บทที่ 92: ไอติม (2)
ผู้แปล: Sissy That Walk
Di Qiuhe หัวเราะและถอยห่างจากการโจมตีของเขา จากนั้นเขาก็ขยับกรามออกจากตัวเขาและเสยผมของเขา แล้วพูดว่า “คนแต่งตัวบอกว่าผิวของฉันอยู่ในสภาพดี ดังนั้นมันจึงดูแปลกเมื่อทารองพื้น ดังนั้นเขาจึงทาคอนซีลเลอร์บนใบหน้าของฉันเท่านั้น ไม่ทารองพื้นเลย”
“คุณเป็นคนผิวหนาแค่ไหน! ไม่อายที่จะพูดอย่างนั้นเหรอ?” เหอไป๋ไม่สามารถถ่ายภาพให้ตงหนี่ได้เนื่องจากการขัดจังหวะของเขา ดังนั้นเขาจึงวางกล้องลงแล้วหันมามองเขา จากนั้นเขาก็มองไปรอบๆ สถานที่ถ่ายทำที่เหนือจริงและเกิดไอเดียขึ้นมา เขาชี้ไปที่ตู้โทรศัพท์ริมถนนแล้วเชิดคางขึ้น “ไปยืนพิงตรงนั้น อ้อ แล้วเฉิงจุน ตัวละครที่คุณเล่นเป็นควันหรือเปล่า”
"ใช่." Di Qiuhe เดาความตั้งใจของเขาและเดินไปที่นั่นตามคำสั่งของเขาและมองเขาด้วยรอยยิ้ม “แต่ฉันไม่มีอยู่กับตัว”
“จริงจัง!” เหอไป๋ขอบุหรี่หนึ่งมวนจากพนักงานที่เดินผ่านแล้วคาบมันเข้าปาก จากนั้นเขาถอยหลังไปสองสามก้าวเพื่อปรับแสงและมุมให้ดีขึ้น และพูดขณะตรวจสอบกล้องว่า “ตอนนี้คุณคือเฉิงจุน แทนที่จะเป็นตีชิ่วเหอ อยู่ในตัวละคร”
Di Qiuhe โค้งคำนับและหัวเราะคิกคัก จากนั้นเงยหน้าขึ้น ซ่อนรอยยิ้มทั้งหมดของเขาและขมวดคิ้วเล็กน้อย ในขณะที่เขายังคงรักษาสัญชาตญาณของทหารไว้ได้ หลังของเขาก็ยังค่อนข้างตรงแม้ว่าเขาจะพิงตู้โทรศัพท์ก็ตาม อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเขาจำเป็นต้องปิดบังในฐานะพ่อค้ายาที่ทำสิ่งที่น่ารังเกียจทั้งหมด เขาแสร้งทำเป็นดูโหดร้ายและชั่วร้ายด้วยการกัดบุหรี่ในปาก
ใช่กัดไม่ถือ. และที่นั่นคุณเห็นว่าเขาโหดร้ายและเลวทรามเพียงใด
คนแปลกหน้าที่มีใบหน้าของ Di Qiuhe ปรากฏอยู่ในกล้อง
เหอไป๋อดไม่ได้ที่จะกลั้นหายใจ ในไม่ช้าเขาก็เปลี่ยนใจที่จะถ่ายภาพแบบสุ่มสองสามภาพ และจริงจังและพยายามปรับมุมอย่างระมัดระวังมากขึ้น
“เฉิงจุน” เขาถามในทันใด
"ใช่?" ผู้ชายที่กำลังกัดบุหรี่หันมามอง ดวงตาลึกของเขาเต็มไปด้วยอารมณ์ลึกลับ
“เจ้าจะรอดกลับมาไหม”
ชายคนนั้นถูกโจมตีและยิ้มอย่างไม่ใส่ใจและพูดด้วยเสียงต่ำว่า "ใครจะรู้"
“จงมีชีวิตอยู่”
ชายคนนั้นมองอีกครั้งโดยไม่ยิ้ม
“กลับมามีชีวิตอีกครั้ง”
ชายคนนั้นขยับตาและถอดบุหรี่ออก เขาเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “ตกลง”
คลิก.
จากนั้นก็มาถึงเสียงปรบมือ
ทั้ง He Bai และ Di Qiuhe ถูกโจมตี คนหนึ่งทำกล้องตก ส่วนอีกคนหนึ่งอยู่เหนือโหมดการแสดงอย่างรวดเร็ว จากนั้นพวกเขาก็มองหาที่มาของเสียงด้วยกัน
Jiang Guanshan วางมือลงและเดินไปหาพวกเขาพร้อมสคริปต์ เขามองไปที่เหอไป๋และถามว่า “คุณอ่านบทหรือยัง”
เหอไป่พยักหน้าและตอบด้วยความไม่แน่ใจเล็กน้อย “ใช่ อาจารย์ของฉันแสดงให้ฉันเห็นส่วนหนึ่งและฉันก็ดูสคริปต์ของ Qiuhe ด้วย เป็นสิ่งต้องห้ามหรือไม่? แค่ผ่อนคลายผู้กำกับ Jiang ฉันจะไม่พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้”
“อย่าประหม่า” Jiang Guanshan ยิ้มและขอกล้องเพื่อตรวจสอบภาพถ่ายที่เขาเพิ่งถ่าย จากนั้นเขาก็พยักหน้าและพูดอย่างใจดีว่า “คุณแค่มีความรู้สึกที่ดีกับ Qiuhe ฉันจะมอบบทนี้ให้คุณถ้าคุณไม่ได้พูดถึงบทของนักแสดงหลัก”
เหอไป่โบกมืออย่างเร่งรีบและพูดอย่างถ่อมตนว่ามันเป็นการประจบประแจงเกินไป และเขาแค่ทำอย่างนั้นโดยบังเอิญกับชิวเหอ และ...
Di Qiuhe มีความคิดและมองไปที่ He Bai จากนั้นวางมือบนไหล่ของเขาและพูดอย่างกำกวมว่า "ผ่อนคลายนางเอกของฉัน ฉันจะกลับมามีชีวิตเพื่อคุณไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ฉันรักคุณมากหลังจากทั้งหมด”
คิ้วของเหอไป๋ขมวดแน่น และผลักเขาออกไป จากนั้นก็ขู่เขาด้วยการโบกกำปั้น ช่างเป็นเศษขยะที่ซุกซน!
Di Qiuhe หัวเราะเยาะและเลิกคิ้ว เขารู้ว่าเขาไม่สามารถเอาชนะเขาได้ และเขาจะยอมจำนนโดยตั้งใจ ดังนั้นเขาจึงเป็นเพียงการยั่วยุเหมือนเด็กๆ
เหอไป๋อยากจะต่อยเขาจริงๆ
“คุณสองคนสนิทกันมาก” Jiang Guanshan หยุดความรุนแรงในครอบครัวที่จะเกิดขึ้นทันเวลา เขายิ้มและคืนกล้องให้เหอไป๋และพูดว่า "ตอนนี้ฉันดูเหมือนจะเข้าใจแล้วว่าทำไมผู้เฒ่า Xu ถึงยืนกรานที่จะมีคุณเป็นของตัวเองแทนที่จะยกคุณให้คนอื่น เขาคุณต้องการเข้าร่วมทีมงานและช่วยฉันถ่ายโปสเตอร์และภาพโปรโมตสำหรับภาพยนตร์เรื่องนี้หรือไม่”
เหอไป๋อ้าปากกว้าง มือสั่นจนเกือบทำกล้องหลุด Di Qiuhe จับมันทันทีและฉวยโอกาสนั้นสัมผัสมือของเขา
“ดิ…ผู้อำนวยการเจียง ดังนั้น คุณหมายความว่าคุณต้องการให้ฉัน…ไป…” นั่นเป็นความประหลาดใจที่ยิ่งใหญ่เกินไปสำหรับเหอไป๋ที่เขาอดไม่ได้ที่จะพูดติดอ่าง
นั่นมันโปสเตอร์หนัง! โปสเตอร์หนังของผู้กำกับเจียง!
ภาพยนตร์ของผู้กำกับ Jiang จะต้องฉายในต่างประเทศอย่างแน่นอน เนื่องจากเขาเป็นผู้กำกับที่ได้รับรางวัลระดับนานาชาติ และหนังจะเข้าชิงรางวัลแน่นอน เมื่อถึงเวลานั้นโปสเตอร์และภาพโปรโมตของภาพยนตร์เรื่องนี้จะปรากฏในโรงภาพยนตร์ทุกแห่งทั้งในประเทศและต่างประเทศ นอกจากนี้ยังจะได้เห็นและศึกษาโดยผู้ตัดสินรางวัลสำคัญเหล่านั้น
นั่นหมายถึงอะไร? นั่นหมายความว่าหากเขาถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องนี้สำเร็จ ชื่อของเขาก็จะปรากฏต่อหน้าต่อตาผู้ชมทั้งในประเทศและต่างประเทศ รวมถึงบรรดาผู้ปฏิบัติงานชั้นนำในอุตสาหกรรมภาพยนตร์ด้วย!
ส่วนใหญ่ถ้าเขาถ่ายโปสเตอร์สำเร็จ ตำแหน่งช่างภาพในวงการบันเทิงของเขาจะเลื่อนระดับขึ้นมาก!
ตั้งแต่การถ่ายแบบเสื้อผ้าไปจนถึงปกอัลบั้ม ไปจนถึงการถ่ายโปสเตอร์ภาพยนตร์ เขากำลังเดินในแนวทางที่แตกต่างไปจากเมื่อก่อนอย่างสิ้นเชิง และนั่นหมายความว่าเขามีอนาคตที่ไร้ขีดจำกัดในอาชีพการงาน! ขอบเขตของงานที่เขาเลือกได้ขยายออกไปในสาขาต่างๆ มากขึ้น ซึ่งเขาสามารถเลือกงานที่จะทำแทนที่จะเป็นอย่างอื่น!
สิ่งที่จำเป็นสำหรับสิ่งเหล่านี้คือต้องถ่ายทำโปสเตอร์ภาพยนตร์สำหรับภาพยนตร์ของผู้กำกับเจียงให้สำเร็จ!
"ใช่แล้ว." Jiang Guanshan รู้สึกขบขันกับปฏิกิริยาของเขาและพูดว่า "อาจารย์ของคุณไม่ได้บอกคุณเหรอ? การมอบหมายของคุณในครั้งนี้คือการทดสอบ ถ้าคุณมีผลงานดีๆ ที่เขาและผมพอใจ คุณก็สามารถถ่ายโปสเตอร์สำหรับภาพยนตร์เรื่องนี้ได้ แต่ถ้าใครในพวกเราไม่พอใจก็ต้องฝึกฝนให้นานขึ้น และเราจะให้คุณลองอีกครั้งในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าเมื่อภาพยนตร์กำลังจะเสร็จสิ้น ฉันเพิ่งเห็นรูปภาพของคุณ มันยอดเยี่ยมมาก ฉันคิดว่าเจ้านายของคุณต้องรู้สึกเหมือนกัน ดังนั้นคุณจึงผ่านการทดสอบและได้ถ่ายโปสเตอร์”
เหอไป๋คงไม่เคยคิดว่าการมอบหมายการยิงครั้งนี้มีความหมายอื่น เขาประหลาดใจและตื่นเต้นกับความไว้วางใจของเจ้านายของเขา
เขาจำได้ว่าอาจารย์บอกให้เขาศึกษาเกี่ยวกับโปสเตอร์เมื่อเขาเพิ่งเริ่มเรียนรู้การถ่ายภาพหมู่ ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจและรู้สึกตื้นตันใจและซาบซึ้งจนเกือบจะตอบตกลงกับข้อเสนอนี้ในทันที แต่เขาคิดถึงเรื่องการเรียนและงานที่ยี่กาด้วย ดังนั้นเขาจึงอดกลั้นและพูดอายๆ ว่า “ผู้กำกับเจียง ขอบคุณที่ให้โอกาสฉัน และฉันก็อยากจะถ่ายโปสเตอร์หนังด้วย แต่เรื่องการเข้าร่วมทีม ฉัน…”