ผู้แปล: Sissy That Walk
Di Qiuhe ไปที่มหาวิทยาลัย Q เพื่อรับเพื่อนร่วมห้องของ He Bai เขายังโทรหาป้า Xu มาที่บ้านเพื่อช่วยเหลือในวันนั้น
กลุ่มนั่งแช่เย็นที่ห้องนั่งเล่นหลังอาหารเช้า
Niu Junjie เหลือบมอง Qiuhe ซึ่งกำลังล้างจานอยู่ในครัว และอีกแวบหนึ่งไปยัง He Bai ซึ่งกำลังงีบหลับอยู่บนโซฟาอย่างสบายใจ เด็กที่ร่ำรวยอย่าง Di Qiuhe จะประพฤติตัวได้ดีหลังจากการฝึกฝนของ Bai น่าอัศจรรย์มาก!”
“ขอโทษนะ โปรดระวังภาษาของคุณที่นั่น นั่นไม่ใช่การฝึก มันเป็นความรักและความเคารพ” ตะโกนใส่ Chen Jie ซึ่งกำลังดูสูตรเนื้อแกะย่างและส่ายหัวกับสิ่งที่ Junjie เพิ่งพูด
“Laoda คุณอยากจะลองไหม” Chen Jie ตบไหล่ของ Wang Hu
หวังหูที่กำลังชื่นชมอัลบั้มรูปเงยหน้าขึ้นและดูสูตรอาหาร “แน่นอน ครั้งหนึ่งฉันเคยช่วยพ่อย่างหมู ฉันจะถือว่าพวกมันเหมือนกันหมดไหม”
“เราไปกันเลยไหม”
"ทำไมจะไม่ล่ะ?"
วังหูเก็บอัลบั้มรูปและทิ้งไว้กับเฉินจี้
หนิวจุนเจี๋ยพบว่ามันยากที่จะเข้าใจ เขาเพิ่มระดับเสียงของเขา “พวกเราเพิ่งทานอาหารเช้าไป จะรีบไปย่างเนื้อแกะทำไม? ไม่มีใครหิวเร็วขนาดนี้”
“อืม ฉันว่านั่นเป็นการเรียกที่ดี” Xing Shaofeng ที่เพิ่งมาที่ห้องนั่งเล่นพร้อมรายงานในมือพูดขึ้นว่า “เนื้อแกะย่างใช้เวลาเตรียมนานมาก บวกกับเวลาปรุงรสด้วย ก็ใช้เวลาประมาณสามชั่วโมงในการย่างเนื้อแกะธรรมดา หรือประมาณห้าชั่วโมงสำหรับหนึ่งมื้อ อันที่ใหญ่กว่า ชิ้นที่ Qiuhe ได้รับสำหรับเรานั้นไม่ใหญ่เกินไปนัก ฉันคาดว่าจะใช้เวลาย่างประมาณสามหรือสี่ชั่วโมง”
หนิวจุนเจี๋ยตกตะลึง จากนั้นเขาก็ลุกจากโซฟาแล้วตะโกนว่า “พวก รอฉันก่อน ฉันอยากมีส่วนร่วมด้วย ฉันอยากสร้างความประทับใจให้กลุ่มด้วย โปรดรอฉันด้วย”
เหอไป๋ซึ่งกำลังคลอเคลียอยู่บนโซฟาหันกลับมามอง ร่างที่ถดถอยของหนิวจุนเจี๋ยคือสิ่งที่เขาเห็น เขาส่ายหัวและถอนหายใจ “ใช่ ฉันแน่ใจว่าคุณจะทำให้กลุ่มประทับใจ ฉันไม่แน่ใจว่าด้วยวิธีใด , เชฟนิว!”
เหอไป๋เห็น Xing Shaofeng เขาส่ง Xing Shaofeng เกมแพดและถามว่า "มาเลย Shaofeng มาเล่นกันเถอะ"
ซิงเส้าเฟิงยิ้มลึกขึ้น เขาหยิบเกมแพดและนั่งลงบนพื้น “ได้สิ เริ่มเกมเลย”
นั่นทำให้เหอไป่ประหลาดใจ จริง ๆ แล้วเขาไม่ได้คาดหวังคำตอบเชิงบวกจาก Xing Shaofeng คนบ้างานที่ไม่เคยเล่นอะไรเลย เขาหยิบแผ่นเกมให้ตัวเองด้วย “มาอุ่นเครื่องกันก่อน โหมดมือใหม่ ถ้าอย่างนั้นอย่าหาว่าผมรังแกคุณ”
“ขอบใจนะไป๋” Xing Shaofeng ตอบในขณะที่เขาเล่นเกมแพดอย่างงุ่มง่าม
สิบนาทีต่อมา เหอไป๋วางเกมแพดลงด้วยท่าทางที่ตกตะลึง
“เส้าเฟิง คุณเก่งมาก ทำไมฉันไม่เคยรู้เรื่องนี้เลย!”
“ขอบคุณ ฉันไม่ได้เล่นบ่อย มันนานมากแล้วตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่ฉันเล่น” Xing Shaofeng พูดอย่างสุภาพ เขาเทน้ำ He Bai หนึ่งแก้วแล้วถามว่า "คุณรู้สึกดีขึ้นแล้วหรือยัง"
“ใช่ แต่ชิวเหอปกป้องฉันมากเกินไป กังวลตลอดเวลา” เหอไป๋พูด เมื่อเห็นซิงเส้าเฟิงวางแป้นเกมลง เขารู้ว่าซิงเส้าเฟิงหมดความสนใจที่จะดำเนินการต่อ ดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนเรื่อง "คุณรีบไปทำงานทันที คุณยุ่งมากไหม? ฉันคิดว่าช่วงนี้คุณจะยุ่งน้อยลงเพราะช่วงนี้ชิวเหอพักผ่อนอยู่ที่บ้าน”
“ใช่ ค่อนข้างยุ่ง มันไม่เกี่ยวข้องกับงานของ Qiuhe เลย” Xing Shaofeng อธิบายว่า “มันเกี่ยวกับพ่อของ An Xixi เรากำลังทำงานเพื่อโน้มน้าวให้พ่อของ An Xixi กลายเป็นพยานที่แปดเปื้อนและรายงาน Qin Mingqiang เราต้องการขอโทษต่อคนที่เขาวางยาเมื่อ 20 ปีที่แล้ว เราต้องการเช่นกัน ให้เขาสารภาพความผิดและใช้เวลาของเขา ในขณะนี้เรากำลังติดต่อกับครอบครัวของเหยื่อ หากเราได้รับการอภัยจากพวกเขา พ่อของ An Xixi จะมีโอกาสที่จะได้รับการผ่อนผันจากผู้พิพากษา”
เหอไป๋ขมวดคิ้ว เขานั่งลงบนโซฟาและถือตุ๊กตาของเขา “ถ้าฉันเป็นครอบครัวของเหยื่อ ฉันจะไม่เลือกที่จะให้อภัยเขา หลังจากทรมานมาหลายปี อยู่ภายใต้ฤทธิ์ของยา มันเป็นไปไม่ได้เลยที่ฉันจะให้อภัยเขา”
Xing Shaofeng สัมผัสได้ถึงความโกรธของ He Bai เขาพูดต่อว่า "ฉันเข้าใจประเด็นของคุณ เราไม่ได้พยายามยกโทษให้พ่อของ An Xixi จากประโยคที่เขาสมควรได้รับ เรากำลังพยายามโน้มน้าวให้เขาสารภาพความผิดของเขาเองและต่อสู้เพื่อผ่อนผัน การชดใช้ความผิดของเขาเองและชดเชยสิ่งที่เขาทำไปนั้นเป็นสิ่งที่ถูกต้อง”
“ใช่ ฟังดูเหมือนถูกต้องเลย” เหอไป๋พยักหน้า
ตอนนี้พ่อของ An Xixi ถูกกลุ่มผู้ใต้บังคับบัญชาของ Qin Mingqiang จับตัวไป เขามีช่วงเวลาที่ยากลำบาก ดังนั้นการสารภาพความผิดของตัวเองจึงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับเขา
เหอไป๋แค่รู้สึกว่าชีวิตบางครั้งก็ไม่ยุติธรรม แม้ว่าสุดท้ายแล้วพ่อของอันซีซีจะต้องติดคุก แต่ใครจะทำให้เหยื่อและครอบครัวไม่เป็นไร?
เช่นเดียวกับในชีวิตที่แล้ว ทั้งเขาและ Qiuhe ตายไปแล้วแม้ว่า Di Chunhua จะถูกจับได้ก็ตาม… …