอคัน มันไม่สามารถลบล้างได้ไม่ว่าจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่ก็ตาม เพราะเมื่อพวกเขาทำอย่างนั้น มีคนไม่มากที่จะเป็นแบบเขาได้
เมื่อความอดกลั้นของเขาขาดลง ใบหน้าหล่อเหลาก็เต็มไปด้วยความเซ็กซี่ถึงตาย มันเหมือนกับเทพในชุดขาวที่หลุดเข้าไปในโลกปีศาจ แม้ว่าร่างกายของเขาจะเย็นชาและล้ำค่า แต่ดวงตาของเขาก็แปดเปื้อนด้วยสิ่งอื่นเพราะเธอ หัวใจของเธอจะไม่คันได้อย่างไร
Bo Jiu หัวเราะเบา ๆ ดึงพวกเขาเข้ามาใกล้
เขาไม่หยุดเลย และนี่เป็นครั้งเดียวที่เธอไม่ร้องขอความเมตตา
“พอแล้ว…” การหายใจของป๋อจิ่วไม่แน่นอน น้ำไหลเร็วขึ้นและเสียงของน้ำที่ตกลงสู่พื้นก็ชัดเจนมากเมื่อมันสะท้อนไปทั่วห้องน้ำ
ดวงตาของป๋อจิ่วเริ่มเปล่งประกายจากความสุข หยดน้ำไหลจากผมสีดำของเธอไปยังกระดูกไหปลาร้าของเธอ ทำให้จิตใจของเขาว่างเปล่า
“ไม่พอ จะพอได้ยังไง” ฉินโม่ยกตัวขึ้น จ้องมองอย่างหนักในขณะที่ลมหายใจของเขาสาดไปที่คอของเธอ “Jiu คุณไว้ใจในการควบคุมตนเองของฉันมากเกินไป”