ผู้แปล: Sissy That Walk
ครึ่งปีต่อมา ภาพยนตร์ของ Di Qiuhe เรื่อง “Wolf Venom” ได้รับการปล่อยตัว และสตูดิโอของ He Bai ก็ได้ก่อตั้งขึ้น เหอไป๋ตัดสินใจจัดนิทรรศการภาพถ่ายเพื่อเฉลิมฉลอง
“มาทำเป็นทัวร์ต่างประเทศกันดีไหม? เราสามารถใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้เพื่อเยี่ยมชมประเทศที่เราไปฮันนีมูน” แนะนำ Di Qiuhe ด้วยรอยยิ้มทะเล้น
เหอไป๋หรี่ตามองตีชิ่วเหอ “คุณเคยอ่านบทภาพยนตร์ที่ซิงเส้าเฟิงเพิ่งส่งมาให้คุณหรือเปล่า”
“ใช่” ตีชิ่วเหอตอบ จากนั้นเขาก็ถอนหายใจ “น่าเสียดายที่ไม่มีใครดูน่าสนใจเลย ดูเหมือนว่าฉันจะว่างแล้ว……”
เหอไป๋สร้างบทภาพยนตร์จากกรอบรูปกองโตแล้วโยนให้ตีชิ่วเหอ “นี่คืออัญมณีเม็ดงาม เตรียมตัวให้ดี จะเริ่มถ่ายทำในอีกประมาณหนึ่งเดือน”
Di Qiuhe จ้องมองที่บทภาพยนตร์ในมือด้วยความไม่เชื่อ “ทำไมมันถึงมาอยู่ที่นี่? ฉันมี… …"
“ใช่ คุณได้ให้บทภาพยนตร์นี้กับเพื่อนร่วมงานของคุณแล้ว” เหอไป๋พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ทำได้ดีมาก หน่อมแน้มตี้ เจ้ากล้าดียังไง ปฏิเสธการเล่นที่ดีเช่นนี้ที่อยู่ข้างหลังเส้าเฟิง! คุณรวยเกินไปที่จะทำงาน? นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม? อย่าเพิ่งเข้าข้างตัวเอง ฉันมีไพ่ทั้งหมดของคุณแล้ว และคุณยังชีพได้ด้วยเบี้ยเลี้ยงจากฉัน!”
Di Qiuhe ยกมือขึ้น “ลูกหมา ฉันอธิบายได้”
"ยิง."
ตีชิ่วเหอกลอกตา พยายามที่จะหาของดี แต่เขายอมแพ้ “อะแฮ่ม ฉันหมายความว่า คุณพูดถูกจริงๆ และฉันรักคุณ”
เหอไป๋เลิกคิ้วขึ้นและพูดว่า “เลิกพูดจาหวาน ๆ สักที มันไม่ได้ผลสำหรับฉัน!”
ตีชิ่วเหอตัดสินใจแก้ปัญหาด้วยภาษากาย เขาก้มลงจูบเหอไป๋
สิบนาทีต่อมา ในที่สุดเหอไป๋ก็สามารถผลักตีชิ่วเหอออกไปได้ และเขาก็ขึ้นไปชั้นบนเพื่อทำงานให้เสร็จ
“เส้าเฟิง ไป๋เพิ่งกัดริมฝีปากบนของฉัน ฉันถ่ายอะไรไม่ได้เลยเมื่อเร็วๆ นี้ ฉันจำได้ว่ามีรายการทอล์คโชว์ที่คุณต้องการให้ฉันไป ฉันเกรงว่าจะต้องตรวจสอบฝนเกี่ยวกับรายการนั้น”
“ไม่มีปัญหา” Xing Shaofeng ตอบ เขาไม่แปลกใจกับการตัดสินใจของ Di Qiuhe
“แล้วเรื่องหนังที่เราคุยกันล่ะ?”
“รอจนกว่านิทรรศการของ Bai จะเสร็จสิ้น” Di Qiuhe ตอบ จากนั้นเขาก็ขอโทษจริงๆ “ฉันขอโทษถ้าฉันทำให้คุณเบื่อ Shaofeng”
“ไม่ต้องห่วง” ซิงเชาเฟิงนั่งอยู่บนเก้าอี้และเล่นกับปากกา “เชื่อฉันเถอะ ฉันชอบทำงานกับคุณและไป๋ ฉันสนุกกับสิ่งที่ฉันทำ”
“ขอบคุณมาก Shaofeng เราจะทำให้แน่ใจว่าคุณจะสนุกกับมันตลอดไป” ตีชิ่วเหอตอบด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเขาก็วางสายหลังจากหยอกเย้า
หลังจากวางสาย Di Qiuhe ก็ทำมิลค์เชคให้ He Bai และขึ้นไปชั้นบน
“คุณจะไม่ถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องนี้จริงๆ เหรอ?” ถามเหอไป๋ น้ำเสียงของเขามีแววละอายใจ คุณสามารถบอกได้เลยว่าเขาชอบบทภาพยนตร์นี้มาก
ในชีวิตก่อนหน้านี้ ภาพยนตร์เรื่องนี้ยังประสบความสำเร็จอย่างมากในอาชีพการงานของ Di Qiuhe และทำให้เขาได้รับการยอมรับอย่างมากทั้งในประเทศและต่างประเทศ
คงจะน่าเสียดายมากถ้า......
“พูดตามตรง ฉันไม่คิดว่ามันเป็นความคิดที่ดี แน่นอนว่าภาพยนตร์เรื่องนี้จะทำให้ฉันได้รับเสียงชื่นชม แต่ในตอนนี้ สิ่งที่ฉันต้องการคือความหลากหลายมากกว่าการได้รับคำชื่นชม” ตีชิ่วเหอรับมิลค์เชคจากมือเหอไป๋และจิบครั้งสุดท้าย
เขาจับมือเหอไป่และเกลี้ยกล่อม “ฉันเคยใช้ทุกโอกาสที่มี เพราะฉันไม่สามารถรอโอกาสที่ดีกว่าได้ Qin Li และ Di Bian จับตามองฉันตลอดเวลา และฉันก็ ต้องทำงานหนักเกินไป แต่ตอนนี้ผมมองต่างออกไป ผมต้องบาลานซ์งานกับชีวิต”
เหอไป๋พบว่ามันน่าเชื่อมาก ใช่ ทำไมเขาไม่เห็นมันจากมุมมองนั้น?
“นอกจากนี้ 'Wolf Venom' เพิ่งเข้าฉายในโรงภาพยนตร์ ฉันเพิ่งมีชื่อเสียงในระดับนานาชาติ สิ่งที่ฉันต้องการสำหรับตัวเองคือผลงานชิ้นเอกที่เหนือชั้น บทภาพยนตร์ที่คุณเลือกให้ฉัน อย่าเข้าใจฉันผิด ฉันชอบมัน แต่มันไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับฉันในตอนนี้” Di Qiuhe อธิบายอย่างอ่อนโยนว่า “และไม่ต้องกังวล เจ้าลูกหมา ฉันจะไม่เป็นคนเกียจคร้าน ฉันรักอาชีพของฉัน”
เหอไป่ถูกชักจูงโดยสิ้นเชิง เขามองไปที่ริมฝีปากบนของตี่ชิ่วเหอและรู้สึกเสียใจมากขึ้น เขาพุ่งตัวไปที่ตี่ชิ่วเหอและขอโทษ “ฉันขอโทษชิวเหอ ฉันไม่ได้คิดแบบนั้น”
เหอไป๋ลืมไปว่าตอนนี้ตีชิ่วเหอมีชีวิตที่แตกต่างจากชาติที่แล้ว เขาประสบความสำเร็จอย่างมากทั้งในแวดวงธุรกิจการแสดงและธุรกิจ และตีชิ่วเหอก็สามารถเลือกหนังที่เขาสนใจได้
“ไม่ ไม่ ไม่เป็นไร นั่นคือเหตุผลที่เรากำลังสื่อสารกัน” ตีชิ่วเหอกอดเหอไป่กลับและจูบที่ติ่งหูและแก้มเป็นการปลอบโยน จากนั้นเขาก็พูดต่อ “แต่ฉันรู้สึกเศร้านิดหน่อย”
เหอไป๋รู้สึกผิดมากขึ้น เขาจูบตีชิ่วเหอและขอโทษอีกครั้ง “ฉันขอโทษชิวเหอ ฉันจะไม่บังคับนายอีกแล้ว”
“ไม่ มันไม่ใช่เพราะเรื่องนั้น” ตี่ชิวเหอก้มหัวลงและเปิดหน้าบทภาพยนตร์ให้เขาดู “ดูสิ ดูฉากที่ใกล้ชิดเหล่านี้สิ!”
เหอไป๋เหลือบไปเห็นหน้ากระดาษและใบหน้าของเขามืดลง
"เลขที่! ฉันเปลี่ยนใจแล้ว! ฉันต้องตรวจสอบบทภาพยนตร์ทั้งหมดที่คุณชอบ!” เขากัดฟันและพูดว่า “ไม่มีฉากใกล้ชิด! ถ้าต้องทำ ต้องมีสองเท่า!”
รอยยิ้มฉายแววในดวงตาของตีชิ่วเหอ เขาถามอย่างจงใจ “แต่คุณบอกว่าคุณจะไม่แค่บังคับฉันอีกต่อไป”
“ฉันไม่ได้แค่บังคับคุณ แต่ฉันกำลังควบคุมคุณอย่างจริงจัง!” เหอไป๋รู้ว่าเขาเริ่มอิจฉามากขึ้นเรื่อยๆ แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกแย่กับเรื่องนี้ ตี่ชิวเหอขอร้อง
ตีชิ่วเหอจับใบหน้าของเหอไป๋และพูดอย่างจริงจังว่า “ลูกหมา ถ้าฉันไม่ได้แสดงฉากที่ใกล้ชิดหรือแม้แต่สร้างฉาก นั่นก็เป็นการจำกัดเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ของภาพยนตร์ทั้งหมด”
ใช่ สิ่งที่ Di Qiuhe พูดนั้นถูกต้องอย่างยิ่ง