ตอนที่ 1750: ตอนพิเศษของ Mr. Bo และ Mrs. Bo
ผู้แปล: การแปล Henyee บรรณาธิการ: การแปล Henyee
ในนวนิยาย นี่คือสิ่งที่ซีอีโอชายมักจะพูดกับตัวเอกหญิง แต่น่าแปลกมาก เมื่อโหลวหลัวพูดแบบนี้ กลับไม่รู้สึกแปลกเลย นั่นอาจเป็นเพราะเธอแสดงตัวตนของผู้หญิงที่ประสบความสำเร็จในโลกธุรกิจ กระนั้นก็มีความชัดเจนในการจ้องมองของเธอ
Bo Yin เหลือบมองเธอจากหางตา ริมฝีปากบางของเขาประทับลงบนแก้มของเธอและเขาตอบว่า “ตอนนี้ฉันไม่ต้องการไป”
Lou Luo ไม่คาดคิดว่าเขาจะจูบเธอในทันใด มือที่อยู่บนศีรษะหยุดเคลื่อนไหวไปชั่ววินาที
ในฐานะผู้ชายที่พึ่งพาผู้หญิงของเขา Bo Yin รู้ว่าเมื่อใดที่เขาควรหยุด จูบแบบนี้เบาและคันเล็กน้อย
Lou Luo จำอลาสก้าที่เธอมีในอดีตได้ มันชอบที่จะจูบเธอแบบนี้ด้วย
เมื่อเร็ว ๆ นี้ เธอคอยดูความคิดเห็นของคนอื่น ๆ เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างผู้หญิงที่แก่กว่ากับชายหนุ่ม
ไม่ค่อยมีตอนจบที่ดี อย่างไรก็ตาม จากสถานการณ์ของพวกเขาในตอนนี้ พวกเขาอาจจะยังไม่ได้คบกัน บางทีเธออาจจะเป็น... แม่น้ำตาลของเขา?
ในอดีต Lou Luo ไม่เคยชอบคนเกียจคร้าน ในที่ทำงานของเธอ เธอชอบคนที่มีการวางแผนในการทำงานและพึ่งพาตัวเองได้ แต่คนนี้เป็นข้อยกเว้น
ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น? Lou Luo ยังคงมองหาเหตุผล วิธีเดียวที่เธอจะปลอบใจตัวเองได้ก็คือเมื่อมีคนๆ นี้อยู่ใกล้ๆ เธอ เธอจะไม่รู้สึกเหงา เมื่อเธอกลับถึงบ้าน จะมีคนช่วยเธอถอดรองเท้าส้นสูง
Lou Luo ถามเพื่อนผู้หญิงของเธอว่าแฟนของพวกเขาจะทำสิ่งเหล่านี้หรือไม่
โดยปกติพวกเขาจะหัวเราะเบา ๆ และตอบว่า “คุณบ้าเหรอ? เป็นเรื่องยากที่พวกเขาจะช่วยเราถอดรองเท้าส้นสูงและเสื้อผ้า ถ้าเขาเชื่อฟังมาก เขาก็ต้องอายุน้อยกว่าคุณ”
แท้จริงแล้วเขาอายุน้อยกว่าเธอ แต่เธอไม่สามารถปฏิบัติต่อเขาเหมือนน้องชายได้
เธอไม่ได้คุยกับเพื่อนผู้หญิงอย่างละเอียด ท้ายที่สุด Lou Luo ไม่ต้องการให้คนอื่นคิดว่าเขาเป็นแค่เด็กผู้ชายที่น่ารัก
เธอเรียกเขาว่าเด็กผู้ชายเพราะรัศมีความอ่อนเยาว์รอบตัวเขา เขารู้สึกนุ่มและน่ากอด มันทำให้ผู้คนต้องการให้เขาพึ่งพาพวกเขา อย่างไรก็ตามเขาเป็นผู้ชาย
จากการจ้องมองเป็นครั้งคราว Lou Luo รู้ว่าความชั่วร้ายของเขาเป็นสิ่งเสพติด นี่อาจเป็นข้อดีของการเป็นหนุ่ม
Lou Luo วางมือของเธอลง เธอยังคงยิ้มอย่างอ่อนโยนขณะที่เธอพูดว่า “คุณอยากขึ้นรถไหม”
"ใช่." เสียงของ Bo Yin ยังคงฟังดูขี้เกียจ มันลดลงและมีเสน่ห์มากขึ้นเมื่อเขาเข้าไปในรถ “คุณบอกว่าคุณจำบางสิ่งได้ใช่ไหม”
Lou Luo วางรายงานทางการเงินที่เธอเพิ่งหยิบกลับมาที่ตำแหน่งเดิม เสียงของเธอก็ต่ำลงเช่นกัน “ฉันจำทุกอย่างไม่ได้ ฉันจำได้แค่บางภาพ มันเบลอเกินไป”
Bo Yin ไม่ได้พูดอะไร เขายกมือขึ้นและหยิบรายงานที่วางอยู่บนขายาวของเธอออก “คุณควรบอกมันว่านี่คือตำแหน่งของฉัน”
ขณะที่เขาพูด เขานอนลงด้านข้างและวางศีรษะลงบนขาของเธอ
Lou Luo ไม่รีบร้อนที่จะชำระรายงาน ท้ายที่สุดเธอก็มารับเขา นางจึงยอมให้เขานอนทับนาง เธอมองดูผมนุ่มสลวยและใบหน้าที่หล่อเหลาสมบูรณ์แบบของเขา
Lou Luo ยื่นมือของเธอออกมาและหวีผมด้วยนิ้วของเธอครั้งแล้วครั้งเล่า รัศมีรอบตัวเธอไม่เปลี่ยนแปลง การแต่งหน้าของเธอนั้นสวยงามและดูสวยงามมาก เมื่อเธอสวมชุดมืออาชีพ เธอดูเด็ดเดี่ยวและมั่นคง
“บอสลู เราจะไปทางตะวันตกหรือจะไปที่อื่นดี” คนขับเห็นฉากนี้จากกระจกมองหลัง เขาไม่รู้จริง ๆ ว่าทำไมบอสลูถึงหาแฟนแบบนี้
นอกจากหน้าตาของเขาแล้ว เขาไม่เข้าใจว่าพวกเขาเข้ากันได้อย่างไร แต่บอสลูเริ่มชอบที่จะไปทางตะวันตกเมื่อเร็ว ๆ นี้ ตอนนี้ Boss Lou ขอให้เขาไปทางทิศตะวันตก...