ผู้แปล: Sissy That Walk
He Bai หยิบสมุดบันทึกและมองไปที่ลูกศิษย์อาวุโสของเขา เขาลังเลที่จะบอกลา Gu Xifeng ซึ่งเป็นแรงบันดาลใจให้เขามาก ในขณะเดียวกันความคิดที่อยู่ในใจของเขาเป็นเวลานานพุ่งเข้ามาหาเขาอีกครั้ง
เขาตระหนักดีว่าจุดอ่อนของเขาคืออะไร และเขาเห็นด้วยอย่างยิ่งว่าวิธีแก้ปัญหาคือการกระโดดออกจากเขตสบาย ๆ ของเขาเหมือนที่ Gu Xifeng พูดไว้
แต่… ชิวเหอจะยินยอมหรือไม่?
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ วิญญาณของเหอไป๋ก็ร่วงหล่น ตี่ชิ่วเหอคิดว่าเป็นเพราะเหอไป่เศร้าที่ศิษย์อาวุโสของเขากำลังจะจากไป เขาต้องการให้กำลังใจลูกสุนัขของเขา
“ซีเฟิงอายุแค่ปีเดียวเท่านั้น คุณสามารถโทรหาเขาได้ตลอดเวลา มาเถอะลูกหมา ไม่ต้องเสียใจไป” Di Qiuhe กอดเขาและลูบผมของเขา พยายามทำให้เขารู้สึกดีขึ้น
เหอไป่กัดริมฝีปาก เขากำแขนแน่นขึ้นและถามว่า “ชิวเหอ คุณจะไปทีมใหม่หลังจากวันหยุดนี้ นานแค่ไหน?”
“ประมาณห้าเดือน” Di Qiuhe ตอบ น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนขึ้น “อย่ากังวล ฉันจะทำงานให้หนักและทำให้สั้นที่สุดเท่าที่จะทำได้ และจะกลับมาเยี่ยมคุณทุกครั้งที่ฉันว่าง”
“นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันขอ” เหอไป๋ส่ายหัว เขาจับมือของตี่ชิ่วเหอและมองตาเขา “ชิวเหอ ช่วงนี้ฉันคิดมาก ฉันตัดสินใจว่าจะไปกับศิษย์อาวุโส”
Di Qiuhe ขมวดคิ้ว “ไป๋ ฉันเข้าใจว่าคุณกำลังมองหาสิ่งใหม่ สิ่งที่แตกต่างออกไป แต่ศิษย์อาวุโสกำลังจะไปที่เขตสงคราม! เขารับใช้กองทัพมาก่อน เขามีทักษะการเอาชีวิตรอดที่ถูกต้อง นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเขาเชิญเขาเป็นนักข่าวสงคราม แต่คุณ……”
“ฉันเป็นผู้ช่วยเขาได้” เหอไป่ตอบ เมื่อเห็นใบหน้าของตีชิ่วเหอมีเมฆมาก เขาบีบมือของตีชิ่วเหอและพูดต่อว่า “ชิวเหอ ฉันได้คิดหลายอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว……”
"เลขที่!" Di Qiuhe ขัดจังหวะเขา เขาจับมือของ He Bai และจับมันอย่างแรง “มันอันตรายเกินไป ฉันจะไม่ปล่อยคุณไป! ปกติฉันจะสนับสนุนการตัดสินใจของคุณ แต่เขตสงครามนั้นอันตรายเกินไป ไม่เหมาะกับคุณ! ถ้าคุณอยากสัมผัสประสบการณ์ใหม่ๆ หรือรู้สึกเบื่อที่บ้าน ไปเที่ยวกันเถอะ แต่ฉันไม่สนับสนุนให้คุณไปเขตสงคราม!”
“ชิวเหอ……”
"ฉันกล่าวว่าไม่มี." Di Qiuhe ปฏิเสธที่จะฟังโดยที่เขาลุกขึ้นและขึ้นไปชั้นบนโดยไม่ปล่อยให้ He Bai มีโอกาสที่จะดำเนินการต่อ
เมื่อเห็นร่างที่ถดถอยของ Di Qiuhe เหอไป๋ก็กดหน้าผากของเขา เขาเห็นมันมาโดยสิ้นเชิง Childish Di จะไม่สนับสนุนการตัดสินใจของเขา แต่เขาคิดว่าการเป็นนักข่าวสงครามไม่อันตรายอย่างที่ตี ชิวเหอคิดไว้ เขาไม่ได้ต่อสู้ในสงคราม
ตีชิ่วเหอให้การรักษาเหอไป่อย่างเงียบ ๆ เขาจะไม่คุยกับเหอไป๋และเขาจะไม่ฟังเหอไป๋ เหอไป๋ไม่รู้จะทำอย่างไร
คืนนี้ He Bai กลิ้งไปด้านข้างของ Di Qiuhe และกอดเขา
Di Qiuhe ไม่ได้หลีกเลี่ยงการกอดนี้
“ชิวเหอ”
ความเงียบคือคำตอบ
เหอไป่ถอนหายใจในใจ เขากอดตีชิ่วเหอแน่นขึ้นและพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ชิวเหอ ฉันรู้ว่าคุณกังวลเกี่ยวกับฉัน แต่...... ” เขาอธิบายว่าเขาตระหนักได้อย่างไรว่าเขาต้องการการปรับปรุงบางอย่างในอาชีพการงานของเขา และเขารู้สึกอยากจะกระโดดออกไป จากเขตความสะดวกสบาย จากนั้นเขาก็ตบไหล่ตีชิ่วเหอ “ฉันสาบาน ฉันจะกลับมา”
“ฉันเข้าใจดีถึงความหงุดหงิดที่ต้องไปถึงที่ราบสูง ในฐานะศิลปิน มันแย่มาก แต่เราสามารถเดินทางไปยังสถานที่ต่างๆ ได้ การไปยังเขตสงครามไม่ใช่วิธีเดียว” ในที่สุด Di Qiuhe ก็ตอบ เขาหันกลับไปมอง He Bai “คุณรู้ไหมว่าฉันหมายถึงอะไร”
“ฉันทำ ฉันทำจริงๆ” เหอไป๋รู้สึกดีขึ้นมากที่ตีชิ่วเหอเริ่มคุยกับเขา เขาแตะแก้มของตีชิ่วเหอและพูดต่อว่า “แต่ฉันอยากสัมผัสสิ่งที่พ่อแม่ของฉันทำ ฉันอยากเดินตามเส้นทางที่พวกเขาเคยเดิน… … ชิวเหอ ฉัน สามารถออกเดินทางได้หลังจากที่คุณไปที่กองถ่ายและกลับมาก่อนละครเรื่องใหม่ของคุณ เราคิดได้แบบนี้ เรากำลังเดินทางเพื่อทำธุรกิจระยะยาวต่างหาก
Di Qiuhe ไม่มีใจที่จะไม่ปฏิเสธเขาเมื่อเขาได้ยินว่า He Bai ต้องการสัมผัสกับชีวิตที่พ่อแม่ของเขาเคยประสบ
“Qiuhe มาเถอะ……” He Bai เกลี้ยกล่อมเขา
Di Qiuhe กอด He Bai แน่นขึ้นในอ้อมแขนของเขา มีอารมณ์ที่แตกต่างกันมากมายเกิดขึ้นในใจของเขา เขาพยายามที่จะปกปิดอารมณ์ของเขาอย่างยากลำบาก “ไม่… ฉันจะคิดเกี่ยวกับมัน… แต่สำหรับตอนนี้ มันเป็นเวลานอน”
เหอไป๋ไม่พูดต่อ เขาซบหน้ากับอกของตีชิ่วเหอและหลับไป
สองวันต่อมา เหอไป่กล่าวอำลากู่ซีเฟิงที่สนามบิน เขาไม่ได้พูดถึงว่าเขาเคยคิดที่จะร่วมงานกับเขาและพูดคุยกับชิ่วเหอ
ครึ่งเดือนต่อมา วันหยุดของ Di Qiuhe ก็สิ้นสุดลง ก่อนที่เขาจะเดินไปที่กองถ่าย เขาเดินไปที่เหอไป๋ซึ่งนั่งอยู่บนโซฟาพลางดูอัลบั้มรูป “นี่ ถ้าอยากไปก็ไปเถอะ อย่าลืมโทรหาฉันด้วย”
เหอไป๋จ้องมองที่เขาด้วยความไม่เชื่อ
“เอาไปเดี๋ยวนี้!” ตีชิ่วเหอวางของบนโต๊ะแล้วมองไปทางอื่น “เที่ยวบินของคุณคือคืนพรุ่งนี้ และฉันได้ติดต่อซีเฟิงแล้ว เขาจะมารับคุณและดูแลคุณหลังจากที่คุณมาถึง ปลอดภัยไว้ก่อน พึงระลึกไว้เสมอว่า ไม่กล้ากลับมาพร้อมกับบาดแผล! ฉัน… ฉัน…” ตีชิ่วเหอกำลังมีอารมณ์ในขณะที่เขาพูด เขาจ้องมองที่สิ่งของบนโต๊ะราวกับว่าเขาต้องการที่จะคว้ามันกลับมา
เมื่อเห็นเช่นนั้น เหอไป๋ก็คว้ามันไว้ก่อนแล้วซ่อนไว้ด้านหลัง เขาถลาไปหาตี่ชิ่วเหอและเกลี้ยกล่อม “ฉันรู้แล้ว! Qiuhe คุณดีที่สุด ฉันรักคุณมาก!”
“กลับมาอย่างปลอดภัย” Di Qiuhe ลูบแก้มของ He Bai “อย่าทำให้ฉันเสียใจกับการตัดสินใจของฉัน”
“ฉันจะไม่” เหอไป๋รู้สึกประทับใจมาก “ฉันจะเป็นผู้ชมคนแรกสำหรับละครใหม่และภาพยนตร์เรื่องใหม่ของคุณ”
“สัญญาก็คือสัญญา” Di Qiuhe กอด He Bai แน่นขึ้นและกระซิบที่หูของ He Bai ว่า "ฉันกำลังรอรับคุณที่สนามบิน"
อย่างไรก็ตาม He Bai ล้มเหลวในการรักษาสัญญาของเขา
ห้าเดือนต่อมา Di Qiuhe ได้ข่าวว่า He Bai ได้รับบาดเจ็บและเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล
เขาชะงักงันทันทีเมื่อได้รับโทรศัพท์ จากนั้นเขาก็รู้สึกเหมือนหัวใจกำลังจะระเบิด
“ตั๋ว!”
หวังบอยีที่ยืนอยู่ข้างเขาถามด้วยความเป็นห่วง “คุณตี เป็นอะไรหรือเปล่า”
“ตั๋วไป๋!” ตี่ชิ่วเหอกัดฟันและพยายามอย่างมากที่จะดึงตัวเองให้เข้าหากัน “ตั๋วสู่ไป่! ฉันจะพาเขากลับบ้าน”
Wang Boyi ตกใจเมื่อเห็นวิธีที่ Di Qiuhe พูด เขาตระหนักได้ว่าต้องมีบางอย่างเกิดขึ้น มีบางอย่างที่เลวร้าย!
เหอไป๋ไม่ได้รับบาดเจ็บรุนแรง แต่เขาอยู่ในอาการโคม่าเป็นเวลานาน เขารู้สึกเหมือนสติของเขาถูกลากไปที่อื่น
“โครก”
เมื่อได้ยินเสียงกบร้อง เหอไป๋ก็ลืมตาขึ้นด้วยความพยายาม
เดี๋ยวก่อน สิ่งที่เขาเห็นคือหอคอย ระเบียง และดวงจันทร์!
เขากลับมาในชาติที่แล้วหรือไม่?
เขายกกล้องขึ้นและปรับซูมเพื่อดูระเบียงให้ดียิ่งขึ้น เขาจำเป็นต้องรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับชิวเหอ
มันมืดสนิทที่นั่น Qiuhe ตายไปแล้วเหรอ?
เขาหายใจเข้าลึก ๆ แล้ววิ่งลงเขา จากนั้นเขาก็หยุดเหมือนนึกอะไรบางอย่างได้ เขากลับมาหยิบเครื่องดื่มและเดินลงเขา
เขาไม่สนใจว่านี่จะเป็นความฝันหรือไม่ เขาจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยชีวิต Qiuhe