บทที่ 30: การลาออก (2)
ผู้แปล: Sissy That Walk
“ไม่เลย ฉันเข้าใจ เธอมีพี่ชายที่ดูแลเธอ ดังนั้นมันอาจจะไม่ได้แย่ขนาดนั้นสำหรับเธอ” เหอไป๋รู้สึกอายเล็กน้อย หลังจากทำหน้าหล่อๆ แล้ว เขาก็ใช้เวลาสักพักเพื่อจัดแจงสิ่งที่เขากำลังจะพูดต่อไป เขาพูดคุยกับเจียงซิ่วเหวินในหัวข้อเล็กๆ น้อยๆ จากนั้นเขาก็จดจ่ออยู่กับแผนการของผู้ซื้อที่จะหนีออกจากบ้าน
เจียงซิ่วเหวินตกใจมากขึ้น การสาปแช่ง Di Qiuhe ไม่เพียงพอสำหรับ Jiang Xiuwen เขาต้องการที่จะฆ่าเขา! เขาแบ่งปันเรื่องไร้สาระแบบไหนกับคนอื่น? ขอบคุณพระเจ้า. ถ้าเขาไม่ถามล่วงหน้า เรื่องโกหกคงถูกเปิดโปงไปแล้ว!
“ฉันรู้เกี่ยวกับแผนการหนีของเธอ” เขาถอนหายใจ ส่ายศีรษะ ตอนนี้เขาเริ่มดีขึ้นแล้ว “ตอนนั้นเธอเศร้า ป้าของฉันอยากให้เธอไปตั้งถิ่นฐานในต่างประเทศและไม่กลับมาอีก แต่ลูกพี่ลูกน้องของฉันไม่ชอบ นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเขาทะเลาะกัน ลุงของฉันไม่เคยสนใจเรื่องนี้ ผู้อาวุโสในครอบครัวของฉันดุเขาไปแล้ว”
เหอไป๋ขมวดคิ้ว และเขารู้สึกเสียใจกับเรื่องนั้น เขาไม่เคยคาดคิดว่าผู้ซื้อจะอยู่ในสภาพแวดล้อมของครอบครัวที่แย่กว่าที่เขาเคยคิดไว้ ตลอดเวลานี้ผู้ซื้อแสร้งทำเป็นมีชีวิตชีวาเมื่อพวกเขากำลังสนทนา เธอต้องรู้สึกหดหู่ใจจริงๆ
เมื่อสังเกตเห็นความเงียบของเขา เจียงซิ่วเหวินก็ระงับความปรารถนาที่จะถามเกี่ยวกับสภาพของ 'ลูกพี่ลูกน้อง' ของเขาและแสร้งทำเป็นซึมเศร้าอยู่พักหนึ่ง จากนั้นเขาก็เปลี่ยนหัวข้อ “ลูกพี่ลูกน้องของฉันบอกว่าคุณทั้งคู่เป็นแฟนของ Di Qiuhe และคุณเก่งมากในการถ่ายภาพและตัดต่อ คุณสนใจที่จะทำงานกับเราที่นี่ไหม”
เหอไป๋ก็ออกจากภวังค์ แฟนของ Di Qiuhe? ผู้ซื้อมีความเข้าใจผิดว่าเขาเป็นใคร?
"ขอบคุณสำหรับข้อเสนอ น่าเสียดาย ฉันมีงานพาร์ทไทม์ที่ Saint Elephant" เขาจิบชาด้วยรอยยิ้มแล้วจากไป "เนื่องจากลูกพี่ลูกน้องของคุณอยู่ต่างประเทศ คุณจะต้องรับสิ่งเหล่านี้ในนามของเธอ และขอบคุณที่สละเวลา ฉันชอบมันมาก"
ในที่สุด Jiang Xiuwen ก็รู้สึกว่าถูกยกออกจากตัวเขา เขาพยายามข่มใจไม่ให้ดูตื่นเต้นเกินไปและลุกขึ้นไปดูเหอไป่ที่ประตู เขาแสดงสีหน้ามีอัธยาศัยดีและถอนหายใจ “ช่างน่าเสียดาย ฉันมาช้าไปหน่อยในการเอาชนะคุณ ขอบคุณสำหรับผลไม้ ฉันจะบอกความห่วงใยของคุณไปยังลูกพี่ลูกน้องของฉัน คุณจะได้รับการต้อนรับเสมอใน Red Guest”
"นั่นเป็นความใจดีอย่างมากของคุณ."
หลังจากการสนทนาสั้น ๆ เจียงซิ่วเหวินก็เห็นเหอไป่อยู่ที่ประตู ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงบางอย่างและหยุดเขา "เดี๋ยวก่อน คุณบอกว่าผลไม้ถูกส่งมาจากจังหวัดชายแดน พวกเขาเพิ่งมาถึงที่นี่?”
เหอไป่พยักหน้าเห็นด้วย "ใช่แล้ว เขาส่งของด่วน ตอนนี้ผลไม้ยังสดอยู่ มีปัญหาอะไรไหม?"
"ไม่มีอะไร. ฉันสังเกตเห็นว่าผลไม้สดมาก ฉันเลยอยากซื้อไปฝากครอบครัวด้วย ดูเหมือนว่าคุณมีเพื่อนที่ดี แม้แต่ในจังหวัดชายแดนเขาก็ยังจำได้ว่าส่งผลไม้ให้คุณ ฉันอิจฉานิดหน่อย” เขาหัวเราะ แต่ในใจลึกๆ เขาสับตี่ชิวเหอเป็นซอสเนื้อ ตี่ไม่เคยโทรหาเขา แต่เขามีเวลาส่งผลไม้ให้เหอไป่ และเขาทำความยุ่งเหยิงให้เขาทำความสะอาด? ดับเบิลยูทีเอฟ เขาควรจะเลิกคบเพื่อนห่วยๆ เสียที
เหอไป๋ประหลาดใจกับเสียงหัวเราะที่สดใสของเขา เขารีบจากไปและเดินกลับไปที่ Saint Elephant
หลังจากที่ Jiang Xiuwen เห็น He Bai ออกไป รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็หายไปทันที เมื่อหันกลับมา เขาเดินเข้าไปหาแขกสีแดงด้วยความโกรธ เมื่อเห็นพนักงานมองมาทางเขา เขาก็ตะโกนด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง “ตลกอะไรนักหนา? คุณทำงานของคุณเสร็จแล้วหรือยัง? คุณไม่กล้าพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ คุณจำสิ่งนี้ได้ดี!”
พนักงานตกใจมากเริ่มทำธุระตามปกติ...
หลังจากกลับมาหา Saint Elephant แล้ว He Bai รู้สึกแปลก ๆ เมื่อคนอื่นมองเขา
“มีอะไรผิดปกติ?” เขาจับคนขับรถที่ผ่านไปแล้วถามว่า “ทำไมพวกเขามองฉันอย่างนั้น”
“ไม่ ไม่มีอะไร พวกเขากำลังขอบคุณคุณสำหรับผลไม้พวกนั้น” คนขับพึมพำตอบ จากนั้นเขาก็วิ่งหนีไป โดยแสร้งทำเป็นว่าเขาจำเป็นจะต้องไปที่อื่น
ปฏิกิริยานี้ดูแปลกมาก
เหอไป่เลิกคิ้วกวาดสายตามองคนที่แอบมองเขา เมื่อครุ่นคิดอยู่สองสามวินาที เขาก็เดินไปที่ห้องทำงานของหลี่รู่
"ตกลง ฉันจะคุยกับเขา... อืม ขอบคุณสำหรับคำเชิญของคุณ... ตกลง คุยกับคุณเร็วๆ นี้" หลังจาก Li Ru วางสาย เธอได้ยินเสียงเคาะและเห็นหัวของ He Bai โผล่ขึ้นมาจากด้านหลังประตูที่ปิดไว้ครึ่งหนึ่ง สีหน้าของเขาเริ่มผ่อนคลายและเขาโบกมือให้เหอไป่ “ทันเวลาพอดี ฉันมีอะไรจะบอกเธอ”
ด้วยรอยยิ้ม เขาเดินขึ้นและนั่งตรงข้ามกับลี่ เขาผลิตผลไม้ลูกใหญ่และอร่อยได้อย่างน่าอัศจรรย์จากกระเป๋าของเขา และมอบมันเหมือนเป็นสมบัติให้หลี่รู่ “นี่คุณ ซิสเตอร์ลี่ ฉันซ่อนสิ่งนี้จากคนอื่น มันมีกลิ่นหอมหวานที่สุดในบรรดาผลไม้เหล่านั้น มันต้องอร่อยแน่ๆ”
“ไม่หวานเหรอ?” Li Ru ยิ้มและรับทันทีโดยไม่อาย หลังจากนั้นพวกเขาก็ลงมือทำธุรกิจทันที “นี่คือสิ่งที่ งานของสถานีโทรทัศน์กำลังจะสิ้นสุดลง หมดช่วงงานยุ่งแล้ว ความต้องการคนทำงานพาร์ทไทม์จึงไม่เร่งด่วนเหมือนเมื่อก่อน แต่เมื่อพิจารณาถึงความสามารถของคุณแล้ว บริษัทจึงตัดสินใจเก็บคุณไว้
เหอไป๋นั่งตัวตรงและตั้งใจฟังสิ่งที่เธอพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
“อย่าเกร็งขนาดนั้น” Li Ru ยิ้มเพื่อคลายความกังวลและเปลี่ยนหัวข้อทันที “คุณเพิ่งเข้าสู่ระบบ Weibo เมื่อเร็ว ๆ นี้หรือไม่”
เหอไป๋ชะงักไปครู่หนึ่งแล้วส่ายหัว “เปล่า ช่วงนี้ฉันยุ่งกับการสอบ ฉันไม่ได้เปิดคอมพิวเตอร์มาหลายวันแล้ว... ถามทำไม?” หัวข้อของ Di Qiuhe ยังคงได้รับความนิยมอยู่หรือไม่? มีการพัฒนาใหม่ ๆ บ้างไหม?
"ไม่มีอะไร ตอนนี้คุณมีชื่อเสียงแล้ว" Li Ru ตอบอย่างหยอกล้อ เธอคลิกแท็บเล็ตบนโต๊ะแล้วชูขึ้นให้เขาดู "ดูสิ เป็นไปได้ยังไง? เมื่อไม่นานมานี้ ข่าวด้านลบของนักแสดงคนหนึ่งแพร่สะพัดไป และนักแสดงก็ปิดบัญชีทวิตเตอร์ของเขา ก่อนที่เขาจะ ปิดฉากลง เขาโพสต์วิดีโอเบื้องหลังการถ่ายทำของสถานีโทรทัศน์ B City อีกครั้ง และยกย่องบุคคลที่จัดหาสื่อให้ ต่อมา เมื่อชาวเน็ตต้องการช่วยแลกรูปของนักแสดงทางออนไลน์ ปิดบัญชีและในบรรดาโพสต์เหล่านั้นมีคนชื่นชมคุณเป็นอันดับสองรองจากท้าย ดังนั้น ชาวเน็ตจึงสังเกตเห็นคุณเช่นกัน สถานีโทรทัศน์ B City สังเกตว่าวิดีโอเบื้องหลังการถ่ายทำกำลังได้รับความนิยมด้วยค่าใช้จ่ายของนักแสดงและตัดสินใจ เพื่อใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ พวกเขาถอด Liu Huanhuan ออกจากตำแหน่งของเธอในอัลบั้มและใช้ฉากที่คุณถ่ายให้กับ Yang Fu แทนและโพสต์ลงไป
บนหน้าจอแท็บเล็ตเป็นประเด็นร้อนบน Twitter ภายใต้แฮชแท็กที่กำลังได้รับความนิยม โปรดกลับมา ตีชิ่วเหอเป็นหัวข้อที่ช่างภาพหนุ่มหล่อต้องการถ่ายภาพ เขาคลิกลิงก์หัวข้อและทั้งหมดที่เขาเห็นคือภาพเซลฟี่ของชาวเน็ตที่มีคำบรรยายที่ไร้สาระ
'คนเหล่านี้แค่ต้องการโพสต์รูปเซลฟี่ของพวกเขา' เขากระตุกริมฝีปาก
เมื่อรู้สึกถึงความเงียบของเขา Li Ru คิดว่าเขาตกใจมาก และเธอก็พูดต่อด้วยรอยยิ้ม "คุณทำได้ดีมากกับภาพถ่ายของ Yang Fu การตอบสนองอย่างกระตือรือร้นที่คุณได้รับจากชาวเน็ตบ่งบอกถึงความสามารถของคุณ เมื่อพิจารณาถึงความนิยมในปัจจุบันของคุณ บริษัทจึงตัดสินใจเสนอตำแหน่งช่างภาพให้คุณหลังจากการพูดคุย คุณจะรับผิดชอบ สำหรับการโปรโมตภาพยนตร์โฆษณาบน Weibo เราคิดว่านั่นจะทำให้ความนิยมของคุณแข็งแกร่งขึ้น”
‘เสริมความนิยม? พวกเขาจะทำให้ฉันเป็นคนดังทางอินเทอร์เน็ตและเป็นเด็กโปสเตอร์สำหรับ Saint Elephant หรือไม่?'
เหอไป๋วางแท็บเล็ตลงทันทีและถามด้วยความลังเลใจว่า “คุณ หลี่ ถ้าฉันจำไม่ผิด บริษัทต้องการย้ายฉันออกจากช่วงทดลองงาน?
"ใช่. แค่นั้นแหละ." Li Ru พยักหน้าของเธอ จากนั้นเธอก็หยิบเอกสารออกมาจากลิ้นชักแล้วส่งให้เขา “นี่คือสัญญา เงินเดือนของคุณจะสูงเกือบเท่าหัวหน้าทีมหม่า เนื่องจากคุณเป็นนักเรียนและมีชั้นเรียน บริษัทตกลงที่จะลดภาระงานรายเดือนของคุณและคุณไม่จำเป็นต้องตอกบัตร สิ่งเดียวที่บริษัทต้องการคือความร่วมมืออย่างเต็มที่จากคุณเมื่อต้องการเลื่อนตำแหน่งทางออนไลน์”
เมื่อพิจารณาตามมูลค่า ข้อเสนอนี้ฟังดูดีมาก แต่เหอไป๋รู้ว่าสิ่งต่าง ๆ จะไม่ง่ายอย่างนั้น
เขาไม่ตอบแต่หยิบสัญญามาดู เขาหยุดอ่านบทความสองบทความในสัญญาและเงยหน้าขึ้นมองหลี่รูด้วยใบหน้าที่จริงจัง "คุณหลี่ บริษัทต้องการเซ็นสัญญา 10 ปีกับฉันใช่ไหม และประโยคเสริมนี้บอกว่าระยะเวลาปรับตัวคือหนึ่งปี หลังจากหนึ่งปีบริษัทจะพิจารณาว่าฉันควรย้ายไปตำแหน่งอื่นหรือไม่ หมายความว่าอย่างไร”