ผู้แปล: Sissy That Walk
เนื่องจากมันดึกแล้ว เหอไป๋จึงตรงไปที่ห้องเรียนเมื่อเขาไปถึงมหาวิทยาลัย
Hickeys จากเมื่อคืนได้ดึงความสนใจจากเพื่อนร่วมห้องของเขาอย่างที่คาดไว้ เมื่อส่งหนังสือเรียนให้ Wang Hu ไป๋ก็พบกับการจ้องเขม็ง พลิกหนังสือในขณะที่หาที่นั่งที่สบาย "มีแผนสำหรับคืนนี้ เราไปทานอาหารเย็นด้วยกันไหม? การรักษาของ Di Qiuhe”
“ว้าว ว้าว ว้าว พาแฟนกลับบ้านไปตรวจเหรอ” Junjie ทำหน้าตลก เขาตบไหล่ของ He Bai ด้วยรอยยิ้ม “LaoSi คุณไม่ต้องกังวลอะไร เราจัดการให้คุณแล้ว ให้ตายเถอะ Di Qiuhe ถ้าเขาเคยทำร้ายคุณ เราจะสอนเขา บทเรียนที่บริการของคุณ”
Wang Hu และ Chen Jie พยักหน้าเห็นด้วย
อาศัยอยู่ใต้ชายคาเดียวกันมาประมาณสามปีแล้ว ในฐานะน้องคนสุดท้องในสี่คน พวกเขาแทบจะเรียกเหอไป๋ว่า "ลาวสี" คำว่า "สี" ฟังดูคล้ายกับ "ความตาย" ในภาษาจีนกลาง ซึ่งไม่เป็นมงคลมากนัก พวกเขา ทุกคนเรียกเขาด้วยชื่อของเขา
ตอนนี้ Junjie เรียกเขาว่า "LaoSi" ซึ่งทำให้ He Bai ตกตะลึงไปชั่ววินาที จากนั้นเขาก็เข้าใจว่า Junjie มาจากไหน และเขารู้สึกอบอุ่นมากเพราะเพื่อนร่วมห้องรักเขามาก เหอไป๋ตบมือจุนเจี๋ยและมองเพื่อนร่วมห้องพลางพูดติดตลกว่า “ขอบคุณมาก หวังว่างานแต่งงานในอนาคตจะได้อั่งเปาอ้วนๆ ใหญ่ๆ จากฉันนะ”
“อั่งเปายังไม่เพียงพอ คุณได้รับความไว้วางใจจากงานของช่างภาพและช่างภาพที่ดีที่สุด งานมากมาย” Junjie ดีใจแทนเขา เขากล่าวสุนทรพจน์ทั้งหมดเกี่ยวกับการจินตนาการถึงชีวิตในอนาคตของพวกเขาสำหรับ He Bai และ Di Qiuhe เขาหยุดเพียงเมื่อเห็นศาสตราจารย์เดินเข้ามาในห้องเรียน
เหอไป๋เปิดสมุดบันทึกของเขา กวาดสายตามองเพื่อนร่วมห้องของเขา ใบหน้าของเขายิ้มจนมุมปาก จากนั้นเขาก็ส่งข้อความถึงตีชิ่วเหอ
เหอไป๋: ช่วยจองร้านอาหารดีๆ ให้เพื่อนร่วมห้องของฉันด้วย พวกเขาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
Di Qiuhe: แน่นอน ฉันเข้าใจแล้ว
ตี่ชิวเหอกำลังยุ่งอยู่กับการท่องเที่ยวในวิลล่า เดินไปมาโน่นไปนี่ พยายามบันทึกสิ่งที่พวกเขาต้องการในวิลล่าไว้ใช้ในอนาคตบนแผ่นเล็กๆ
เมื่อคืนเขาเคว้งคว้างเกินไปที่ไม่ได้ขึ้นไปบนชั้นสาม ตอนนี้เขาพบความประหลาดใจเล็กน้อยที่ซ่อนอยู่บนชั้นสามในเช้าวันนี้
ปรากฎว่าเขายืนอยู่ในขณะที่ถือแผ่นรองซึ่งเต็มไปด้วยสิ่งของที่จำเป็น ตอนนี้มีกำแพงรูปถ่ายเล็กๆ อยู่ตรงตรงข้ามหน้าต่าง ซึ่งแสงที่ดีที่สุดส่องเข้ามา ผนังประดับด้วยรูปถ่ายของเขา และตอนนี้เขากำลังยิ้มเหมือนกู๊ฟฟี่ก่อนจะรู้ตัว
ไม่แปลกใจเลยที่ชั้นหนึ่งจะมีภาพถ่ายที่สวยงามเต็มไปหมด ไม่มีภาพบุคคลสักภาพเดียว ลูกสุนัขวางส่วนภาพบุคคลไว้ที่นี่บนชั้นสาม ภาพที่เห็นอย่างตรงไปตรงมาตั้งแต่การพบกันครั้งแรก ภาพขณะที่พวกเขาทานสเต็กมื้อค่ำในอพาร์ทเมนต์ของ Di Qiuhe… เพียงไม่กี่ชื่อเท่านั้น ตอนนี้ลูกสุนัขถ่ายรูปให้เขาได้พอสมควรแล้ว
เขามองดูตัวเองในรูปถ่าย รู้สึกได้ถึงท่าทีที่เปลี่ยนไป ตั้งแต่ปฏิเสธในตอนแรกมามองกล้องตรงๆ รอยยิ้มจากหุ่นยนต์กลายเป็นจริงใจ ดูเหมือนเขาจะทบทวนการเดินทางที่เขาตกหลุมรักลูกสุนัข
การเป็นช่างภาพเป็นอาชีพที่ดีที่สุดในโลก
เขาก้าวถอยหลังเพื่อถ่ายรูปผนังรูปถ่ายนี้ บันทึกภาพลงในไฟล์ และเข้ารหัส มีเพียงตัวเขาเองเท่านั้นที่เห็นภาพ
สองห้องบนชั้น 4 ยังไม่มีเฟอร์นิเจอร์ครบ ดูจากผังแล้ว ห้องเล็กน่าจะเป็นห้องมืด ส่วนอีกห้องน่าจะจัดห้องเป็นสตูดิโอ ทั้งสองห้องติดฉนวนกันเสียง วัสดุ. ทั้งสองพร้อมใช้งานทันทีที่ซื้ออุปกรณ์
ตี่ชิ่วเหอจินตนาการว่าการดูหนังในสตูดิโอจะสนุกขนาดไหน นอนกอดกันบนโซฟา เขาเพิ่ม "โฮมเธียเตอร์" บนเบาะของเขา หลังจากตรวจสอบรายการบนแผ่นรองซ้ำแล้วซ้ำอีก และเห็นว่าเริ่มดึกแล้ว เขาจึงวางแผ่นรองไว้และสวมแจ็กเก็ต มุ่งหน้าไปยังมหาวิทยาลัย Q หลังจากโทรหา Wang Boyi
พวกเขาทั้งสี่ยังคงรู้สึกสดชื่นหลังจากการบรรยายในช่วงบ่าย พวกเขาเพิ่งผ่อนคลายในหอพักเมื่อตีชิ่วเหอโทรมา ดังนั้นพวกเขาจึงออกจากหอพักข้างๆ และถูกยัดเข้าไปในรถหรูสองคันโดย Di Qiuhe ซึ่งรออยู่ที่ชั้นล่างแล้ว และจากนั้นก็ไปที่ร้านอาหารหรูหราใกล้มหาวิทยาลัย
ทั้งสี่คนตกตะลึงเล็กน้อยเพราะคิดว่าพวกเขาคงจะทานอาหารริมทาง โดยเฉพาะเหอไป๋ที่เอาแต่จ้องที่รถ เขามองไปที่โลโก้บนพวงมาลัย และเขามองอีกครั้งเผื่อเขาอ่านผิด เขาจึงหันกลับมา ถึง Di Qiuhe “คุณแน่ใจหรือว่าจะให้รถคันนี้เป็นของขวัญแก่ฉัน? คุณแน่ใจไหม?"
ตีชิ่วเหอจับมือเหอไป๋แล้วบีบ “ใช่ เกิดอะไรขึ้น? คุณไม่ชอบมันเหรอ?”
“ใคร ๆ ก็ต้องชอบมันอย่างแน่นอน…” เหอไป่ตอบอย่างตรงไปตรงมาในขณะที่เขาขมวดคิ้ว “แต่นี่มันแพงชะมัด โปรไฟล์สูงเกินไปสำหรับนักเรียน…” รถคันนี้อาจคู่ควรกับวิลล่า เมื่อตีชิ่วเหอพูดถึงการส่งรถให้เขาในฐานะ ของขวัญ He Bai คาดว่าจะเป็นรถรถธรรมดา
“ฉันเห็นจุนจีขับรถราคาใกล้เคียงกันใช่ไหม” Di Qiuhe ยังคงจับมือของ He Bai และเขาจูบที่มือของ He Bai ในขณะที่เขามีอารมณ์มากขึ้น "เกิดอะไรขึ้นกับโปรไฟล์ที่สูง รถคันนี้เหมาะกับคุณเพียงแค่พิจารณาว่าคุณทำได้ดีแค่ไหน ยิ่งไปกว่านั้น คุณจะจบการศึกษาในปีหน้า แน่นอนว่าคุณจะมีชั้นเรียนให้เข้าเรียนน้อยลง และมันอาจจะสะดวกที่จะอยู่นอกมหาวิทยาลัย รถคันนี้เป็นรถที่เหมาะกับคุณ”
เหอไป๋จ้องตีชิ่วเหอแล้วดึงมือออก “คุณเป็นลูกสุนัขหรือเปล่า ชอบเลียคนอื่น แถมยังบอกว่าฉันจะไปอยู่นอกมหาวิทยาลัยกับใคร จำไว้นะ ฉันอยู่หอกับเพื่อนไปจนเรียนจบ!”
ตี่ชิ่วเหอรู้สึกทึ่ง ขมวดคิ้วแน่น “แล้วฉันล่ะ มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่เรามีบ้านอยู่ด้วยกันตอนนี้และมันก็ตกแต่งอย่างดี แต่ฉันกลับต้องหันหน้าเข้าหากำแพงทุกครั้งที่กลับมา!”
นั่นคือแผนของเหอไป๋ เขาตอบอย่างจริงจังว่า “คุณต้องทำงานอย่างหนักเพื่อภาพยนตร์ของคุณ ในขณะเดียวกัน ผมก็ต้องทำงานหนักเพื่อการถ่ายทำและการเรียนด้วยเช่นกัน คุณสามารถใช้เวลาดีๆ กับคุณปู่ได้ตั้งแต่วันจันทร์ถึงวันศุกร์ แล้วเราจะได้เจอกันที่บ้านในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ ช่างสมบูรณ์แบบจริงๆ”
ตี่ชิวเหอยังคงหน้าตายตลอดเวลา “ไร้สาระสิ้นดี”
เหอไป๋กลอกตา “เฮ้ มารยาทของคุณอยู่ไหน ดาราหนัง?”