ผู้แปล: Sissy That Walk
เมฆยังลอยไปตามลม ขี้เถ้าบนพื้นปลิวกระจัดกระจาย เป็นเรื่องบังเอิญที่กระดาษธูปซึ่งยังเผาไหม้อยู่ตกลงบนข้อเท้าของ Di Qiuhe เส้นผมถูกเผาที่ข้อเท้าของเขา
“อุ๊ย” ตีชิ่วเหอกรีดร้องอยู่ในใจ แต่เขาก็รวบรวมสติ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและปิดข้อเท้าของเขา
“มีอะไรผิดปกติ?” เห็นตี่ชิวเหอทำตัวตลก เหอไป๋ถามเขาว่า “ทำไมคุณถึงทำตัวเหมือนหุ่นยนต์? เข้ามาใกล้ฉันสัญญาว่าพ่อแม่ของฉันจะไม่กัด”
“ใช่ พวกมันจะไม่กัด แต่พวกมันเล่นงานข้า” ตีชิ่วเหอคิด
ตี่ชิวเหอหายใจเข้าลึก ๆ และจัดเสื้อผ้าของเขาให้ตรง เขาเข้ามาใกล้ป้ายหลุมศพ ก่อนอื่นเขาโค้งคำนับด้วยความเคารพอย่างสูง และกล่าวว่า “สวัสดีพ่อกับแม่ ฉันชื่อตีชิวเหอ โปรดวางใจได้ว่าจะดูแล ไป๋ตลอดชีวิตฉันจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง”
หนึ่งวินาที สองวินาที สามวินาที…
ไม่มีลม ไม่มีเมฆลอย ไม่มีขี้เถ้าที่พัดมาบนใบหน้าของ Di Qiuhe ......
ตี่ชิวเหอถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นเขาก็ยิ้มเจื่อนๆ ให้รูปถ่ายบนป้ายหลุมศพ
ลือลั่น!
เหอไป๋เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า “เกิดอะไรขึ้น? ฉันดูพยากรณ์อากาศก่อนออกจากโรงแรมแล้ว เขาบอกว่าวันนี้ฝนไม่ตก แต่ดูแสงนั้นสิ!”
ตี่ชิวเหอยิ้มอย่างแข็งทื่อ เขารู้สึกเสียหน้า “โอ้พระเจ้า พ่อแม่ของไป๋ดูเหมือนจะไม่ชอบฉันเลย…”
ลือลั่น!
“ดูเหมือนฝนจะตกจริงๆ แต่เราทิ้งร่มไว้ในรถ” เหอไป๋กล่าวด้วยความกังวล
Di Qiuhe ยืนขึ้นทันที “ฉันจะไปเอาร่ม คุณรออยู่ตรงนี้” เขาโค้งคำนับป้ายหลุมศพและเดินตรงไปยังที่จอดรถ หลังจากผ่านไปสองรอบและแน่ใจว่าเขาหลงทางในสายตาของเหอไป๋ เขาจึงกดหมายเลขของเจียงซิ่วเหวิน
“ซิ่วเหวิน ช่วยด้วย ฉันจะเอาชนะใจแม่สามีและพ่อตาได้อย่างไร”
ลือลั่น!
“หรือพูดให้ตรงกว่านั้น ฉันจะหลีกเลี่ยงลักษณะการรัดรูปได้อย่างไร”
เจียง ซิ่วเหวิน ซึ่งอยู่อีกฝั่งของโทรศัพท์ นั่งอยู่บนโซฟาของเขา เขาตอบหลังจากที่เขารวบรวมความอดทนทั้งหมดของเขา "คุณจริงจังแล้วใช่ไหม เพื่อนของฉัน"
มีคำตอบที่ดีจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์
“งั้นก็ได้” เจียง ซิ่วเหวิน นั่งตัวตรงและถอนหายใจ เขาตัดสินใจที่จะไม่ถามคำถามหรือพูดคุยกับเพื่อนสนิทของเขาซึ่งเป็นตัวละครที่น่าสนใจ เขาพิมพ์ว่า “วิธีพิชิตใจสะใภ้” มีคำแนะนำที่น่าสนใจปรากฏขึ้นอย่างแน่นอน เขา เรียกดูทีละรายการแล้วตอบว่า “ตอนนี้คุณถามฉันอย่างจริงจังแล้ว ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากให้ความช่วยเหลืออย่างจริงจัง ต่อไปนี้เป็นประสบการณ์ส่วนตัวของฉันจากการเฝ้าสังเกตมาหลายปี ตอนนี้คุณฟังฉันนะลูก! อย่างแรก วิธีที่คุณเรียกพวกเขามีความสำคัญ……”
Di Qiuhe ที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ฟังอย่างตั้งใจ และเขาก็จมอยู่ในความคิดและดื่มด่ำกับความรู้ทั้งหมดที่เขาได้รับ...
เพื่อกลับไปหาเหอไป่ เขาดูรูปถ่ายบนป้ายหลุมศพและอธิบายด้วยความสุขและความพึงพอใจ “พ่อกับแม่ อย่าหัวเราะเยาะชิ่วเหอ เขาอาจซุ่มซ่ามบ้างเป็นครั้งคราว แต่เขา ทำดีกับฉันจนใจฉันละลาย อย่างเมื่อตอนมื้อเที่ยง เขายืนกรานที่จะเสิร์ฟกุ้งให้ฉัน และสุดท้ายเขาก็มีรอยเปื้อนน้ำมันที่ปลอกคอ เขาหวาดระแวงมากเกี่ยวกับสภาพอากาศ คุณจะมองว่าเป็นความผิด เขาต้องการกลับไปที่โรงแรมและรับ เปลี่ยนไป...และอาทิตย์ที่แล้วเขาทำงานหนักทั้งสัปดาห์เลยขอลางานสักสองสามชั่วโมงแล้วกลับบ้านมาทำอาหารเช้าให้ฉันกิน เพราะฉันบอกว่าฉันชอบข้าวต้มปลาที่เขาทำ...รายการไปต่อได้ และต่อไป เขาได้ให้ฉันทั้งหมด ดังนั้นโปรดอย่ากังวล เขาไม่ใช่ผู้หญิงและเขามีครอบครัวที่ซับซ้อน แต่สิ่งเดียวที่สำคัญคือวิธีที่เขาปฏิบัติต่อฉัน เรารู้สึกต่อกันอย่างไร ใช่ไหม? ฉันแน่ใจว่ามันจะดีขึ้นสำหรับเราเท่านั้น”
พายุฝนฟ้าคะนองดีขึ้น…
“พ่อกับแม่ นี่คือชีวิตที่สองของฉัน ฉันไม่ได้เจอเขาในชาติที่แล้ว ฉันเคยอยู่อย่างโดดเดี่ยวและพเนจรไปทั่ว การถ่ายภาพคือทั้งหมดของฉัน และฉันก็สบายดี ฉันกำลังสนุก และในชีวิตนี้ ฉันมี Qiuhe อยู่ในชีวิต ฉันเข้าใจคำว่าบ้านดีขึ้น รู้สึกดีมากที่มีสถานที่ที่คุณสามารถเรียกว่าบ้านได้ ฉันรู้สึกขอบคุณมากที่มีเขาอยู่ในชีวิต”
ตอนนี้พายุฝนฟ้าคะนองหายไปหมดแล้ว เหลือแต่เมฆที่ลอยอยู่รอบๆ ราวกับว่าพวกมันกำลังปลอบเหอไป่อยู่บนพื้น
เหอไป๋พูดต่อไปว่าเขาและชีวิตของเขาเปลี่ยนไปอย่างไรหลังจากที่เขาได้พบกับชิ่วเหอ จนกระทั่งเขาได้ยินเสียงฝีเท้าของชิ่วเหอ เขาก็ลดเสียงลง “แม้ว่าฉันจะโกรธเขาเพราะฉันคิดว่าเขาเป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันต้องกลับชาติมาเกิด แต่ตอนนี้ ฉันแค่รู้สึกขอบคุณ…”
ลือกระหึ่ม!
พายุฝนฟ้าคะนองกลับมาแรงขึ้น
เหอไป๋สะดุ้งเพราะเสียงฟ้าร้อง เขาสำลักและคิดว่า “อากาศวันนี้เป็นอย่างไรบ้าง”
เมื่อมีเสียงฟ้าร้องต้อนรับ ตีชิ่วเหอจึงยอมรับอย่างใจเย็นและถือร่มให้เหอไป่ จากนั้นเขาก็หายใจเข้าลึก ๆ และคุกเข่าลงที่หลุมฝังศพ
แสงสว่างบนท้องฟ้าพลันบิดเบี้ยวเหมือนตกใจ
เมื่อเห็นเช่นนั้น เหอไป่ก็กรีดร้อง “ชิวเหอ?!”
“แม่ครับ พ่อ ผมจะดูแลไป๋อย่างดีไปตลอดชีวิต” Di Qiuhe พูดอย่างจริงจังและเขาก็ทุบหัวลงบนพื้น
เหอไป่ตกตะลึง เขาเอื้อมมือไปจับตีชิ่วเหอ “ได้โปรด ชิ่วเหอ เจ้ากำลังทำอะไรอยู่?”
“ฉันไหว้พ่อกับแม่” Di Qiuhe จับมือ He Bai และยิ้มให้เขา จากนั้นเขาก็มองไปที่ป้ายหลุมศพ สายตาของเขาจดชื่อไว้ เขาพูดอย่างจริงจังว่า “และอีกอย่าง ฉันคิดว่าฉันควรรับผิดชอบที่ Bai กำลังจะใช้จ่ายส่วนที่เหลือ ชีวิตของเขากับผู้ชายคนหนึ่ง”
เสียงดังก้องอีก
“ฉันรู้สึกขอบคุณตลอดไปที่ได้พบกับไป๋ ขอบคุณมากที่เลี้ยงดูเขาเป็นอย่างดี” Di Qiuhe กล่าวเสริม
“ถ้าฉันทำอะไรที่ทำให้ไป่เจ็บ ฉันสาบาน ฉันจะโดนฟ้าร้อง”
เสียงดังก้องไปทั่วท้องฟ้าดูเหมือนเป็นภัยคุกคาม
“เจียงซิ่วเหวินพูดถูก พ่อแม่ชอบสบถบ้าง จูบตูดบ้าง” ตีชิ่วเหอคิด ตอนนี้ดูเหมือนเขาจะรู้แล้วว่าพ่อแม่ของเหอไป่ชอบอะไร