ผู้แปล: Sissy That Walk
เช่นเดียวกับ Saint Elephant สตูดิโอ Red Guest ก็สร้างเป็นอาคารสามชั้นริมถนนเช่นกัน จากภายนอกพวกมันดูมีขนาดใกล้เคียงกัน แต่ภายในนั้นดูแตกต่างกันมาก เมื่อเทียบกับความยิ่งใหญ่ของ Saint Elephant การตกแต่งของ Red Guest นั้นดูอบอุ่นกว่ามาก แม้ว่าทั้งสองห้องจะเป็นโถงดูเพล็กซ์ แต่ Red Guest ก็แบ่งห้องโถงออกเป็นพื้นที่แยกต่างหากด้วยฉากกั้นแบบอ่อน สภาพแวดล้อมที่นั่นยังดูสบายๆ กว่า โดยมีพนักงานน้อยกว่าเมื่อเทียบกับ Saint Elephant
“คุณต้องการชาไหม” หลังจากวางชาและของว่างตรงหน้าเหอไป๋ พนักงานต้อนรับผมยาวผอมเพรียวก็ชี้ไปที่ชั้นวางนิตยสารข้างที่นั่งในพื้นที่พักผ่อนและพูดว่า “ฉันได้ส่งเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งไปให้หัวหน้าแล้ว โปรดรอสักครู่. มีนิตยสารและผลงานที่ยอดเยี่ยมของบริษัทเรา โปรดอย่าลังเลที่จะดู”
เหอไป๋เริ่มที่จะชอบแขกแดงเพราะการต้อนรับที่มีน้ำใจนี้ เขาขอบคุณการต้อนรับของเธอด้วยรอยยิ้มและถามว่า “คุณ Jiang Xiuwen เป็นหัวหน้าของบริษัทนี้หรือไม่” ผู้ซื้อเคยบอกว่าเธอเพิ่งเรียนจบและเป็นนักศึกษาฝึกงาน… แต่แขกแดงคนนี้…
พนักงานต้อนรับชะงักไปชั่ววินาที แต่เธอก็รีบปิดปากและพยักหน้า ในขณะที่กลั้นความอยากหัวเราะไว้ “ใช่ เจ้านายของเราคือ Jiang Xiuwen ดี …. โปรดรอสักครู่. ให้ฉันนำขนมใหม่มาให้คุณ” หลังจากพูดจบ เธอก็หยิบถาดน้ำชาและเดินออกไปอย่างรวดเร็วโดยเอามือปิดหน้าแดงของเธอไว้
'เธอเป็นเจ้านายจริงๆ แล้ว… ขนมใหม่ล่ะ?’
เหอไป่กวาดสายตามองชาและขนมที่เสิร์ฟพร้อมกันบนโต๊ะด้วยความอยากรู้อยากเห็น ความชื่นชอบแขกแดงของเขาเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ การต้อนรับที่ดีที่นี่แคระกว่าของ Saint Elephant
หลังจากวางผลไม้ลงบนโต๊ะ เขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อเข้าสู่ระบบ WeChat เมื่อเขาไม่พบการตอบกลับจากผู้ซื้อที่เขาส่งข้อความไปหาเมื่อเช้า เขาก็ตื่นเต้นเล็กน้อย
'ฉันมาที่นี่โดยไม่บอกเธอล่วงหน้าเป็นการเสียมารยาทหรือเปล่า' แต่มีผลไม้มากเกินไป เขาได้มอบบางส่วนให้กับ Saint Elephant และ Elder Xu และเขายังมีผลไม้มากพอที่จะเติมครึ่งหนึ่งของกล่อง ผลไม้เหล่านั้นอยู่ได้ไม่นานเพราะเน่าง่าย และเขาไม่ชอบทำของเสีย เมื่อเขานึกถึงผู้ซื้อที่ต้องการฆ่าตัวตายเมื่อหลายวันก่อน เขาคิดว่าบางทีเขาอาจจะไปเยี่ยมเยียนพร้อมผลไม้บ้างก็ได้
แต่การเดินทางมาที่นี่ไม่ได้ไร้ประโยชน์ เขาไม่เคยคิดว่าเพื่อน WeChat ที่ส่งเสียงดังและไร้เดียงสาเช่นนี้จะเป็นเจ้าของสตูดิโอได้ จากข้อมูลทั้งหมดที่ผู้ซื้อเปิดเผยก่อนหน้านี้ ใครจะรู้ว่าจริงเท็จแค่ไหน? จริงหรือไม่ที่แม่เลี้ยงรังแกเธอจนฆ่าตัวตาย? ทั้งหมดนี้เป็นเพียงการจัดฉากเพื่อขายสินค้าของไอดอลของเธอเท่านั้นหรือ?
เมื่อนึกถึงวิธีที่เขาเตรียมจะทำให้ผู้ซื้อเข้ามาใกล้ๆ เมื่อเขาเห็นเธอ เขาก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและกวาดสายตามองผลไม้บนโต๊ะพร้อมกับถอนหายใจ จากนั้นเขาก็โน้มตัวไปหยิบแกลเลอรีรูปภาพจากชั้นวางข้างๆ
'ฉันอยู่ที่นี่แล้ว หากผู้ซื้อเต็มไปด้วยเรื่องไร้สาระ ฉันจะเพิกเฉยต่อเธอในอนาคต”
Jiang Xiuwen กำลังรอคำตอบของ Di อย่างกระวนกระวายใจในห้องรับรองชั้นบน เครื่องปรับอากาศทำงานอย่างเต็มประสิทธิภาพ แต่หน้าผากของเขายังคงเหงื่อออก
“ประณามมัน ทำไมโทรศัพท์ของเขาถึงปิดอยู่ตลอด!”
เขายกเลิกสายและยกมือขึ้นเกาหัว อีกครั้งเขาเสียใจที่ได้เป็นเพื่อนกับ Di ในปีนั้น
'ตอนนี้ฉันควรทำอย่างไร' เขารู้บ้างเล็กน้อยเกี่ยวกับ Di Qiuhe โดยใช้บัญชีสำรองเพื่อเข้าหาแฟนๆ แต่เขาไม่รู้จะทำอย่างไร ตอนนี้มีคนมาหาเขา แต่เขาไม่สามารถติดต่อกับตีชิ่วเหอได้ เรื่องทั้งหมดนี้จะพังทลายลงหรือไม่?
เมื่อนึกถึงใบหน้าที่ยิ้มเยาะของ Di เมื่อพูดถึง 'น้องชาย' เขาก็ถูขมับด้วยความสิ้นหวังและกัดฟัน หลังจากจัดแจงตัวเองเรียบร้อยแล้ว เขาก็ลงไปข้างล่าง
เมื่อเห็นว่าสิ่งต่าง ๆ เป็นอย่างไรในขณะนี้ เขาต้องเล่นด้วยหู สิ่งแรก สิ่งแรก สิ่งสำคัญคือต้องทำให้พัดลมตัวนี้เสถียร! ห้ามเปิดเผยการปลอมตัวของ Di Qiuhe ที่นี่ มิฉะนั้น Red Guest จะพังยับเยินโดยแฟน!
เจียง ซิ่วเหวิน หยุดเดินหลังจากเห็นชายหนุ่มรูปร่างผอมบางนั่งอยู่ในเลานจ์จากระยะไกล หลังจากรับของว่างจากพนักงานต้อนรับแล้ว เขาก็โบกมือให้เธอ จากนั้นเขาก็ปรับสีหน้าและก้าวไปข้างหน้า
"ขอโทษที่ทำให้รอ." เขาวางขนมไว้ข้างหน้าชายหนุ่มและยิ้มให้เขาขณะที่เหอไป๋เงยหน้าขึ้นมอง จากนั้นเขาก็เอื้อมมือไปหาเหอไป๋ "ยินดีที่ได้รู้จัก. ฉันชื่อ Jiang Xiuwen เจ้าของ Red Guest Studio”
กระแทก
แกลเลอรีรูปภาพหลุดจากมือของเหอไป๋
“อ่า ขอโทษครับ” เขาก้มลงไปหยิบอัลบั้มทันที เขายังคงตกตะลึงเล็กน้อยเมื่อเขาจับมือกับเจียงซิ่วเหวิน "ยินดีที่ได้พบคุณเช่นกัน. ฉันคือเหอไป๋ WeChat ID: ขาวขึ้น ขาวขึ้น…. คุณเป็นนกที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วงหรือเปล่า” 'เป็นผู้ชาย! หรือเป็นผู้หญิงที่ติดอยู่ในร่างผู้ชาย! ที่เขาพูดมานั้นถูกแต่งขึ้นทั้งหมดงั้นเหรอ? ฉันถูกโกงตลอดเวลาหรือไม่? ผู้ชายคนนี้ดูดีทีเดียว ใครจะคิดว่าเขาเป็นแฟนของ Di Qiuhe ？ และเขายังคุยกับเขาด้วยวิธีที่เหมือนเด็กผู้หญิง
มีความคิดมากมายแล่นเข้ามาในหัวของเขา และความรู้สึกว่าถูกหลอกก็แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ เขาชักมือกลับและทำหน้าเป็นมิตรอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็พูดอย่างสุภาพว่า “ขอโทษ ฉันแค่แปลกใจเล็กน้อย ฉันคิดว่าคุณเป็น …. ขออภัย ฉันควรจะแจ้งให้คุณทราบล่วงหน้าก่อนที่จะมา มีผลไม้ที่เพื่อนส่งมาให้จากจังหวัดชายแดน ฉันคิดว่าคุณอารมณ์ไม่ดี ดังนั้น…. ขอโทษ ฉันคิดมากไปเอง แค่อยากให้แน่ใจว่าคุณสบายดี
'ช่างเป็นน้ำเสียง ให้ตายเถอะ!'
เมื่อสังเกตเห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปของเขา เจียงซิ่วเหวินก็ตื่นตระหนก ทันใดนั้นเขาก็ยิ้มอย่างสนิทสนมและพูดว่า “ไม่ คุณเหอ คุณเข้าใจผิดแล้ว ผู้ซื้อ 'นกที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วง' ที่ซื้อของจากคุณเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน เนื่องจากเธออยู่ต่างประเทศ ไม่สะดวกรับและส่งของ เธอจึงกรอกที่อยู่ของฉันตอนที่เธอซื้อของออนไลน์ ฉันมักจะโพสต์สิ่งเหล่านั้นให้เธออีกครั้งหลังจากที่ฉันได้รับแล้ว” ‘ใช่ อย่างนี้ใจเย็นๆ เป็นลูกพี่ลูกน้องที่ซื้อของและตอนนี้เธออยู่ต่างประเทศจึงไม่สามารถมารับของด้วยตนเองและไม่สามารถออกมาพบเขาได้ นี่เป็นข้อแก้ตัวที่ไร้ที่ติ'
เหอไป๋ตัวแข็งเล็กน้อยและความรู้สึกเหมือนถูกหลอกก็หายไปทันที เขาถามด้วยความประหลาดใจ “ลูกพี่ลูกน้องของคุณ? ต่างประเทศ? แต่เธอเพิ่งเรียนจบและทำงานเป็นนักศึกษาฝึกงานไม่ใช่หรือ ฝึกงานต่างประเทศหรือเปล่า”
“……ใช่” เจียงซิ่วเหวินพยักหน้า หลังจากที่เขานั่งเหอไป่ลงแล้ว เขาอธิบายว่า “ป้าของฉันต้องการโอกาสทางอาชีพที่กว้างขึ้น ดังนั้นเธอจึงจัดการฝึกงานต่างประเทศให้กับเธอ จริงๆแล้วเธอไม่ได้ไปไหนไกล เธอฝึกงานอยู่ที่ Country R ซึ่งอยู่ติดกับเรา เหลือเวลาเพียงหนึ่งชั่วโมงจากเรา” 'รักษามันไว้ ทำมันต่อไป ตอนนี้ปัญหาของความแตกต่างของเวลาก็ได้รับการแก้ไขเช่นกัน ทำได้ดีมาก!'
เหอไป๋นั่งลง ดูประหลาดใจมากขึ้น “จัดโดยป้าของคุณ? อืม… ถ้าลูกพี่ลูกน้องของคุณรู้สึกปลอดภัยพอที่จะไว้ใจคุณในเรื่องการจัดส่งของเธอ เธอต้องเชื่อใจคุณมากแน่ๆ พูดตามตรง ลูกพี่ลูกน้องของคุณเพิ่งเปิดเผยว่าเธอไม่ชอบแม่เลี้ยงของเธอให้ฉันฟังทาง WeChat และดูเหมือนเธอจะเชื่อว่าแม่เลี้ยงของเธอกำลังส่งคนมาใกล้ชิดเธอ ฉันคิดว่าเธอใกล้จะเสียมันไปแล้ว ฉันเลยตัดสินใจมาที่นี่พร้อมผลไม้เพื่อตรวจดูเธอ ฉันต้องการให้แน่ใจว่าเธอสบายดี คุณเป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอและเธอไว้ใจคุณมาก แล้วเธอล่ะ? เธอสบายดีไหม” ความรู้สึกเหมือนถูกหลอกหายไปอย่างสิ้นเชิง ตอนนี้เขากลับเป็นห่วงเธอแทน เขาไม่รู้สึกแปลกอีกต่อไปหลังจากได้ยินคำอธิบาย ไม่น่าแปลกใจที่ผู้ซื้อมักจะไว้วางใจในตัวเขาแม้ว่าพวกเขาจะซื้อขายกันเพียงครั้งเดียวก็ตาม เป็นเพราะแม่เลี้ยงของเธอส่งเธอไปต่างประเทศและไม่มีใครที่เธอสามารถพูดคุยด้วยได้ ...... ช่างเป็นผู้หญิงที่น่าสงสารจริงๆ
หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น ใบหน้าของ Jiang Xiuwen ก็กระตุก เขาอดไม่ได้ที่จะสาปแช่ง Childish Di สามร้อยครั้ง ไอ้สารเลวนั่นไปพูดคำพวกนั้นกับคนอื่นได้ยังไง? เขาควรจะปั่นเรื่องนี้ต่อไปอย่างไร?
“อันที่จริง เธอสบายดี… ขอบคุณที่เป็นห่วง ฉันจะคุยกับเธอ” ไขว่ห้างแล้วกำผ้าปูโต๊ะไว้ใต้โต๊ะ จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นมองเหอไป๋ด้วยรอยยิ้มที่ไม่เต็มใจและถอนหายใจ “ผู้หญิงอ่อนไหว พวกเขาค่อนข้างเงียบมากกว่าแบ่งปันกับพี่ชาย ขอบคุณที่คุยกับเธอ เธอทำหน้ากล้าหาญต่อหน้าฉันเสมอ ฉันไม่รู้เลย… ถ้าฉันถามอะไรอีกที่เธอบอกคุณ? ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะสอดรู้สอดเห็น ฉันแค่กังวลนิดหน่อย…