ผู้แปล: Sissy That Walk
ในวันเดียวกับที่เหอไป๋ได้รับการแจ้งเตือน ผลงานทั้งหมดที่ผ่านเข้าสู่รอบก่อนรองชนะเลิศได้แสดงบนเว็บไซต์ ผลงานของเหอไป๋อยู่ในอันดับที่หนึ่งซึ่งดึงดูดผู้ชมได้มากที่สุด
การประกวดเป็นงานระดับนานาชาติ แน่นอนว่ามันดึงดูดความสนใจจากทั่วโลก นักศึกษามหาวิทยาลัยจากประเทศต่างๆ พูดภาษาต่างๆ เติบโตในวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน ล้วนแสดงความคิดเห็นในฟอรัม อภิปรายความคิดเห็นเกี่ยวกับผลงานบนเว็บไซต์ ซึ่งรวมถึง He Bai เป็นคนที่กล่าวถึงมากที่สุด
แฟน A : ว้าว ฉันเคยมองว่าผู้ชายเอเชียขี้เหร่มาก แต่รูปนี้เปลี่ยนเกมแน่นอน! ฉันปลิวไปอย่างสมบูรณ์! ฉันคิดว่าฉันรักผมสีดำและดวงตาสีดำของเขา ดูเขาสิ!
แฟนบี: ก่อสร้าง! แสงสว่าง! เลขที่! บอกเลยว่ารูปนี้รีทัช! แน่ใจนะว่าใช่? แต่บอกไม่ถูกว่าส่วนไหน ไม่รู้!
แฟนซี: แม้ว่าชื่องานนี้จะดูสับสน แต่ฉันเข้าใจในความตั้งใจของช่างภาพ คนในฝันของช่างภาพอยู่ที่อีกฝั่งของหน้าต่าง เขาอยู่กลางแสงแดดกำลังยื่นดอกกุหลาบที่เขามีให้ช่างภาพ เก็บไว้ในกระเป๋าของเขา แต่เขารู้สึกอายเล็กน้อยเมื่อสังเกตเห็นว่ากลีบกุหลาบมีรอยย่นเล็กน้อย ช่างภาพโชคดีมากที่ตกหลุมรักผู้ชายในรูป และได้รับความสนใจจากเขาทั้งหมด บางทีหน้าต่างกระจกนี้อาจเป็นสัญลักษณ์ของการกั้นระหว่างพวกเขา บางทีมันอาจแสดงถึงอคติบางอย่าง มันแสดงถึงความลำเอียงของคนอื่น แต่ทั้งหมดนั้นจะไม่หยุดยั้งความรักและความโหยหาของฉันที่มีต่อเธอ ฉันมาทุกทางเพื่อเธอ ฉันให้ คุณไม่เพียงแค่ดอกกุหลาบแต่รวมถึงตัวฉันด้วย… โอ้ น้ำตาฉันไหล! ขอให้มีความสุข ฉันส่งคู่นี้! แค่ทุบหน้าต่างกระจกบ้าๆ นี้ทิ้ง ทำลายมัน!
แฟน D: ใจเย็นๆ แฟน C คุณกำลังหลงทางใช่ไหม? แต่ฉันต้องยอมรับ ภาพนี้ไม่ได้รีทัช ช่างภาพคือองค์ประกอบทั้งหมด โครงสร้าง แสง จังหวะ เวลา อารมณ์ที่เขามุ่งหมายจะจับภาพและถ่ายทอด ตรงจุด! ภาพถ่ายที่ไร้ที่ติเช่นนี้ สมควรได้รับการจัดอันดับสูง! รอคอยที่จะได้เห็นผลงานของเขาในรอบชิงชนะเลิศ
แฟนสุ่ม: อะไรนะ? ไม่ใช่ Di Qiuhe ในรูปนี้เหรอ? ชิวเหอ? ชิวชิว? ดูชื่อเรื่องสิ ชิวชิว! แต่ทำไมเขาถึงอยู่ในรูปถ่าย? เรื่องราวเบื้องหลังคืออะไร? ถอยออกไป พวกเจ้าทุกคน เขาเป็นของข้า! ของฉัน!
ภาพถ่ายนี้ทำให้เกิดการถกเถียงกันอย่างเผ็ดร้อนทางออนไลน์ ไม่นานก็กลายเป็นไวรัลทางออนไลน์ รวมถึงสื่อสังคมออนไลน์ในประเทศด้วย แต่ทั้งคู่กลับไม่มีเงื่อนงำใดๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้เลย Di Qiuhe และ He Bai กำลังจะเดินทางไปเคารพสุสานพ่อแม่ของ He Bai
เหอไป๋ใส่บัตรเชิญการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศลงในกระเป๋าของเขาและเดินไปที่ห้องตู้เสื้อผ้า มองไปที่ตี่ชิวเหอที่จ้องมองที่ตู้เสื้อผ้าของเขาอย่างงุนงง “เด็กดี คุณรู้ว่าเที่ยวบินไม่รอใคร ติ๊กต๊อก เรากำลังไป พลาดแน่ถ้าไม่รีบ”
ตีชิ่วเหอมองเขาอย่างจริงจัง “แต่คุณยังไม่ได้บอกฉันว่าพ่อแม่ของคุณชอบสีอะไรที่สุด”
“…… พวกเขาชอบทุกสี แต่ที่ไม่ชอบคือคนที่มาสาย” เหอไป๋ดึงไพ่เอซของเขา
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ตีชิ่วเหอก็ผุดขึ้นจากพื้นและคว้าชุดสูทสองชุดที่เขาเพิ่งซื้อมาและเก็บใส่กระเป๋าเดินทางอย่างระมัดระวัง จากนั้นเขาก็แบกเหอไป่ไว้บนบ่า “ไปกันเถอะ เราจะไม่เสี่ยง แล้วถ้าเราพลาดเที่ยวบินจริงๆ อืม ราคามันสูงเกินไป ฉันไม่อยากไปสาย”
เหอไป๋ไม่เห็นว่ากำลังจะมาถึง เขาร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนกเมื่อถูกอุ้มขึ้นมาจากพื้น “ไอ้เด็กนี่ ปล่อยฉันลง! ทำไมคุณถึงแบกฉันไว้บนไหล่ของคุณ? ฉันเดินเองได้!”
ตีชิ่วเหอตบแก้มก้นเขาเป็นการตอบ จากนั้นเขาก็เดินลงไปชั้นล่างพร้อมกับกระเป๋าเดินทางในมือและเหอไป่ที่ไหล่ของเขา
ไม่นานทั้งสองก็มาถึงสนามบิน และโชคดีที่พวกเขาไม่พลาดเที่ยวบินไปยังบ้านเกิดของเหอไป๋
“ขอผมดูหน่อย……” เหอไป๋นั่งห่มผ้าห่มอย่างอบอุ่นหลังจากเครื่องบินออก เขากำลังดูปฏิทิน “เราจะใช้เวลาหนึ่งวันที่บ้านเกิดเพื่อเคารพหลุมศพพ่อแม่ของผม แต่ผม มีวันหยุดสามวัน หลังจากนี้เราจะไปเยี่ยม Zeng Peizhong ไหม? คุณกับเขาเคยร่วมมือกันครั้งหนึ่ง มันไม่ดีที่เราจะไม่ไปเยี่ยมเขาเมื่อเราอยู่ใกล้ ๆ ใช่ไหม”
Di Qiuhe พยักหน้าเห็นด้วย “ใช่ คุณมีเหตุผล เขาอาศัยอยู่ในบ้านพักตากอากาศน้ำพุร้อนหลังจากที่เขาได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็ง ดูเหมือนว่าเราจะเพลิดเพลินไปกับน้ำพุร้อนเมื่อเราไปเยี่ยมเขา” ด้วย Di Qiuhe มองออกไปนอกหน้าต่าง
เหอไป๋จดสิ่งนี้ไว้ในปฏิทินของเขา จากนั้นเขาก็พูดต่อ “งั้นเรามาพบคุณปู่กันเถอะ หลังจากที่เราไปเยี่ยมเซิงเป่ยจง คุณปู่ไม่ได้พูดถึงอะไรเลย แต่ฉันพนันได้เลยว่าเขาคงหมดหวังที่จะไปเยี่ยมหลุมฝังศพของแม่คุณกับคุณ ฉัน แปลกใจจริงๆ ที่คุณตาจองตั๋วให้เรากลับบ้านเกิดก่อน เขาอยากให้เราไปไหว้พ่อแม่ก่อน”
Di Qiuhe มองเขาอย่างอ่อนโยน เขาเอื้อมมือไปจับมือ He Bai และอธิบายว่า “หลุมฝังศพของแม่อยู่ใน B City คุณปู่ไปเยี่ยมหลุมฝังศพของเธอทุกสัปดาห์ แต่กรณีของคุณแตกต่างออกไป คุณกลับมาเพียงปีละครั้งใน Tomb-Sweeping วัน คุณปู่เข้าใจเรื่องนี้ดี อย่าเครียดเลยปู่ทำเพราะเขาเป็นห่วงคุณ”
“ฉันไม่เครียด” เหอไป๋จับมือตีชิ่วเหอเช่นกัน เห็นตีชิ่วเหอกำลังจะหันศีรษะอีกครั้ง เขาก็หัวเราะออกมาและเอื้อมมือไปลูบคอของเขา “ฉันสังเกตเห็นสิ่งนี้ตั้งแต่เราขึ้นเครื่องบิน คุณเอาแต่มองไปทางนั้น , เกิดอะไรขึ้น? คอของคุณรู้สึกแข็ง? เมื่อคืนคุณนอนตลกไหม”
ตีชิ่วเหอหลบสายตาของเขา และโน้มตัวเข้าไปใกล้เหอไป๋เพื่อให้เขาเพลิดเพลินกับการนวดคอได้ดีขึ้น เขาตอบด้วยเสียงทุ้มว่า “ใช่ เมื่อคืนฉันนอนหลับอย่างน่าขัน และตอนนี้คอของฉันกำลังจะฆ่าฉัน”